Aby przystąpić do modlitwy, wierny musi znajdować się w stanie czystości rytualnej, a to oznacza, że musi oczyścić się wykonując wudu lub ghusl lub tajammum (więcej informacji odnośnie ablucji w Islamie w „Księdze Oczyszczenia”). Następnie staje w ustronnym czystym miejscu, zwracając się twarzą w stronę Kaby w Mekce, z intencją odmówienia dwu rakatowej modlitwy (tutaj: obowiązkowej modlitwy fadżr). Jeśli modlitwę odmawia się w miejscu publicznym, należy ustawić przed sobą, przed miejscem w którym wykonywany będzie pokłon – sutra – przeszkodę uniemożliwiającą przechodniom zakłócanie modlitwy (przechodząc tuż przed modlącym się).
Wierny recytuje: „Allahu akbar” (takbir), podnosząc dłonie na wysokość ramion lub uszu, wzrok skierowany ma w miejscu, w którym spocznie głowa podczas skłonu do ziemi;
Opuszcza ręce, umieszczając je „na dołku” – tj. na wysokości pomiędzy klatką piersiową a poziomem łokcia na brzuchu; sunną jest umieszenie prawej dłoni na lewej i objęcie nadgarstka lewej dłoni - prawą dłonią. Recytuje otwierającą suplikację (sunna): „Subhanaka Allahuma ła bihamdika, ła tabaraka ismuka ła ta’ala dżadduka, ła la illaha ghajruka, audhu billahi min asz-szajtani ar-radżimi”.
Recytuje: Bismillahi ar-rahmani ar-rahim; nazywa się to basmalah i zawsze recytuje się ją cicho, opiera się to na hadisie przekazanym przez Anasa: „Modliłem się w obecności Wysłannika Allaha, Abu Bakra, Umara, Uthmana, i nigdy nie słyszałem, aby któryś z nich recytował Bismillahi ar-rahmani ar-rahim na głos”. [Muslim]
Recytuje surę Otwierającą (al-Fatiha);
Mówi: Amin po zakończeniu recytacji sury Otwierającej na głos (imam i wierni) w rakatach, które recytowane są na głos. W pozostałych tzw. „cichych” rakatach – szeptem.
Recytuje dowolną surę lub werset Koranu po surze Otwierającej (i recytacji Amiin) – zawsze w dwóch pierwszych rakatach modlitwy.
Mówi: Allahu akbar, podnosząc ręce na wysokość uszu lub ramion i wykonuje ruku– skłon: głowa oraz plecy znajdują się jednej linii (plecy z podłożem przyjmują kąt 90 stopnie), dłońmi obejmujemy kolana.
W (ruku) skłonie recytuje: „Subhana rabbija-l’azim”. Zaleca się powiedzieć dodatkowo: „Subhanaka-Allahuma Rabbana ła bihamdika. Allahumma aghfirlli” (Cześć należy się Allahowi, i ja Tobie Panie cześć oddaję, wybacz mi moje grzechy).
Podnosząc się z ruku, mówi: „Sami Allahu li man hamida”
Jest w pozycji stojącej (qijam), kładzie dłonie na klatce piersiowej (na „dołku”), i mówi: „Rabbana ła lakal hamd”.
Unosi dłonie na wysokość ramion lub uszu – recytując takbir: „Allahu akbar”
Wykonuje pokłon (sudżud) na ziemi; zaleca się najpierw dotknąć ziemi kolanami, a dopiero potem oprzeć na ziemi dłonie (jeśli nie sprawia to trudności). W sudżud opieramy się na tzw. „siedmiu punktach” (czoło, nos, dłonie, palce u stóp), w pokłonie recytujemy trzy razy: „Subhana Rabija al’Ala” (lub wersja dłuższa „Subhanaka Allahuma Rabbana ła bihamdika. Allahuma aghfirli”. Zaleca się wykonywanie suplikacji, wznoszenie próśb podczas sudżud - Prorok powiedział: „Odnośnie ruku, wychwalajcie Pana kiedy go czynicie, odnośnie sudżud (pokłon), powinniście wykonywać więcej suplikacji i wznosić prośby, albowiem ich wykonanie podczas pokłonu więcej jest warte”.
zmieniając pozycję, podnosząc się z pokłonu do pozycji siedzącej, mówi: „Allahu akbar” (nie unosząc dłoni), dłonie leżą na kolanach
W pozycji siedzącej, tzw. dżulus, siadamy na lewej nodze, która podwinięta jest pod nami; prawa noga wyciągnięta do tyłu, opiera się palcami stopy o podłoże, dłonie kładziemy na udach przy kolanach, i mówimy 3 razy: „Rabbi ighfirli łarhamni, łahdini, ła razuqni”. Odpoczywamy chwilkę w tej pozycji.
