59. KSIĘGA O PROROKACH

Przekład Elżbieta Al-Saleh, Mohammed Al-Saleh

Wszelkie prawa zastrzeżone

W imię Boga, Miłosiernego, Litościwego!

59. KSIĘGA O PROROKACH

1. Rozdział: Stworzenie Adama i jego potomstwa

2. Rozdział: Słowa Boga: {I oto powiedział twój Pan do aniołów: „Ja umieszczę na ziemi namiestnika”} [2:30]

3148. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Bóg stworzył Adama wysokim na sześćdziesiąt łokci i rzekł mu: »Idź i pozdrów aniołów, którzy tam siedzą i zobacz, co ci odpowiedzą, albowiem takie będzie pozdrowienie twoje i twego potomstwa«. I Adam rzekł: »Pokój z wami (as-salamu alajkum)«, a oni odrzekli mu: Pokój z tobą i miłosierdzie Boże (as-salamu alajka wa rahmatullah), dodając: i miłosierdzie Boże. Każdy, kto dostąpi Raju, będzie na obraz i podobieństwo Adama. I od stworzenia Adama postura człowieka umniejszała się stopniowo.

3149. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Ci, którzy jako pierwsi dostąpią Raju, będą lśnić niczym księżyc w pełni, zaś ich następcy będą lśnić niczym najjaśniejsza gwiazda na niebie. I nie będą udawać się za potrzebą, spluwać ani wydmuchiwać nosów. Grzebienie będą mieli ze złota, zaś sami pachnąć będą piżmem. W kadzielnicach spalać będą drewno aloesowe, a za żony będą mieć hurysy. I każdy będzie na obraz i podobieństwo swego ojca, Adama, wysokim na sześćdziesiąt łokci ku niebu”.

3150. Przekazała Umm Salama, że Umm Sulajm rzekła: Posłańcu Boga, Bóg nie wstydzi się prawdy. Czy kobieta musi wziąć kąpiel rytualną, gdy doświadczy mokrego snu? I on odrzekł: „Tak, jeśli ujrzy wydzielinę”. Umm Salama zaśmiała się i rzekła: Czy kobieta wydziela? A on rzekł: „A skąd bierze się podobieństwo dziecka?”.

3151. Przekazał Anas: Usłyszawszy o przybyciu do Medyny Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, Abd Allah Ibn Salam udał się doń i rzekł: Zapytam cię o trzy rzeczy, o których nikt nie posiada wiedzy poza Bogiem i prorokiem: o pierwszą oznakę Godziny, o pierwszy posiłek ludzi w Raju i o podobieństwo dziecka do ojca i wujów ze strony matki. I Prorok rzekł mu: „Gabriel mnie o nich powiadomił”. Ibn Salam rzekł: On wśród aniołów jest wrogiem Żydów. I Prorok rzekł: „Pierwszą oznaką Godziny będzie ogień, który zgromadzi ludzi od wschodu po zachód. Pierwszym posiłkiem ludzi w Raju będzie dodatkowy płat rybiej wątroby. Odnośnie podobieństwa, jeśli mężczyzna legnie z kobietą i jego wydzielina poprzedzi jej, dziecko będzie do niego podobne, a jeśli jej wydzielina poprzedzi jego, dziecko będzie do niej podobne”. Abd Allah Ibn Salam rzekł: Zaprawdę tyś jest Posłańcem Boga– i dodał - Posłańcu Boga, Żydzi to naród wymyślający niebywałe kłamstwa, jeśli dowiedzą się o moim islamie nim ich o mnie zapytasz, rzucą na mnie przed tobą oszczerstw! I gdy Żydzi przyszli, a Abd Allah wszedł do domu, Prorok zapytał: „Jakim człowiekiem jest pośród was Abd Allah Ibn Salam?”. I rzekli: Jest najbardziej uczonym z nas i jest synem najbardziej uczonego z nas, i jest najlepszym z nas i jest synem najlepszego z nas. Prorok rzekł: „Co byście rzekli, gdyby przyjął islam?”. Odparli: Niech Bóg broni! - na co Abd Allah wyszedł do nich i rzekł: Zaświadczam, że nie ma boga poza Bogiem i zaświadczam, że Muhammad jest Posłańcem Boga! A oni rzekli: Tyś najpodlejszym z nas, synem najpodlejszego z nas – i zaczęli go poniżać.

3152. Podobnie przekazał Abu Hurajra od Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem. Rzekł: „Gdyby nie Izraelici, mięso nie cuchnęłoby, a gdyby nie Ewa, niewiasty nie dopuszczałyby się na mężach zdrady”.

3153. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Bądźcie dobrzy dla kobiet, albowiem kobieta została stworzona z żebra, a najbardziej zakrzywiona część żebra jest u góry… Jeśli będziecie próbować je wyprostować, złamie się; jeśli zaś zostawicie w pokoju, pozostanie takie jakie jest, zakrzywione. A zatem, bądźcie dobrzy dla kobiet!”.

3154. Przekazał Abd Allah: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, prawdomówny i prawdziwie natchniony, rzekł: „Każdy z was gromadzi się w łonie matki przez czterdzieści dni, później staje się grudką krwi zakrzepłej przez taki sam okres, a potem kęskiem ciała także samo. Po tym Bóg posyła doń anioła z czterema słowami i spisuje on jego uczynki, zaopatrzenie oraz czy będzie przeklęty czy błogosławiony. I zostaje tchnięta weń dusza. I zaprawdę, człowiek może pełnić dzieła ludzi Piekła, pokąd nie dzieli go od Ognia łokieć, i wówczas ów zapis bierze górę i zaczyna pełnić dzieła ludzi Raju i wstępuje doń. I może pełnić czyny ludzi Raju, a gdy dzieli go od Raju łokieć, ów zapis bierze górę i zaczyna pełnić dzieła ludzi Ognia i tamże kończy”.

3155. Przekazał Anas Ibn Malik: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Każdemu łonu Bóg wyznacza anioła stróża, który mówi: Panie, kropla nasienia! Panie, grudka krwi zakrzepłej! Panie, kęsek ciała! - po czym, jeśli Bóg wedle swej woli dopełnia dzieła stworzenia, anioł pyta: Mężczyzna czy kobieta? Przeklęty czy błogosławiony? Jakie będzie jego zaopatrzenie? Jaki będzie kres jego dni? - i wszystko to zostaje spisane, gdy przebywa w łonie matki”.

3156. Przekazał Anas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Bóg powie temu, kto otrzyma najlżejszą karę w Ogniu Piekielnym: »Gdybyś miał złota, ile wypełniłoby Ziemię, czy okupiłbyś się nim?« Ten odpowie: Tak. I Bóg rzeknie mu: »A prosiłem cię o tak niewiele, gdyś był w lędźwiach Adama: byś nie dodawał Mi równych we czci, ty jednak postąpiłeś inaczej i obstawałeś przy oddawaniu czci innym poza Mną’”.

3157. Przekazał Abd Allah: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Za każde zabójstwo część odpowiedzialności ponosi pierworodny Adama, albowiem to on pierwszy się dopuścił się morderstwa”.

3. Rozdział: Dusze są jak zaciągnięte oddziały

3158. Przekazała Aisza: Słyszałam, jak Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, mówił: „Dusze są jak zaciągnięte oddziały. Te, które się znają, są zgodne; te zaś, które są sobie obce, różnią się”.

4. Rozdział: Słowa Boga: {My wysłaliśmy Noego do jego ludu…} [11:25]

[pominięto wykładnię znaczenia terminów arabskich]

5. Rozdział: Słowa Boga: {Wysłaliśmy Noego do jego ludu: „Ostrzegaj twój lud, zanim spadnie na nich kara bolesna!”.} [10:71]

{Opowiedz im historię Noego! Oto on powiedział do swojego ludu: „O ludu mój! Jeśli ciąży wam moja obecność i moje przypominanie znaków Boga - to ja pokładam ufność w Bogu. Wy przeto uzgodnijcie to między sobą i waszymi współtowarzyszami, a niech wasza sprawa nie będzie już dla was udręczeniem. Następnie sądźcie mnie i nie dajcie mi czekać! A jeśli się odwrócicie, to przecież nie żądam od was żadnej nagrody. Moja nagroda jest tylko u Boga, a ja otrzymałem rozkaz, abym był wśród całkowicie poddanych [al-muslimin].} [10:71-72]

3159. Przekazał Ibn Umar: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, stanął wśród ludzi, wychwalił Boga, tak jak On na to zasługuje, po czym wspomniał Antychrysta i rzekł: „Ostrzegam was przed nim i nie ma proroka, który nie ostrzegałby przed nim swego ludu… I Noe ostrzegał przed nim swój lud, choć ja powiem wam o tym, o czym nie rzekł żaden prorok przede mną. Wiedzcie, iż Antychryst w odróżnieniu od Boga jest jednooki”.

3160. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Czy powiedzieć wam o Antychryście (Al-Masih Ad-Dadżdżal) to, czego nie rzekł swym ludziom żaden prorok? Jest jednooki i to, co przyniesie ze sobą będzie niczym Raj i Ogień Piekielny, lecz to, co będzie jawić się Rajem, w rzeczy samej będzie Ogniem. I ostrzegam was, jak i Noe ostrzegał lud swój”.

3161. Przekazał Abu Sa’id: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Noe i jego lud przybędą [w Dniu Zmartwychwstania] i Bóg zapyta: »Czy przekazałeś posłanie?« Noe odpowie: Tak, Panie. I Bóg zapyta lud Noego: »Czy przekazał wam posłanie?« I odpowiedzą: Nie przybył do nas żaden prorok. Bóg zapyta Noego: »Kto zaświadczy na twą korzyść?« Noe odpowie: Muhammad i jego współwyznawcy. I zaświadczę z moimi współwyznawcami. I to są Jego słowa: {W ten sposób My uczyniliśmy was narodem znajdującym się pośrodku, abyście byli świadkami dla ludzi} [2:143]”.

{Po środku} – oznacza: sprawiedliwym.

3162. Przekazał Abu Hurajra: Byliśmy z Prorokiem, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, na proszonym posiłku i podano mu jego ulubione danie - gotowany udziec barani. Zjadłszy trochę i rzekł: „Będę przewodził ludom w dniu Zmartwychwstania. Czy wiecie, jak Bóg zgromadzi wszystkich - pierwszych i ostatnich na jednej równinie, na której będzie można wszystkich ujrzeć, i usłyszą heroda i słońce się do nich przybliży... I będą wśród nich tacy, którzy rzekną: Spójrzcie cóż się z wami stało, do czegoście się przywiedli… Idźcie i poszukajcie kogoś, kto wstawi się za wami u waszego Pana. I będą tacy, którzy powiedzą: Udajcie się do waszego ojca, Adama. I pójdą do niego i rzekną: Adamie, tyś ojcem ludzkości i Bóg stworzył cię własnymi Rękoma i tchnął w ciebie duszę, którą dla ciebie stworzył i polecił aniołom, aby oddali przed tobą pokłon i tak uczynili, i darował ci życie w Raju. Wstaw się za nami u twego Pana! Spójrz na nas, na co nam przyszło! Na to Adam odpowie: Mój Pan zapałał takim gniewem, jakim nie zapałał nigdy dotąd i jakim odtąd nie zapała więcej. On zabronił mi jeść z drzewa, a ja nie posłuchałem! Ja sam [potrzebuję wstawiennictwa], ja sam! Udajcie się do innego, udajcie się do Noego! I udadzą się do Noego i rzekną: Noe, tyś pierwszym posłańcem Bożym do ludzi na ziemi, i ciebie Bóg nazwał wdzięcznym sługą. Spójrz na nas, na co nam przyszło! Wstaw się na z nami u twego Pana! A Noe odpowie: Dzisiaj mój Pan zapałał takim gniewem, jakim nie zapałał nigdy dotąd i jakim odtąd nie zapała więcej. O moja duszo! Ja sam [potrzebuję wstawiennictwa], ja sam! Idźcie do proroka (Muhammada)! I przyjdą do mnie, a ja wbiję pokłon czołem u Tronu Boga. I zostanie mi powiedziane: »Muhammadzie! Unieś głowę i wstawiaj się, a twoje wstawiennictwo zostanie przyjęte, i proś, a zostanie ci darowane«”.

3163. Przekazał Abd Allah: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, wyrecytował tak, jak zwykle: „{Lecz czy znajdzie się ktoś, kto będzie pamiętał?} [54:15]”.

