36. KSIĘGA O PRAWIE PIERWOKUPU

W imię Boga, Miłosiernego, Litościwego!

36. KSIĘGA O PRAWIE PIERWOKUPU (szufa)

1. Rozdział: Szufa - prawo pierwokupu obowiązuje, jeśli nieruchomość nie została podzielona; jeśli określono jej granice, nie obowiązuje

2138. Przekazał Dżabir Ibn Abd Allah: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, ustanowił prawo do pierwokupu każdego nierozgraniczonego majątku, lecz jeśli wyznaczono granice lub drogi, prawo pierwokupu nie przysługiwało.

2. Rozdział: Powiadomienie wspólnika, któremu przysługuje prawo pierwokupu o zamiarze sprzedaży udziału

Al-Hakam rzekł: Jeśli uprawniony do pierwokupu udzieli wspólnikowi zgody na sprzedaż, prawo pierwokupu mu nie przysługuje.

Asz-Szabi rzekł: Jeśli uprawniony do pierwokupu jest świadkiem sprzedaży tego, do czego mu ono przysługuje i nie sprzeciwia się, traci prawo pierwokupu.

2139. Przekazał Amr Ibn asz-Szarid: Stałem z Sadem Ibn Abu Waqqasem, gdy podszedł Miswar Ibn Machrama i położył dłoń na mym ramieniu. Przyszedł też Abu Rafi, wyzwoleniec Proroka, i rzekł: Sadzie, kup ode mnie moje dwie izby, które są w twym domu . Lecz Sad rzekł: Na Boga, nie kupię ich. A Miswar rzekł: Na Boga, powinieneś je kupić! I Sad rzekł: Na Boga, nie zapłacę więcej niż cztery tysiące [dirhamów] w ratach. A Abu Rafi rzekł: Zaproponowano mi za nie pięćset dinarów[1] i gdybym nie słyszał, jak Prorok mówił: „Sąsiad ma więcej prawa niż ktokolwiek inny ze względu na jego bliskość”, nie oddałbym ci ich za cztery tysiące [dirhamów], sprzedałbym je za pięćset dinarów. I sprzedał je Sadowi.

3. Rozdział: Którego z sąsiadów uznaje się za bliższego

2140. Przekazała Aisza: Zapytałam Posłańca Boga, której z dwóch sąsiadek, powinnam dać podarunek, on zaś opadł: „Tej, której drzwi są bliżej”.

[1] 1 dinar = 10 dirhamów.