Sunna

THE STATUS OF SUNNA IN ISLAM; Muhammad Nasir-ud-deen Al-Albaani

Przekład: Amira_K; Korekta: Iman

Wprowadzenie

Chwała Allahowi, błogosławieństwo i pokój z Posłańcem Allaha, jego Rodziną, Towarzyszami oraz tymi, którzy za nim podążyli. Wykład ten wygłosiłem w mieście Doha, stolicy Kataru, podczas błogosławionego miesiąca Ramadan w 1392 r. h. Część moich przyjaciół zasugerowała, abym opublikował mój wykład ze względu na zapotrzebowanie na tego rodzaj pracę wśród muzułmanów. W odpowiedzi na ich prośby, wydaję to dla ogólnego rozpowszechnienia ze względu na jego zalety, mając na względzie wspomnienia i historię. Dodałem parę oddzielnych tytułów, aby pomóc czytelnikowi zebrać najważniejsze myśli. Modlę się do Allaha, Najpotężniejszego, Najwspanialszego, aby zapisał mnie wśród tych, którzy bronią Islamu i tych, którzy pomagają ustanawiać prawo oraz aby mnie za to wynagrodził. Zaprawdę, On jest najbardziej Hojny w odpowiedzi na moje modlitwy. Damaszek 22 Muharram-al-Haram 1394 A.H.

Status Sunny w Islamie

Oświadczenie, że Sunna nie może obyć się bez Koranu, a Koran bez Sunny

Wszelka chwała należna jest jedynie Allahowi, wychwalamy Go, szukamy Jego pomocy i Jego wybaczenia. Szukamy schronienia u Allaha przed złem naszych dusz oraz złem naszych uczynków. Kogokolwiek Allah prowadzi, tego nikt nie może sprowadzić z drogi prostej, a kogokolwiek On sprowadza z drogi prostej, tego nikt nie może poprowadzić. Zaświadczam, że nie ma bóstwa wartego czci, poza Bogiem Jedynym, nie mającym towarzyszy i zaświadczam, że Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim ) jest Jego sługą i Wysłannikiem.

{O wy, którzy wierzycie, bójcie się Allaha bojaźnią Jemu należną, i nie umierajcie inaczej, jak tylko będąc całkowicie poddanymi (muslimiin)!} (Koran, 3:102)

{O ludzie, bójcie się waszego Pana, który was stworzył z jednej istoty, i stworzył z niej drugą do pary, a z nich dwojga rozprzestrzenił wiele mężczyzn i kobiet. Bójcie się Allaha, o którego jedni drugich pytacie, i czcijcie łona} (Koran, 4:1)

{O wy, którzy wierzycie, bójcie się Allaha i mówicie prawidłowe słowa. On ulepszy wasze działania i przebaczy wam wasze grzechy. A kto słucha Allaha i Jego Posłańca, ten zdobędzie w nagrodę wielkie szczęście.} (Koran, 33:70-71)

Najlepszą mową jest mowa Allaha (Kalamullaah), czyli Księga Allaha (Koran). Najlepszą wskazówką jest wskazówka Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim ). Ze wszystkich spraw najgorsze są innowacje, a wszystko, co nowe jest innowacją i każda innowacja jest zbłądzeniem, a każde zbłądzenie prowadzi do Ognia Piekielnego.

Nie sądzę, bym był w stanie zaoferować tak wysokiej rangi zgromadzeniu- szczególnie, że znajdują się wśród nich wybitni ‘ulama (uczeni) oraz profesorowie - wiedzę, która nie byłaby omawiana wcześniej. Jeśli jest to prawda, będę zadowolony, że moje wystąpienie może stać się napomnieniem, jak jest powiedziane w Koranie:

{Napominaj, bo zaprawdę, napominanie przynosi korzyść wiernym.} (Koran 51:55)

Moja mowa - podczas tego błogosławionego miesiąca Ramadan, miesiąca o wielkim znaczeniu – nie przedstawia jego zalet, zasad i praktyki, itp., które na ogół poruszają nauczyciele i instruktorzy z powodu korzyści, jakie przynoszą słuchaczom, aby pozyskać dla nich dobro i błogosławieństwo; ale zdecydowałem się na wykład natury ogólnej, jest to oczywiście jeden z korzeni Szari'ah (szariatu - islamskiego prawa). Jest to wykład o znaczeniu, jakie odgrywa Sunna w prawie islamskim.