6. Rozdział:

{I Eliasz, zaprawdę, był jednym z posłańców! Oto powiedział on do swego ludu: „Czyż nie będziecie bogobojni? Czyż będziecie wzywać Balla, a pozostawicie najlepszego ze stwórców, Boga, Pana waszego i Pana waszych praojców?”. Lecz oni uznali go za kłamcę i na pewno będą skazani, z wyjątkiem szczerych sług Boga. I uwieczniliśmy go wśród późniejszych pokoleń. Pokój Eliaszowi! W ten sposób nagradzamy tych, którzy czynią dobro. On jest wśród Naszych sług wierzących}. [37:123-132]

7. Rozdział: O Idrisie, pokój z nim

który był dziadem ojca Noego, i mówi się, że był dziadkiem Noego, pokój z nim

I słowa Boga:

{I wynieśliśmy go na miejsce wyniosłe…} [19:57]

3164. Przekazał 342. Przekazał Abu Zarr: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Za mej bytności w Mekce, otworzył się dach mego domu i objawił się Gabriel, który otworzył mą pierś, przemył wodą Zamzam, po czym przelał weń całą mądrość i wiarę, którymi wypełniona była złota czara. Zasklepiwszy mą pierś, ujął mnie za dłoń i uniósł do najniższego nieba. Tam, nakazał stróżowi, by otworzył bramę, i ten rzekł: Kto tam? Gabriel odparł: Gabriel. Stróż zapytał: Czy jest ktoś z tobą? Gabriel odparł: Muhammad. Stróż rzekł: Czy został wezwany? Gdy Gabriel potwierdził, otworzył bramę i znaleźliśmy się w najniższym niebie, w którym ujrzeliśmy mężczyznę siedzącego z gromadą ludzi po prawicy i z gromadą po lewicy. I gdy spoglądał ku prawicy, uśmiechał się, a gdy spoglądał ku lewicy, płakał. I rzekł on: Witaj prawowierny proroku i synu! Zapytałem Gabriela, kim jest, a on odrzekł: To Adam, zaś ludzie po prawicy i lewicy, to dusze jego potomstwa. Ci po prawicy, to ludzie Raju, a po lewicy, ludzie Ognia Piekielnego… I gdy spogląda ku prawicy, uśmiecha się, i gdy spogląda ku lewicy, płacze. Po tym Gabriel zabrał mnie do drugiego nieba i nakazał stróżowi otworzyć bramę. Ten zapytał o to samo, co co stróż pierwszego nieba, po czym otworzył ją”.

Według Anasa, Abu Zarr dodał, iż Prorok spotkał podczas swej podróży do Niebios Adama, Idrisa, Mojżesza, Jezusa i Abrahama . (Abu Zarr) nie wspomniał, w którym z niebios, lecz nadmienił, że Prorok spotkał Adama w najniższym zaś Abrahama w szóstym.

Gdy Gabriel z Prorokiem dotarli do Idrisa, rzekł on: Witaj prawowierny proroku i bracie. Prorok zapytał: „Kto to?”. Gabriel odparł: Idris.

Prorok mówił dalej: „Dotarliśmy do Mojżesza i rzekł on: Witaj prawowierny Proroku i bracie. Zapytałem Gabriela, kto to, a on odparł: Mojżesz. Gdy dotarliśmy do Jezusa, rzekł: Witaj prawowierny bracie i proroku. Zapytałem, kto to, a Gabriel odparł: Jezus. Po tym, dotarliśmy do Abrahama, i rzekł on: Witaj prawowierny proroku i synu. Zapytałem Gabriela, kto to, a on odparł: Abraham. Po tym Gabriel zabrał mnie w miejsce, w którym usłyszałem skrzypienie piór”.

Według Ibn Hazma i Anasa Ibn Malika, Prorok rzekł: „Potem Bóg zarządził dla mych naśladowców pięćdziesiąt modlitw [dziennie]. I gdy wracając z dekretem Boga, minąłem Mojżesza, ten spytał, co Bóg zarządził dla mych naśladowców, ja zaś odparłem: Pięćdziesiąt modlitw. Na to Mojżesz rzekł: Wracaj do twego Pana (i proś o zmniejszenie ich liczby), albowiem twoi naśladowcy nie będą w stanie temu podołać. I Bóg zmniejszył je o połowę. I gdy, dotarłszy do Mojżesza, powiadomiłem go o tym, ten rzekł: Wracaj do twego Pana, albowiem twoi naśladowcy nie będą w stanie temu podołać. Wróciłem zatem do Boga i poprosiłem o ich obniżenie i zmniejszył je o połowę. I gdy dotarłem do Mojżesza, rzekł do mnie: Wracaj do twego Pana, albowiem twoi naśladowcy nie będą w stanie im podołać. Wróciłem zatem do Boga, a On rzekł: »Oto pięć modlitw i są jak pięćdziesiąt [pod względem nagrody], albowiem Moje słowo nie ulega zmianie«. I gdy dotarłem do Mojżesza, i ten polecił mi zawrócić, rzekłem: Wstyd mi przed mym Panem. I Gabriel zabrał mnie i dotarliśmy do Sidrat al-Muntaha[1], mieniącego się kolorami nieopisanie. I dostąpiłem Raju, w którym znalazłem małe pawilony z pereł, a ziemię z piżma”.

8. Rozdział: Słowa Boga: {A do ludu Ad posłaliśmy ich brata Huda. Powiedział on: „O ludu mój! Czcijcie Boga!”.} [7:65]

{I wspomnij brata ludu Ad, kiedy on ostrzegał swój lud przy wydmach piaszczystych..} po jego słowa: {W ten sposób My płacimy ludowi grzeszników!} [46:21-25]

{…natomiast Adyci zostali zniszczeni przez wicher wyjący, gwałtowny, który On rozpętał przeciwko nim przez siedem nocy i przez osiem dni po sobie następujących. Ty możesz ujrzeć ten lud tam powalony, jak gdyby to były pnie powalonych palm. I czy widzisz po nich jakieś resztki?} [69:6-8]

3165. Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Zwycięstwo przyniósł mi saba (wiatr wschodni), Adyci zaś zginęli od dabur (wiatru zachodniego)”.

3166. Przekazał Abu Sa’id [al-Chudri]: Ali posłał trochę złota Prorokowi, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, i ten rozdzielił je między czterema: Al-Aqrą Ibn Habisem al-Hanzalim z Banu Mudżaszi; Ujajnem Ibn Badrem al-Fazarim, Alqamą Ibn Ulasą al-Amirim z Banu Kilab i Zajdem al-Chajlem at-Taimem z Banu Nabhan. I rozgniewało to Kurajszytów (muhadżirów) i ansarów, i rzekli: Obdarowuje naczelników Nadżdu, a nas pomija! Prorok rzekł im na to: „Chciałem jedynie pozyskać i zjednać ich serca [umocnić w islamie]”. I podszedł wówczas do niego mężczyzna o zapadniętych oczach, wypukłym czole, gęstej brodzie, mięsistych, pełnych policzkach i ogolonej głowie i rzekł: Muhammadzie! Bój się Boga! Na co Prorok odparł: „Któż słuchałby się Boga, gdybym ja był nieposłuszny? On obdarzył mnie największym zaufaniem spośród ludzi na ziemi, a ty mi nie ufasz? I jeden z mężczyzn (tam obecnych) - którym, jak sądzę, był Chalid Ibn al-Walid – zapytał, czy ma go zabić, lecz Prorok zabronił. I gdy mężczyzna oddalił się, Prorok rzekł: „Wśród jego potomków będą tacy, którzy będą recytować Koran, lecz nie wydostanie się on z ich gardeł. Opuszczą islam, tak jak strzała opuszcza zwierzynę przeszywając ją, i będą zabijać muzułmanów oszczędzając bałwochwalców. Jeśli dożyję czasów, w których się pojawią, zgładzę ich tak, jak zgładzeni zostali Adyci”.

3167. Przekazał Abd Allah: Słyszałem, jak Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, recytował: „{Lecz, czy znajdzie się ktoś, kto będzie pamiętał?} [54:15]”.

9. Rozdział: Historia Goga i Magoga

Słowa Boga:

{I będą ciebie pytać o Zu al-Qarnajna [...].I poszedł on po pewnej drodze} [18:83-99]

{dopóki Gog i Magog nie zostaną wypuszczeni; wtedy oni będą śpieszyć z każdego wzgórza} [21:96].

3168. Przekazała Zajnab Bint Dżahsz: Pewnego razu Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, przyszedł do mnie zasmucony, i rzekł: „Nie ma boga poza Bogiem! Biada Arabom albowiem wielkie zło się zbliża o nich. Dzisiaj pojawiła się szczelina w murze Goga i Magoga - o, taka” – tutaj Prorok złączył palec wskazujący i kciuk (zrobił kółko). Zapytałam: Posłańcu Boga! Zostaniemy zgubieni, choć są wśród nas ludzie prawi? Prorok zaś rzekł: „Tak, jeśli wzmoże się zło”.

3169. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Pojawiła się szczelina w murze Goga i Magoga” - i pokazał na dłoni numer dziewięćdziesiąt.

3170. Przekazał Abu Sa’id al-Chudri: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: Bóg powie: »Adamie!«, a Adam odpowie: „Oto jestem na twe usługi! Bóg poleci mu: »Przyprowadź grupę mieszkańców Piekła«. Adam zapyta: Ilu liczy grupa mieszkańców Piekła? Bóg powie: »Na każdy tysiąc przypada dziewięćset dziewięćdziesiąt dziewięciu«. I w tym czasie osiwieje każde dziecko {i każda ciężarna kobieta złoży swój ciężar, i ujrzycie ludzi, jakby byli pijani, choć nie będą pijani; straszna będzie kara Boga} [22:2]”. Wieści te zasmuciły wielce towarzyszy Proroka. Powiedzieli: Posłańcu Boga, kto będzie tym jednym [szczęśliwcem]? Prorok rzekł im: „Radujcie się! Tysiące będą z ludów Goga i Magoga, zaś ten [uchroniony] spośród was”. I Prorok dodał: „Na Tego, Który dzierży w Swej dłoni mą duszę, mam nadzieję, że wy (muzułmanie) będziecie stanowić czwartą część mieszkańców Raju”. Usłyszawszy to, wychwaliliśmy i wysławiliśmy Boga. Prorok rzekł: „Na Tego, Który dzierży w Swej dłoni mą duszę, mam nadzieję, że będziecie stanowić trzecią część mieszkańców Raju”. Wychwaliliśmy i wysławiliśmy Boga. Prorok rzekł: „Mam nadzieję, że będziecie stanowić połowę mieszkańców Raju. Wasz przykład (muzułmanów) w porównaniu z innymi ludźmi (niewyznającymi islamu) jest jak czarny włos na skórze białego wołu lub biały włos na skórze czarnego wołu”.

10. Rozdział: Słowa Boga:

{A Bóg wziął sobie Abrahama za przyjaciela!} [4:125]

{Abraham był przewodnikiem narodu, wiernym Bogu hanifem} [16:120]

{Zaprawdę, Abraham był współczujący, wspaniałomyślny!} [9:114]

3171. Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „(W Dniu Zmartwychwstania) zostaniecie zgromadzeni bosi, nadzy i nieobrzezani [tak, jak mówi Bóg]: {I tak jak zaczęliśmy pierwsze stworzenie, My je powtórzymy} [21:104]. Pierwszym, którzy zostanie ubrany w Dniu Zmartwychwstania będzie Abraham. Potem zostanie przyprowadzona grupa moich współwyznawców, którzy zostaną zabrani na lewo (do Ognia) i powiem: Panie! Moi towarzysze! Moi towarzysze! Na co Bóg powie: »Oni nie przestali odwracać się na piętach (od islamu) od kiedy ich opuściłeś«. Powiem wtedy to, co prawowierny sługa, Jezus: „{Ja byłem świadkiem ich, jak długo przebywałem wśród ludzi. […] A Bóg jest Potężny, Mądry} [5:117-118]”.

3172. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „W Dniu Zmartwychwstania Abraham spotka swego ojca, Azara, i ciemność i pył okrywać będą twarz Azara. Abraham powie mu: Czyż nie mówiłem, byś nie odmawiał mi posłuszeństwa? Jego ojciec rzeknie: Teraz nie będę ci nieposłuszny. Abraham powie: Panie, obiecałeś mi, że nie pohańbisz mnie w Dniu Zmartwychwstania! Jakaż hańba może być większa od ojca z dala od miłosierdzia! Bóg Wszechmocny odpowie: »Zabroniłem Ogrodu niewierzącym.« I zostanie powiedziane: »Abrahamie! Co jest u twych stóp?« Ten spojrzy w dół i ujrzy okrwawioną hienę. Zostanie wzięta za dwie nogi i wrzucona do Ognia”.

3173. Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, wszedł do Kaby i znalazł w niej wizerunki [proroka] Abrahama i Marii [matki Jezusa]. Powiedział: „Co z nimi [Kurajszytami]?! Wiedzą, że aniołowie nie wchodzą do miejsc, w których są wizerunki. A tu - podobizna Abrahama! I dlaczego jest przestawiony tak, jakby wróżył za pomocą strzał?”.

3174. Przekazał Ibn Abbas: Prorok ujrzał w Kabie wizerunki i nie wszedł do środka dopóki ich nie usunięto. Widząc podobizny [proroka] Abrahama i [jego syna] Isma’ila trzymających strzały do wróżenia, rzekł: „Niech zaciąży na nich przekleństwo Boga! Na Boga, wiedzą, że nigdy nie używali strzał do wróżenia!”.

3175. Przekazał Abu Hurajra: Zapytano Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem: Kto jest najszlachetniejszym z ludzi? Odpowiedział: „Najbardziej bogobojny”. Ludzie rzekli: Nie to mieliśmy na myśli. I rzekł on: „Józef, prorok Boga, syn proroka Boga, syna proroka Boga, syna bliskiego przyjaciela (chalil) Boga”. Ludzie powiedzieli: Nie to mieliśmy na myśli. I Prorok rzekł: „A zatem pytacie o Arabów? Ci, którzy byli najlepsi za dżahiliji będą najlepszymi w islamie, jeśli posiądą wiedzę o religii”.

