ROZDZIAŁ 54. ZALETY PŁACZU Z OBAWY PRZED ALLAHEM
Allah, Wywyższony, mówi (co znaczy):
{Oni padają na twarze płacząc, i to powiększa ich pokorę.}[Koran 17:109]
{Czyż zdumiewa was ta mowa (recytacja Koranu)? I wy się śmiejecie, a nie płaczecie… }[Koran 53:59-60]
446. Przekazał Ibn Masud, że Prorok (pokój z nim) powiedział do niego:
- Recytuj dla mnie Koran – na co Ibn Masud odparł:
- Proroku! Ja mam recytować Koran tobie, skoro to tobie został objawiony? – Prorok (pokój z nim) powiedział:
- Kocham słuchać go, kiedy ktoś inny go recytuje.
Tak więc Ibn Masud recytował fragment sury Kobiety, a kiedy doszedł do wersetu {I jak to będzie, kiedy My przyjdziemy ze świadkami od każdego narodu i przyprowadzimy ciebie (Muhammadzie) jako świadka przeciwko nim?} [Koran 4:41] Prorok (pokój z nim) powiedział „Na razie wystarczy”. Ibn Masud popatrzył na niego i zauważył, że oczy wypełniają mu łzy.
[Al-Buchari i Muslim]
Komentarz:
Przekaz jest pouczeniem, że muzułmanie poza samodzielną recytacją Koranu powinni również słuchać recytacji innych, aby mieć możliwość kontemplacji tekstu. Nie ma przeciwskazań, aby płakać podczas słuchania Koranu.
447. Przekazał Anas ibn Malik, że Prorok (pokój z nim) wygłaszał kazanie [chutba] w taki sposób, jakiego jeszcze nie słyszeli. W czasie kazania powiedział: „Gdybyście wiedzieli to, co ja wiem, mniej byście się śmiali i często płakali”. Na te słowa obecni zakryli twarze i zaczęli szlochać.
[Al-Buchari i Muslim]
Komentarz:
Przytoczony hadis wspomniano w tym rozdziale, ponieważ jest dowodem na to, że Towarzysze Proroka płakali z obawy przed Allahem, gdy słyszeli kazanie i stanowi to dla nas wzór do naśladowania.
448. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Ten, kto płacze z obawy przed Allahem nie znajdzie się w Piekle, póki mleko nie wróci do wymiona, a pył podnoszący się podczas walki w imię Allaha i dym piekielny nigdy nie wystąpią razem”. [At-Tirmidhi]
Komentarz:
Człowiek, którego lęk przed Allahem skłania do płaczu, nie może być Mu nieposłuszny. Jest oczywiste, że człowiek taki spędzi swoje życie będąc posłusznym Allahowi i będzie unikać grzechu. Trafienie takiego człowieka do piekła jest tak nierealne, jak to, że mleko wróci do wymiona.
Dżihad jest dla muzułmanów bardzo wartościowym aktem. Męczennik [mudżahid] walczący w imię Allaha jest w doskonały sposób chroniony przed piekłem, ponieważ pył opadający na niego w czasie walki nie miesza się z dymem z Piekła.
449. Przekazał Abu Huraira: Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „Allah osłoni siedmiu Swoim Cieniem w Dniu (Zmartwychwstania), kiedy nie będzie żadnego cienia poza Jego (Cieniem). Są to:
1. Sprawiedliwy władca
2. Młodzieniec wychowany w (wyłącznym) kulcie Allaha
3. Mężczyzna, którego serce jest przywiązane do meczetów (odmawia obowiązkowe modlitwy w meczecie)
4. Dwaj ludzie (lub mężczyźni), którzy miłują się tylko przez wzgląd na Allaha, spotykają się i rozdzielają tylko na drodze Allaha
5. Mężczyzna, który odmawia pokusie cudzołóstwa z niezwykle urodziwą kobietą, mówiąc: 'Boję się Allaha'
6. Człowiek, który rozdaje jałmużnę tak skrycie, że jego lewica nie wie, ile rozdała prawica (nikt nie wie, ile rozdał on na cele dobroczynne)
