ROZDZIAŁ 47. ZNAKI MIŁOŚCI ALLAHA WOBEC JEGO SŁUG ORAZ SPOSOBY JEJ OSIĄGNIĘCIA

Allah, Wywyższony, mówi (co znaczy):

Powiedz (Mohammedzie ludziom): „Jeśli kochacie Boga, to postępujcie za mną! Wtedy i Bóg będzie was miłował i przebaczy wam wasze grzechy. Bóg jest przebaczający, litościwy!” [Koran 3:31]

O wy, którzy wierzycie! Jeśli ktoś z was odrzuci swoją religię... Bóg niebawem przyprowadzi ludzi, których pokocha i oni Jego pokochają; oni będą pokorni względem wiernych, a dumni wobec niewiernych; będą walczyli na drodze Boga i nie będą się bać nagany ganiącego. To jest łaska Boga, którą On daje komu chce. A Bóg jest wszechobejmujący, wszechwiedzący [Koran 5:54]

386. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Allah, Najwyższy, powiedział: ‘Wypowiadam wojnę tym, którzy są wrogami moich wiernych sług. Najmilszą Mi rzeczą, która przybliża Mojego sługę do Mnie, jest to, co mu nakazałem; i Mój sługa przybliża się do Mnie przez dodatkowe czyny [nałafil – nadobowiązkowe modlitwy lub akty czci] aż go umiłuję. Kiedy go umiłuję, staję się jego słuchem, dzięki któremu słyszy, jego wzrokiem, dzięki któremu widzi, i jego ręką, którą uderza i jego nogą, dzięki której chodzi; i jeśli on Mnie o coś poprosi dam mu to, a jeśli szuka u Mnie schronienia, udzielę mu go’”.

(Al-Buchari)

Komentarz:

Powyższy hadis określa pozycję i cechy osób uprzywilejowanych przed Allahem określanych mianem aulija Allah, o których Koran mówi:

Ci, którzy uwierzyli (w Jedynego Boga – przyp. tłum.) i byli bogobojni (tzn. powstrzymywali się od złych uczynków, grzechów i dobrze postępowali – przyp. tłum.) [Koran 10:63]

Według tej definicji każdy, kto na prawdę boi się Allaha jest przez Niego uprzywilejowany. Oznacza to, że takie osoby poza wiarą i pobożnością, nie mają żadnych innych specjalnych cech i wbrew twierdzeniom niektórych nie należą do konkretnych grup społecznych. Niestety ogólny brak wiedzy religijnej powoduje, że jako uprzywilejowane są traktowane osoby nie tylko nie wypełniające obowiązków religijnych i nie przestrzegające praktyki Proroka, ale w krańcowych przypadkach nie przestrzegające nawet higieny osobistej. W niektórych kręgach uważa się, że szalone lub wpół szalone osoby są szczególnymi ulubieńcami Allaha, podczas gdy osoby uprzywilejowane przez Allaha cechuje skrupulatne przestrzeganie Jego nakazów i obawa przed Jego karą.

Ponadto:

Miłość do osób umiłowanych przez Allaha jest wyrazem miłości do Allaha, a nienawiść względem nich oznacza nienawiść wobec Niego.
Muzułmanin zabiegający o zbliżenie się do Allaha poprzez wykonywanie obowiązkowych i dodatkowych aktów czci, otrzymuje od Niego specjalną pomoc i ochronę dla wszystkich części ciała, powstrzymującą każdą kończynę i organ przed nieposłuszeństwem wobec Allaha. Błędnym wnioskiem z powyższego hadisu jest myślenie, że aulija staje się wzrokiem, słuchem, rękami Allaha. Oznaczałoby to, że Allah „wstępuje” w czyjeś ciało i nie ma znaczenia kogo prosi się o wsparcie – Allaha czy aulija'ę – ponieważ byliby częściami jednego bytu. Takie stwierdzenia są odstępstwem od religii Allaha, prowadzącymi w konsekwencji do politeizmu [szirk] - oby Allah nas od tego uchronił. Poprawnym wnioskiem z powyższego hadisu jest, że pobożna osoba przyjmuje i robi to, co jest miłe Allahowi, a unika wszystkiego, co jest przez Niego nielubiane.
Wykonywanie obowiązkowych aktów czci jest pierwszym i najważniejszym warunkiem osiągnięcia przychylności Allaha. Są to uczynki ulubione przez Allaha, tworzące fundament wiary islamskiej. Tak, jak nie można stawiać budynku bez podwalin, nie można podejmować się dodatkowych aktów czci z pominięciem obowiązkowych. Osoba lekceważąca podstawy przestaje być prawdziwym muzułmaninem i dlatego Allah tak często ostrzega zaniedbujących obowiązki, a nie ostrzega w żaden sposób pomijających dodatkowe modlitwy. Dobrowolne akty czci [nałafil] dodają blasku obowiązkowym i są sposobem na osiągnięcie miłości Allaha, dzięki której otrzymuje się od Niego specjalne wsparcie.
Allah nagrodzi modlitwy ukochanych przez Siebie ludzi, ale przyjęcie modlitw nie oznacza, że ich efekt będzie widoczny od razu. Zdarza się, że rezultat jest widoczny po długim czasie. Modlitwy cnotliwych osób są zawsze przyjmowane, ale czy ich wynik będzie odczuwalny natychmiast, czy po upływie jakiegoś czasu, zależy wyłącznie od woli Allaha.

387. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Jeśli Allah umiłował Swego sługę woła Gabriela i mówi: ‘Miłuję takiego i takiego, więc miłuj go’. I Gabriel miłuje go i woła donośnym głosem do mieszkańców Nieba (aniołów): ‘Allah miłuje takiego i takiego, więc miłujcie go’. I mieszkańcy nieba miłują go i sprawiają, że ludzie na Ziemi również go kochają”.

(Al-Buchari i Muslim)

Według innego przekazu Muslima: Prorok (pokój z nim) powiedział: „Jeśli Allah umiłował Swego sługę, woła Gabriela (pokój z nim) i mówi: ‘Miłuję takiego i takiego, więc miłuj go’. Gabriel miłuje go i woła donośnym głosem w Niebie: ‘Allah miłuje takiego i takiego, więc miłujcie go’. I mieszkańcy Nieba miłują go, a potem ludzie na Ziemi również go miłują. Jeśli Allah czuje odrazę do sługi, woła Gabriela i mówi: ‘Brzydzę się takim i takim, więc czuj do niego odrazę’. Gabriel brzydzi się nim i woła donośnym głosem wśród mieszkańców Nieba: ‘Allah brzydzi się takim i takim, więc czujcie do niego odrazę’, i oni czują do niego odrazę. Wtedy również na Ziemi jest nienawidzony”.

(Al-Buchari i Muslim)

Komentarz:

Powyższy hadis określa nagrodę za miłość w imię Allaha. Kochający przez wzgląd na Niego są umiłowani nie tylko przez samego Allaha, ale również przez mieszkańców Nieba i Ziemi, a osoba znienawidzona przez Allaha jest także niemiła Jego stworzeniom. Należy zapamiętać, że prawdziwie popularne na tym świecie pozostaną osoby prawe, ściśle przestrzegające różnicy między rzeczami dozwolonymi a zakazanymi.

Osoby, których dusza jest skrzywiona przez ciągłe grzechy tracą zdolność rozróżniania między rzeczami słusznymi i złymi, i maleje ich wiarygodność. Często nie przepadają za osobami prawdziwie religijnymi, ponieważ każdy rodzaj ludzi lubi i kocha podobnych do siebie.

388. Przekazała Aisza, że Prorok (pokój z nim) wyznaczył pewnego człowieka do prowadzenia modlitwy dla wojska (podczas wyprawy wojennej – przyp. tłum.); ten zawsze dodawał do recytacji surę al-Ichlas: {Mów: On - Bóg Jeden, Bóg Wiekuisty! Nie zrodził i nie został zrodzony! Nikt Jemu nie jest równy!} [Koran 112: 1-4]. Kiedy wojsko wróciło do Medyny wspomniano o tym fakcie Prorokowi, który polecił spytać, dlaczego (prowadzący) tak postępował. Odparł: „Ta sura zawiera Przymioty Allaha Najwyższego, i kocham ją recytować”. Prorok (któremu przekazano odpowiedź) powiedział: „Powiedzcie mu, że Allah go umiłował”.

(Al-Buchari i Muslim)

Komentarz:

Towarzysze Proroka zawsze zwracali się do niego w kwestiach, które wydawały się im wątpliwe.
Sura al-Ikhlas jest bardzo istotna, ponieważ wyjaśnia pojęcie tałhid – monoteizmu.
Recytowanie w jednym rakacie dwóch sur, poza surą Otwierającą, jest dopuszczalne. Również recytacja tej samej sury w każdym cyklu modlitewnym jest dozwolona, tak jak opisany Towarzysz powtarzał surę al-Ichlas po każdej recytacji.

NASTĘPNY ROZDZIAŁ 48. ZAKAZ GNĘBIENIA POBOŻNYCH, SŁABYCH I SIEROT