3176. Przekazał Samura: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Przybyli do mnie dwaj [aniołowie] w nocy [i zabrali mnie ze sobą]. Minęliśmy mężczyznę, tak wysokiego, że nie byłem w stanie ujrzeć jego głowy. To był (prorok) Abraham”.

3177. Przekazał Mudżahid, że słyszał, jak ludzie nadmienili w obecności Ibn Abbasa o Antychryście (al-Masih ad-Dadżdżal), i powiedzieli, że będzie miał napisane między oczami: „Kafir (niewierny) lub (litery) „K [kaf] – F [fa] – R [ra]”. Ibn Abbas rzekł: Nic mi o tym nie wiadomo, choć Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Jeśli chcecie zobaczyć jak wyglądał [prorok] Abraham, spójrzcie na waszego towarzysza [proroka Muhammada]. Mojżesz miał kręcone włosy i smagłą cerę. Jeździł na brązowym wielbłądzie, którego lejce były z fibr palmy daktylowej. Jakbym widział go, jak schodzi w dół doliny”.

3178. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Prorok Abraham dokonał na sobie obrzezania toporem ciesielskim w osiemdziesiątym roku życia”.

3179. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem Boga rzekł: „Abraham zbłądził trzy razy”.

Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga rzekł: „Abraham zbłądził trzy razy, dwa razy przez wzgląd na Boga, mówiąc: Jestem chory - i - Największy z nich to uczynił. I gdy z Sarą i przemierzali ziemię jego z tyranów. Powiedziano tyranowi: Jest mężczyzna, któremu towarzyszy urodziwa niewiasta. I ten posłał po Abrahama i zapytał go o Sarę: Kim jest ta niewiasta? - a Abraham odrzekł: To moja siostra. I wróciwszy do Sary, Abraham rzekł jej: Saro! Nie ma wierzących na ziemi poza tobą i mną. Tyran zapytał mnie o ciebie, a ja rzekłem mu, że jesteś moją siostrą, toteż nie przecz mym słowom. I tyran wezwał Sarę, a gdy do niego przyszła i wyciągnął ku niej dłoń, ta stała się sztywna. Prosił zatem Sarę, by modliła się za nim do Boga, a nie ukrzywdzi jej, i Sara prosiła Boga o jego uzdrowienie. A on ponownie wyciągnął ku niej dłoń, a gdy ta stała się sztywna, prosił Sarę, by modliła się za nim do Boga, a nie ukrzywdzi jej. I Sara prosiła Boga. Gdy ozdrowiał, wezwał strażników i rzekł im: Nie przyprowadziliście mi istoty ludzkiej, lecz diabła! - i dał Sarze Hadżar na służbę. [Po powrocie] Sara zastała Abrahama na modlitwie. Wykonał gest dłonią jakby pytał, co się stało. I rzekła: Bóg zniweczył złe zamiary niewiernego (lub nieprawego) i dał mi Hadżar na służbę”. I tu, Abu Hurajra zwrócił się do tych, którzy przysłuchiwali się mu: Ona (Hadżar) jest waszą matką, Banu ma’ as-sama’[2] !

3180. Przekazała Umm Szarik: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, polecił zabić wazagh[3] i rzekł: „On zionął ogniem na Abrahama”.

3181. Przekazał Abd Allah: Kiedy przyszło objawienie: {Ci, którzy wierzą i ci, którzy nie ubierają swojej wiary w zulm (niesprawiedliwość) oni [jedynie] posiadają bezpieczeństwo i są na drodze prostej} [6:82], powiedzieliśmy: Któryż z nas nie ubrał wiary w niesprawiedliwość? Prorok odpowiedział: „Nie takie jest znaczenie {niesprawiedliwości (zulm)} w tym wersecie. {…nie ubierają swojej wiary w zulm..} to oddawanie czci innym poza Bogiem. Nie słyszeliście, co Luqman rzekł swemu synowi? – {„O mój synu! Nie dodawaj Bogu żadnych współtowarzyszy! Zaprawdę, dodawanie współtowarzyszy to wielka niesprawiedliwość!”}. [31:13].

11. Rozdział: Słowa Boga: {…pospiesznie…} [37:94]

3182. Przekazał Abu Hurajra: Pewnego dnia Prorok otrzymał w podarunku mięso i rzekł: „W Dniu Zmartwychwstania Bóg zgromadzi pierwszych i ostatnich na równinie i głos herolda dobiegnie wszystkich i będzie można ich wszystkich zobaczyć, i słońce się do nich zbliży”. Przekaziciel przytoczył dalej hadis o wstawiennictwie. „Udadzą się do Abrahama i powiedzą: Abrahamie! Ty jesteś prorokiem Boga i Jego bliskim przyjacielem spośród ludzi na ziemi. Wstaw się za nami u Twego Pana. On wspomni swoje kłamstwa i powie: O moja duszo! O moja duszo! Idźcie do Mojżesza”.

3183. Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Boże, bądź miłościw dla matki Isma’ila. Gdyby nie jej pośpiech, Zamzam byłaby strumieniem płynącym po powierzchni ziemi”.

3184. Ibn Abbas dodał: Abraham przywiódł Isma’ila i jego matkę do Mekki. Karmiła wówczas syna piersią i miała przy sobie bukłak z wodą.

3185. Przekazał Ibn Abbas (od Proroka): Pierwszą niewiastą, która użyła paska była matka Isma’ila. Używała go do zacierania swych śladów przed Sarą. Abraham zawiódł ją i jej syna, Isma’ila, gdy jeszcze karmiła go piersią, w pobliże Kaby, pod drzewo przy (źródle) Zamzam, [które znajduje się] w najwyższym miejscu w meczecie. W tych dniach nikt nie zamieszkiwał w Mekce, nie było tam też wody. Abraham usadowił ich tamże, zostawił skórzany worek z daktylami, mały bukłak z wodą i ruszył z powrotem. Matka Isma’ila pobiegła za nim wołając: Abrahamie! Dokąd idziesz? Zostawiasz nas na tym odludziu? Wołała i wołała, lecz on nawet się nie obejrzał. Zapytała: Czy uczyniłeś to na rozkaz Boga? Abraham odparł twierdząco, a ona rzekła: A zatem On nas nie poniecha - i zawróciła. Abraham ruszył z powrotem, choć kiedy dotarł do Sanija, gdzie nie mogli go już dojrzeć, zwrócił się ku Kabie, uniósł obie dłonie i prosił Boga: „{O Panie nasz! Panie nasz! Oto osiedliłem część mojego potomstwa w dolinie nieurodzajnej, obok Twego świętego Domu (Kaby w Mekce) […] Być może, oni będą wdzięczni} [14:37]”. Matka Isma’ila karmiła syna piersią, a sama piła wodę z bukłaka. Kiedy woda się skończyła, zaczęło im dokuczać pragnienie. Spojrzała na Isma’ila, który rzucał się w agonii. Nie mogąc znieść tego widoku, zostawiła go i wspięła się na pobliską As-Safa. Tu zaczęła rozglądać się po dolinie wypatrując ludzi, jednak na próżno. Zeszła do doliny i podwijając suknię pobiegła rozpaczliwie ku Al-Marwa. I tu stanęła na szczycie wzgórza i zaczęła wypatrywać ludzi, ale na próżno. Przemierzyła tę odległość (między As-Safa a Al-Marwa) siedem razy”. Prorok rzekł: „Oto źródło tradycji ich okrążania (sa’j). I gdy [za siódmym razem] dotarła do Al-Marwy, dobiegł ją głos. Ucichła nasłuchując. Kiedy dobiegł ją ponownie, rzekła: Kimkolwiek jesteś! Sprawiłeś, że usłyszałam twój głos! Czy możesz mi pomóc? I ujrzała anioła w miejscu Zamzam kopiącego piętą (lub skrzydłem) w ziemi. Kiedy wytrysnęła stamtąd woda, [Hadżar] zrobiła dłońmi zagłębienie w ziemi i zaczęła napełniać wodą bukłak, czerpiąc wypływającą wodę”. Prorok dodał: „Oby Bóg był miłosierny dla matki Isma’ila! Gdyby zostawiła Zamzam [nie próbując kontrolować jej biegu – lub: jeśli nie nabierałaby wody, by napełnić bukłak], byłaby strumieniem płynącym po powierzchni ziemi”. Prorok kontynuował: „Napiła się i nakarmiła dziecko. Anioł powiedział jej: ,Nie bój się opuszczenia, albowiem to jest Dom Boga, który zostanie wybudowany przez tego chłopca i jego ojca! Bóg nigdy nie opuszcza Swoich ludzi. Dom (Kaba) w tym czasie znajdował się na wzniesieniu przypominającym wzgórze, i kiedy nadpływały potoki, obiegały go z lewej i prawej strony. Pewnego dnia w pobliże [Hadżar] przybyli ludzie z Banu Dżurhum, podróżujący drogą Kada. Zatrzymali się w dolnej części Mekki, gdze ujrzeli ptaka, zazwyczaj latającego w pobliżu wody. Powiedzieli: Ten ptak musi latać w pobliżu wody, ale w tej dolinie jej nie ma. Posłali zatem jednego lub dwóch mężczyzn. Ci odkryli źródło wody i zawrócili, by powiadomić współplemieńców i wszyscy przybyli (do wody)”. Prorok dodał: „Matka Isma’ila siedziała obok źródła. Zapytali ją: Czy pozwolisz nam się tu zatrzymać? Odpowiedziała: Tak, ale nie będzie wam przysługiwać prawo do wody. I przystali na to”. Prorok mówił dalej: „Matkę Isma’ila uradowała obecność ludzi. Ci rozbili obóz i posłali po swoje rodziny. Kiedy te do nich dołączyły, zamieszkali tam na dobre. Chłopiec (Isma’il) rósł i uczył się od nich arabskiego, a jego zalety sprawiły, że miłowali go i podziwiali. Kiedy osiągnął wiek dojrzałości, ożenili go z jedną ze swoich kobiet. Wtedy to przybył Abraham zapragnąwszy zobaczyć się z rodziną opuszczoną dawno temu. Matka Isma’ila już nie żyła, zaś w domu nie zastał syna. Kiedy zapytał o niego jego żonę, odpowiedziała: Udał się po zaopatrzenie. Kiedy zapytał ją, jak żyją i dają sobie radę, poskarżyła się: Żyjemy biednie, w trudach i znoju. Rzekł jej: Kiedy wróci twój mąż, przekaż mu ode mnie pozdrowienia i powiedz, by zmienił uchwyt u drzwi. Kiedy Isma’il wrócił, poczuł, że coś się zaszło, i zapytał żonę: Czy ktoś cię odwiedził? Odrzekła: Tak, przyszedł starzec o takim a takim wyglądzie. Pytał o ciebie i o to, jak żyjemy. Powiedziałam, że żyjemy biednie, w trudach i znoju. Isma’il zapytał: Czy coś ci przekazał? Odrzekła: Powiedział, bym cię od niego pozdrowiła, i polecił, byś zmienił uchwyt u drzwi. Isma’il rzekł: To był mój ojciec i polecił mi rozwieść się z tobą. Wróć do twojej rodziny. Potem Isma’il pojął za żonę inną z ich [Dżurhum] kobiet. Po pewnym czasie Abraham odwiedził ich ponownie. I tym razem nie zastał w domu Isma’ila i [tak, jak za pierwszym razem] zapytał jego żonę o syna. Rzekła: Udał się po zaopatrzenie. Abraham zapytał: Jak dajecie sobie radę? – mając na myśli ich zaopatrzenie i życie. Odpowiedziała: Dobrze się nam powodzi - i podziękowała Bogu. Abraham zapytał: Czym się żywicie? Odpowiedziała: Mięsem. Zapytał: Co pijecie? Odpowiedziała: Wodę. Abraham rzekł: Boże! Pobłogosław ich mięso i wodę!”. Prorok [Muhammad]: powiedział: „Nie mieli wtedy ziarna, w przeciwnym razie również prosiłby Boga o błogosławieństwo dla niego”. I Prorok [Muhammad] dodał: „Jeśli ktoś ma tylko te dwie rzeczy jako zaopatrzenie, źle wpłynie to na jego zdrowie i usposobienie, chyba że żyje w Mekce”. Prorok kontynuował: „Abraham powiedział żonie Isma’ila: Kiedy wróci twój mąż, przekaż mu ode mnie pozdrowienia i powiedz, aby trzymał się mocno uchwytu u drzwi. Kiedy Isma’il wrócił, zapytał żonę: Czy ktoś cię odwiedził? Odpowiedziała: Tak, przybył starzec o czerstwym (miłym) wyglądzie – i wspomniała go w dobrych słowach. Dodała: Pytał o ciebie i o nasze zaopatrzenie. Odpowiedziałam, że żyjemy dobrze. Isma’il zapytał ją: Czy coś ci polecił? Rzekła: Tak, polecił przekazać ci od niego pozdrowienia, i rzekł, byś mocno trzymał się uchwyt u drzwi. Na to Isma’il rzekł: To był mój ojciec, a ty jesteś tym uchwytem - polecił mi cię zatrzymać. Po pewnym czasie, z woli Boga, Abraham znów ich odwiedził. Tym razem ujrzał Isma’ila ostrzącego strzały pod drzewem przy Zamzam. Kiedy Isma’il ujrzał Abrahama, podniósł się i przywitał. Abraham rzekł: Isma’ilu! Otrzymałem polecenie od Boga. Isma’il rzekł: Czyń twą powinność. Abraham poprosił syna o pomoc, i Isma’il zgodził się. Wskazując wzniesienie terenu Abraham rzekł: Polecił mi wybudować tutaj dom”. Prorok dodał: „I wznieśli fundamenty Domu (Kaby). Isma’il nosił kamienie, a Abraham je układał. Kiedy ściany były wysokie, Isma’il przyniósł ten oto kamień i położył go przed Abrahamem na ziemi. Ten stanął na nim i budował dalej, a Isma’il podawał mu kamienie. Mówili razem: {Panie nasz! Przyjmij [tę posługę] od nas. Zaprawdę! Ty jesteś Wszechsłyszącym, Wszechwiedzącym} [2:127]”

