ROZDZIAŁ 11. WALKA (NA DRODZE ALLAHA)

Allah, Najwyższy, mówi (co znaczy):

{A tych, którzy walczyli w naszej sprawie, My z pewnością poprowadzimy na Nasze drogi. Zaprawdę, Bóg jest z czyniącymi dobro!} (Koran 29:69)

{Czcij twego Pana, aż przyjdzie do ciebie pewność!} (Koran 15:99)

{Wspominaj imię twego Pana i poświęć Mu się całkowicie!} (Koran 73:8)

{I ten, kto uczynił dobra na ciężar pyłku, zobaczy je} (Koran 99:7)

{Co wy przygotujecie pierwej dobrego dla waszych dusz, znajdziecie to u Boga - lepszym i większym jako nagrodę} (Koran 73:20)

{A cokolwiek wy rozdajecie z dobra, to, zaprawdę, Bóg o tym wie dobrze!} (Koran 2:273)

95. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Allah, Najwyższy, powiedział: ‚Wypowiadam wojnę tym, którzy są wrogami moich wiernych sług. Najmilszą Mi rzeczą, która przybliża Mojego sługę do Mnie, są rzeczy, które mu nakazałem; i Mój sługa przybliża się do Mnie przez dodatkowe czyny (nawafil – nadobowiązkowe modlitwy lub akty czci) aż go umiłuję. Kiedy go umiłuję, staję się jego słuchem, dzięki któremu słyszy, jego wzrokiem, dzięki któremu widzi, i jego ręką, którą uderza i jego nogą, dzięki której chodzi; i jeśli on Mnie o coś poprosi dam mu to, a jeśli szuka u Mnie schronienia, udzielę mu go’”.

(Al-Buchari)

Komentarz:

Ci, którzy wprowadzają zmiany (innowacje) w islamie i dodają Allahowi towarzyszy (np. hululi, którzy wierzą światło zamieszkujące duszę człowieka, wudżili, którzy wierzą w formę fizyczną Allaha, i poganie, którzy oddają cześć innym poza Allahem) interpretują ten hadis jako poparcie swoich wierzeń i dlatego popierają za pomocą pierwszej nieprawidłowości następne, chociaż znaczenie i interpretacja hadisu są inne. Hadis oznacza, że osoba dodająca nadobowiązkowe modlitwy do obowiązkowych staje się umiłowanym sługą Allaha, i w związku z tym otrzymuje od Niego specjalną pomoc. Wtedy jest chroniona przez Allaha do tego stopnia, że chroniony jest każdy organ jej ciała i dlatego jest strzeżona przed nieposłuszeństwem Allahowi. Kiedy osiągnie tą uprzywilejowaną miłością i posłuszeństwem pozycję u Allaha, Allah w zamian Allah spełnia prośby Swoich posłusznych i wiernych sług.
Świętym jest nie ten, kto specyficznie się ubiera, wygląda czy zajmuje miejsce osoby sprawiedliwej jako jej następca; ani ten, kto medytuje lub jest na wpół obłąkany, ani kto wynajduje swój własny sposób czczenia i wspominania Allaha, ale ten, kto dokładnie wypełnia wszystkie obowiązki nakładane przez islam, lubuje się w dodatkowych modlitwach i ściśle przestrzega boskich nakazów w każdej życiowej sytuacji.
Umiłowanie praworządności jest sposobem zadowolenia Allaha, a niechęć ku niej jest powodem Jego poważnego niezadowolenia.
Modlitwa nadobowiązkowa z pewnością pomaga zadowolić Allaha, ale musi być poprzedzona wypełnieniem modlitw obowiązkowych; nie ma wartości, jeśli modlitwy obowiązkowe są zaniedbywane. Chęć zbliżenia się do Allaha bez dokładnego przestrzegania modlitw obowiązkowych jest złudna i bezcelowa.

96. Przekazał Anas, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Allah mówi: ‚Kiedy mój sługa zbliża się do Mnie o piędź, Ja zbliżam się do niego o łokieć; i kiedy (sługa) zbliża się do Mnie o łokieć, Ja zbliżam do niego o dwa łokcie. A jeśli on idzie do mnie, Ja biegnę do niego’”.

(Al-Buchari)

Komentarz:

Ten hadis wspomina bezkresną łaskawość, hojność, dobroć i względy Allaha dla Jego sług; jest to dowodem nagrody, jaką Allah daje Swoim sługom nawet za najmniejsze z dobrych uczynków.