Rola Sunny w stosunku do Koranu

Wszyscy wiecie, że Allah, Błogosławiony i Najpotężniejszy, wybrał Muhammada (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) jako Jego Proroka, by przekazał ostateczne Przesłanie. Został mu objawiony Koran i nakazano mu przestrzegać wszystkiego, co Allah kazał czynić, tzn. wyjaśniać przesłanie Allaha - ludziom. Allah mówi: {Zesłaliśmy tobie Napomnienie (Koran), abyś wyjaśniał ludziom to, co zostało im zesłane.} (Koran, 16:44)

Uważam, że oświadczenie zawarte w tym wersecie zawiera dwa nakazy:

1. Obwieszczenie Słowa i sposób głoszenia go. Jest to przekazywanie Koranu, nieukrywanie go i dążenie do dotarcia do ludzi, tak jak Allah, Błogosławiony, Wszechmogący objawił sercu Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), co może być przetłumaczone jako: {O Posłańcu, obwieszczaj to, co ci zostało zesłane od twojego Pana} (Koran, 5:67). Sajjida Aisza (oby Allah był z niej zadowolony) przekazała: „Ktokolwiek mówi, że Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) ukrył coś, co nakazano mu przekazać, jest to wielkim oszczerstwem przeciw Allahowi.” Następnie wyrecytowała powyższy werset Koranu. (Hadis zapisany przez Bukhari i Muslim).

Również według przekazu Muslima: „Jeśli Posłaniec Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim ) miałby ukryć coś, co nakazano mu przekazać, ukryłby następujące Słowa Wszechmogącego: {A kiedy powiedziałeś temu, którego Allah obdarzył dobrodziejstwami i którego sam obdarzyłeś dobrodziejstwami: "Zatrzymaj przy sobie swoją żonę i bój się Allaha!"- ty skrywałeś w swojej duszy to, co Allah miał ujawnić, w obawie przed ludźmi; podczas gdy Allah bardziej zasługuje na to, aby się Go obawiać.} ( Koran, 33:37)

2. Wyjaśnienie znaczenia słowa, zdania lub wersetu, którego wytłumaczenia człowiek potrzebuje, z których większość odnosi się do wersetów mudżmal (o szerokim zakresie) lub amah (ogólnych) lub mutlaq (bezgranicznych).

Następnie dochodzi Sunna i wyjaśnia zdania oraz precyzuje wersety zwane amah’(ogólne) oraz definiuje to, co jest mutlaq (nieograniczone) tzn. w odniesieniu do wypowiedzi (qaul) Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), jego uczynku (fi’l) oraz zachowania, które potwierdził (iqrar).

Nieodzowność Sunny do poprawnego zrozumienia Koranu, przykłady

Allah powiedział:

{Złodziejowi i złodziejce obcinajcie ręce w zapłatę za to, co oni popełnili.} (Koran, 5:38)

– jest to trafny przykład. Złodziej jest w tym wersecie rzeczą ogólną, tak jak ręka.

Ustna tradycja wyjaśnia słowo złodziej i ogranicza go do as-sariq (złodzieja), który ukradł coś równego wartości czwartej części dinara[1] według wypowiedzi Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim): „Nie ma ucinania – ręki - chyba że ukradziona rzecz równa jest jednej czwartej dinara lub więcej.” (Buchari i Muslim)

Następnie, kwestia ręki wyjaśniona została poprzez działanie Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim ) albo działanie jego Towarzyszy i jego potwierdzenie. Rękę złodzieja ucinali od nadgarstka, co jest znane z Hadisów. Hadisy wyjaśniają również, że ręka wspomniana w wersecie dotyczącym tajammum (ablucji ziemią): {i pocierajcie tym twarze i ręce} (5:6) to również dłoń ręki, jak wspomina hadis: „Tajammum to przecieranie twarzy i dłoni.” - zapisany przez dwóch szeichów oraz Ahmad i innych z przekazu Ammara bin Jasir (niech Allah będzie z nich zadowolony).

