80. KSIĘGA O PRZEZNACZENIU

Przekład Elżbieta Al-Saleh, Mohammed Al-Saleh

Wszelkie prawa zastrzeżone

W imię Boga, Miłosiernego, Litościwego!

80. KSIĘGA O PRZEZNACZENIU (al-qadar)

6221. Przekazał Abd Allah: Posłaniec Boga, prawdomówny i prawdziwie natchniony, powiedział: „Każdy przebywa w łonie matki przez czterdzieści dni, a potem przekształca się w grudkę krwi zakrzepłej na taki sam czas, po czyn przekształca się w kęsek ciała na taki sam czas. Potem Bóg posyła anioła i nakazuje mu zapisać trzy rzeczy: zaopatrzenie, wiek oraz czy będzie przeklęty czy błogosławiony. Potem zostaje tchnięta w niego dusza. Na Boga, jeden z was - lub powiedział: człowiek - może pełnić uczynki ludzi Piekła aż dzielić go od Ognia Piekielnego będzie tylko łokieć, i wtedy zaważa to, co mu pisane i zaczyna pełnić dzieła ludzi Raju i Raju dostąpi…. I człowiek może pełnić dzieła ludzi Raju pokąd od Raju dzielić go będzie tylko łokieć lub sążeń, i wówczas zaważa to, co mu pisane i zaczyna pełnić dzieła ludzi Ognia Piekielnego i w nim zajmie miejsce”.

6222. Przekazał Anas Ibn Malik: Prorok, niechaj Bóg mu błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Bóg wyznacza anioła na stróża łona i anioł mówi: Panie, nasienie! Panie, skrzep! Panie, kęsek ciała! I jeśli Bóg pragnie dopełnić dzieła stworzenia, anioł pyta: Panie, mężczyzna czy kobieta? Przeklęty czy błogosławiony? Jakie będzie jego zaopatrzenie? Jakiego wieku dożyje? I to wszystko zostaje spisane [gdy dzieło stworzenia dzieje się] w łonie matki”.

1. Rozdział: O piórze, które wyschło spisawszy wiedzę Boga

I słowa Wszechmocnego Boga:

{Bóg sprowadził go z drogi w pełni wiedzy…} [45:23]

Abu Hurajra powiedział, że Prorok rzekł mu: „Pióro wyschło spisawszy to, co cię czeka”.

Ibn Abbas powiedział: {…oto są ci, którzy się śpieszą ku dobrym uczynkom; oni są pierwsi w ich spełnianiu…} [23:61] – oznacza: im pisane jest szczęście.

6223. Przekazał Imran Ibn Husajn: Mężczyzna zapytał Posłańca Boga, czy można rozróżnić mieszkańców Raju od mieszkańców Piekła, i Prorok rzekł mu: „Można”. Mężczyzna zapytał, po co zatem ludziom dzieła, i Prorok rzekł mu: „Człowiek pełni dzieła, dla których został stworzony lub - które przychodzą mu z łatwością [i zawiodą go do miejsca jego przeznaczenia]”.

2. Rozdział: Bóg wie najlepiej, co by uczynili

6224. Przekazał Ibn Abbas: Zapytano Proroka o dzieci pogan, a on rzekł: „Bóg wie najlepiej, co by uczyniły”.

6225. Przekazał Abu Hurajra: Zapytano Proroka o dzieci pogan, a on rzekł: „Bóg wie najlepiej, co by uczyniły”.

6226. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga rzekł: Posłaniec Boga rzekł: „Każdy rodzi się w fitrze [czystej monoteistycznej wierze zgodnej z naturą], a jego rodzice czynią zeń niego żyda, chrześcijanina lub zoroastrianina. To tak jak zwierzę wydaje doskonały miot, czy znajdujecie go odmienionym [ułomnym]?”. Ludzie odrzekli: „Posłańcu Boga, a co sądzisz o tych, spośród nich, którzy umierają młodo (dzieciach)?”. Na to Prorok rzekł: „Bóg wie najlepiej, co by uczynili”.

3. Rozdział: {Rozkaz Boga jest rozstrzygnięciem zdecydowanym…} [33:38]

6227. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga rzekł: „Niechaj kobieta nie żąda rozwodu ze swą siostrą w wierze, by zająć jej miejsce, raczej niech wyda się za mąż, albowiem nie uniknie swego przeznaczenia”.