7. Człowiek, który wspomina Allaha w samotności i oczy zachodzą mu łzami”.
[Al-Buchari i Muslim]
Komentarz:
Również ten przekaz wspomniano w tym rozdziale, ponieważ jest związany z płaczem z obawy przed Allahem. Ten strach powstrzymuje ludzi przed nieposłuszeństwem wobec Niego, za co nagrodą jest Raj.
450. Przekazał Abdullah ibn asz-Szichchir, że przyszedł do Proroka (pokój z nim) kiedy odprawiał modlitwę. Płakał a z piersi wydawał odgłos podobny do odgłosu bulgotania w czajniku.
[Abu Dawud i at-Tirmidhi]
Komentarz:
Prorok, powodowany strachem przed Allahem, miał zwyczaj łkać w czasie modlitwy. Szlochanie w czasie suplikacji i gdy stoi się przed Stwórcą jest oznaką pobożności.
451. Przekazał Anas, że Prorok (pokój z nim) powiedział do Ubaja ibn Kab: Allah nakazał mi, abym Ci wyrecytował surę Jasny Dowód [Al-Baijjina]: {Ci, którzy nie wierzą, spośród ludzi Księgi, jak i bałwochwalcy, nie zmienili się, dopóki nie przyszedł do nich jasny dowód …}. Ubaj zapytał „Czy On wspomniał moje imię?” A Prorok (pokój z nim) potwierdził. Słysząc to Ubaj zaczął płakać.
[Al-Buchari i Muslim]
Komentarz:
Nie ma przeciwwskazań przeciwko płaczowi z radości, kiedy otrzymało się dar, i ze strachu, że nie jest się wystarczająco wdzięcznym wobec Darczyńcy (Allaha). Ubajj ibn Kab zajmuje wysoką pozycję ze względu na talent do recytacji i zapamiętywania Koranu.
452. Przekazał Anas ibn Malik, że po śmierci Proroka, Abu Bakr powiedział do Umara: „Odwiedźmy Umm Ajman, jak robił to Prorok (pokój z nim)”. Kiedy do niej zawitali, zastali ją zapłakaną. Zapytali jej: „Co sprawiło, że płaczesz? Nie wiesz, że to, co Allah przygotował dla swojego Posłańca jest lepsze niż życie doczesne? A ona odparła: „Płaczę nie dlatego, że nie wiem, że to co czeka na Proroka w życiu przyszłym jest lepsze niż życie doczesne. Płaczę dlatego, że objawienia dobiegły końca”. To poruszyło obu mężczyzn i zaczęli płakać razem z nią.
[Muslim]
Komentarz:
Hadis przytoczono, aby uzasadnić płacz po odejściu/śmierci osób prawych, których obecność jest błogosławieństwem. Ich odejście z tego świata pozbawia pozostałych wielu łask, a pobożne osoby bardzo to martwi.
453. Przekazał Ibn Umar, że kiedy Prorok (pokój z nim) poważnie się rozchorował, został zapytany o to, kto ma prowadzić modlitwy i odparł: „Poproście Abu Bakra aby prowadził modlitwy” a Aisza odparła: „Abu Bakr ma bardzo miękkie serce i płacze kiedy recytuje Koran.” Prorok (pokój z nim) powiedział: „Poproście jego (Abu Bakra) o prowadzenie modlitw”.
Wg innego przekazu Aisza powiedziała: „Kiedy Abu Bakr stanie na twoim miejscu, nie będzie w stanie recytować Koranu dla ludzi, gdyż będzie szlochał”.
