Abu Iman Abd ar-Rahman Robert Squires. © Muslim Answers; przeklad: Alina Abu-Zaitoun
Jednym z największych błędów, jakich niemuzułmanie dopuszczają się w interpretowaniu Islamu jest pojmowanie słowa „Allah”. Z rozmaitych powodów wiele osób wierzy, iż muzułmanie czczą innego Boga, niż chrześcijanie i żydzi. Jest to całkowicie błędna opinia, albowiem „Allah” jest po prostu arabskim słowem, które znaczy – „Bóg”- i tylko „Jeden Bóg”. I aby nie było wątpliwości; muzułmanie czczą Boga Noego, Abrahama, Mojżesza, Dawida i Jezusa - niech pokój będzie z nimi wszystkimi. Jednakże prawdą jest, że żydzi, chrześcijanie oraz muzułmanie mają inną koncepcję Boga Wszechmogącego. Na przykład muzułmanie - podobnie jak żydzi - odrzucają wiarę chrześcijan w świętą Trójcę oraz w boskie wcielenie. To jednak nie oznacza, że każda z tych trzech religii czci innego Boga, ponieważ, jak już zostało powiedziane, jest tylko Jeden Prawdziwy Bóg.
Judaizm, chrześcijaństwo oraz islam uważają się za religie „Wyznania Abrahamowego”, i wszystkie trzy mianują siebie wyznaniami „monoteistycznymi”. Jednakże islam naucza, iż inne religie, w taki czy inny sposób, wypaczają i unieważniają czystą i właściwą koncepcję wiary w Boga Wszechmogącego, poprzez zaniedbywanie jego prawdziwych nauk i wprowadzanie innowacji stworzonych przez człowieka.
Po pierwsze, należy zaznaczyć, iż „Allah” jest tym samym słowem, którego żydzi oraz chrześcijanie mówiący po arabsku używają dla określenia Boga. Jeśli weźmiesz do rąk Biblię w języku arabskim zauważysz, że słowo „Allah” występuje tam, gdzie w Biblii w języku angielskim występuje słowo Bóg. Dzieje się tak dlatego, ponieważ „Allah” jest jedynym słowem w języku arabskim, które odpowiada angielskiemu słowu „God” /Bóg/ pisanemu przez duże G /B/. Ponadto słowo „Allah” nie istnieje w liczbie mnogiej, ani w żadnym rodzaju /męskim bądź żeńskim/, co idealnie oddaje islamską koncepcję Boga. Z tego powodu, jak również dlatego, że Koran, który jest świętą księgą muzułmanów został zesłany w języku arabskim, niektórzy Muzułmanie używają słowa „Allah” mówiąc o „Bogu” nawet jeśli mówią innym językiem niż arabski. Nawyk ten dotyczy nie tylko słowa „Allah”, gdyż wielu Muzułmanów używa arabskich słów, kiedy dyskutują na temat kwestii Islamu, bez względu na język, w którym toczy się dyskusja. Dzieje się tak dlatego, ponieważ powszechne nauki o Islamie - mimo że zostały przetłumaczone na wszystkie ważniejsze języki - zachowały pierwotną formę w języku arabskim.
