ROZDZIAŁ 04. PRAWDOMÓWNOŚĆ

Allah, Najwyższy, mówi (co znaczy):

{O wy, którzy wierzycie! Bójcie się Boga i przebywajcie z tymi, którzy mówią prawdę!} (Koran 9:119)

{Zaprawdę - muzułmanie i muzułmanki, wierzący i wierzące, prawdomówni i prawdomówne} (Koran 33:35)

{A skoro sprawa jest postanowiona, lepiej byłoby dla nich, aby byli szczerzy wobec Boga} (Koran 47:21)

54. Przekazał Abdullah bin Masud, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Prawda prowadzi do bogobojności, a bogobojność prowadzi do Raju [Dżannah]. Człowiek, który stale mówi prawdę zostanie uznany u Allaha za prawdomównego. Fałsz prowadzi do występku, a występek prowadzi do Ognia (Piekła) i człowiek, który nieustannie kłamie zostanie uznany przez Allaha za kłamcę”.

(al-Buchari i Muslim)

Komentarz:

Zarówno prawdomówny (siddiq) jak i kłamca (kadhdhab) są silnymi określeniami. Można powiedzieć, że słowa te odpowiednio określają tego, dla kogo prawda jest drugą naturą oraz tego, kto zwykle kłamie. Reputację na tym świecie nabywa się dzięki dobrym lub złym uczynkom i podobnie jest z pozycją przed Allahem. Zaliczenie przez Niego między prawdomównych jest związane z nagrodą, a kto jest kłamcą będzie za to pokutować. Hadis zachęca do prawdomówności, jako że prawdomówność jest źródłem dobrych uczynków i przestrzega przed kłamaniem jako źródłem wszelkiego rodzaju szkód.

55. Przekazał Hasan bin Ali, że pamięta od Proroka (pokój z nim) te słowa: „Zaniechaj rzeczy wątpliwych dla tych, które wątpliwe nie są; dla prawdy, która jest spokojem umysłu a zakłamanie jest zwątpieniem”.

(At-Tirmidhi)

Komentarz:

Hadis prowadzi do wniosku, że powinno się unikać rzeczy wątpliwych, aby nie zrobić czegoś niedozwolonego. Przesłanie jest powtórzone w innym hadisie, który mówi, że kto ochronił się przed wątpliwością w istocie ochronił swoją wiarę i honor.

56. Abu Sufjan, opowiadając o Herakliuszu, i o tym, jak wypytywał go o nauki Proroka (pokój z nim) przekazał miedzy innymi: On (Prorok, pokój z nim) nakazał (nam): „Chwalcie Allaha Jedynego i nie dodawajcie Mu towarzyszy; i zaniechajcie tego, co wasi przodkowie mówili”, i również nakazał nam odmawianie modlitw, mówienie prawdy, skromność i zacieśnianie więzi rodzinnych.

(Al-Buchari i Muslim)

Komentarz:

W tym hadisie wróg Proroka (Abu Sufjan, który nie był wtedy muzułmaninem, lecz poganinem) daje świadectwo prawdziwości nauk Proroka (pokój z nim). Szczegółowy opis sytuacji można znaleźć w Sahih Al-Bukhariego

57. Przekazał Abu Thabit od Sahla bin Hunaif, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Allah wyniesie tego, kto prosi Go o męczeństwo (męczeńską śmierć – przyp. tłum.) do poziomu męczennika, nawet jeśli ten umrze w swoim własnym łóżku”.

[Muslim]

Komentarz:

Hadis podkreśla ważność szczerych intencji, które mają tak wielką moc, że Allah wyniesie daną osobę do pozycji męczennika. Analogicznie, osoba o wstrętnych zamiarach znajdzie się w Piekle, nawet jeśli zginie w walce.

58. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Jeden z wcześniejszych Proroków wyruszając na wyprawę wojenną, ogłosił między swoimi ludźmi, że nie powinien iść za nim nikt, kto ożenił się z kobietą, z która jeszcze nie skonsumował małżeństwa; ani ten, kto zbudował dom na którym nie położono jeszcze dachu, ani ten, kto kupił ciężarną owcę lub wielbłądzicę i oczekuje na młode. Po tym wyruszył i zbliżył się do miasta w czasie (modlitwy) asr, lub nieco wcześniej. Rzekł do Słońca, że ono i on podlegają Allahowi, i prosił Allaha by zatrzymał je w miejscu, i pozostało zatrzymane dopóki Allah nie dał im zwycięstwa. (Prorok) Zebrał łupy z przeznaczeniem na spalenie, lecz nie zajęły się ogniem. Powiedział, że między ludźmi jest ktoś, kto ukradł coś ze zdobyczy. Kazał, aby jeden człowiek z każdego plemienia złożył mu przysięgę wierności, i kiedy ręka jednego spoczęła w jego dłoni powiedział: ‚Między wami jest złodziej i każdy z waszego plemienia osobno musi złożyć mi przysięgę wierności’. (W czasie jej składania) ręce trzech mężczyzn utkwiły w jego dłoni. Powiedział: ‚Złodziej jest między wami’. Przynieśli mu bryłę złota wielką jak głowa krowy, i kiedy położył ją (z innymi łupami), zapłonął ogień i pochłonął łupy... Zdobycze wojenne nie były dozwolone dla nikogo przed nami, później Allah uczynił je dla nas dozwolonymi, ponieważ widział naszą słabość i nieudolność, i zezwolił nam na nie”.

[Al-Buchari i Muslim]

Komentarz:

Zdaniem imama As-Sujuti, Prorok (pokój z nim) opowiada w tym hadisie o Proroku Jozue synu Nuna (Jusza ibn Nun). Jego zachowanie pokazuje, że jest niezbędnym należyte zaspokojenie ziemskich potrzeb tych, którzy są zaangażowani na drodze Allaha, aby mogli się skoncentrować na walce. Legalność zdobyczy wojennych w walce na drodze Allaha dotyczy tylko wspólnoty muzułmańskiej. Przed nastaniem islamu (prawa islamskiego), łupy wojenne, które były wolne od nieuczciwości trawił ogień. Ten hadis również potwierdza cud Proroka Jozui (Jusza) dotyczący zatrzymania ruchu słońca do czasu zdobycia przezeń miasta.

59. Przekazał Hakim bin Hizam, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Obie strony transakcji mają prawo do anulowania jej, dopóki się nie rozejdą; i jeśli powiedzą prawdę i zrobią wszystko by oczyścić siebie wzajemnie (np. sprzedawca i kupujący mówią prawdę, sprzedawca w odniesieniu do przedmiotu umowy, nabywca w odniesieniu do pieniędzy) będą pobłogosławieni w swojej transakcji, ale jeśli ukryją cokolwiek i kłamią, zostaną błogosławieństwa w transakcji pozbawieni”.

(Al-Buchari i Muslim)

Komentarz:

W tej sytuacji dwie osoby zaangażowane w interes to sprzedający i kupujący. „Prawo” oznacza, że tak długo, jak długo obie strony są obecne w miejscu transakcja mogą się z niej wycofać. Innymi słowy, nawet po akceptacji warunków targu, dopóki pozostają na miejscu są uprawnieni do odwołania umowy, chyba że się rozdzielą. Ogólnie ludzie nie sądzą, aby było dozwolone anulowanie sprzedaży po jej dokonaniu, nawet jeśli są obecne obie strony – jest to niepoprawne. Taka opinia jest sprzeczna z powyższym hadisem. Dzięki prawdomówności transakcje w biznesie są błogosławione, podczas kiedy fałsz i ukrywanie defektów pozbawia go (błogosławieństwa).

NASTĘPNY ROZDZIAŁ 5. CZUJNOŚĆ