[Al-Buchari i Muslim]
Komentarz:
Powyższy przekaz uzmysławia wysoką pozycję Abu Bakra as-Siddq, z powodu której Towarzysze Proroka wybrali go po śmierci Posłańca Allaha na kalifa. Umar powiedział: „Jak mogłoby się nam nie podobać jego przywództwo polityczne w ziemskim życiu, skoro Prorok (pokój z nim) wybrał go dla naszej religii”.
Hadis uzasadnia również płacz w czasie recytacji Koranu – była to cecha Abu Bakra, oznaka jego wielkiej pobożności.
454. Przekazał Ibrahim ibn Abdur-Rahman ibn Auf, że kiedy Abdur-Rahmanowi ibn Auf, który pościł, przyniesiono jedzenie powiedział: „Musab ibn Umar zginął i był lepszy ode mnie, ale był dostępny tylko jeden kupon materiału by zrobić całun. Był tak mały, że kiedy przykrywano głowę, stopy pozostawały odkryte, a kiedy przykrywano stopy niezakryta była głowa. Później zostaliśmy obdarzeni hojnie dobrodziejstwami. Boje się, że nagroda za dobre uczynki przypadła nam na tym świecie”. Powiedziawszy to zaczął szlochać i nie tknął jedzenia.
[Al-Bukhari]
Komentarz:
Abdur-Rahman ibn Auf był jednym z towarzyszy Proroka, którzy za życia otrzymali zapewnienie o znalezieniu się w Raju po śmierci i z tego względu ma wyższą pozycję niż Musab ibn Umar, ale uznawał go za lepszego od siebie przez męczeńską śmierć i ubóstwo, którego doświadczał. Abdur-Rahman uważał, że Musab jest lepszyy, ponieważ walczył z niewiernymi w ekstremalnie trudnych warunkach i poświęcił życie dla Allaha.
Drugą ważną kwestią jest żywiona przez Abdur-Rahmana obawa względem dostatku i majątku, chociaż wydawał swoje bogactwo na drodze Allaha. W dzisiejszych czasach majątku marnotrawimy nasz majątek na niepotrzebne zwyczaje, przesadne ceremonie małżeńskie czy budynki i zbędne dekoracje. To właśnie tego nadmiaru bogactwa obawiali się Towarzysze Proroka (pokój z nim) i którym niepokoił się sam Prorok.
Hadis wspomina również szacunek, jakim Towarzysze Proroka darzyli siebie nawzajem.
455. Przekazał Abu Umama Sudaij ibn Adżlan al-Bahili, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Nic nie jest droższe Allahowi niż dwie krople i dwa znaki: łza uroniona z obawy przed Allahem i kropla krwi rozlana na drodze Allaha. Jeśli chodzi o dwa znaki są to: znaki pozostawione w sprawie Allaha i znak pozostawiany przez człowieka przestrzegającego obowiązkowych aktów czci wobec Allaha Najwyższego”.
[At-Tirmidhi]
Komentarz:
Powyższy przekaz podkreśla wagę kilku kwestii:
1. Płaczu z obawy przed Allahem.
2. Krwi rozlanej w walce na drodze Allaha.
3. Blizn po obrażeniach na ciele osoby biorącej udział w dżihadzie.
4. Śladów pozostających w związku z wykonywaniem obowiązków religijnych.
Istnieje znacznie więcej przekazów dotyczących tego tematu.
456. Przekazał Irbad ibn Sarija, że pewnego dnia Prorok (pokój z nim) wygłaszał bardzo wymowne kazanie [chutba] i w związku z tym oczy (słuchaczy) roniły łzy i miękły ich serca.
[Abu Dałud i at-Tirmidhi]
Komentarz:
Autor opracowania przytoczył jedynie części hadisu, nie jego pełną treść. Całość przekazu znajduje się w rozdziale dotyczącym przestrzegania sunny (zob. h. 157)
NASTĘPNY ROZDZIAŁ 55. WYŻSZOŚĆ ASCEZY I CNOTA PROSTEGO ŻYCIA