Recytuje: „Allahu akbar”, ponownie wykonuje pokłon do ziemi recytując w nim trzy razy: „Subhana Rabija al’Ala”
Podnosząc się z pokłonu mówi: „Allahu akbar”, wierny może chwilę odpocząć w pozycji siedzącej (dżalsatu l’istiraha - pozycja odpoczynku), następnie wstaje i przyjmuje pozycję stojącą – qijam. Chwila odpoczynku w pozycji siedzącej po pierwszym rakacie jest dozwolona aczkolwiek nie obowiązkowa - po drugim pokłonie – sudżud, wierny może wyrecytować: „Allahu akbar” i od razu przyjąć pozycję stojącą.
W drugim rakacie wykonujemy te same czynności co w rakacie pierwszym (punkty 1-16), nie recytuje się już suplikacji otwierającej (pomijamy pkt. 3) a po surze Otwierającej recytujemy surę lub werset inny niż w pierwszym rakacie (zob. pkt 9).
Po wykonaniu drugiego pokłonu na ziemi (sudżud), pozostajemy w pozycji siedzącej (tzw. dżalsatu-l’istiraha) i recytujemy obie części taszahhud, 1) pierwszą tzw. attahijat – zaczynającą się od „At-tahijatuli’llahiłat-talibatułasahijat”... oraz 2) drugą zwaną salat 'alan-nabijj (modlitwa za Proroka), która zaczyna się od: „Allahumma sali ala Muhammadin ła ala ali Muhammadin”... W trakcie pierwszej części taszahhud należy unosić i opuszczać palec wskazujący prawej dłoni oraz skupić na palcu wzrok (można czynić to podczas recytacji całego taszahhud lub tylko podczas szahady – czyli recytacji „Aszhadu an la illaha ill Allah, ła aszhadu anna Muhammadan abduhu ła rasullullah” – podnoszenie palca to akt symbolizujący monoteizm, Jedność Allaha, arab. tawhid.)
Po taszahhud można wznosić prośby do Boga (suplikacje, ar. du’a) o powodzenie w życiu doczesnym, w życiu po śmierci, modlić się o zdrowie najbliższych, nawrócenie ich serc. Ibn Massud przekazał, że Prorok ucząc go taszahhud, powiedział, że wierny powinien prosić Boga o spełnienie marzeń.
Modlitwę kończy recytacja taslimu – „assalamu allajkum ła rahmatullah” zwracając głowę w prawą stronę, i tak samo - „assalamu allajkum ła rahmatullah” zwracając głowę w lewą stronę.
Po modlitwie, zgodnie z sunną, zaleca recytację:
wersetu al-Kursi (Koran 2:255);
ostatnich 3 sury Koranu; sura al-Ikhlas (112, Szczerość Wiary) , sura al-Falaq (113, Jutrzenka,), sura al-Nas (114, Ludzie). Zaleca się recytowanie tych sur trzy razy po modlitwach fadżr i maghrib
Astagfirullah x 3 (wybacz mi Boże)
„Subhan Allah, Alhamdulillah, Allahu akbar” – 33 razy każdy (najlepiej jest liczyć na palcach u rąk, albowiem będą one świadczyły dla nas w Dniu Sądu Ostatecznego); zakończyć mówiąc „la illaha ill Allah”
Suplikacji takich jak: „Allahuma ajni alla dikrika ła szukrika ła husni ibadatika” (Boże, pomóż mi wspominać Ciebie i okazywać Ci wdzięczność i oddawać Ci cześć w najlepszy sposób).
NASTĘPNY ROZDZIAŁ: PRZYKLADOWE WYKONANIE MODLITWY 2-RAKATOWEJ (TABELA)