6228. Przekazał Usama: Pewnego razu, gdy byłem u Proroka i byli u niego Sad, Ubajj Ibn Kab i Mu’az, przybył umyślny od córki Proroka z wiadomością, że jej dziecko umiera. Prorok polecił przekazać jej od niego: „Do Boga należy to, co On odbiera i to, czym obdarza, i wszystko ma w Jego Oczach określony czas. Miej nadzieję na nagrodę od Boga i okaż cierpliwość”.

6229. Przekazał Abu Sa’id al-Chudri, że gdy siedział u boku Proroka, przyszedł ansar i rzekł: Posłańcu Boga, odbywamy stosunki z niewolnicami, a chcemy za nie dostać dobrą cenę [i nie chcemy, by powiły]. Co sądzisz o al-azl [coitus interruptus]?”. Posłaniec Boga rzekł im na to: „Czynicie tak? Nic wam po tym, albowiem zaistnieje każda dusza, której istnienie zapisał Bóg”.

6230. Przekazał Huzajfa: Pewnego razu Prorok wygłosił kazanie, w którym nie pominął żadnej z rzeczy, które spełnią się przed nadejściem Godziny, i ludzie zapamiętali jedne, a inne zapomnieli… Ja przypomniałem sobie o nich dopiero wtedy, gdy ich doświadczyłem… I było to tak, jak rozpoznaje się z dawien dawna niewidzianego przyjaciela…

6231. Przekazał Ali: Siedzieliśmy z Prorokiem, a on rysował po ziemi patykiem trzymanym w dłoni, po czym rzekł: „Nie ma takiego pośród was, któremu nie zostałoby zapisane miejsce przeznaczenia w Ogniu lub w Raju”. Jeden z mężczyzn zapytał: Czy nie powinniśmy na tym polegać, Posłańcu Boga? Prorok rzekł: „Nie, pełnijcie wasze dzieła, albowiem każdemu przyjdą z łatwością [te, które zawiodą go do miejsca przeznaczenia]”. Następnie wyrecytował: {Ale ten, kto daje i jest bogobojny…} [92:5].

4. Rozdział: Nagroda zależy od ostatnich dzieł

6232. Przekazał Abu Hurajra: Gdy byliśmy z Posłańcem Boga pod Chajbarem, rzekł towarzyszom o mężu, który mówił, że jest muzułmaninem: „Oto jeden z mieszkańców Piekła”. I gdy rozgorzała walka, mąż ów walczył dzielnie, otrzymał wiele ran i został unieruchomiony. Wówczas jeden z towarzyszy Proroka przyszedł i rzekł: Posłańcu Boga! Czy widziałeś tego, o którym rzekłeś, że jest jednym z ludzi Ognia Piekielnego? Walczył dzielnie na drodze Boga, otrzymawszy wiele ran. A Prorok rzekł: „A jednak, jest jednym z ludzi Ognia Piekielnego!”. I wśród muzułmanów byli tacy, którzy niemalże zwątpili w prawdziwość jego słów. I wtedy to ów mąż, nie mogąc znieść bólu, wyjął z kołczanu strzałę i przebił się nią. Muzułmanie pospieszyli do Posłańca Boga i rzekli: Posłańcu Boga, Bóg potwierdził twe słowa. Odebrał sobie życie. Na to Posłaniec Boga rzekł: „Bilalu! Wstań i ogłoś między ludźmi: Raju dostąpi tylko wierzący, lecz i grzesznikiem (fadżir) Bóg może wesprzeć tę religię”.

6233. Przekazał Sahl Ibn Sad: Był mężczyzna, który wyprawił się z z Prorokiem i walczył najdzielniej z muzułmanów za ich sprawę, a Prorok spojrzał na niego i rzekł: „Jeśli chcecie ujrzeć jednego z ludzi Piekła, spójrzcie na niego”. I był tam mężczyzna, który umyślił podążać za tym, który walczył z bałwochwalcami – a ów odniósłszy ranę zabił się rzucając na ostrze miecza opartego rękojeścią o ziemię. Jego towarzysz pospieszył do Proroka i rzekł: Zaprawdę, jesteś Posłańcem Boga! Prorok zapytał: „Cóż się stało?”. A ten odparł: Powiedziałeś, że ten kto chce ujrzeć jednego z mieszkańców Piekła, powinien spojrzeć na tego mężczyznę, a on walczył najdzielniej za naszą sprawę, i nie wierzyłem, że tak umrze – on zaś odniósłszy ranę przyspieszył swą śmierć i odebrał życie. Na to Prorok rzekł: „Człowiek może pełnić dzieła [charakterystyczne dla] mieszkańców Piekła, choć w rzeczy samej jest jednym z mieszkańców Raju, i może pełnić dzieła ludzi Raju, choć w rzeczy samej jest jednym z mieszkańców Piekła. Zaprawdę, rezultat waszych dzieł zależy od ostatnich”.