Istnieją również inne wersety, które nie mogą być dokładnie zrozumiane bez Sunny. Są nimi:

1. {Ci, którzy wierzą, i ci, którzy nie ubierają swojej wiary w niesprawiedliwość (dhulm), posiadają prawdziwe bezpieczeństwo i są na drodze prostej.} (5:82)

Towarzysze Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zrozumieli słowo dhulm w jego ogólnym sensie, w znaczeniu każdego złego uczynku, nawet małych rozmiarów. Z tego powodu wystąpiły wątpliwości co do tego wersetu i powiedzieli: „Posłańcu Allaha, który z nas nie ubrał swojej wiary w ciemność (dhulm)?” On (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „To nie tak. To jest jedynie szirk[2]. Nie słyszeliście, co powiedział Lokman: {Zaprawdę, szirk (dodawanie współtowarzyszy) to wielki grzech (dhulm)!"} (31:13)

2. {A kiedy przemierzacie ziemię, to nie jest dla was grzechem skrócić nieco modlitwę, jeśli się obawiacie, że zagrożą wam ci, którzy nie wierzą.} (4:101) Z tego wersetu jasno wynika, że strach jest warunkiem wstępnym skracania modlitw. Jeden z Towarzyszy Proroka zapytał go: „Dlaczego skracamy swoje modlitwy, podczas gdy czujemy się bezpieczni?” Powiedział: „To jest jałmużna od Allaha, więc przyjmij ją.” (Muslim)

3. {Zakazane wam jest: padlina, krew (…)} (5:3) W wyjaśnieniu tego wersetu dozwolone są zwłoki szarańczy, ryba, wątróbki, śledziona z krwi. Tak powiedział Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim): „On uczynił dozwolonymi dwie zmarłe rzeczy i krew: szarańcze i ryby, wątrobę i śledzioną.”

Baihaqi i inni odnotowali ten hadis jako hadis marfu^[3] oraz jako mauquf^[4]. Isnad (łańcuch przekazicieli) hadisu odnotowanego jako mauquf jest autentyczny i jest tak samo dobry, jak isnad hadisu 'marfu', ponieważ nie jest on sformułowany jako ra'i (decyzja oparta o własny pogląd, nie na podstawie Koranu i Sunny).

4. Allah mówi: {Ja nie znajduję w tym, co mi zostało objawione, niczego zakazanego dla człowieka w jego pożywieniu z wyjątkiem tego, co jest martwe, albo rozlanej krwi, albo mięsa świni - bo to jest obrzydliwe ­- albo tego, co zostało złożone na ofiarę czemuś innemu niż Allahowi.} (6:145)

Sunna zabroniła wielu rzeczy nie wspomnianych w wersecie wymienionym wyżej, jak na przykład w wypowiedzi Świętego Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim ): „Wszystkie drapieżne zwierzęta posiadające kieł i każdy ptak posiadający pazur - są zakazane do spożycia.” Istnieją inne przekazy, które zabroniły konsumpcji innych zwierząt, według przekazu o tym, co Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział w Dniu Khajbar: „Allah i Jego Posłaniec zakazali konsumpcji udomowionych osłów, bo są one nieczystością.” (Zapisało dwóch szeikhów)

5. {Powiedz: "Któż uznał za zakazane ozdoby Allaha, które On przygotował dla Swoich sług, jak i dobre rzeczy pochodzące z Jego zaopatrzenia?"} (7:32)

Sunna zakazuje również pewnych ozdób i wynika to jasno z przykładu Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), który – według przekazu – spotkał kilku swych Towarzyszy, trzymając w jednej dłoni ubranie z jedwabiu, a złoto w drugiej, i powiedział: „To są rzeczy zakazane dla muzułmanów (mężczyzn), dozwolone zaś dla muzułmanek.” Jest wiele hadisów odnośnie tej interpretacji i są dobrze znane w obydwu autentycznych kolekcjach hadisów (Sahihain-przyp.) oraz w innych, jak również podobne do wielu przykładów dobrze znanych uczonym obeznanym w hadisach i islamskim prawoznawstwie.