Warto zwrócić uwagę na fakt, iż aramejskie słowo „El”, które oznacza tyleż samo co „Bóg” w języku którym mówił Jezus, jest zdecydowanie bardziej zbliżone brzmieniowo do słowa „Allah” niż do angielskiego słowa „God” /Bóg/. Potwierdzają to również różne formy hebrajskiego słowa „Bóg”, które brzmią: „El” i „Elah” a w liczbie mnogiej „Elohim”. Przyczyną tych podobieństw w językach aramejskim, hebrajskim oraz arabskim jest fakt, że wszystkie pierwotnie wywodzą się z grupy języków semickich. Należy też zaznaczyć, że w tłumaczeniu Biblii z języka hebrajskiego na angielski, słowo „El” jest tłumaczone rozmaicie jako „Bóg” , „bóstwo” oraz „anioł”! To niedoprecyzowanie językowe daje tłumaczom możliwość przekładania tego słowa w sposób, który w ich mniemaniu najbardziej odpowiada kontekstowi. Arabskie słowo „Allah” nie przysparza tylu trudności czy dwuznaczności, gdyż odnosi się do Jedynego Wszechmogącego Boga. Dodatkowo, w języku angielskim jedyna różnica pomiędzy słowem „god” /bóg/ oznaczającym fałszywego boga, a słowem „God” /Bóg/ oznaczającym Jedynego Prawdziwego Boga, jest pisownia litery „G” (pisana z dużej). W alfabecie arabskim, w którym nie występują „duże” litery, słowo „God” (Allah) ma swoj odpowiednik, przez dodanie ekwiwalentu angielskiego słowa „the” (Al-) do arabskiego słowa „god”/”God” (ilah). W efekcie arabskie słowo Allah oznacza „The God” gdyż – „the” czyli przedrostek „al-” spełnia w języku arabskim funkcję taką jak „duże G” w języku angielskim. W świetle wymienionych tu faktów, najbardziej odpowiednim tłumaczeniem słowa Allah na język angielski jest: „The One-and-Only God” lub „The One True God” („Jeden Jedyny Bóg” lub „Jeden Prawdziwy Bóg” ).
Szczególną uwagę należy zwrócić na fakt, iż arabskie słowo „Allah” zawiera w sobie głębokie religijne przesłanie już w swojej genezie i w swym oryginalnym znaczeniu. Jest tak dlatego, iż pochodzi ono (słowo Allah) od „ta’allaha” (lub „alaha”), co oznacza „być czczonym.” Zatem w języku arabskim, słowo „Allah” oznacza „Jedyny, któremu należy się „cześć”; w tych kilku słowach kryje się przesłanie Islamskiego Monoteizmu. Jak widać, w odniesieniu do Islamu, „monoteizm” to znacznie więcej niż po prostu wiara w istnienie „tylko Jednego Boga” – jako pozorną opozycję do istnienia dwóch, trzech czy nawet większej liczby bogów. Jeśli ktoś zrozumie źródło słowa „Allah”, kwestia ta powinna stać się dla takiej osoby jasna. Należy zrozumieć, iż krytykowanie przez Islam innych religii, które mianują się monoteistycznymi, wynika nie z faktu, że są one u swych podstaw politeistyczne, ale z tego, iż mimo, że mianują siebie monoteistycznymi nadużywają różnych form czci wobec innych niż Bóg Wszechmogący. Poniżej przedyskutujemy znaczenie czci w Islamie, jednakże zanim do tego dojdziemy, powinniśmy zwrócić uwagę, że wielu ‘nie-Muzułmanów’ nie jest świadomych różnicy pomiędzy wiarą w Jedynego Boga, a zarezerwowaniem wszelkich aktów czci tylko dla Niego /Jedynego Boga/. Wielu Chrześcijan jest nieświadomych tego zagadnienia, dlatego też często słyszymy od nich pytanie o to, jak Muzułmanie mogą oskarżać uczniów Jezusa, pokój z nim, o bycie politeistami, podczas, gdy byli oni ‘monoteistycznymi Żydami’. Po pierwsze, musimy wyjaśnić, że słowo ‘politeizm’ nie jest właściwym sformułowaniem w tym kontekście, ponieważ oznacza ono wiarę w to, iż istnieje więcej niż Jeden Bóg. Więc w tym konkretnym Islamskim kontekście powinno się raczej używać sformułowań „współtowarzysze”, „czciciele człowieka” lub „czciciele stworzenia”- zwłaszcza, że Chrześcijanie wierzą, iż Jezus był - „w 100% Bogiem i w 100% człowiekiem” - w jednej osobie i jednocześnie twierdzą iż Bóg jest Jeden.
