09. Zmagania na drodze Przesłania
Trzy lata skrytego wzywania do islamu
Wiadomym jest, że Mekka była centrum religijnym dla Arabów i zamieszkiwali ją strażnicy Kaby. Ochrona i obrona bożków oraz kamiennych rzeźb, które czcili wszyscy Arabowie, należała właśnie do Mekkańczyków. Stąd problemy z przeprowadzeniem reform i ustanowieniem prawości w miejscu uważanym za centrum bałwochwalstwa. Działanie w takiej atmosferze bez wątpienia wymaga silnej woli i determinacji, dlatego też przekonywanie ludzi do islamu przyjęło ograniczoną formę, aby nie rozwścieczyć Mekkańczyków nagłymi, niespodziewanymi wieściami.
Pierwsi nawróceni
Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) naturalnie rozpoczął swą świętą misję od obwieszczania Przesłania we własnym domu, a następnie wśród bliskich znajomych. Wzywał do islamu każdego, kto w jego opinii mógł poświadczyć prawdę pochodzącą od Pana. Większość ludzi, którzy nie mieli cienia wątpliwości co do osoby Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), natychmiast odpowiedziała na jego wezwanie i bez wahania przyjęła prawdziwą wiarę. W literaturze islamskiej są oni znani jako pierwsi nawróceni.
Chadidża (oby Allah był z niej zadowolony), żona Proroka, Matka Wiernych, była pierwszą osobą, która przyjęła islam, a następnymi po niej byli: jego oswobodzony niewolnik - Zajd bin Haritha bin Szarahil al-Kalbi (oby Allah był z niego zadowolony),[1] kuzyn 'Ali bin Abi Talib (oby Allah był z niego zadowolony), który mieszkał z nim od wczesnego dzieciństwa, a następnie islam przyjął także bliski przyjaciel Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) - Abu Bakr as-Siddiq (oby Allah był z niego zadowolony). Wszyscy oni zostali wyznawcami nowej religii zaraz na początku nawoływania. Abu Bakr(oby Allah był z niego zadowolony) od dnia przyjęcia islamu stał się energicznym i najgorliwszym aktywistą działającym na rzecz islamu. Był on bogaty, uprzejmy, łagodny i prawy. Ludzie często bywali w jego domu i trzymali się blisko niego ze względu na jego wiedzę, przyjacielskość, miłe towarzystwo i interesy. Zapraszał on każdą zaufaną osobę do islamu. Poprzez niego też wielu ludzi zostało muzułmanami; wśród nich byli: 'Usman bin 'Affan al-Umałi, az-Zubajr bin 'Ałłam al-Asadi, 'Abdur-Rahman bin 'Auf, Sa'd bin Abi Łaqqas az-Zuhrijan i Talha bin 'Ubaidullah at-Tamimy (oby Allah był z nich zadowolony). Tych ośmiu mężczyzn było prekursorami i jednocześnie linią frontu nowej religii w Arabii. Wśród pierwszych muzułmanów byli też Bilal bin Raba (Abisyńczyk), Abu 'Ubajda 'Amir bin al-Dżarrah z Bani Harith bin Fihr (najbardziej godny zaufania z narodów muzułmańskich)[2], Abu Salama bin 'Abdul-Asad, al-Arqam bin Abul-Arqam z plemienia Machzum, 'Usman bin Maz’un i jego dwóch braci – Qudama i 'Abdullah, 'Ubajda bin al-Harith bin al-Muttalib bin 'Abd Manaf, Sa'id bin Zajd al-'Adałi i jego żona Fatima – córka al-Chattaba (siostra 'Umara bin al-Chattab), Chabbab bin al-Aratt, 'Abdullah bin Mas'ud al-Hazali (oby Allah był z nich zadowolony) i wielu innych. Pochodzili oni z różnych kurajszyckich klanów. Ibn Hiszam, biograf, naliczył ich ponad czterdziestu.[3] A postrzeganie niektórych z nich jako pierwszych nawróconych może nie być poprawne.