Na podstawie tego, co zostało przedstawione powyżej, możecie, bracia muzułmanie, dostrzec znaczenie, jakie odgrywa Sunna w Islamskim Prawie. Jeśli jeszcze raz popatrzymy na wspomniane przykłady, poza innymi nie wspomnianymi, będziemy pewni, że nie ma żadnego sposobu, by rozumieć Koran poprawnie, jak tylko w połączeniu z interpretacją, jakiej dostarcza Sunna.

W pierwszym przykładzie, Sahabah (Towarzyszy) zrozumieli słowo dhulm wspomniane w wersecie w jego ogólnym znaczeniu, pomimo faktu iż (Niech Allah będzie z nich zadowolony) byli, jak stwierdził Ibn Mas'ud: „najlepsi z tej wspólnoty, najpobożniejsi, głębocy w nauce, najdalsi od udawania.” Mimo wszystko, popełnili błąd w rozumieniu tego słowa.

Gdyby nie Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), który odwiódł ich od błędnego rozumienia i poprowadził ich we właściwym kierunku, tj. że poprawne znaczenie słowa dhulm w tym kontekście to szirk (dodawanie partnerów Allahowi), my również poszlibyśmy za nimi w ich błędnym rozumowaniu. Allah, Błogosławiony i Najwyższy uratował nas od tego poprzez łaskę, jaką stanowi właściwa droga wskazana przez Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) i jego Sunnę.

W drugim przykładzie – dzięki przewodnictwu Allaha - gdyby nie hadis wspomniany wyżej, mielibyśmy wątpliwości, przynajmniej jeżeli chodzi o skracanie modlitwy (qasr-as-salat) podczas podróży, jeśli byśmy przyjęli warunek strachu jako oczywisty w wersecie – aż Towarzysze zobaczyli, jak Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) skracał modlitwy, kiedy nie istniało żadne niebezpieczeństwo.

W trzecim przykładzie, gdyby nie hadis, zabranialibyśmy sobie spożywania dobrych rzeczy uczynionych dla nas dozwolonymi: szarańcze, ryba, wątroba i śledziona.

W czwartym przykładzie, gdyby nie wspomniane hadisy, uważalibyśmy za dozwolone to, co Allah uczynił niedozwolonym poprzez słowa Świętego Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), jak drapieżne zwierzęta i ptaki, które mają pazury.

Zaś w piątym przykładzie, gdyby nie hadis odnośnie tej kwestii, uważalibyśmy za dozwolone to, co Allah zakazał przez słowa jego Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), jak złoto i jedwab (dla mężczyzn).

To dlatego, niektórzy prawi przodkowie (as-Salaf) mawiali, że Sunna wyraża osąd Księgi (Koranu).

Dewiacja tych, którzy zadowalają się Koranem, wykluczając hadisy.

Godnym pożałowania jest, iż według interpretacji znajdującej się w pracach niektórych komentatorów i współczesnych autorów, czyni się dozwolonymi rzeczy omówione w ostatnich dwóch przykładach: konsumpcję drapieżnych zwierząt oraz noszenie złota i jedwabiu. Błąd ten wynika z interpretacji jedynie poprzez Koran, pomijając Sunnę.

Obecnie, istnieje sekta o nazwie "Quranites" (Koraniści), która interpretuje Koran według własnych zachcianek i fantazji, bez poszukiwania wyjaśnienia autentycznej Sunny. Oni przyjmują i podążają jedynie za Sunną, która odpowiada ich pożądaniom, resztę pozostawiając w tyle. [...]