Jednakże, jako że już wcześniej poruszyliśmy kwestię, to co stanowi istotę tego problemu, to fakt, iż zarówno chrześcijanie, jak i wyznawcy innych religii, nie wiedzą tak naprawdę, co oznacza „monoteizm” – szczególnie w ujęciu Islamu. Wszystkie książki i artykuły napisane przez chrześcijan, które przeczytałem, nieodmiennie ograniczają formułę „monoteizmu” do wiary w istnienie „Jedynego Samowładnego Stwórcy Boskiego”. Jednakże islam uczy znacznie więcej niż tylko tej wiedzy.
Wystarczy powiedzieć, że wyłącznie przez to, że ktoś nazywa siebie „monoteistycznym” żydem, chrześcijaninem czy muzułmaninem - nie jest automatycznie chroniony przed fałszywą wiarą i praktykowaniem bałwochwalstwa. Wielu ludzi – również muzułmanów - twierdzi, iż wierzy w Jedynego Boga i dopuszcza się jednocześnie czci bałwochwalczej.
Z pewnością wielu protestantów oskarża ludzi wyznania rzymsko-katolickiego o praktyki bałwochwalcze w stosunku do świętych i Maryi Dziewicy. Podobnie, grecki Kościół Prawosławny jest postrzegany jako „bałwochwalczy” przez wielu innych chrześcijan, gdyż w swojej czci duży nacisk wyznawcy tego Kościoła kładą na ikony. Jednakże jeśli zapytasz wyznawcę Kościoła Rzymskokatolickiego czy Prawosławnego czy Bóg jest „Jeden” bez wątpienia odpowiedzą „Tak!”. Oświadczenie to, nie wstrzymuje ich jednakże od bałwochwalczego „czczenia stworzenia”. To samo dotyczy hindusów, którzy uważają, że ich bóstwa służą „manifestacji” czy też są „wcieleniami” Jedynego Najwyższego Boga.
Każdy powinien być świadom faktu, iż na przełomie długiej historii „Wyznań Abrahamowych”, byli ludzie, którzy wierząc w „Jedynego Boga”, uprawiali praktyki religijne, które totalnie przeczyły „monoteizmowi” pod którym się podpisywali. Tak właśnie muzułmanie postrzegają chrześcijan. Jesteśmy świadomi faktu, iż ich oświadczenia słowne nie idą w parze z czynami, które przeczą wierze w Jednego Boga. Dzieje się tak dlatego, iż wielu ludzi po prostu nie zostało wystarczająco dobrze wyedukowanych w zakresie co oznacza „czysty monoteizm”. Z punktu widzenia Islamu, „monoteizm” może być unieważniony na wiele sposobów. Na przykład, prosta wiara w to, że jest dozwolone stosowanie zachodniego „liberalnego” i „demokratycznego” prawa w miejsce „objawionego prawa Boga Wszechmogącego” czyni człowieka politeistą. Oczywiście nie oznacza to, że taki człowiek, niezależnie od tego czy jest żydem, chrześcijaninem czy muzułmaninem, wierzył kiedykolwiek, że istnieje inny Wszechmogący Stwórca i Pan Samowładny. Jednakże, z praktycznego punktu widzenia, ludzie tacy - czy temu zaprzeczają , czy nie - dodali Bogu współtowarzyszy. Podążając tym tokiem rozumowania, ludzie tacy dodają współtowarzyszy Bogu Najwyższemu (arab. szirk) i w praktyce stają się oni „politeistami”, niepomni „monoteizmu”, którego oświadczanie było tylko pustosłowiem. To potwierdza fakty, nawet jeśli osoba taka, nie uważa, aby to co robi było formą czci. Na przykład, osoby wyznania Rzymskokatolickiego modlące się do Maryi Dziewicy, będą zaciekle zaprzeczały, że ją czczą, nazywajac swoje czyny „adoracją” lub jakimś innym wymijającym określeniem.