3185. Przekazał Ibn Abbas (od Proroka): Kiedy Abraham poróżnił się z żoną [która zazdrosna była o Hadżar], zabrał Isma’ila i jego matkę i wywędrował. Mieli przy sobie bukłak z wodą, którą matka Isma’ila piła, by przybywało jej mleka dla dziecka. Kiedy dotarli do Mekki, Abraham usadził ją pod drzewem i ruszył z powrotem. Matka Isma’ila pobiegła za nim, a kiedy dotarli do Kaby, zawołała: Abrahamie! Komu nas zostawiasz? Odpowiedział: Bogu. Powiedziała: Bóg mi wystarczy - i zawróciła. Po pewnym czasie, skończyła się woda w bukłaku, którą piła [zaspokajając pragnienie] i by w jej piersiach było mleko dla dziecka. Wtedy rzekła: Lepiej pójdę i zobaczę, może kogoś znajdę. Wspięła się na As-Safa i rozejrzała z nadzieją, że kogoś ujrzy, lecz na próżno. Kiedy zeszła do doliny, pobiegła do Al-Marwa. Biegała w te i we wte wiele razy. Potem rzekła: Lepiej pójdę i sprawdzę, jak ma się dziecko. Poszła do niego i ujrzała, że konało (z pragnienia). Nie mogąc znieść tego widoku, rzekła: Pójdę i rozejrzę się, może kogoś znajdę. Wspięła się na As-Safa i rozglądała przez dłuższą chwilę, lecz nikogo nie wypatrzyła. I tak siedem razy okrążyła (biegając) As-Safa i Al-Marwa. Potem powiedziała: Lepiej pójdę i zobaczę, co się dzieje z dzieckiem - i nagle usłyszała głos. Rzekła doń: Pomóż nam, jeśli możesz! To był Gabriel. Gabriel uderzył w ziemię piętą, o tak, (Ibn Abbas uderzył w ziemię piętą, aby to zobrazować) i wytrysnęła woda. Matka Isma’ila była zdziwiona i zaczęła kopać w tym miejscu. (Abu al-Qasim) (Prorok) powiedział: „Gdyby zostawiła wodę, ta płynęłaby jak (strumień) po powierzchni ziemi”. Matka Isma’ila zaczęła pić wodę i przybyło jej mleka dla dziecka. Później ludzie z Banu Dżurhum, którzy przemieszczali się przez dolinę, ujrzeli kilka ptaków, co ich zdziwiło. Powiedzieli: Te ptaki można znaleźć tylko w miejscu, w którym jest woda. Wysłali zatem gońca i ten który znalazł miejsce z wodą i wrócił do nich z wieściami. A zatem wszyscy udali się do niej (matki Isma’ila) i powiedzieli: Matko Isma’ila! Czy pozwolisz nam (zostać tu) z tobą? (Ta wyraziła zgodę i ludzie ci osiedlili się przy wodzie.) Później, kiedy Isma’il osiągnął wiek dojrzałości, ożenił się z jedną z ich kobiet. Tymczasem Abraham postanowił odwiedzić swoich podopiecznych, których zostawił (w Mekce) i podzielił się tą myślą z żoną (Sarą). Kiedy dotarł na miejsce (nie zastał Isma’ila i), pozdrowił żonę Isma’ila i zapytał: Gdzie Isma’il? Ta odrzekła: Poszedł na polowanie. (Abraham) Polecił: Kiedy przyjdzie, powiedz mu, żeby zmienił uchwyt bramy. Kiedy Isma’il przyszedł, żona opowiedziała mu o tym, co zaszło. Powiedział jej: Ty jesteś uchwytem, wracaj zatem do twej rodziny (rozwodzę się z tobą). Po pewnym czasie, Abraham ponownie pomyślał o odwiedzeniu swoich podopiecznych, których zostawił (w Mekce), i powiedział swojej żonie (Sarze) o tym zamiarze. Kiedy Abraham przyszedł do domu Isma’ila (nie zastał go i), zapytał: Gdzie Isma’il? Żona Isma’ila odpowiedziała: Poszedł na polowanie - i dodała: Może zatrzymałbyś się (u nas na jakiś czas) i zjadłbyś coś i napił się? Abraham zapytał: Co jedzie i pijecie? Odpowiedziała: Jemy mięso i pijemy wodę. Abraham rzekł: Boże! Pobłogosław ich jedzenie i picie’”. Abu al-Qasim (Prorok) powiedział: „Przez wzgląd na suplikacje Abrahama, są błogosławieństwa (w Mekce). I ponownie Abraham pomyślał o odwiedzeniu rodziny, którą zostawił (w Mekce), i powiedział swojej żonie (Sarze) o tym zamiarze. Kiedy udał się do nich, zastał Isma’ila przy studni Zamzam, naprawiającego strzały. Abraham powiedział: Isma’ilu, twój Pan polecił mi wybudować Dom dla Niego. Isma’il powiedział: Posłuchaj (rozkazu) twego Pana. Abraham powiedział: Bóg polecił, byś mi w tym pomógł. Isma’il rzekł: Dobrze’, i obaj wstali, i Abraham zaczął budować (Kabę), a Isma’il podawał mu kamienie, i recytowali: {Panie nasz! Przyjmij [tę posługę] od nas. Zaprawdę! Ty jesteś Wszechsłyszącym, Wszechwiedzącym} [2:127]. Kiedy budowla była wysoka i starzec (Abraham) nie mógł unosić kamieni tak wysoko, stanął na jednym z nich i Isma’il podawał mu kamienie, i obaj recytowali: {Panie nasz! Przyjmij [tę posługę] od nas. Zaprawdę! Ty jesteś Wszechsłyszącym, Wszechwiedzącym} [2:127]’”.

3186. Przekazał Abu Zarr: Zapytałem Posłańca Boga, który meczet został wybudowany jako pierwszy na ziemi, a on odparł: „Święty Meczet [Kaba w Mekce]”. Zapytałem: „A który potem?”, a on rzekł: „Meczet Al-Aqsa [w Jerozolimie]”. Zapytałem: „Jaki był odstęp czasu między nimi?”. Odrzekł: „Czterdzieści lat”, i rzekł też: „Z nastaniem czasu modlitwy, odmówcie modlitwę tam, gdzie jesteście, albowiem to jest najlepsza rzecz”.

3187. Przekazał Anas Ibn Malik: Ujrzawszy górę Uhud, Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Oto góra, która nas miłuje i którą my miłujemy. Boże! Abraham uczynił z Mekki obszar chroniony (haram) i ja czynię chronionym obszar Medyny między tymi dwoma polami lawy”.

3188. Przekazała Aisza, żona Proroka: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, powiedział mi: „Czy wiesz, że kiedy twoi ludzi odbudowywali Kabę, nie wybudowali jej na wszystkich fundamentach Abrahama?”. Rzekłam „Posłańcu Boga, dlaczego zatem nie odbudujesz jej na fundamentach Abrahama?”. Powiedział: „Zrobiłbym to, gdyby nie to, że tylko krok dzieli twoich ludzi od niewiary [niedawno przyjęli islam]”.

Przekazał Ibn Umar: Aisza musiała usłyszeć to od Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, albowiem wedle mego rozumienia, nie dotykał dwóch rogów skierowanych ku Hidżrowi tylko dlatego, że Dom (Kaba) nie został wybudowany na wszystkich fundamentach Abrahama.

3189. Przekazał Abu Humajd as-Sa’idi: Ludzie zapytali: „Posłańcu Boga, w jaki sposób powinniśmy (prosić Boga) o błogosławieństwa dla ciebie?”. Posłaniec Boga rzekł: „Allahumma salli ala Muhammadin wa azwadżihi wa zurrijatihi kama sallajta ala ali Ibrahima wa barik ala Muhammadin wa azwadżihi wa zurrijatihi kama barakta ala ali Ibrahima, innaka Hamidun Madżid (Boże! Obdarz Twoimi salat - łaskami, zaszczytami i miłosierdziem - Muhammada i jego żony i jego potomstwo, tak jak obdarzyłeś Twoimi salat rodzinę Abrahama. I obdarz Twoimi błogosławieństwami Muhammada i jego żony i jego potomstwo, tak jak obdarzyłeś błogosławieństwem rodzinę Abrahama. Zaprawdę Ty jesteś Najbardziej Godzien Chwały, Najwspanialszy)”.

3190. Przekazał Abd ar-Rahman Ibn Abu Lajla: Kab Ibn Udżra spotkał mnie i zapytał: Czy obdarować cię słowami Proroka? Powiedziałem: Tak. Powiedział: Zapytaliśmy: Posłańcu Boga, jak mamy modlić się za twoją rodzinę? Bóg powiadomił nas, jak modlić się za ciebie. Prorok rzekł: „Mówcie: Allahumma salli ala Muhammadin wa ala ali Muhammadin, kama sallajta ala Ibrahima wa ala ali Ibrahima, innaka Hamidun Madżid. Allahumma barik ala Muhammadin wa ala ali Muhammadin, kama barakta ala Ibrahima wa ala Ali Ibrahima, innaka Hamidun Madżid. (Boże, salli - obdarz twoimi błogosławieństwami i zaszczytami - Muhammada i rodzinę Muhammada tak, jak obdarzyłeś nimi Abrahama i rodzinę Abrahama. I obdarz Twoimi błogosławieństwami Muhammada i rodzinę Muhammada, tak jak obdarzyłeś nimi Abrahama i rodzinę Abrahama. Zaprawdę, Ty jesteś najbardziej godzien chwały, najwspanialszy.)”.

3191. Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, prosił Boga o ochronę dla Hassana i Husajna. Rzekł: „Wasz ojciec prosił Boga o ochronę dla Isma’ila i Izaaka w ten oto sposób: Oddaję się pod ochronę Boga za pomocą tych doskonałych słów przed każdym szatanem, jadowitym insektem i złym okiem”.

12. Rozdział: Słowa Boga: {I obwieść im o gościach Abrahama!} [15:51] oraz {Lecz niech się moje serce uspokoi} [2:260]

3192. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem rzekł: „Jesteśmy bardziej podatni na zwątpienie niż Abraham, kiedy rzekł: {Panie mój! Pokaż mi, jak ożywiasz zmarłych!”. Powiedział: „Czy ty nie wierzysz?”. On powiedział: „Tak! Lecz niech się moje serce uspokoi”} [2:260]. Niech Bóg będzie miłosierny dla Lota! Zaprawdę, on pragnął oparcia na solidnej podporze. Gdybym przebywał w więzieniu tak długo, jak [prorok] Józef, odpowiedziałbym na wezwanie [opuszczenia więzienia, nie obstając przy udowodnieniu mej niewinności]”.

13. Rozdział: Słowa Boga: {I wspomnij w Księdze Isma’ila, który był szczery w obietnicy; był on posłańcem, prorokiem.} [19:54]

3193. Przekazał Salama Ibn al-Akwa: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, minął mężczyzn z Banu Aslam, którzy urządzali zawody w strzelaniu z łuku. I Prorok rzekł: „O synowie Isma’ila! Ćwiczcie łucznictwo, albowiem wasz ojciec, Isma’il, był doskonałym łucznikiem. Strzelajcie, i ja jestem z rodem takim a takim”. Wtedy jedna grupa przestała strzelać. Posłaniec Boga rzekł: „Co z wami? Dlaczego przestaliście?”. Odpowiedzieli: Jak mamy strzelać, skoro jesteś po ich stronie? Na to Prorok rzekł: „Strzelajcie, i ja jestem z wami wszystkimi”.

14. Rozdział: Historia Izaaka (Ishaqa), syna Abrahama

15. Rozdział: {Czy wy byliście świadkami, kiedy zjawiła się przed Jakubem śmierć? On powiedział do swoich synów: „Co wy będziecie czcić po mnie?”. Oni powiedzieli: „Będziemy czcić twego Boga i Boga twoich ojców - Abrahama, Isma’ila i Izaaka - Boga! I my Jemu poddajemy się całkowicie”} [2:133]

3194. Przekazał Abu Hurajra: Zapytano Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem: Kto jest najszlachetniejszym z ludzi? Odpowiedział: „Najbardziej bogobojny”. Ludzie powiedzieli: Nie to mieliśmy na myśli. Powiedział: „Józef, prorok Boga, syn proroka Boga, syna proroka Boga, syna przyjaciela (chalil) Boga”. Ludzie powiedzieli: Nie to mieliśmy na myśli. Prorok rzekł: „A zatem, czy pytacie o Arabów? Ci, którzy byli najlepsi za czasów dżahiliji będą najlepszymi w islamie, jeśli posiądą wiedzę o religii”.

