ROZDZIAŁ 52. ISTOTA DOBRYCH NADZIEI

Allah, Wywyższony, mówi (co znaczy):

{(I powiedział ten, który uwierzył:) „...Powierzam swoją sprawę Bogu. Zaprawdę, Bóg widzi jasno Swoje sługi!” I uchronił go Bóg od złych rzeczy, które oni podstępnie przygotowali...}[Koran 40:44-45]

440. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Allah powiedział: ‘Jestem taki, jakim wyobraża Mnie sobie Mój sługa, kiedy mnie wspomina’. Na Allaha, Allah jest bardziej zadowolony ze skruchy Swojego sługi, niż człowiek, który niespodziewanie odnalazł na pustyni swojego zaginionego wielbłąda. ‘Do tego, kto zbliża się do Mnie o piędź, Ja zbliżam się do niego o łokieć, a do tego, kto zbliża się do Mnie o łokieć, Ja zbliżam się do niego na długość sążnia. I jeśli idzie ku Mnie pieszo, Ja biegnę ku niemu’”.

[Al-Buchari i Muslim]

Komentarz:

Powyższy przekaz podkreśla wagę nadziei na dobre potraktowanie przez Allaha, ale musi być ono poparte dobrymi uczynkami, tak samo jak oczekiwanie na pozytywne efekty orki czy zasiewu. Jest oczywiste, że osoba postępująca dobrze oczekuje dobrych efektów, a postępująca źle powinna się spodziewać nieprzyjemnych konsekwencji. Allah traktuje ludzi odpowiednio do ich oczekiwań, jeżeli są one uzasadnione przez uczynki, i nagradza stosownie do nich.

441. Przekazał Dżabir ibn Abdullah, że trzy dni przed śmiercią Proroka słyszał jego słowa: „Niech nikt z was nie umiera, dopóki nie ma nadziei na dobro od Allaha”.

[Muslim]

Komentarz:

Należy zawsze spełniać dobre uczynki, ponieważ nikt nie zna czasu swojej śmierci. Kiedy on nadejdzie należy mieć nadzieję na wybaczenie Allaha i Jego miłosierdzie, ale nie będzie to możliwe bez dobrych uczynków. Powyższy hadis ma takie samo znaczenia jak werset: {i nie umierajcie inaczej, jak tylko będąc całkowicie poddanymi!} [Koran 3:102]

442. Przekazał Anas, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Allah, Najwyższy, powiedział: ‘Synowie Adama, wybaczam wam dopóki modlicie się do Mnie i liczycie na moje przebaczenie, niezależnie jakie grzechy popełniliście. Synowie Adama, nie dbam o to, że wasze grzechy dosięgną nieba, jeśli przyjdziecie prosić o wybaczenie – wybaczę wam. Synowie Adama, jeżeli przyjdziecie do Mnie z grzechami wielkości ziemskiego globu, i staniecie przede Mną nie dodając nic do Mojej czci (nie dodając mi towarzyszy – przyp. tłum.), wynagrodzę to wybaczeniem równym ziemskiemu globowi’”.

[at-Tirmidhi]

Komentarz:

Grzechy popełnione przez muzułmanina przez ignorancję i niedbalstwo, których jest tak wiele, że ich stos sięga nieba, nie powinny powodować utraty jego nadziei na miłosierdzie Allaha. Jeżeli muzułmanin z całego serca żałuje za grzechy, nawraca się i błaga Allaha o przebaczenie, z pewnością dostąpi łaski Allaha.

Politeizm [szirk] jest grzechem niewybaczalnym. Wszystkie inne przewinienia, niezależnie od tego jak wiele ich będzie, mogą być wybaczone przez Allaha, który może umieścić grzesznika w Raju lub zatrzymać go w Ogniu Piekielnym na jakiś czas, a następnie przenieść do Ogrodu. Dla muzułmanów kara Ognia nie będzie wieczna, tak jak jest w przypadku niewiernych [muszrikun].

NASTĘPNY ROZDZIAŁ 53. ŁĄCZENIE NADZIEI Z OBAWĄ PRZED ALLAHEM