Jednakże z punktu widzenia Islamu czym innym jeśli nie tym właśnie jest „czczenie”? Islam naucza, że modlitwa i błagania to istota aktu czczenia, więc jeśli ktoś kieruje swoje modlitwy do pośredników (nawet jeśli modlitwa jest ostatecznie skierowana do Boga), to co pozostaje z czci? Dodatkowo, jak ktoś - kto wierzy w Boga Wszechmogącego - może przestrzegać praw nałożonych przez człowieka, zamiast podążać za Prawem Boskim, zaprzeczając jakoby czcił kogokolwiek innego niż Bóg? Czy oni wiedzą lepiej niż Bóg?
Dodatkowo, Stary Testament w sposób absolutnie klarowny wyjaśnia, iż czynienie „bóstwa” z jakiegokolwiek stworzenia (ST ani razu nie wspomina o istnieniu „reprezentanta” Wszechmogącego Boga) jest zakazane. Proszę zajrzyjcie do Księgi Wyjścia 20:4-6 , Księga Kapłańska 26:1 i Księga Powtórzonego Prawa 4:16, 23, 25, 5:8; oraz Księgi Nehemiasza 9:6, po niektóre wyrażenia opisujące to zagadnienie. Bez orzekania, że Chrześcijanie zwykle bezczeszczą jednoznaczne nakazy, które mówią, że nie ma reprezentantów /pośredników/ niczego, co jest „na niebie nad nami lub na ziemi pod nami”, wersy te nie tylko uczą, że bałwochwalstwo jest zabronione, ale także, iż Bóg Wszechmogący jest absolutnie odrębny od swego stworzenia, i dlatego nic z jego stworzenia nie może go reprezentować. Jeśli ktoś wierzy inaczej, popełnia bałwochwalstwo - nawet jeśli twierdzi, iż wierzy w Jednego Jedynego Prawdziwego Boga. W Księdze Wyjścia 20: 4-6 oraz w Księdze Powtórzonego Prawa 4:16, Bóg Wszechmogący jest Bogiem Zazdrosnym - co w sposób jednoznaczny wskazuje, iż jest on odrębny od Swego stworzenia.
Poprzez przekazanie ludziom tak przejrzystego i pełnego łaski przewodnictwa, Bóg ustala uniwersalną i wieczną Prawdę ku korzyści ludzkości. Owa wieczna Prawda jest fundamentem religijnego posłania, odkąd ludzie zaczęli wierzyć, że Wszechmogący Bóg jest w jakiś sposób połączony lub reprezentowany przez swoje stworzenie, odtąd można im wmówić wiarę w niemalże wszystko. Jeśli ktoś raz uwierzy, że Bóg został wcielony w to co Sam stworzył, lub że coś lub ktoś reprezentuje Boga, ‘zapora kłamstw’ zostaje otwarta i Prawda staje się przedmiotem subiektywnych domysłów. Kiedy raz, pierwsza i podstawowa zasada zostaje zbezczeszczona, bez znaczenia jak skomplikowane i wyszukane jest uzasadnienie owej profanacji - oddalanie się od Wiecznej Prawdy Czystego Monoteizmu staje się bardzo proste.
W ostatecznej analizie, podstawowym pytaniem nie jest to czy Bóg jest w stanie przyjąć formę człowieka, ale raczej pytanie czy jedyną podstawą wiary jest klarowne, jednoznaczne i autentyczne przewodnictwo. Jeśli choć raz człowiek da sobie prawo do decydowania o tym, co Bóg Wszechmogący może, a czego nie może dokonać, zakorzenia się w człowieku zbaczanie ze ścieżki prawdy. Spekulacje człowieka na temat natury Boga kończą się zboczeniem ze ścieżki prawdy i rozpaczą, gdyż żadne jasne wnioski nie zostaną wyciągnięte. Na przykład, czy Bóg jest w stanie stworzyć przedmiot tak ciężki, iż sam (Bóg) nie będzie w stanie go udźwignąć? Jeśli nie, czyż nie dowodzi to, że jest niedoskonały? To zwodnicze pytania, zaś Islam uczy, że ludzkość powinna mówić o Bogu to, co On Sam mówi o Sobie.