16. Rozdział: Słowa Boga: {I Lota. Powiedział on do swego ludu: „Czyż będziecie popełniać szpetotę [...do…] A jakże zły jest deszcz tych, którzy zostali ostrzeżeni!} [27:54-58]

3195. Przekazał Abu Hurajra: Prorok rzekł: „Niech Bóg będzie miłosierny dla Lota! Zaprawdę, pożądał oparcia na solidnej podporze”.

17. Rozdział: Słowa Boga: {A kiedy przyszli do rodziny Lota, on powiedział: „Zaprawdę, jesteście ludźmi nieznanymi!”.} [15:61-62].

3196. Przekazał Abd Allah: Posłaniec Boga wyrecytował: „{Lecz czy znajdzie się ktoś, kto będzie pamiętał?} [54:15]”.

18. Rozdział: Słowa Boga: {I wysłaliśmy do ludu Samud ich brata Saliha} [11:61]

3197. Przekazał Abd Allah Ibn Zam’a: Słyszałem, jak Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, wspomniał mężczyznę [proroka Saliha], który zabił wielbłądzicę: „Mężczyzna, który został do tego wyznaczony, był potężnym i wpływowym wśród jego ludzi, tak jak Abu Zam’a”.

3198. Przekazał Ibn Umar: Kiedy Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zatrzymał się w Hidżr podczas wyprawy na Tabuk, zabronił pić i czerpać wody z tamtejszej studni. Ludzie powiedzieli: „Nabraliśmy wody i zagnietliśmy z nią (ciasto na) chleb”. Polecił wyrzucić ciasto i wylać wodę.

3199. Przekazał Abd Allah Ibn Umar: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zatrzymał się na postój w Al-Hidżr, ziemi ludu Samud, i ludzie nabrali z tamtejszej studni wody do picia i zagniecenia ciasta. I Posłaniec Boga kazał im wylać ją, a ciastem nakarmić wielbłądy. I polecił im nabrać wody ze studni, z której piła wielbłądzica [proroka] Saliha.

3200. Przekazał Abd Allah (Ibn Umar): Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł, przejeżdżając przez Al-Hidżr: „Nie udawajcie się do (miejsc) ludzi, którzy wyrządzili sobie niesprawiedliwość inaczej jak tylko płacząc, abyście nie doświadczyli tego, co ich spotkało” – i zakrył twarz ubraniem siedząc na wielbłądzie.

3201. Przekazał Ibn Umar: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Nie udawajcie się do miejsc ludzi, którzy wyrządzili sobie niesprawiedliwość inaczej jak tylko płacząc, abyście nie doświadczyli tego, co ich spotkało]”.

19. Rozdział: {Czy wy byliście świadkami, kiedy zjawiła się przed Jakubem śmierć?} [2:133]

3202. Przekazał Ibn Umar: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Szlachetnym jest syn szlachetnego, syna szlachetnego, czyli Józef syn Jakuba, syna Izaaka, syna Abrahama”.

20. Rozdział: {Z pewnością w Józefie i w jego braciach były znaki dla tych, którzy pytają!} [12:7]

3203. Przekazał Abu Hurajra: Zapytano Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem: Kto jest najszlachetniejszym z ludzi? Odpowiedział: „Najbardziej bogobojny”. Ludzie powiedzieli: Nie to mieliśmy na myśli. Powiedział: „Józef, prorok Boga, syn proroka Boga, syna proroka Boga, syna przyjaciela (chalil) Boga”. Ludzie powiedzieli: Nie to mieliśmy na myśli. Prorok rzekł: „A zatem, czy pytacie o Arabów? Ci, którzy byli najlepsi za dżahiliji będą najlepszymi w islamie pod warunkiem, że posiądą wiedzę o religii”.

3204. Przekazała Aisza: Prorok polecił przekazać Abu Bakrowi, by poprowadził [za niego] modlitwę. Powiedziano mu: „Abu Bakr ma miękkie serce. Jeśli poprowadzi modlitwę na twoim miejscu, zapłacze”. Prorok polecił to samo, a Aisza udzieliła takiej samej odpowiedzi. Szuba, powiedział, że Prorok rzekł za trzecim lub czwartym razem: „Zaprawdę, wy jesteście towarzyszkami Józefa [pod względem uporu]! Powiedźcie Abu Bakrowi, żeby poprowadził modlitwę!”.

3205. Przekazał Abu Musa: Podczas choroby, Prorok polecił, by Abu Bakr poprowadził [za niego] dla ludzi modlitwę. Aisza rzekła: On ma miękkie serce i nie będzie w stanie prowadzić modlitwy na twoim miejscu. Prorok odparł: „Powiedzcie Abu Bakrowi, aby poprowadził dla ludzi modlitwę. Zaprawdę, wy (kobiety) jesteście towarzyszkami Józefa [jeśli chodzi o upór]!”. Umyślny przekazał to Abu Bakrowi i ten poprowadził dla ludzi modlitwę za życia Posłańca Boga.

3206. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Boże, wybaw Ajjasza Ibn Abu Rabi‘a! Boże, wybaw Salamę Ibn Hiszama! Boże, wybaw Al-Walida Ibn al-Walida! Boże, wybaw wszystkich uciskanych, którzy wierzą! Boże, doświadcz [Banu] Mudar! Boże, doświadcz ich latami suszy takimi, jak lata [proroka] Józefa!”.

3207. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Niech Bóg będzie miłosierny dla Lota! Zaprawdę, on pragnął oparcia na solidnej podporze. Gdybym przebywał w więzieniu tak długo, jak [prorok] Józef, odpowiedziałbym na wezwanie [opuszczenie więzienia, nie obstając przy udowodnieniu mej niewinności]”.

3208. Przekazał Masruq: Zapytałem Umm Ruman, matkę Aiszy, o pomówienie Aiszy, i rzekła: Gdy siedziałam u Aiszy, przyszła ansarka i powiedziała: Oby Bóg zrobił to i to temu a temu! Zapytałam, dlaczego tak mówi. Odparła, że rozpowiada on historię. Aisza zapytała: Jaką historię? – i ta jej opowiedziała. Aisza zapytała: Czy doszło to do Abu Bakra i Posłańca Boga? Odpowiedziała: Tak. Aisza zemdlała, a gdy odzyskała świadomość, miała gorączkę i dreszcze. Kiedy odwiedził ją Prorok, zapytał: Co to? Powiedziałam: Gorączka, której dostała przez to, o czym mówią ludzie. Aisza usiadła i rzekła: Nawet, jeśli przysięgłabym (że jestem niewinna), nie uwierzysz mi, a gdyby przedstawiłabym usprawiedliwienie, nie usprawiedliwiłbyś mnie. Nie znajduję dla siebie innego przykładu, poza przykładem Jakuba i jego synów: {„U Boga należy szukać pomocy w tym, co wy opisujecie”} [12:18] Prorok odszedł, a potem Bóg objawił to, co objawił i Prorok powiadomił ją o tym. Rzekła: Bogu niech będzie chwała i tylko Jemu.

3209. Przekazał Urwa zapytał Aiszę, żonę Proroka: „Co wiesz o słowach: {A kiedy posłańcy popadli w rozpacz i sądzili, że zostali uznani za kłamców} [12:110] - czy myśleli, że uznano ich za kłamców? Odrzekła: Zaprawdę, uznano ich za kłamców. Powiedziałem: Na Boga, byli pewni, że ich ludzie uznali ich za kłamców i nie było to podejrzenie? Aisza powiedziała: O Urajjo (mały Urwo), zaprawdę byli tego pewni. Powiedziałem: A może werset ten należy recytować w taki sposób, jakoby znaczył, że posłańcy myśleli, że Bóg ich opuścił? Aisza powiedziała: „Broń Boże! Wysłannicy nie podejrzewali swego Pana o coś takiego! Ten werset dotyczy współwyznawców posłańców. Uwierzyli w Pana i w Jego posłańców. Ich okres prób trwał długo i pomoc Boga została opóźniona aż posłańcy stracili nadzieję na nawrócenie tych spośród ich ludzi, którzy nie uwierzyli i zaczęli myśleć, że ci, którzy uwierzyli uznali ich za kłamców. Wtedy nadeszła pomoc od Boga.

3210. Przekazał Ibn Umar: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Szlachetnym, synem szlachetnego, syna szlachetnego był Józef syn Jakuba, syna Ishaqa, syna Abrahama”.

21. Rozdział: Słowa Boga: {I Hioba, kiedy wzywał on swojego Pana: „Oto dotknęło mnie utrapienie, a Ty jesteś Najmiłosierniejszy z miłosiernych!”.} [21:83]

3211. Przekazał Abu Hurajra: Prorok rzekł: „Kiedy Hiob kąpał się nago, spadła nań złota szarańcza i zaczął ją zbierać w swe szaty. I Jego Pan zwrócił się doń: »Hiobie! Czyż nie uczyniłem cię wystarczająco bogatym, abyś mógł się bez niej obejść?«. I Hiob odparł: Uczyniłeś Panie, na Twą Potęgę! Lecz ja nie jestem w stanie obyć się bez Twoich błogosławieństw”.

22. Rozdział: Słowa Boga: {I wspomnij w Księdze - Mojżesza, który był szczerze oddany i był prorokiem! Wezwaliśmy go z prawej strony góry i sprowadziliśmy go blisko dla poufnej rozmowy. I podarowaliśmy mu, z Naszego miłosierdzia, brata jego Aarona, proroka} [19:51-53]

3212. Przekazała Aisza: Posłaniec Boga wrócił do Chadidży i serce biło mu szybko. Potem zabrała go do Waraqi Ibn Naufala, który [za dżahilijji] przyjął chrześcijaństwo i czytał Ewangelię po arabsku. Waraqa zapytał: Coś widział? Prorok opisał mu, czego doświadczył. Waraqa rzekł: „To ten sam namus (anioł Gabriel, strzegący tajemnic), którego Bóg wysłał do Mojżesza! Jeśli dożyję tego dnia, wesprę cię z całych sił!”.

23. Rozdział: Słowa Boga: {Czy doszło do ciebie opowiadanie o Mojżeszu? [...] Jesteś w świętej dolinie Tuwa!} [20:9:12]

[pominięto wyjaśnienie znaczenia słów arabskich]

3213. Przekazał Malik Ibn Sasa’a: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, wspomniał nam o Podróży Nocnej, i rzekł: „Dotarliśmy do piątego nieba i spotkaliśmy w nim Aarona. (Gabriel) powiedział mi: Oto Aaron. I pozdrowił go i ja również go pozdrowiłem, a on odpowiedział: Witaj, prawowierny bracie i proroku”.

24. Rozdział: Słowa Boga: {I powiedział pewien człowiek wierzący z rodu Faraona, który ukrywał swą wiarę [...], tego, kto jest występnym kłamcą} [40:28]

25. Rozdział: Słowa Boga: {Czy doszło do ciebie opowiadanie o Mojżeszu?} [79:15] oraz {a Bóg przemawiał jasno do Mojżesza} [4:164]

3214. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Podczas Podróży Nocnej, ujrzałem Mojżesza. Był szczupłym mężczyzną o prostych włosach, podobnym do mężczyzn z Banu Szanu’a. I ujrzałem Jezusa – był średniego wzrostu, o różowej cerze, jakby dopiero, co wyszedł z kąpieli. Ja najbardziej przypominam go spośród potomstwa Abrahama. Potem przyniesiono mi dwa kubki [lub dwie miski]. W jednym było mleko, a w drugim wino. Gabriel powiedział: Pij z tego, z którego chcesz. Wziąłem mleko i napiłem się. Gabriel powiedział: Wziąłeś to, co zgodne z naturą. Gdybyś wziął wino, twoi współwyznawcy zbłądziliby’”.

3215. Przekazał Ibn Abbas: Prorok rzekł: „Nie wynoście mnie nad Jonasza Ibn Mattę” - przypisując go do ojca [Matty]. Prorok wspomniał swą Podróż Nocną i powiedział: „Mojżesz był wysokim mężczyzną, o smagłej cerze, podobnym do mężczyzn z Banu Szanu’a”. I powiedział, że Jezus miał kręcone włosy i był średniego wzrostu. I wspomniał Malika, strażnika Ognia Piekielnego i Antychrysta.

3216. Przekazał Ibn Abbas: Prorok przybył do Medyny i ujrzał, że Żydzi pościli w dniu Aszura [10. muharrama]. I Żydzi powiedzieli: To wielki dzień, dzień w którym Bóg wybawił Mojżesza i zatopił ludzi Faraona. Mojżesz pościł tego dnia w oznace wdzięczności Bogu. I Prorok rzekł: „Bliżej mi do Mojżesza niż wam” - i pościł tego dnia i zalecił post [muzułmanom]”.

26. Rozdział: Słowa Boga: {Obiecaliśmy Mojżeszowi trzydzieści nocy [...]. Ja jestem pierwszym z wierzących!} [7:142-143]

[Pominięto wyjaśnienia słów arabskich]

3217. Przekazał Abu Sa’id: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „W Dniu Zmartwychwstania ludzie zemdleją i będę pierwszym, który odzyska świadomość i ujrzę Mojżesza trzymającego nogi Tronu. Nie wiem, czy odzyska przytomność przede mną, czy zostanie z tego zwolniony przez wzgląd na jego utratę świadomości na górze Tur”.