Zgodnie z jednym przekazem: „To, co w Księdze Allaha ustanowione jest jako haram, uznajemy to za haram (zabronione). Bez wątpienia, dany mi jest Koran, a wraz z nim jego przykład.”

Według innego przekazu: „To, czego zabronił Wysłannik Allaha, tego zabronił Allah.”

Godnym pożałowania jest, że pewien sławny uczony napisał książkę na temat muzułmańskiego prawa i jego dogmatu, a w swojej przedmowie mówi, że pisząc tę książkę powoływał się jedynie na Koran.

Ten prawdziwy hadis daje świadectwo potwierdzające, iż boskim prawem Islamu - Asz-Szari'ah - nie jest jedynie Koran, ale Koran i Sunna. Dlatego, ktokolwiek trzyma się tylko jednego źródła odwołania, wykluczając tym samym inne, ten nie trzyma się żadnego z nich, jako że obydwa się nawzajem uzupełniają. Koran mówi, że ktokolwiek słucha Wysłannika, słucha Allaha. Allah mówi:

{Ale nie! Na twego Pana! Oni nie uwierzą, dopóki nie uczynią ciebie (Muhammadzie pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) sędzią w tym, co jest przedmiotem sporu między nimi. Potem nie znajdą już w sobie sprzeciwu co do tego, co rozstrzygnąłeś, i poddadzą się całkowicie } [Koran 4:65]

{Kiedy zdecydował Bóg i Jego Posłaniec jakąś sprawę, to nie godzi się ani wierzącemu, ani wierzącej, aby mieli inny wybór w tej sprawie. A kto nie słucha Allaha i Jego Posłańca, ten zbłądził w sposób oczywisty.} [Koran 33:36]

Allah informuje: {A to, co wam daje Posłaniec, to bierzcie; a czego wam zakazał, od tego się powstrzymajcie!} [Koran 59:7].

W związku z tym wersetem, jestem pełen podziwu dla tego, co stwierdził Ibn Mas'ud (niech Allah będzie zadowolony z niego), tzn., że przyszła do niego pewna kobieta i powiedziała: „Ty, który mówisz: ‘Niech przekleństwo Allaha będzie nad al-Namisat i al-Motanamisat'[5] i nad tymi, którzy się tatuują.’” On powiedział: „Tak”. Ona odpowiedziała: „Przeczytałam Księgę Allaha (Koran) od początku do końca. Nie ma w nim tego, co powiedziałeś.” On odpowiedział jej: „Gdybyś przeczytała, to znalazłabyś to. Co do twojego czytania, czego Wysłannik was uczy - bierzcie, a czego on wam zabrania, unikajcie wykonywania tego.” Ona powiedziała: „Oczywiście.” On odpowiedział: „Słyszałem, jak Wysłannik Allaha (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział: „Niech przekleństwo Allaha będzie nad Al-Namisat.” (Buchari i Muslim)

Ułomność filologii w rozumieniu Koranu

Z wyżej przedstawionych faktów jasno wynika, że niemożliwym jest, by ktokolwiek z całą jego arabską erudycją, zrozumiał Wspaniały Koran bez pomocy Sunny Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), jego mowy i czynów.

Towarzysze Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) byli najbardziej uczeni w języku, w którym został objawiony Koran, kiedy nie był on (język) jeszcze skażony nieprawidłowościami w wiedzy ludzi lub ich błędami gramatycznymi. I mimo to, błędnie zrozumieli wyżej zacytowane wersety, polegając jedynie na języku.

Oczywistym jest, że człowiek, który posiada dobrą znajomość Sunny lepiej nadaje się do zrozumienia Koranu i wywnioskowania z niego zasad, niż ten, który ją ignoruje. Jak może być ona źródłem dla kogoś, kto jej nie uznaje i nie odwołuje się do niej?

