Hind bint Utba
"Biographies Of The Women Companions of the Holy Prophet", Maulana Saeed Ansar Nadvi, Abdul-Salam Nadvi, Allama Syed Suleman Nadvi
wydawnictwo: Darul-Ishaat, Pakistan
Przekład z angielskiego Ukhti Hagar
plemię: Kurajsz
rodowód: Utba < Rabi’a < Abd Szams < Abd Manaf
Ojciec Hind był najbardziej szanowanym przywódcą Kurajszytów. Wydano ją za mąż ze Fakiha ibn Mughira Machzumi, ale małżeństwo zostało anulowane z powodu bliżej nieokreślonych zatargów. Wyszła ponownie za mąż za Abu Sufijana ibn Harb, jednego z przywódców plemienia Umajja.
Utba i Abu Sufijan oraz Hind byli zagorzałymi przeciwnikami islamu. Nie mogli znieść wzrastającego znaczenia religii Jednego Boga i zrobili wszystko, co w ich mocy, by zahamować jej rozwój. Silnie wspierał te starania Abu Dżahl.
Gdy w bitwie Badr zginęli jedni z największych przeciwników islamu – Abu Dżahl i Utba – Abu Sufijan ibn Harb, jako zięć Utby, zajął jego pozycję a mieszkańcy Mekki zaakceptowali jego przywództwo. Od tej chwili pełnił kluczową rolę we wszystkich walkach z muzułmanami.
Kolejna wielka bitwa muzułmanów z mekkańczykami pod Uhud była wyrazem głębokiej urazy i chęci zemsty. Hind podzielała zapatrywania męża i przyklaskiwała im. Od kiedy w czasie bitwy Badr Hamza, wuj Proroka (pokój z nim), zabił jej ojca, Hind kipiała chęcią odwetu. Przygotowała do walki swojego niewolnika, Łahszi, biegłego u rzucaniu bumerangiem, i obiecała wolność w zamian za zabicie Hamzy. W czasie bitwy Łahszi zbliżył się do Hamzy i bardzo precyzyjnie rzucił bumerangiem, który trafił Hamzę w pępek i wbił się w brzuch powodując śmiertelne obrażenia. Mimo wysiłku i prób walki Hamza padł i zmarł na polu walki.
Trzeba wiedzieć, że kobiety Kuraiszytów przedstawiały najgorsze cechy charakteru społeczeństwa. Okaleczały ciała poległych w walce muzułmanów i robiły z ich kości girlandy. Hind podeszła do ciała Hamzy, rozpłatała je, wyrwała wątrobę i zaczęła ją gryźć. Chciała ją zjeść, lecz nie mogła przełknąć. Proroka bardzo zmartwiło i rozzłościło zbezczeszczenie zwłok wuja, ale nie pozwolił sobie na okazywanie emocji.
Kiedy muzułmanie zdobyli Mekkę wiele kobiet przychodziło do Proroka, aby złożyć przysięgę wierności, między nimi Hind. W tym czasie, zgodnie ze zwyczajem kobiet w jej wieku, Hind nosiła welon i dzięki temu mogła uniknąć identyfikacji. W czasie przysięgi lojalności zuchwale rozmawiała z Prorokiem:
- Posłańcu Allaha, do jakich to rzeczy zobowiązuje nas deklaracja lojalności?
- Nie dodawajcie współbóstw Allahowi.
- Nie przyjmujesz tej przysięgi od mężczyzn, ale my się na to zgadzamy.
- Nie kradnijcie.
- Mam zwyczaj podbierania części z majątku męża (ze względu na jego skąpstwo – przyp.tłum). Czy to dozwolone?
- Nie zabijajcie waszych dzieci.
- Pielęgnowaliśmy i wychowaliśmy nasze dzieci, które wy zabiliście pod Badr. Teraz ty i zmarli możecie rozsądzić między sobą.
Prorok zignorował butę Hind, a ona była poruszona jego wspaniałomyślnością. Była przekonana, że miała do czynienia z osobą posłaną przez Allaha i powiedziała:
- Do dzisiaj twój namiot był dla mnie najbardziej znienawidzonym z możliwych, ale od teraz stał się dla mnie najdroższy.
W ten sposób Hind przyjęła islam. Wróciła do domu i rozbiła posążki bożków mówiąc: „zostaliśmy przez was oszukani”.
Zdobycie Mekki nie było ostatnią wyprawą wojenną muzułmanów. W późniejszym czasie dochodziło do walk, w czasie których pomagały kobiety, jednak dopiero w czasie kalifatu Umara doszło do ciężkich walk z Rzymianami i Persami, w czasie których kobiety ze swoimi mieczami i sztyletami brały udział w walce. W czasie bitwy nad Jarmuk zarówno Hind, jak i Abu Sufijan, zaciekle walczyli po stronie muzułmanów.
Historycy nie są jednomyślni w kwestii czasu śmierci Hind. Jedna z wersji mówi, że zmarła w czasie rządów Umara, w dniu w którym zmarł również ojciec Abu Bakra, Abu Qahafa. Według wersji Ibn Sada i przekazu Kitab al-Ansar zmarła w czasie kalifatu Usmana. Podobno, kiedy zmarł Abu Sufijan ktoś poprosił Muałiję, syna Abu Sufijana i Hind, o zaaranżowanie małżeństwa z matką, na co ten odparł oburzony: „Ona teraz nie potrzebuje małżeństwa”.
Spomiędzy jej dzieci najbardziej znaną osobą był Muałija.
Hind była typową kobietą arabską, pełną godności, dumy i twardo wyrażającą swoje opinie. Była szczodra i swobodnie wydawała pieniądze. To właśnie jej Prorok (pokój z nim) pozwolił podbierać środki na utrzymanie jej i dzieci z majątku skąpego męża, ponieważ miał on tyle, że rozdawał jałmużnę (zamiast wydawać na rodzinę – przyp. tłum.).