3218. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Gdyby nie Izraelici, mięso nie rozkładałoby się, a gdyby nie Ewa, żony nie dopuszczałyby się zdrady”.

27. Rozdział: Potop

[Pominięto tłumaczenie wyjaśnienia słów arabskich]

28. Rozdział: Historia Chidra i Mojżesza

3219. Ibn Abbas przekazał, że poróżnił się z Hurem Ibn Qajsem Ibn Hisnem al-Fazarim odnośnie towarzysza Mojżesza. Ibn Abbas powiedział, że był nim Chidr. A przechodził wtedy obok nich Ubajj Ibn Kab, i Ibn Abbas przywołał go mówiąc: Mój przyjaciel (Hur) i ja różnimy się co do towarzysza Mojżesza, odnośnie którego (Mojżesz) zapytał, w jaki sposób może się z nim spotkać. Czy słyszałeś, jak Prorok o nim opowiadał? Ten odrzekł: "Słyszałem, jak Posłaniec Boga mówił: „Kiedy Mojżesz siedział w otoczeniu Izraelitów, podszedł mężczyzna i zapytał: Czy znasz kogoś, kto posiada więcej wiedzy od ciebie? I Mojżesz zaprzeczył, i Bóg objawił: Nasz sługa Chidr [posiada więcej wiedzy od ciebie]. Mojżesz zapytał [Boga], w jaki sposób mógłby się z nim [Chidrem] spotkać. Bóg obrał dla niego rybę za znak, i powiedział mu, że gdy zgubi rybę ma wrócić [do miejsca, w którym ją zgubił] i tam spotka [Chidra]. Mojżesz udał się nad morze na poszukiwania znaku ryby. Sługa Mojżesza powiedział mu: {„Czy nie zauważyłeś, że kiedy schroniliśmy się przy skale, zapomniałem o rybie; chyba tylko szatan mógłby spowodować że nie pamiętałem o niej i nie przypomniałem sobie”. Mojżesz powiedział: „To jest to czego pragnęliśmy!”.} [18:63-64] Zawrócili po swoich śladach i spotkali Chidra. A co przydarzyło się im potem Bóg przekazał w Swej Księdze – Koranie’”.

3220. Przekazał Sa’id Ibn Dżubajr: Powiedziałem Ibn Abbasowi: Nauf al-Bikali twierdzi, że Mojżesz [towarzysz Chidra] to nie był Mojżesz z Izraelitów, lecz inny. Ibn Abbas rzekł, że wróg Boga [Nauf] skłamał.

Przekazał Ubajj Ibn Kab: Prorok rzekł: „Pewnego razu prorok Mojżesz wstał i zwrócił się do Izraelitów. Zapytano go: Kto spośród ludzi posiada najwięcej wiedzy? Powiedział: Ja. Bóg upomniał Mojżesza, albowiem nie przypisał Mu wszechwiedzy, i Bóg objawił: Na styku dwóch mórz jest jeden z moich sług, który posiada więcej wiedzy od ciebie. Mojżesz powiedział: Panie mój! Jak mogę się z nim spotkać? Bóg powiedział: Weź rybę w koszyku (i rusz w drogę) i znajdziesz go w miejscu, w którym zgubisz rybę. Wobec tego Mojżesz wyruszył z (jego sługą), Juszą Ibn Nunem, niosąc rybę w koszyku. Kiedy dotarli do skały, położyli się i zasnęli. Ryba wydostała się z koszyka i obrała drogę (prosto) do morza (niczym w tunelu). Była to coś niezwykłego zarówno dla Mojżesza, jak i dla jego sługi. Podróżowali przez dalszą część nocy i dzień następny. Z nastaniem brzasku, Mojżesz powiedział słudze: Przynieś nam naszą żywość, ponieważ jesteśmy utrudzeni podróżą. Mojżesz poczuł zmęczenie dopiero wtedy, kiedy minął wspomniane miejsce. Sługa powiedział Mojżeszowi: Czy nie zauważyłeś, że kiedy schroniliśmy się przy skale, zapomniałem o rybie? Mojżesz stwierdził: To jest to czego szukaliśmy. I obydwaj zawrócili po swoich śladach aż dotarli do skały. Siedział tam mężczyzna okryty szatą (lub który okrywał się odzieniem). Mojżesz pozdrowił go. Chidr odrzekł: Jak ludzie witają się w waszym kraju? Mojżesz powiedział: Jestem Mojżesz. Ten zapytał: Mojżesz z Izraelitów? Mojżesz potwierdził i dodał: Pozwól mi udać się z tobą, abyś nauczył mnie wiedzy, którą otrzymałeś. Chidr odrzekł: Ty nie potrafisz być przy mnie cierpliwy! Otrzymałem trochę wiedzy Boga, którą On mnie obdarzył, a o której ty nic nie wiesz, mimo, iż posiadasz część wiedzy, której nauczył cię Bóg, o której ja nic nie wiem. Mojżesz powiedział: Znajdziesz mnie, jeśli zechce Bóg, cierpliwym i nie sprzeciwię się żadnemu twemu rozkazowi. I wyruszyli wzdłuż brzegu morza, albowiem nie mieli łodzi. Kiedy mijała ich łódź, poprosili (załogę), aby zabrano ich na pokład. Załoga rozpoznała Chidra i przyjęto ich bez opłaty. Wtedy nadleciał wróbel, usiadł na krawędzi łodzi i zatopił dzióbek raz lub dwa razy w morzu. Chidr powiedział: Mojżeszu! Ani moja wiedza ani twoja wiedza nie umniejszyły wiedzy Boga, nawet o ilość wody, jaką nabrał dzióbkiem z morza ten wróbel. Potem Chidr podszedł do jednej z desek na pokładzie i wyrwał ją. Mojżesz powiedział: Ci ludzie przewieźli cię za darmo, a ty psujesz ich łódź i zatapiasz ją, topiąc ich?! Chidr odrzekł: Czyż nie powiedziałem, że nie potrafisz być przy mnie cierpliwy? Mojżesz powiedział: Nie gań mnie za to, o czym zapomniałem. Pierwszą (wymówką) Mojżesza było to, że zapomniał. Wyruszyli dalej i natknęli się na chłopca, który bawił się z innymi dziećmi. Chidr złapał chłopca za głowę i ukręcił ją (zabił go). Mojżesz powiedział: Zabiłeś człowieka, który nie był winien żadnego zabójstwa? Chidr odrzekł: Czyż nie powiedziałem, że nie potrafisz być przy mnie cierpliwy? Ruszyli dalej, aż dotarli do miasta, którego mieszkańców poprosili o pożywienie, lecz ci odmówili im gościny. Ujrzeli tam mur, który chylił się ku upadkowi. Chidr naprawił go własnymi rękoma. Mojżesz powiedział: Gdybyś chciał, wziąłbyś za to zapłatę. Chidr odrzekł: To oznacza, że musimy się rozdzielić”. Prorok dodał: „Oby Bóg był miłosierny dla Mojżesza! Gdyby był bardziej cierpliwy, moglibyśmy dowiedzieć się więcej z ich historii”.

3221. Przekazał Abu Hurajra: Prorok rzekł: „Chidr (Zielony) nazywał się tak, ponieważ gdy siadał na jałowej ziemi pokrywała się zieloną roślinnością”.

3222. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga rzekł: „Zostało powiedziane Izraelitom: {Wejdźcie przez bramę w pokłonie i powiedzcie: Hitta (uniżenie)!} [2:58], ale oni to zmienili, i weszli sunąc na pośladkach i mówiąc: Habba (nasienie) fi szara (we włosie)”.

3223. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga rzekł: „Mojżesz był skromnym mężczyzną, który się okrywał. Był tak skromny, że nie pokazywał nawet kawałka skóry. Niektórzy z Izraelitów dokuczali mu i mówili: Zasłania się tylko dlatego, że ma jakiś defekt skóry – albo jest trędowaty, albo ma przepuklinę mosznową lub coś innego. Bóg zapragnął oczyścić Mojżesza z tego, co o nim mówiono. Pewnego dnia Mojżesz oddalił się, położył ubranie na kamieniu i wziął kąpiel. Kiedy skończył, poszedł po ubranie, ale kamień z nim uciekł. Mojżesz wziął kij i udał się za kamieniem wołając: Moje szaty, kamieniu! Moje szaty, kamieniu! - aż dotarł do grupy Izraelitów, którzy ujrzeli go nagim, tak jak stworzył go Bóg. I Bóg oczyścił go z tego, co o nim mówili. Kamień zatrzymał się, Mojżesz wziął ubranie, nałożył je i zaczął okładać kijem kamień. Na Boga, po tym solidnym biciu zostało sześć czy siedem znaków na kamieniu. Tego dotyczyły słowa Boga: {O wy, którzy wierzycie! Nie bądźcie jak ci, którzy obrazili Mojżesza. Bóg czynił go niewinnym tego, co oni mówili, i był on w poszanowaniu u Boga} [33:69]”.

3224. Przekazał Abd Allah: Pewnego razu Prorok dokonał podziały między ludźmi, i przyszedł mężczyzna i rzekł: Na Boga, w tym podziale nie szukano zadowolenia oblicza Boga. I gdy powiadomiłem o tym Proroka, na jego obliczu zagościł gniew, i po chwili rzekł: „Boże, bądź miłościw Mojżeszowi. Jemu wyrządzono więcej krzywd, a zachował cierpliwość!”.

29. Rozdział: Słowa Boga: {Przyszli oni do ludu oddanego całkowicie swoim bożkom} [7:138]

3225. Przekazał Dżabir Ibn Abd Allah: Zbieraliśmy z Posłańcem Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, owoce drzewa arakowego w Mar az-Zahran, i rzekł: „Zbierajcie czarne, są lepsze”. Ktoś zapytał, czy wypasał owce, a on odparł: „Nie było proroka, który by ich nie wypasał”.

30. Rozdział: {kiedy powiedział Mojżesz do swego ludu: „Zaprawdę, Bóg nakazuje wam zabić krowę!”} [2:67]

[Pominięto tłumaczenie wyjaśnienia słów arabskich]

31. Rozdział: Śmierć Mojżesza i wzmianka o nim po śmierci

3226. Przekazał Abu Hurajra: Anioł śmierci został posłany do Mojżesza. Kiedy przyszedł do niego, Mojżesz uderzył go mocno i zranił w oko. Anioł wrócił do swego Pana i rzekł: Wysłałeś mnie do sługi, który nie chce umrzeć. Bóg przywrócił mu oko i powiedział: »Wróć i powiedz mu (Mojżeszowi), by wziął w rękę ogon wołu, albowiem będzie żył tyle lat, ile włosów zagarnie«. (I anioł udał się do niego i powiedział mu to). Mojżesz zapytał: Panie mój! Co stanie się potem? Odrzekł: »Potem przyjdzie śmierć« Powiedział: Niech przyjdzie teraz - i prosił Boga, by przeniósł go na odległość rzutu kamieniem od Ziemi Świętej”. Posłaniec Boga rzekł: „Gdybym tam był, pokazałbym wam grób (proroka) Mojżesza przy drodze obok wzgórza z czerwonego piasku”.

3227. Przekazał Abu Hurajra: Muzułmanin i żyd spierali się. Muzułmanin powiedział: „a Tego, Który wybrał Muhammada nad rodzaj ludzki” Żyd powiedział: Na Tego, Który wybrał Mojżesza nad rodzaj ludzki! Na co muzułmanin uniósł dłoń i spoliczkował żyda. Żyd udał się do Proroka i powiadomił go o tym, co zaszło między nim a muzułmaninem. Prorok rzekł: „Nie wynoście mnie nad Mojżesza, albowiem w Dniu Zmartwychwstania wszyscy upadną nieprzytomni, i ja pierwszy odzyskam przytomność. Ujrzę Mojżesza trzymającego Tron [Boga]. Nie wiem, czy upadł nieprzytomny i podniósł się przede mną, czy Bóg go z tego zwolnił”.

3228. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga rzekł: „Adam i Mojżesz rozprawiali ze sobą i Mojżesz rzekł: Ty jesteś Adam, który wygnał swoje potomstwo z Raju. Adam powiedział: Ty jesteś Mojżesz, którego Bóg wybrał na Swego posłańca i do którego przemówił bezpośrednio, a oskarżasz mnie o to, co zostało mi przeznaczone nim zostałem stworzony? W ten sposób Adam zmógł Mojżesza”.

3229. Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, wyszedł do nas pewnego dnia i rzekł: „Ukazano mi wszystkie ludy i ujrzałem niezliczoną rzeszę zakrywającą horyzont. Powiedziano: To Mojżesz i jego współwyznawcy”.

32. Rozdział: Słowa Boga: {I Bóg dał jako przykład tym, którzy uwierzyli [...], i była wśród pokornych.} [66:11-12]

3230. Przekazał Abu Musa: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Wielu mężczyzn dostąpiło doskonałości, lecz z kobiet jedynie Maria, córka Imrana i Asija, żona Faraona. A wyższość Aiszy nad innymi kobietami jest jak wyższość saridu nad innymi daniami”.

33. Rozdział: {Oto Karun należał do ludu Mojżesza…} [28:76]

34. Rozdział: Słowa Boga: {I wysłaliśmy do Madian ich brata Szajba} [11:84]

„Do Madian” ponieważ Madian to kraj. To jest tak, jak: {Zapytaj miasto} [12:82]; {zapytaj karawanę} [12:82] - oznacza ludzi miasta i ludzi karawany. [...]