Z tego powodu, jedną z uzgodnionych zasad jest, że Koran ma być interpretowany zarówno poprzez sam Koran, jak i poprzez Sunnę, a następnie poprzez wypowiedzi Sahabah, itd.[6]

Tutaj ujawnia się powód dewiacji teologów (ahlul-kalam), zarówno wcześniejszych (dawnych) jak i współczesnych, i ich sprzeciw wobec prawych przodków, Salaf (oby Allah był z nich zadowolony) w ich doktrynach, nie mówiąc o ich prawach. Są oni dalecy od Sunny i wiedzy o niej, i polegają jedynie na własnej inteligencji i pragnieniach, podejmując decyzję co do wersetów o atrybutach i innych.

To, co zostało napisane w opisie doktryny Tahawi (str. 212, wyd. czwarte), najlepiej to obrazuje:

„Kiedy ktoś nie jest dobrze poinformowany o Koranie i Sunnie, co powiedziałby o Fundamentach Religii (usul-ud-diin)? Otrzymuje on jedynie potwierdzenie od kogoś innego. Jeżeli mówi, że czerpie to z Księgi Allaha, to nie studiuje on komentarza Koranu na podstawie tradycji Proroka i nie zastanawia się nad nią, ani nad tym, co zrelacjonowali Towarzysze (Sahabah), oraz następne pokolenia, co zostało nam przekazane od źródeł wybranych przez krytyków. Nie przekazali oni układu ani szyku Koranu, ale jego poetycką ekspresję i znaczenia. Nie uczyli się oni Koranu jak dzieci, ale studiowali go ze znaczeniem. Ten, kto nie podąża ich śladami, przemawia według własnej woli. Ten, kto postępuje w ten sposób, myśli, że to jest religia Allaha, i nie studiuje Księgi Allaha - grzeszy, nawet jeśli ma rację.”

Ten, kto studiuje Koran i Sunnę, jest nagradzany, nawet jeśli się myli, lecz jeśli jego opinia jest właściwa, zostanie nagrodzony w dwójnasób. Potem mówi:

„To, co jest obowiązkowe, to posłuszeństwo wobec Wysłannika (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), wykonując i akceptując to, co powiedział z satysfakcją i wiarą, bez zaprzeczania temu fałszywymi ideami zwanymi ‘zdolnością rozumowania’ (Ma'qul) niosącymi wątpliwości lub skargi, lub proponując opinie ludzi i odpadki ich intelektu. Łączymy się z Prorokiem (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) w osądzie, poddaniu, posłuszeństwie, szacunku, jak również postępujemy zgodnie z Allahem, chwała Mu, wielbiąc Go (oddając Mu cześć) przez pokorę, poddanie się Mu, skruchę i zaufanie.”

Krótko mówiąc, obowiązkiem każdego muzułmanina jest nie rozdzielanie Koranu i Sunny oraz wziąć je i formułować prawa na podstawie obydwu.

Jest to bowiem dla nich zabezpieczeniem i w ten sposób nie zboczą ani na prawo, ani na lewo i nie pogrążą się w błędzie, zgodnie z wyjaśnieniem Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim): „Zostawiam po sobie dwie rzeczy. Nie zboczycie z drogi, dopóki będziecie się ich mocno trzymać: to Koran i moja Sunna.”

Przestroga

Wobec powyższego, oczywistym jest, że:

Sunna, która ma istotne znaczenie w Muzułmańskim Prawie, jest to wyłącznie ta Sunna, która została potwierdzona przez naukowe źródła i autentyczne łańcuchy przekazu, znane uczonym w dziedzinie hadisu oraz w dziedzinie przekazicieli i ich przeszłości.