97. Przekazał Ibn Abbas, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Są dwa błogosławieństwa, na których stratę naraża się wielu ludzi. Są to zdrowie i wolny czas (na robienie dobrych rzeczy)”.

(Al-Buchari)

Komentarz:

Słowo al-ghabn oznacza w języku arabskim stratę. Prawdziwe znaczenie to sprzedaż czegoś za mniejszą ceną niż rzeczywista wartość, lub kupno za podwójną lub potrójną cenę. W obu przypadkach traci się. Kiedy ktoś dowiaduje się o tym, zaczyna transakcji żałować. Strata połączona z uczuciem żalu to al-ghabn. W hadisie człowiek został porównany do kupca, a zdrowie i czas wolny do jego towaru. Ten, kto ostrożnie podchodzi do swojego towaru zyska, zaś ten, kto marnuje go używając nieroztropnie, poniesie stratę w Dniu Sądu Ostatecznego.

Większości ludzi nie dba odpowiednio o obie (wymienione w hadisie – przyp. tłum.) rzeczy, w rezultacie marnuje czas na bezużyteczne działania, angażując energię w nieposłuszeństwo Allahowi. W Dniu Sądu Ostatecznego, kiedy zostaną rozliczeni, będą musieli sprostać surowym tego konsekwencjom.

98. Przekazała Aisza, że Prorok (pokój z nim) stał (modląc się) tak długo, że pękała mu skóra na stopach. Spytała go: „Dlaczego to robisz, skoro twoje przeszłe i przyszłe grzechy zostały ci wybaczone?”. Odpowiedział: „Czyż nie powinienem być wdzięczny Allahowi?”.

(Al-Buchari i Muslim)

Komentarz:

Wszyscy Prorocy byli wolni od grzechów głównych. Choć niektórzy uczeni usprawiedliwiają z przekonującymi argumentami niektóre z ich mniejszych grzechów, to większość utrzymuje, że są wolni od wszystkich grzechów ze względu na ich niewinność. W takiej sytuacji, nie ma sensu rozmawianie o ich grzechach. W rzeczywistości jest jednak inaczej. Każda niedoskonałość z ich strony jest uznawana za grzech.
Im bardziej jest się nagradzanym przez Allaha, tym bardziej należy okazywać Allahowi wdzięczność za Jego dary. Najlepszym na to sposobem jest nie tylko pogłębianie swojego posłuszeństwa i obowiązkowości wobec Allaha, ale również ofiarowywanie nadobowiązkowych modlitw.

99. Przekazała Aisza, że w ostatnich dziesięciu dniach ramadanu Prorok (pokój z nim) modlił się przez całe noce i budził na modlitwy swoją rodzinę (żony - przyp. tłum). Zawiązywał dolną część ubrania (tzn. nie sypiał z żonami) i oddawał się całkowicie modlitwom oraz suplikacjom.

(Al-Buchari i Muslim)

Komentarz:

Należy się starać spełniać jak najwięcej aktów czci i dobrych uczynków w tym błogosławionym czasie, tak jak robił to Prorok (pokój z nim) każdego roku w ostatnich dziesięciu dniach ramadanu.

100. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Silny wierny jest lepszy i droższy Allahowi niż słaby, i obaj są dobrzy. Trzymajcie się tego, co jest dla was pożyteczne. Nie ustawajcie w proszeniu Allaha o pomoc i nie powstrzymujcie się przed tym. Jeśli jesteście zagrożeni w jakikolwiek sposób nie mówcie: ‚gdybym zrobił ten krok, stałoby się tak i tak’ ale mówicie: ‚Allah tak przeznaczył i zrobił jak chciał’. Słowo gdybym otwiera bramy myślom (podsuniętym przez) szatana”.

(Muslim)

Komentarz:

W hadisie została potwierdzona dobroć słabego oraz silnego dlatego, że silna wiara jest właściwa dla obu. Jednak silny jest lepszy u Allaha, ponieważ jest bardziej aktywny i energiczny w robieniu dobrych uczynków oraz wykonywaniu modlitw obowiązkowych i dodatkowych.
Hadis nakazuje w trudnej sytuacji ćwiczyć cierpliwość i raczej okazać poddanie i posłuszeństwo, niż dywagować „gdybym” lub „ale przecież”, ponieważ w ten sposób umożliwia się szatanowi wprowadzenie w błąd cierpiącego.

101. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Ogień (Piekło) jest otoczony przez wszelkiego rodzaju pożądania i namiętności, podczas gdy Raj jest otoczony przez przeciwności losu”.

(Al-Buchari i Muslim)

Komentarz:

Droga do Piekła jest usiana złem. Jeśli człowiek nią kroczy, jego przeznaczeniem staje się Piekło. Z drugiej strony smutki, nieszczęścia, islamskie nakazy i obowiązki (często nieprzyjemne dla człowieka) utrudniają drogę do Raju. Kiedy pokonuje się ją cierpliwie, faktycznie pokonuje się te przeciwności i staje się możliwym zbawienie.

102. Przekazał Hudhaifah, że pewnej nocy odmawiał modlitwę (nadobowiązkową – tahadżdżud) z Prorokiem (pokój z nim) i ten zaczął recytować surę Krowa. Hudhaifah myślał, że Prorok wykona pokłon (ruku) po stu wersach, ale on recytował dalej. Wtedy pomyślał, że Prorok wyrecytuje całą surę w jednym rakacie i skłoni się po zakończeniu sury, ale on zaczął recytować surę Kobiety, a następnie surę Rodzina Imrana, i recytował spokojnie (powoli). Kiedy wyrecytował wersety, po których należy wychwalać Allaha robił to (mówiąc "Subhan Allah"); a kiedy recytował wersety, po których należy wznosić suplikacje, robił to; a kiedy recytował wersety, po których należy prosić Allaha o schronienie, robił to. Potem skłonił się i powiedział: „Subhana Rabbija al-Azim” (Chwała mojemu Panu Wznioslemu), a skłon (ruku) trwał tak dlugo jak wcześniejsza recytacja. Kiedy sie wyprostował powiedzial: "Sami Allahu liman hamida, Rabbana wa lakal hamd" (Allah slucha tego, kto go wychwala, Panie Nasz, wszelka chwała Tobie) i stał tak dlugo jak wcześniej był w ukłonie. Następnie wykonał pokłon do ziemi (sudżud) i powiedział: „Subhana Rabbija al-Ala” (Chwala mojemu Panu Najwyższemu), a jego pokłon na ziemi trwał prawie że tyle czasu, ile wcześniej stał.

(Muslim)

Komentarz:

Hadis określa kilka rzeczy:

Modlitwa nadobowiązkowa może być odmawiania w grupie;
Wbrew powszechnej opinii, nie jest istotne, by w modlitwie recytować sury Koranu zgodnie z ich kolejnością w Księdze; można recytować je niezależnie od ich kolejności;
Chwalebne jest przedłużanie modlitw nadobowiązkowych.

103. Przekazał Ibn Masud: Pewnej nocy odmawiałem z Prorokiem (pokój z nim) (nadobowiązkową) modlitwie. (Prorok) Stal tak długo, że pomyślałem o zrobieniu czegoś złego. Spytano go, co chciał wtedy zrobić. Odpowiedział: „Usiąść i zostawić go (samego na modlitwie – przyp. tłum.)”.

(Al-Buchari i Muslim)

Komentarz:

Hadis podkreśla, ze przeciwstawienie się imamowi (osobie prowadzącej modlitwę) jest złe, ponieważ nakazano naśladować go w czasie modlitwy. Można prosić o wyjaśnienie czegoś, co jest dwuznaczne lub zawiłe.

104. Przekazał Anas, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Trzy rzeczy podążają za zmarłym: członkowie jego rodziny, jego dobytek i uczynki. Dwie z nich wracają, a jedna zostaje przy nim. Rodzina i majątek wracają, uczynki pozostają”.

(Al-Buchari i Muslim)

Komentarz:

Ten hadis przypomina, aby robić takie rzeczy, które na zawsze pozostaną z człowiekiem w grobie, gdzie wszystkie istoty i rzeczy odchodzą, pozostawiając zmarłego samotnego w grobie. To co z min zostaje, to dobre uczynki, które stają się schronieniem i wybawieniem.

105. Przekazał Ibn Masud, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Raj (Dżannah) jest bliżej was niż sznurówki, ale tak samo blisko jest Piekło”.

(Al-Buchari)

Komentarz:

Znalezienie się w Raju lub Piekle jest rezultatem czyichś dokonań i obie rzeczy znajdują się blisko każdego. Każdy zostanie przyjęty do Raju ze względu na dobre rzeczy, które zrobił, i znajdzie się w Piekle, jeśli postępował źle. Po śmierci zostanie to zdecydowane.