35. Rozdział: Słowa Boga: {Jonasz był jednym z posłańców! [...] I połknęła go ryba, kiedy zasłużył na naganę} [37:139-142]

3231. Przekazał Abd Allah: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Nie wynoście mnie nad Jonasza (Junusa)”. Musadda dodał: „Jonasza Ibn Mattę”.

3232. Przekazał Ibn Abbas: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Niech żaden sługa nie wynosi mnie nad Jonasza Ibn Mattę”.

3233. Przekazał Abu Hurajra: Pewien Żyd wystawił towary na sprzedaż i zaproponowano mu za nie cenę, która mu się nie spodobała. Powiedział: Nie, na Tego, Który wybrał Mojżesza nad rodzaj ludzki! Usłyszał go jeden z ansarów, wstał i uderzył w policzek. Rzekł: Mówisz: Na Tego, Który wybrał Mojżesza nad rodzaj ludzki, kiedy jest wśród nas Prorok [Muhammad]?! Żyd udał się do Proroka i powiedział: Abu al-Qasimie! Obejmuje mnie gwarancja ochrony, jakie zatem prawo ma ten, by mnie policzkować? Prorok zapytał [ansara]: „Czy uderzyłeś go w twarz?”. Kiedy ten powiedział, co zaszło, gniew zagościł na twarzy Proroka. Rzekł: „Nie czyńcie rozróżnienia między prorokami Boga, albowiem gdy zabrzmi dźwięk trąby, każdy w niebiosach i na ziemi padnie nieprzytomny, chyba że Bóg zechce inaczej. A gdy dźwięk trąby rozlegnie się ponowie, będę pierwszym, który dojdzie do siebie i ujrzę Mojżesza trzymającego Tron [Boga]. Nie wiem, czy omdlenie, którego doświadczył na górze Tur mu wystarczyło, czy podniósł się przede mną”. Prorok dodał: „I nie wynoście nikogo nad Jonasza Ibn Mattę”.

3234. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Niechaj żaden sługa Boży nie wynosi mnie nad Jonasza Ibn Mattę”.

36. Rozdział: {…zapytaj ich o miasto, które się znajdowało w pobliżu morza. Oni naruszali prawo w sobotę, albowiem przypływały do nich ryby, ukazując się, w dniu szabatu [...] „Bądźcie wzgardzonymi małpami!”.} [7:163-166]

37. Rozdział: Słowa Boga: {I Dawidowi daliśmy Psalmy…} [4:163]

{Daliśmy Dawidowi łaskę pochodzącą od Nas: „O góry i wy, ptaki, głoście chwałę Boga razem z nim!”. I zmiękczyliśmy dla niego żelazo. [...] .Ja widzę jasno, co czynicie!}. [34:10-11]

3235. Przekazał Abu Hurajra: Prorok rzekł: „Recytacja Psalmów (Zabur) została ułatwiona dla Dawida. Nakazywał siodłać wierzchowce i kończył recytację nim skończono. I żywił się z pracy rąk swoich”.

3236. Przekazał Abd Allah Ibn Amr: Powiadomiono Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, że zobowiązałem się pościć przez cały dzień i modlić się przez całą noc przez całe życie. Kiedy Posłaniec Boga zapytał mnie, czy to ja jestem tym, który przysiągł pościć przez cały dzień i modlić się przez całą noc, odrzekłem: Tak. I Prorok rzekł mi: „Nie będziesz w stanie temu podołać. Pość przez kilka dni i przerwij post na kilka dni, módl się i śpij. Pość trzy dni w miesiącu, albowiem nagroda za dobre uczynki zostanie pomnożona dziesięciokrotnie, a to będzie tak, jakbyś pościł przez rok”. Powiedziałem: Sił starczy mi na więcej. Prorok rzekł zatem: „Pość jednego dnia i przerwij post na dwa dni”. Odpowiedziałem: Sił starczy mi na więcej. Prorok rzekł: „Pość zatem w jednym dniu i przerwij post w drugim, tak jak prorok Dawid. To jest najlepszy post”. Powiedziałem: „Sił mi starczy na więcej”. Prorok rzekł: „Nie ma lepszego postu”.

3237. Przekazał Abd Allah Ibn Amr Ibn al-’As: Posłaniec Boga powiedział mi: „Powiadomiono mnie, że modlisz się przez całą noc i pościsz za dnia”. Powiedziałem: Tak, to prawda. Powiedział: „Jeśli będziesz tak robił, twoje oczy osłabną, i twoje ciało osłabnie. Pość trzy dni w miesiącu - to tak, jakbyś pościł przez cały rok”. Powiedziałem: Sił starczy mi na więcej. Prorok rzekł: „Zatem pość, jak (prorok) Dawid. Pościł jednego dnia, a następnego przerywał post i nie uciekał podczas spotkania z wrogiem”.

38. Rozdział: Najmilsza Bogu jest modlitwa Dawida i najmilszym Bogu jest post post dawidowy

Spał on przez pół nocy, modlił się przez trzecią jej część, a spał przez szóstą. I pościł co drugi dzień.

Aisza powiedziała: Podczas odwiedzin u mnie, Prorok spał do brzasku.

3238. Przekazał Abd Allah Ibn Amr: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł mi: „Najmilszym Bogu jest post Dawida – on pościł co drugi dzień. I najmilszą Bogu jest modlitwa Dawida – on spał przez pół nocy, modlił się przez jej trzecią część i przesypiał szóstą”.

39. Rozdział: Słowa Boga: {…wspomnij Naszego sługę Dawida, posiadającego siłę. Zaprawdę, on był pełen skruchy!} [38:17-20]

3239. Przekazał Mudżahid: Zapytałem Ibn Abbasa, czy wykonuje pokłon czołem do ziemi podczas recytacji sury Sad [sura 38] i wyrecytował: {I darowaliśmy mu Izaaka i Jakuba [...]. I ty postępuj po tej drodze prostej!} [6:84-90] - i dodał - wasz Prorok był jednym z tych, którym zostało nakazane ich naśladownictwo.

3240. Przekazał Ibn Abbas: Pokłon czołem do ziemi podczas recytacji sury Sad [38] nie jest obowiązkowy, choć widziałem, jak Prorok go wybijał.

40. Rozdział: Słowa Boga: {Dawidowi darowaliśmy Salomona. Jakże wspaniały to sługa! Zaprawdę on był pełen skruchy…} [38:30]

{I daj mi królestwo takie, które nie będzie odpowiednie dla nikogo po mnie…} [38:35]

{Oni poszli za tym, co opowiadali szatani o królestwie Salomona…} [2:102]

{A Salomonowi podporządkowaliśmy wiatr. Ten poranny dął przez miesiąc i ten wieczorny dął przez miesiąc […] że gdyby znały to, co skryte, to nie pozostawałyby w poniżającej karze}. [34:12-14].

3241. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Wczorajszej nocy, potężny ifrit spośród dżinnów przyszedł do mnie i chciał przeszkodzić w moich modlitwach - lub powiedział coś co miało podobne znaczenie, lecz z pomocą Boga zmogłem go. Umyśliłem przywiązać go do jednego ze filarów meczetu, abyście wszyscy ujrzeli go rano, lecz przypomniałem sobie słowa mego brata, Salomona (Sulajman): {Panie mój! Wybacz mi i obdarz mnie takim królestwem, jakiego nie posiądzie nikt po mnie} [38:35] Jeden z przekazicieli, Ruh powiedział, iż (demon) oddalił się, upokorzony.

3242. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Salomon rzekł: Tej nocy legnę z (moimi) siedemdziesięcioma niewiastami (żonami) i każda powije chłopca, który będzie walczyć na drodze Boga. Na to, jego towarzysz rzekł mu: (Powiedz) jeśli taka wola Boga (in sza Allah), ale Salomon tego nie uczynił i tylko jedna zaszła w ciążę i poroniła”. Prorok rzekł: „Gdyby Salomon to powiedział, spłodziłby synów, którzy walczyłyby na drodze Boga”.

Szu’ajb i Ibn Abu Az-Zinad powiedzieli: „Dziewięćdziesięcioma” – i to jest pewniejsze.

3243. Przekazał Abu Zarr: Zapytałem Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, który meczet został wybudowany, jako pierwszy na ziemi, a on odrzekł: „Święty Meczet [w Mekce]”. Zapytałem: A potem który? Odpowiedział: „Meczet Al-Aqsa [w Jerozolimie]”. Zapytałem: Jaki był odstęp czasu między nimi? A on rzekł mi: „Czterdzieści lat”. I dodał: „Kiedy nastaje czas modlitwy, odmawiajcie ją tam, gdzie jesteście, albowiem Ziemia jest dla was meczetem [miejscem modlitwy, wybijania pokłonów]”.

3244. Przekazał Abu Hurajra: Słyszałem, jak Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, mówił: „Mnie i ludzi można porównać z mężczyzną, który rozpalił ogień, i ćmy i inne owady zaczęły doń wpadać”. Powiedział: „Były dwie kobiety i każda miała syna. Przyszedł wilk i porwał jednego. Kobieta rzekła swojej towarzyszce: Wilk porwał twojego syna. Ta powiedziała: Ależ porwał twojego. I udały się po werdykt (do proroka) Dawida, który zasądził, że chłopca należy oddać. Potem udały się do (proroka) Salomona, syna Dawida i powiadomiły go o tej sprawie. Salomon powiedział: Dajcie mi nóż, przetnę dziecko i dam wam po połowie. Młodsza powiedziała: Nie rób tego, na litość Boską! To jej dziecko. Wtedy oddał dziecko młodszej”. Abu Hurajra dodał: Na Boga! Nigdy wcześniej nie słyszałem, aby słowo sikkin oznaczało nóż; my nazywaliśmy go mudja.

41. Rozdział: Słowa Boga: {Daliśmy mądrość Loqmanowi: „Dziękuj Bogu!”. [...] Zaprawdę, Bóg nie miłuje dumnych pyszałków!} [31:12-18]

3245. Przekazał Abd Allah: Gdy zostało objawione: {Ci, którzy wierzą, i ci, którzy nie ubierają swojej wiary w niesprawiedliwość} [6:82], towarzysze Proroka rzekli: Któryż z nas nie ubrał swej wiary w niesprawiedliwość? I zostało objawione: {Nie dodawaj Bogu żadnych współtowarzyszy! Zaprawdę, dodawanie współtowarzyszy to wielka niesprawiedliwość!} [31:13].

3246. Przekazał Abd Allah: Gdy zostało objawione: {Ci, którzy wierzą, i ci, którzy nie ubierają swojej wiary w niesprawiedliwość}[6:82], było to trudne dla muzułmanów i rzekli: Posłańcu Boga, który z nas nie ubrał swojej wiary w niesprawiedliwość? Ten zaś odparł im: „Nie takie jest ich znaczenie. To szirk (politeizm). Nie słyszeliście, jak Luqman zganił swego syna: {„O mój synu! Nie dodawaj Bogu żadnych współtowarzyszy! Zaprawdę, dodawanie współtowarzyszy to wielka niesprawiedliwość!} [31:13]?”.

42. Rozdział: {I przytocz im przypowieść o mieszkańcach miasta} [36:13]

[Uważa się, że to miasto to Antiochia, obecnie na terenie Turcji.]

43. Rozdział: Słowa Boga: {Wspomnienie o miłosierdziu twego Pana względem Jego sługi Zachariasza [...]. Nie daliśmy tego samego imienia nikomu przedtem.} [19:2-7]

{Powiedział: On powiedział: „Panie mój ! Jakże ja będę miał syna, skoro moja żona jest bezpłodna, a ja osiągnąłem już podeszły wiek starca” [...] - przez trzy noce, będąc zdrowym.} [19:8-10]

oraz

{Wyszedł on wtedy z sanktuarium do swojego ludu i zasugerował im: „Głoście chwałę rano i wieczorem!”. „O Janie! Trzymaj Księgę mocno!”. […] w dniu, kiedy zostanie wskrzeszony do życia!} [11-15].

3247. Przekazał Malik Ibn Sasa’a: Prorok Boga opowiedział im o Nocnej Podróży (do Jerozolimy i do Niebios): „(Gabriel zabrał mnie) i uniósł dopóki nie dotarł do drugiego nieba. Tu poprosił o otwarcie bramy. Zapytano: Kto tam? Odpowiedział: Gabriel. Zapytano: Kto jest z tobą? Odpowiedział: Muhammad’ Zapytano: Czy został wezwany? Gabriel odrzekł: Tak. Kiedy dotarliśmy nad drugie niebo, ujrzałem Jana i Jezusa, którzy byli kuzynami. Gabriel powiedział: Oto Jan i Jezus, pozdrów ich. Pozdrowiłem ich, a oni odpowiedzieli na pozdrowienie: Witaj, prawowierny bracie i prawowierny Proroku”.

44. Rozdział: Słowa Boga: {I wspomnij w Księdze Marię! Oto ona oddaliła się od swojej rodziny do pewnego miejsca na wschodzie} [19:16] oraz

{Oto powiedzieli aniołowie: „O Mario! Bóg zwiastuje ci radosną wieść”.} [3:45]

oraz

{Bóg wybrał Adama i Noego, rodzinę Abrahama i rodzinę Imrana - ponad światy! [...] Zaprawdę, Bóg daje zaopatrzenie komu chce, bez żadnego rachunku!} [3:33-37]

Ibn Abbas powiedział: [Wspomina się w nim] wierzących spośród rodów Abrahama, Imrana, Jasina i Muhammada.

