25. Pakt z Żydami
Wkrótce po wyemigrowaniu do Medyny i upewnieniu się, że filary nowego społeczeństwa islamskiego są dobrze utwierdzone na mocnych podstawach jedności administracyjnej, politycznej i ideologicznej, Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zaczął budować stałe i jasno określone relacje z niemuzułmanami. Wszystkie te starania były podejmowane jedynie po to, by zapewnić całej ludzkości pokój, bezpieczeństwo i dobrobyt, oraz ustanowić ducha porozumienia i harmonii, szczególnie w tamtejszym regionie.
Pod względem geograficznym najbliżej Medyny znajdowali się Żydzi. Ukrywając swe złe intencje i żywiąc głęboką urazę, nie wykazywali oni otwarcie ani jakiegokolwiek oporu ani też najmniejszej niechęci. Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zdecydował się zawrzeć z nimi pakt, który zawierał klauzulę, iż daje im pełną wolność religijną i majątkową. Nie miał on zamiaru w jakikolwiek sposób wprowadzić srogiej polityki obejmującej wygnanie, przejęcie majątku, ziemi, czy też agresję.
Pakt ten stanowił część innego, szerszego, związanego z relacjami pomiędzy muzułmanami.
Oto najważniejsze postanowienia tegoż paktu:
1. Żydzi z plemienia Bani 'Auf stanowią jedną społeczność wraz z wierzącymi. Żydzi zachowają swoją religię, a muzułmanie swoją.
2. Żydzi będą odpowiedzialni za swoje wydatki, a muzułmanie za swoje.
3. W razie ataku z zewnątrz, obie grupy będą się nawzajem wspierać.
4. Każda z grup będzie się konsultować z drugą. Wzajemne relacje będą budowane na sprawiedliwości; wyklucza się tu całkowicie grzech.
5. Żadna ze stron nie będzie popełniać grzechów, by umyślnie skrzywdzić drugą.
6. Skrzywdzonej grupie udzieli się pomocy.
7. Żydzi będą ponosić koszty wojenne tak długo, jak będą walczyć razem z wierzącymi.
8. Medyna pozostanie miejscem świętym i nietykalnym dla wszystkich podpisujących ten traktat.
9. Jeśli pomiędzy sygnatariuszami tego paktu powstanie jakaś niezgoda, wówczas Allah Najwyższy i Jego Wysłannik rozstrzygną ten spór.
10. Sygnatariusze tego traktatu będą bojkotować Kurajszytów pod względem komercyjnym; nie będą udzielać im żadnego wsparcia.
11. Każda z grup powinna przyczynić się do ochrony Medyny na jej obszarze w razie ataku z zewnątrz.
12. Ten traktat nie powinien przeszkodzić żadnej z grup w poszukiwaniu dozwolonego odwetu.[1]
Po podpisaniu tego paktu w Medynie i na jej przedmieściach utworzyła się koalicja; Medyna była stolicą, a Muhammad (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) "prezydentem"; administracja spoczywała głównie w rękach muzułmanów – w konsekwencji była to prawdziwa stolica islamu. Aby poszerzyć strefę pokoju i bezpieczeństwa, Prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha z nim) zaczął podpisywać podobne traktaty z innymi plemionami żyjącymi wokół "jego państewka".
-------------------------------------------------------------
[1] Ibn Hiszam 1/503, 504.