Oznacza to, że nasze koncepcje Boga, muszą być oparte wyłącznie na tym, co Objawione, nie zaś na ludzkich spekulacjach. Reasumując, ostatni prorok Islamu – Muhamamad - został zesłany przez Boga Wszechmogącego w celu głoszenia tego samego Czystego Monoteizmu, który był praktykowany przez Noego, Abrahama, Mojżesza, Davida i Jezusa - niech pokój będzie z nimi. Ten czysty monoteizm oznacza nie tylko wiarę, iż istnieje tylko Jeden Bóg, ale również, że przewyższa On swoje stworzenie i, że cała cześć należy się Jemu Jedynemu. [.....]
Przed zakończeniem, pragniemy zwrócić uwagę na fakt, iż niektóre chrześcijańskie organizacje misjonarskie drukują, w celu nauczania chrześcijan o Islamie, anglojęzyczną literaturę, w której znajdujemy takie oto słowa: „Allah jest Bogiem Muzułmanów”, a „Muhammad objawił ludziom wiarę w ‘boga’ Allaha”- sugerując, że „Allah” jest jakimś fałszywym „bóstwem”. Jednakże, kiedy te same organizacje drukują literaturę w języku arabskim, mając nadzieję na nawrócenie arabsko-języcznych muzułmanów na drogę „Chrystusa” , wtedy używają słowa „Allah” na określenie Boga. Dowodzi to, że gdyby podążali właściwą ścieżką rozumowania (we właściwy sposób rozumieli naturę Boga w Islamie), nie musieliby się uciekać do takich sprzeczności. Istnieje także organizacja misjonarzy, która poprzez ignorancję (lub podstęp) pisze książki nawołujące muzułmanów do zaprzestania wiary w „Allaha”, i przyłączenia się do czczenia „Pana” Jezusa, „syna Boga”. Pomijając już, iż jest absolutnie jasne, że są oni poza granicami czystego monoteizmu, ludzie którzy piszą takie rzeczy nie zdają sobie nawet sprawy z tego, iż gdyby napisali taki pamflet w języku arabskim, przeczyliby sami sobie, dlatego, że w Biblii w języku arabskim Jezus jest „synem Allaha.” Jeśli więc osoba mówiąca po arabsku zaprzestałaby czczenia Allaha, nie miałaby kogo czcić, ponieważ „Allah” jest po prostu arabskim słowem „Bóg”.
Zanim zakończymy, chcielibyśmy zapytać czytelników, by zapytali samych siebie czy znają przyczyny stojące za tymi kłamstwami? Jeśli Islam byłby jakąś fałszywą religią, czy tak wielu ludzi począwszy od zachodnich uczonych, a na chrześcijańskich misjonarzach skończywszy, musieliby tak bardzo na temat islamu kłamać?
Przyczyna tego, jest taka, że Podstawowa Prawda Islamu stoi na bardzo solidnych fundamentach i jest niewzruszalną na jakiekolwiek zarzuty wiarą w Jedność Boga.
W związku z tym, chrześcijanie nie mogą krytykować doktryn islamu w sposób bezpośredni, więc wymyślają kłamstwa na temat Islamu, tak, by - już u początku poszukiwań - zniechęcić ludzi do dalszej nauki o Islamie. Gdyby muzułmanie byli w stanie zaprezentować - ludziom Zachodu- Islam we właściwy sposób, z pewnością sprawiliby, że wiele osób przemyślałoby i przewartościowało swoje własne wierzenia.
Jest rzeczą wielce prawdopodobną, że jeśliby chrześcijanie odkryli, że istnieje na świecie uniwersalna religia, która naucza ludzi czci i miłości do Boga, praktykująca jednocześnie czysty monoteizm, poczuliby potrzebę przeanalizowania podstaw własnej wiary i doktryn.