5. Rozdział: Ten, kto w swym przyrzeczeniu ustala warunkowym to, co zostało mu przeznaczone

6234. Przekazał Ibn Umar: Prorok zabronił przysięgania [pod warunkiem[1] - nazar] i rzekł: „Zaprawdę to niczego nie zmienia, choć dobywa grosz ze skąpca”.

6235. Przekazał Abu Hurajra: Prorok rzekł, że Bóg rzekł: „Przysięgi warunkowe (nazar) nie przyniosą synowi adamowemu nic ponad to, co zapisanem w kolejach jego losu (qadar), choć mogą zbiec się z tym, co mu przeznaczyłem… Przez przysięgi dobywam ze skąpca pieniądz”.

6. Rozdział: Siła i potęga jest tylko w Bogu

6236. Przekazał Abu Musa: Podczas wyprawy wojennej z Posłańcem Boga, zawsze gdy wspinaliśmy się pod górę czy schodziliśmy ku dolinie, unosiliśmy nasze głosy wynosząc Boga (recytując takbir). Posłaniec Boga zbliżył się do nas i rzekł: „Ludzie! Nie forsujcie się! Wszak nie wzywacie ani niesłyszącego ani nieobecnego! Wzywacie Tego, Który jest tuż obok i wszystko słyszy!”, po czym zwrócił się do Abd Allaha Ibn Qajsa i rzekł: „Czy nauczyć cię słów będących jednym ze skarbów Raju? (To) Siła i potęga jest tylko w Bogu (la haula wa la quwwata illa bi-llah)”.

7. Rozdział: Bezpiecznym jest ten, kogo Bóg chroni

6237. Przekazał Abu Sa’id al-Chudri, że Prorok rzekł: „Każdy kalif ma dwóch doradców: jeden zachęca go do dobra, drugi do zła. I bezpiecznym jest ten, kogo Bóg chroni”.

8. Rozdział: {Zakazano mieszkańcom wszelkiego miasta, jakie zniszczyliśmy – powrócić…} [21:95]

{„Uwierzą z twojego ludu tylko ci, którzy już wierzą”.} [11:36]

{…i nie zrodzą oni nikogo innego, jak tylko rozpustnika i niewiernego.} [71:27]

Ibn Abbas powiedział: Hirmun w języku abisyńskim oznacza obowiązkowe.

6238. Przekazał Ibn Abbas: Nie znam rzeczy jawiącej się małym grzechem nad to, co Abu Hurajra przekazał od Proroka. A rzekł on: „Bóg zapisał synowi adamowemu jego nieunikniony udział w cudzołóstwie, albowiem jego oko cudzołoży spojrzeniem; język zaś - wypowiadanym słowem…. I pożąda i pragnie on sercem, a intymne części ciała dają temu świadectwo lub kłam”.

9. Rozdział: {I uczyniliśmy to widzenie, które tobie pokazaliśmy, tylko doświadczeniem dla ludzi…} [17:60]

6239. Przekazał Ibn Abbas: {I uczyniliśmy to widzenie, które tobie pokazaliśmy, tylko doświadczeniem dla ludzi…} [17:60] - Posłaniec Boga zaprawdę doświadczył wizji podczas Podróży Nocnej do Jerozolimy. Przeklęte drzewo wymienione w Koranie, to drzewo Az-Zaqqum.

10. Rozdział: Adam i Mojżesz rozprawiali przed Bogiem

6240. Przekazał Abu Hurajra: Prorok rzekł: „Adam i Mojżesz rozprawiali i Mojżesz rzekł Adamowi: Adamie - jesteś naszym ojcem, a przez ciebie wygnani zostaliśmy z Raju! Adam zaś rzekł mu: Mojżeszu, ciebie Bóg wybrał na rozmowę i zaszczycił cię słowem własnoręcznie spisanym [Torą], a zarzucasz mi to, co On mi przeznaczył na czterdzieści lat przed mym stworzeniem? I tak oto Adam zmógł Mojżesza…” - trzykrotnie powtórzył Prorok.