Nie jest to ta zawarta w różnych pracach tafsiru (komentarze Koranu) i muzułmańskiego prawoznawstwa (fiqh), oraz w różnych pracach pragnień, zastraszania, rad i przestróg, itd... Zawierają one słabe, fałszywe i zmyślone hadisy, od których Islam uwalnia, jak historia Harut i Marut, i historia gharanik. Mam specjalne pismo, w którym zostały obalone i zostało opublikowane.[7] Ważna ich część zapisana została w dwóch obszernych książkach pt.: „Łańcuch słabych i zmyślonych hadisów i ich zły wpływ na społeczeństwo”. Ich liczba aktualnie wynosi w przybliżeniu około cztery tysiące hadisów.[8]

Obowiązkiem uczonych, szczególnie tych, którzy rozpowszechniają wiedzę z zakresu fiqh oraz opinie prawne wśród społeczeństwa, jest nie argumentować hadisami, jeżeli nie są one potwierdzone. Księgi z dziedziny prawoznawstwa, na które się powołują, są na ogół wypełnione niepotwierdzonymi przekazami, nie mającymi żadnych podstaw, jak dobrze wiadomo uczonym.

Rozpocząłem ważny projekt i sądzę, że będzie on pożyteczny dla tych, którzy zajmują się prawoznawstwem; zatytułowany będzie: „Słabe i zmyślone hadisy w ważnych księgach prawoznawstwa (fiqh)”, poprzez które rozumiem:

1. „Al-Hidajah”, autorstwa Al-Marghinani, fiqh hanafi

2. „Al-Mudawwanah”, Ibnil-Qasim, fiqh maliki

3. „Szarhul-wadżiz”, Al-Rafi’i, fiqh szafi’i

4. „Al-Mughni”, Ibn Quddamah, fiqh hanbali

5. „Bidajatul Mudżtahid”, Ibn Ruszd-al-Andalusi, fiqh komparatywny.

Żałuję, że nie miałem okazji go ukończyć, ponieważ czasopismo z Kuwejtu "Al-Wa'i-al-Islami" - które obiecało, po sprawdzeniu, opublikować go - nie wydrukowało mojego projektu.

Mimo że straciłem tą okazję, może będę miał kolejną możliwość, jeśli Allah zechce, aby zaoferować moim braciom, zajmującym się prawoznawstwem, dokładny kurs czyniący im przystępniejszą wiedzę o różnych rodzajach hadisów odwołując się do rozmaitych źródeł spośród ksiąg hadisów, z wytłumaczeniem ich wyjątkowej natury i charakteru oraz ich wiarygodności. Allah jest źródłem wszelkiego sukcesu.

Słabość hadisu przekazanego przez Mu’adha w opinii i jego dezaprobata

Zanim zakończę mój wykład, uważam, że powinienem zwrócić uwagę obecnych braci na jeden dobrze znany hadis. Jedna z ksiąg prawoznawstwa pozbawiona jest tego hadisu ze względu na słabość jego łańcucha narracji (isnad) i jego sprzeczność z tym, co stwierdziliśmy w tym wykładzie w związku z niedozwoloną dyskryminacją między Koranem i Sunną w prawie oraz z koniecznością brania pod uwagę obydwu źródeł.

Hadis od Mu’adha bin Dżabal (niech Allah będzie z niego zadowolony), który Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) powiedział mu, wysyłając go do Jemenu: „Na podstawie jakiego źródła zdecydujesz?” On powiedział: „Na podstawie Księgi Allaha.” Prorok następnie zapytał: „A jeśli nie znajdziesz żadnej wskazówki?” On odpowiedział: „Postaram się sformułować moją własną opinię.” On powiedział: „Chwała Allahowi, Który uwieńcza sukcesem wysiłek Wysłannika Allaha, ku temu, co Prorok lubi.”

Jeśli chodzi o słabość isnadu, niemożliwym jest teraz to wytłumaczyć, aczkolwiek wyjaśniłem to w wyżej wspomnianym łańcuchu.[9]

Wystarczy teraz wspomnieć, że Dowódca Wierzących w dziedzinie hadisu, Imam Al-Buchari (niech Allah będzie z niego zadowolony) powiedział, że hadis ten nie jest uznany (jest on munkar[10]). Po tym wszystkim, pozwolę sobie rozpocząć wyjaśnienie sporu, o którym wspomniałem.