106. Przekazał Rabiah bin Kab Al-Aslami (sługa Posłańca Allaha i jeden z ludzi as-suffa): Zwykle spędzałem noce z Prorokiem (pokój z nim) i przynosiłem mu wodę do ablucji. Jednej nocy rzekł do mnie: „Poproś mnie o coś, a ja powiedziałem: „Proszę o Twoje towarzystwo w Raju”. Dociekał: „Czy jest coś jeszcze?”., a ja odpowiedziałem, że nie. Prorok (pokój z nim) powiedział: „Więc pomóż mi zatem spełnić (twoją) prośbę – wykonuj więcej pokłonów (módl się więcej – przyp. tłum.)”.

(Muslim)

Komentarz:

Na końcu Meczetu Proroka była platforma nazywana po arabsku as-suffa. Mieszkali tam ubodzy ludzie, których Prorok (pokój z nim) nauczał. Hadis wskazuje na ważność dobrych czynów i wiernego naśladowania praktyki Proroka (pokój z nim). Porzucający wszystko inne, bez spełnienia tych (wymienionych wcześniej) dwóch czynników, nie będą przy Proroku, nawet jeśli zawsze byli przy nim. Nie jest ciężko wyobrazić sobie los ludzi, którzy ani nie spełniają dobrych uczynków, ani nie naśladują Proroka (pokój z nim).

107. Przekazał Thauban, że słyszał, jak Prorok (pokój z nim) mówił: „Odmawiaj modlitwę częściej. Za każdy pokłon, który wykonasz, Allah wyniesie twoją pozycję o jeden stopień i przebaczy jeden z twoich grzechów”.

(Muslim)

Komentarz:

Obfitość pokłonów oznacza dokładne przestrzegania obowiązku modlitwy i wykonywanie modlitw nadobowiązkowych, a to jest sposobem na odpokutowanie grzechów oraz podniesienie swojego statusu w tym życiu i w życiu po śmierci.

108. Przekazał Abdullah bin Busr Al-Aslami, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Najlepszym z ludzi jest ten, którego życie jest długie i postępowanie (uczynki) dobre”.

(At-Tirmidhi)

Komentarz:

Długowieczność jest dobrodziejstwem, pod warunkiem wiary i dobrych uczynków, w przeciwnym razie, jeśli ktoś długo żyje, popełnia więcej grzechów. Takie długie życie jest zgubne. Ci, którzy nie zdają sobie sprawy z dobrodziejstwa długowieczności będą zgubieni.

109. Przekazał Anas, że jego wuj Anas bin An-Nadr był nieobecny w czasie bitwy pod Badr i powiedział: „Proroku, byłem nieobecny w czasie twojej pierwszej bitwy przeciwko politeistom, i jeśli Allah pozwoli mi uczestniczyć w (kolejnej – przyp. tłum.) bitwie przeciwko politeistom, Allah zobaczy, co uczynię.” I stanął do walki w bitwie pod Uhud. Kiedy muzułmanie opuścili stanowiska (mimo, że Prorok kazał utrzymać pozycje), powiedział: „Allahu, wybacz tym ludziom (muzułmanom) to, co uczynili, a ja jestem wolny, od tego, co zrobili politeiści”. Następnie wyciągnął miecz i spotkał uciekającego Sada bin Muadh i powiedział do niego: „Na Pana Kaby, czuję zapach Raju bliżej niż góra Uhud”. Sad powiedział: „Proroku! To, co on zrobił było ponad moje siły”. Anas powiedział: „Zobaczyliśmy (na jego ciele – przyp. tłum.) ponad osiemdziesiąt ran od miecza, ciosów, strzał i włóczni. Znaleźliśmy go zabitego przez politeistów. Nikt nie był w stanie go rozpoznać poza siostrą, która poznała go po paznokciach”, i dodał: „Wierzymy, że werset {Wśród wierzących są mężczyźni wierni przymierzu, które zawarli z Bogiem} (Koran 33:23) odnosi się do niego i takich jak on”.

(Al-Buchari i Muslim)

Komentarz:

Hadis wspomina wzorowy przykład Towarzyszy Proroka (pokój z nim), którzy żyli/poświęcali swe życie dla męczeństwa i Raju. Ukazuje również entuzjazm, z jakim wierni poświęcali swoje życie dobrym czynom i ich gorące prośby o przyjęcie ich przez Allaha.