11. Rozdział: Nikt nie jest w stanie odjąć tego, co daje Bóg

6241. Przekazał Warrad, wyzwoleniec Al-Mughiry Ibn Szuby: Mu’awija napisał do Al-Mughiry, aby przekazał mu co Prorok recytował po modlitwie, i Al-Mughira podyktował mi: Słyszałem, jak po modlitwie Prorok mówił: „Nie ma boga poza Bogiem Jedynym, Który nie ma wspólnika. Boże, nikt nie może odjąć tego, co Ty dajesz, i nikt nie może dać tego, co Ty odejmujesz. Na nic bogactwo przed Tobą (La ilaha illa Allahu wahdahu la szarika lahu; Allahumma la mani’a lima ’atajta, wa la mutija lima manata, wa la janfau zal-dżaddi minkal-dżadd)”.

12. Rozdział: Ten, kto prosi Boga o ochronę przed marnym końcem i złym losem

I słowa Wszechmocnego:

{Mów: Szukam ochrony u Pana brzasku przed złem, tego, co On stworzył}. [113:1-2]

6242. Przekazał Abu Hurajra: Prorok rzekł: „Proście Boga o ochronę przed troskami, marnym końcem, złym losem i tryumfem wrogów”.

13. Rozdział: {Bóg staje między człowiekiem a jego sercem…} [8:24]

6243. Przekazał Abd Allah: Przyrzekając, Prorok często mawiał: „Nie, na Tego, Który odmienia serca”.

6244. Przekazał Ibn Umar: Prorok rzekł Ibn Saijjadowi: „Trzymam coś przed tobą w tajemnicy...”. Ibn Saijjad powiedział [starając się odgadnąć myśli Proroka]: Dym. Prorok rzekł: „Milczże, to ponad twe siły”. Umar rzekł: Pozwól mi skrócić go o głowę! Lecz Prorok rzekł mu: „Zostaw go w spokoju, jeśli nim jest (Antychrystem), nie zmożesz go, a jeśli nim nie jest, na nic zda się jego śmierć”.

14. Rozdział: {Powiedz: „Nie dosięgnie nas nic innego, jak tylko to, co zapisał dla nas Bóg.”} [9:51]

Mudżahid powiedział: Bi-fatinina oznacza sprowadzonych z drogi prostej, którym Bóg przeznaczył pobyt w Piekle; qaddara fa-hada: qaddara – zostało zapisane dla człowieka, że skończy jako przeklęty lub błogosławiony; fahada - i On wskazał bydłu pastwiska.

6245. Przekazała Aisza: Zapytałam Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, o zarazę, a on rzekł: „To kara, którą Bóg doświadcza sługi wedle Swej woli, choć dla wierzących uczynił ją źródłem miłosierdzia, albowiem ten, kto nie opuszcza ziemi dotkniętej zarazą trwając w cierpliwości i w nadziei na nagrodę u Boga – wierząc, że nie dosięgnie go nic innego, jak tylko to, co zapisał mu Bóg, otrzyma nagrodę jak męczennik”.

15. Rozdział: {Nie bylibyśmy w stanie pójść drogą prostą, gdyby nie poprowadził nas Bóg. } [7:43]

{„Jeśliby Bóg poprowadził mnie drogą prostą, to znalazłabym się wśród bogobojnych!”} [39:57]

6246. Przekazał Al-Bara’ Ibn Azib: Widziałem Proroka w dniu bitwy Rowu, jak nosił ziemię i recytował: „Na Boga! Gdyby nie Bóg, nie zostalibyśmy poprowadzeni drogą prostą, nie pościlibyśmy ani nie odmawiali modlitw. Ześlij na nas spokój (sakina) i uczyń nasze stopy stałymi podczas spotkania z wrogiem. Doświadczyliśmy ucisku z rąk bałwochwalców, lecz nie poddamy się, jeśli umyślą wystawić nas na próbę”.

[1] Przysięga o której tu mowa, obwarowana warunkiem: „jeśli stanie się to i to, wówczas zrobię to i to”, określana jest mianem nazar w terminologii fiqhu, Posłaniec Boga zabronił wiernym składania takich przysiąg, albowiem nie mają one wpływu na qadar.