Przekaz Muadha daje osobie wydającej orzeczenie metodę o trzech etapach, która nie zezwala na szukanie żadnego przepisu co się tyczy ra’i (prywatnej opinii), jak tylko jeśli nie znalazł jej w Sunnie, jak również nie w Sunnie, jeśli nie znalazł jej wcześniej w Koranie. Jest to prawdziwa metoda odnośnie ra’i, tak że wszyscy uczeni (ulama) mówią: „Gdzie jest przekaz informujący o czynach i wypowiedziach Proroka (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim), osobista opinia jest nieważna.” Natomiast w stosunku do Sunny nie jest to prawdą, ponieważ Sunna określa Koran i wyjaśnia jego doktryny. Dlatego jest rzeczą niezbędną szukać rozwiązań w Sunnie, nawet jeśli myśli on, że zostało to znalezione w Koranie, jak już wspomniałem.

Sunna nie stoi w tej samej pozycji do Koranu, co ra’i do Sunny. Nie, zdecydowanie nie. Ściśle mówiąc koniecznym jest uważać Koran i Sunnę jako jedno źródło, bez dyskryminacji między nimi. Wskazuje na to wypowiedź Proroka: (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim): „Z pewnością przyszedłem z Koranem i jemu podobnym (tzn. Sunną).” Powiedział: „Nie będą rozdzielone, dopóki nie przyjdą do Basin (do dnia Sądu).” Wspomniana relacja między nimi (że Sunna ma się do Koranu tak, jak ra’i do Sunny) nie jest poprawna, ponieważ rozdzielenie ich jest nie ważne, jak wytłumaczyłem.

To jest to, na co chciałem zwrócić uwagę. Jeśli mam rację, to pochodzi to od Allaha; jeśli jestem w błędzie, to pochodzi ode mnie. Proszę Allaha Wszechmocnego, aby uchronił nas i was przed błędami i przed tym wszystkim, co powoduje Jego niezadowolenie. Zakończę wychwalenie słowami: „Al-hamdulillaahi Rrabbil ‘alamiin” – wszelka chwała Allahowi, Panu Światów.

[1] Dinar – rodzaj waluty

[2] Szirk to niewiara w Jedność Allaha lub ofiarowywanie różnego rodzaju czci komuś innemu niż Allah[3] hadis marfu‘ – wywyższony - to hadis, którego sanad (łańcuch przekazicieli) sięga Proroka

[4] hadis mauquf – przerwany - przekaz jedynie od Towarzysza, tzn. jest to jego własne stwierdzenie.

[5] Namisah: kobieta, która wyskubuje sobie lub komuś innemu brwi – aby były cienkimi liniami –aby wyglądać atrakcyjniej. To zachowanie jest zabronione. Oznacza to bowiem chęć zmiany, co Allah stworzył. Motanamisah: kobieta, która prosi kogoś innego, aby to zrobił.

[6] To stwierdzenie różni się od tego znanego wiekoszości uczonym: komentować Koran poprzez sam Koran, jeśli nie ma żadnej Sunny, a następnie przez Sunnę. Zostanie to wyjaśnione pod koniec tego wykładu przy omówieniu hadisu od Muadh bin Dżabal. Niech Allah będzie z niego zadowolony.

[7] Tytuł tej historii brzmi: „Pitch of majaniq to demolish the story of gharaniq", wyd. Al-Maktabul-e-Islami. Historia gharaniq to wymyślona historia zawarta w niektórych komentarzach; głosi ona, że jeden werset Koranu uznaje wierzenia politeistów.

[8] Obecnie (1394A.H.) ich liczba wzrosła do pięciu tysięcy i niech Allah ułatwi ich wydrukowanie w bliskiej przyszlości. Do tej pory wydrukowano jedynie pięćset.

[9] Numer 885. wspomnianego łańcucha i mamy nadzieje, że cały tom, w którym jest zawarty zostanie wkrótce wydrukowany, Inszallah (Jeśli Allah zechce).

[10] hadis munkar – hadis, którego tekst zawiera nielogiczną uwagę lub błędne stwierdzenie i jest z miejsca odrzucany przez muhadhdhtithun – uczonych hadisu.