110. Przekazał Abu Masud Uqbah bin Amr Al-Ansari: „Kiedy został objawiony werset dotyczący jałmużny ({weź z ich majątku jałmużnę, abyś przez nią mógł ich oczyścić i usprawiedliwić, i módl się za nimi}) dźwigaliśmy ładunki na plecach, aby zarobić coś, co moglibyśmy oddać jako jałmużnę. Pewien mężczyzna ofiarował znaczną sumę na jałmużnę i hipokryci powiedzieli: „Zrobił to dla pokazu”. Inny ofiarował kilka sa’a (miara ilości – przyp. tłum.) daktyli i powiedzieli: „Allah nie potrzebuje daktyli tej osoby”. Dlatego zostało objawione: {Tych, którzy wyszydzają i wyśmiewają się z wiernych dających dobrowolnie jałmużnę, i z tych, którzy niewiele posiadają poza swoją gorliwością}”. (Koran 9:79)

(Al-Buchari i Muslim)

Komentarz:

Hadis wskazuje, że każdy może dać jałmużnę stosownie do swoich możliwości. Może to być dużo lub mało. Uznawanie tego za ostentację i krytykowanie tych, którzy dają mniej, aby powstrzymać ich od jałmużny, jest równoznaczne z hipokryzją. Wierni powinni ignorować taką krytykę hipokrytów i powstrzymywać się od takich zachowań.

111. Przekazał Abu Darr, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Allah Najwyższy, Wspaniały powiedział: 'Słudzy Moi, zabroniłem Sobie niesprawiedliwości i uczyniłem ucisk niedozwolonym dla was, więc nie uciskajcie się wzajemnie. Słudzy Moi, wszyscy macie skłonność do błędów, poza tymi, których Ja poprowadzę Drogą Prostą, więc szukajcie kierownictwa u Mnie, a Ja was poprowadzę Drogą Prostą. Słudzy Moi, wszyscy jesteście głodni, poza tymi, których Ja nakarmię, więc proście Mnie o pożywienie, a nakarmię was. Słudzy Moi, Wszyscy jesteście nadzy, poza tymi, których Ja odzieję, więc proście Mnie o ubiór, a dam wam go. Słudzy Moi, popełniacie grzechy w dzień i w nocy, a Ja wybaczam grzechy, więc szukajcie u Mnie przebaczenia, a przebaczę wam. Słudzy Moi, nie możecie Mnie skrzywdzić ani zrobić dla Mnie nic dobrego. Słudzy Moi, gdyby pierwsi z was i ostatni spośród was, spośród ludzi i dżinów byli tak pobożni, jak najpobożniejsze serce człowieka, to nie powiększy o nic Mojej władzy. Słudzy Moi, gdyby pierwsi z was i ostatni spośród was, spośród ludzi i dżinów byli tak nikczemni jak najnikczemniejsze serce człowieka, to nie pomniejszy nic z Mojej władzy. Słudzy Moi, gdyby pierwsi i ostatni spośród was, spośród ludzi i dżinów stanęli w jednym miejscu by Mnie o coś prosić, a Ja dałbym każdemu to, o co prosi, to nie pomniejszyłoby to tego, co posiadam bardziej niż igła pomniejsza morze, jeśli się ją do niego włoży. Słudzy Moi, na podstawie waszych czynów was rozliczę i wynagrodzę, niech więc ten, kto znajdzie dobro (tzn. w życiu przyszłym), wychwala Allaha, a ten, kto znajdzie coś innego, wini tylko siebie’”.

(Muslim)

Komentarz:

Hadis wspomina moc i potęgę Allaha, i podkreśla, że powinno się prosić Allaha o wszystko, czego się potrzebuje. Od kierownictwa po utrzymanie, wszystkie skarby są u Niego, nieograniczone i czerpanie z nich nie umniejsza ich. Podobnie jest w odniesieniu do Jego panowania – nic nie ma na nie wpływu, nawet jeśli cały świat będzie je wspierać lub wystąpi przeciwko Niemu. Dlatego w interesie człowieka leży, aby oddał się cały Allahowi i błagał Jego Jedynego o to, czego potrzebuje.

NASTĘPNY ROZDZIAŁ 12. ZACHĘTA DO ZWIĘKSZANIA DOBRYCH UCZYNKÓW W PÓŹNYM OKRESIE ŻYCIA