Ibn Ishaq powiedział: 'Następnie ludzie masowo przyjmowali islam; mężczyźni i kobiety; a nowej wiary nie dało się już utrzymać w tajemnicy."[4]
Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) spotykał się z nowo nawróconymi i nauczał ich religii skrycie, gdyż nawoływanie do islamu wciąż jeszcze odbywało się w tajemnicy i skierowane było do poszczególnych jednostek. Objawienie przyspieszało i trwało nadal po pierwszych wersetach "O ty, okryty odzieniem". Wersety Koranu i całe kawałki sur (rozdziałów) objawione w tym czasie były krótkie, z cudownymi, silnymi pauzami i fascynującymi rytmami, doskonale harmonizowały z oprawą delikatnego szeptu. Główny temat przewijający się w nich skupiał się na oczyszczeniu duszy i powstrzymywaniu muzułmanów od padnięcia ofiarą zwodniczych uroków życia. Pierwsze wersety kładły duży nacisk tak na Piekło, jak Ogrody (Raj), wprowadzając wierzących na nową ścieżkę, skrajnie różną od tych chorych praktyk rozpowszechnionych wśród ich rodaków.
As-Salat (Modlitwa)
Nakaz modlitwy nie był jednym ze wczesnych Objawień.Ibn Hadżar powiedział: "Z pewnością Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) modlił się przed „Podróżą Nocną”, jednak sporną kwestią jest to, czy modlitwy były obowiązkowym rytuałem jeszcze przed nakazem typowych pięciu codziennych modlitw. Zostało przekazane, że modlitwa obowiązkowa była ustanowiona dwa razy dziennie, rano przed wschodem słońca, oraz wieczorem, po jego zachodzie." Przekazano (poprzez łańcuch przekazicieli), że kiedy Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) otrzymał pierwsze Objawienie, anioł Gabriel nauczył go jak wykonać łudu (ablucję). Kiedy Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) skończył, wziął on garść wody i polał nią swe lędźwie. Narrację o podobnym znaczeniu zapisał też Ibn Madżah. Coś podobnego zrelacjonował Al-Bara; bin 'Azib i Ibn 'Abbas (oby Allah był z nich zadowolony), jednak ten ostatni dodał: "A było to w czasie, gdy zaczynała być ona obowiązkowa".[5]
Ibn Hiszam poinformował, że kiedy nadchodził czas modlitwy, Wysłannik Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) i jego Towarzysze szli do górskiej kotliny, by potajemnie się modlić.
Pewnego razu Abu Talib zauważył modlącego się Wysłannika Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) i Alego (oby Allah był z niego zadowolony). Kiedy dowiedział się, że była to obowiązkowa modlitwa, powiedział im, by pozostali wierni swym praktykom.[6]
Kurajszyci dowiadują się o misji proroczej
Choć na tym etapie głoszenie islamu zachowywane było w tajemnicy i skierowane do jednostek, wieści o nim dotarły do Kurajszytów, jednak nie przywiązywali oni do tego dużej wagi, gdyż Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) nie atakował ich religii ani nie mówił nic o ich bożkach.
W czasie trzech lat podziemnej działalności, wyłoniła się grupka wiernych naznaczona duchem braterstwa i współpracy w jednym określonym celu: propagowania i ustanowienia nawoływania do islamu. Przez pełne trzy lata Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) był rad z nauczania raczej małego grona osób. Jednak nadszedł czas, by zacząć głosić wiarę w Pana otwarcie. Wtedy to nadeszło Objawienie nakładające na Wysłannika Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) obowiązek upublicznienia go swoim ludziom, stawienia im czoła, pozbawienia ich fałszu i zakończenia ich bałwochwalczych praktyk.
----------------------------------------------------------------------
[1] Rahmatul-lil-'Alamin. Chadidża (oby Allah był z niej zadowolony) była jego właścicielką i przekazała go Wysłannikowi Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). Później jego ojciec i wuj przybyli, by go zabrać z powrotem do jego rodziny i ludzi. Jednak on wybrał pozostanie z Wysłannikiem Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim). Zatem był postrzegany jako jego syn, zgodnie ze zwyczajem Arabów, z tego też powodu nazywany był on Zajd bin Muhammad do czasu, gdy nadszedł islam i zniósł taką adopcję. Zajd zmarł w bitwie Mu'ta, będąc dowódcą armii w miesiącu dżumada al-ula w ósmym roku hidżry.
[2] Ibn Hiszam 1/245-262. Aby zobaczyć taki jego opis, zob. Sahih al-Buchari - Księga Manaqib, pod Abu 'Ubajda bin al-Dżarrah 1/530
[3] Ibn Hiszam 1/245-262
[4] Ibn Hiszam 1/262
[5] Muchtasar Sirat-ur-Rasul - Szejch 'Abdullah an-Nadżdi, str.88
[6] Ibn Hiszam 1/247