Bóg mówi: {Zaprawdę, ludzie najbliżsi Abrahamowi to z pewnością ci, którzy za nim poszli} [3:68], ci, którzy za nim poszli są wierzącymi.

3248. Przekazał Abu Hurajra: Słyszałem, jak Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, mówił: „Kiedy rodzi się człowiek, szatan go dotyka, i dlatego podczas narodzin, człowiek płacze. Wyjątkiem była Maria i jej syn, Jezus”. Potem Abu Hurajra wyrecytował: {I oto oddaję ją, ją i jej potomstwo, Tobie pod opiekę przed szatanem przeklętym} [3:36]

45. Rozdział: Słowa Boga: {I oto powiedzieli aniołowie: „O Mario! Zaprawdę, Bóg wybrał ciebie i uczynił cię czystą, i wybrał ciebie ponad kobietami światów” [...] i nie byłeś wśród nich, kiedy się sprzeczali} [3:42-44]

3249. Przekazał Ali: Słyszałem, jak Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, mówił: „Najlepszą z kobiet jej współczesnych była Maria, córka Imrana, a najlepszą z kobiet jej współczesnych była Chadidża”.

46. Rozdział: Słowa Boga: {Oto powiedzieli aniołowie: „O Mario! Bóg zwiastuje ci radosną wieść o Słowie pochodzącym od Niego, którego imię Mesjasz, Jezus, syn Marii [...]. Kiedy On decyduje o istnieniu jakiejś rzeczy, to tylko mówi: „Bądź!” - i to się staje} [3:45-47]

3250. Przekazał Abu Musa al-Aszari: Prorok rzekł: „Wyższość Aiszy nad innymi kobietami jest jak wyższość saridu[4] nad innymi potrawami. Wielu mężczyzn dostąpiło doskonałości, lecz z kobiet jedynie Asija, żona Faraona i Maria, córka Imrana”.

3251. Przekazał Abu Hurajra: Słyszałem, jak Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, mówił: „Spośród kobiet, które jeżdżą na wielbłądach, najlepsze są Kurajszytki. Są najtroskliwszymi matkami i starannie opiekują się majątkiem mężów.‎” Abu Hurajra dodał: „Maria, córka Imrana nigdy nie jeździła na wielbłądzie”.

47. Rozdział: Słowa Boga: {O ludu Księgi! Nie przekraczaj granic w twojej religii [...]. Do Niego należy to, co jest w niebiosach i to, co jest na ziemi. I Bóg wystarcza jako opiekun!} [4:171]

3252. Przekazał Ubada: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Kto zaświadcza, że nie ma innego boga poza Bogiem, Który nie ma sobie równych, i że Muhammad jest Jego sługą i posłańcem, i że Jezus jest sługą Boga i Jego posłańcem i słowem [„Bądź!” – i on stał się], którym On obdarzył Marię, i że jest duchem od Niego, i że Raj jest prawdą, i że Ogień jest prawdą - tego Bóg wpuści do Raju ze wszystkimi dobrymi uczynkami, które spełnił, nawet, jeśli było ich niewiele”. Według Dżunada, Prorok dodał: „I będzie mógł wybrać, przez którą bramę Raju pragnie doń wstąpić”.

48. Rozdział: Słowa Boga: {I wspomnij w Księdze Marię! Oto ona oddaliła się od swojej rodziny} [19:16]

3253. Przekazał Abu Hurajra: Prorok rzekł: „Nikt nie przemówił w kołysce poza trzema: Jezusem (Isa), synem Marii (Marjam), Izraelitą o imieniu Dżurajdż [i niemowlęciem karmionym piersią przez Izraelitkę]. Kiedy Izraelita o imieniu Dżurajdż modlił się, przyszła jego matka i zawołała go, ale nie odpowiedział na jej wezwanie. Zadał sobie pytanie, czy powinien kontynuować modlitwę czy odpowiedzieć matce. Przyszła do niego po raz drugi, zawołała go i powiedziała: Boże! Nie pozwól mu umrzeć dopóki nie ujrzy twarzy nierządnicy. Dżurajdż mieszkał w pustelni. Pewna kobieta postanowiła go uwieść. Udała się do niego i ofiarowała się, lecz jej odmówił. Poszła wówczas do pasterza, któremu się oddała. Urodziła po tym syna i twierdziła, że ojcem dziecka jest Dżurajdż. Ludzie poszli do Dżurajdża, włamali się do jego pustelni, wyciągnęli go z niej i znieważyli. (Dżurajdż) wykonał wudu, odmówił modlitwę, a potem podszedł do chłopca i zapytał: Chłopczyku! Kto jest twoim ojcem? Dziecko odpowiedziało: Pasterz. Ludzie postanowili wybudować mu pustelnię ze złota, ale Dżurajdż poprosił, by wybudowali ją tylko z gliny”.

[Trzecim był bohater następującej historii] Niewiasta spośród Izraelitów karmiła piersią dziecko i mijał ją przystojny jeździec. Powiedziała: Boże! Spraw, aby moje dziecko było takie, jak on. Na to dziecko zostawiło pierś i zwracając się ku jeźdźcowi, rzekło: Boże, nie pozwól, bym było takie jak on - i zwróciło się ku piersi”. Abu Hurajra dodał: Jakbym widział, jak Prorok ssie swój palec (demonstrując to). (Prorok kontynuował): „Po pewnym czasie mijali [ją ludzie] z niewolnicą. [Matka dziecka] powiedziała: Boże, spraw, by moje dziecko nie było takie jak ona! Na to dziecko zostawiło pierś i rzekło: Boże spraw, bym było takie jak ona! Kiedy kobieta zapytała, dlaczego, odpowiedziało: Jeździec jest jednym z tyranów, zaś niewolnicę oskarżono niesłusznie o kradzież i cudzołóstwo”.

3254. Przekazał Abu Hurajra: Prorok rzekł: „Podczas Podróży Nocnej do niebios spotkałem Mojżesza”. Prorok opisał go w ten sposób: „Jak sądzę, był wysokim mężczyzną o prostych włosach, podobnym do mężczyzn z Banu Szanu’a”. Prorok dodał: „Spotkałem Jezusa”, i opisał go w ten sposób: „Był średniego wzrostu i miał różową cerę, jakby dopiero co wyszedł z kąpieli. I ujrzałem Abrahama, którego najbardziej przypominam bardziej z jego potomstwa”. Prorok dodał: „(Tej nocy) dano mi dwa kubki. W jednym było mleko a w drugim wino. Polecono mi wybrać jeden - wziąłem mleko i wypiłem. Wtedy powiedziano mi: Wziąłeś to, co zgodne z naturą [obrałeś właściwą drogę]. Gdybyś wziął wino, twoja społeczność (muzułmanie) zbłądziłaby”.

3255. Przekazał Ibn Umar: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Ujrzałem Jezusa, Mojżesza i Abrahama. Jezus miał różową cerę, kręcone włosy i szeroką pierś. Mojżesz był krępy, miał smagłą skórę i proste włosy - przypominał mężczyzn z Az-Zutt”.

3256. Przekazał Abd Allah: Pewnego dnia Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, wspomniał o Dadżdżalu. Rzekł: „Bóg nie jest jednooki, zaś Antychryst (Dadżdżal) jest na prawe oko, i jego oko jest wypukłe jak winogrono”. Gdy spałem wczorajszej nocy w pobliżu Kaby, przyśnił mi się mężczyzna o smagłej cerze, najlepszej z możliwych, a włosy sięgały mu ramion. Były proste, i z głowy skapywała mu woda. Opierał się na ramionach dwóch mężczyzn odprawiając okrążanie Kaby. Zapytałem: Kto to? Odpowiedziano mi: Jezus, syn Marii. Za nim ujrzałem niewysokiego mężczyznę o kręconych włosach, niewidomego na prawe oko. Przypominał z wyglądu Ibn Qatana. Opierał ręce na ramionach mężczyzn okrążając Kabę. Zapytałem: Kto to? Odpowiedziano: Antychryst”.

3257. Przekazał Salim od swego ojca, który powiedział: Nie, na Boga, Posłaniec Boga nie powiedział, że Jezus miał różową cerę. Rzekł: „Kiedy spałem, przyśniło mi się, że okrążałem Kabę i był tam mężczyzna o śniadej cerze i prostych włosach, którzy szedł między dwoma mężczyznami, i woda skapywała mu lub spływała z głowy. Zapytałem: Kto to? Powiedzieli: Jezus, syn Marii. Potem odwróciłem się, i był tam krępy mężczyzna o różowej cerze, kręconych włosach, niewidomy na prawe oko. Jego oko wyglądało jak wyłupiaste winogrono. Zapytałem: Kto to? A oni rzekli: Antychryst. Mężczyzną, który najbardziej go przypomina jest Ibn Qatan”. Az-Zuhri powiedział, że był to mężczyzna z Banu Chuza’a, który umarł za dżahiliji.

3258. Przekazał Abu Hurajra: Słyszałem, jak Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, mówił: „Spośród ludzi ja jestem najbliższy synowi Marii. Prorocy są braćmi ze strony ojca i nie było proroka między mną a nim”.

3259. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Spośród ludzi ja jestem najbliższy Jezusowi, synowi Marii, na tym świecie i na tamtym. Prorocy są braćmi ze strony ojca. Choć matki mają różne, to wyznają jedną religię”.

3260. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Jezus, syn Marii ujrzał mężczyznę, który kradł i powiedział mu: Popełniłeś kradzież? Ten rzekł: Nie, na Boga Jedynego! I Jezus rzekł mu na to: Wierzę w Boga, a nie w to, co oglądam na oczy.

3261. Przekazał Umar: Słyszałem, jak Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, mówił: „Nie przesadzajcie w wychwalaniu mnie, jak chrześcijanie wychwalali syna Marii. Jestem Jego (Boga) sługą. Mówicie: Sługa Boga i Jego Posłaniec”.

3262. Przekazał Abu Musa Al-Aszari: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Mężczyzna, który naucza niewolnicę manier i czyni to najlepiej jak potrafi, i przekazuje jej wiedzę i czyni to najlepiej jak potrafi, wyzwala ją i bierze za żonę, otrzyma podwójną nagrodę. I ten, kto wierzy w Jezusa, a potem we mnie, otrzyma podwójną nagrodę. I niewolnik, który z bojaźni Bożej wypełnia obowiązki względem swego właściciela, otrzyma podwójną nagrodę”.

3263. Przekazał Ibn Abbas: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „(W Dniu Zmartwychwstania) ostaniecie zgromadzeni bosi, nadzy i nieobrzezani (tak, jak mówi Bóg): {I tak jak zaczęliśmy pierwsze stworzenie, My je powtórzymy} [21:104]. Pierwszym z ludzi, którzy zostanie ubrany w Dniu Zmartwychwstania będzie Abraham. I zostanie przyprowadzona pewna liczba ludzi spośród moich współwyznawców i zostaną zabrani na lewo (do Ognia). Powiem: Panie! Moi towarzysze! Zostanie powiedziane: »Oni się odwrócili (od islamu), po tym, jak ich opuściłeś«. Powiem wtedy to, co powiedział prawowierny sługa, Jezus: {Ja byłem świadkiem ich, jak długo przebywałem wśród ludzi. […] Potężny, Mądry} [5:117-118]. Qabisa powiedział, że byli to apostaci, którzy opuścili islam za czasów Abu Bakra i Abu Bakr z nimi walczył.

49. Rozdział: Nadejście Jezusa, syna Marii

3264. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga , niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Na Tego, Który dzierży w Swej dłoni mą duszę, zaprawdę syn Marii pojawi się wkrótce między wami i będzie sądził sprawiedliwie wedle Koranu, zniszczy krzyż, wybije świnie i zniesie trybut dżizja. I bogactw będzie tyle, że nikt nie będzie ich przyjmował, a jeden pokłon dla Boga (podczas modlitwy) będzie lepszy nad świat i wszystko, co na nim”. Abu Hurajra dodał: Jeśli chcecie, recytujcie: {I nie ma nikogo spośród ludu Księgi, kto by nie uwierzył w Niego przed swą śmiercią; a w Dniu Zmartwychwstania On będzie przeciwko nim świadkiem} [4:159]”.

3565. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Co z wami będzie, kiedy syn Marii pojawi się między wami i będzie sądził wedle Koranu, a nie Ewangelii?”.

50. Rozdział: Wzmianka o Izraelitach

3266. Przekazał Rabi Ibn Hirasz: Uqba Ibn Amr poprosił Huzajfę, by opowiedział mu o tym, co usłyszał od Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem. Ten rzekł: „Słyszałem, jak mówił, że Antychryst przyniesie ze sobą wodę i ogień; to, co będzie wydawać się wodą będzie w rzeczy samej ogniem parzącym, a to, co wydawać się będzie ogniem będzie w rzeczy samej zimną wodą. A zatem ten z was, kto go spotka, niech zanurzy się w to, co wydaje mu się ogniem, albowiem w rzeczy samej będzie to zimna woda”.

Huzajfa dodał: Słyszałem, jak (Prorok) mówił: „Był mężczyzna wśród ludów przed wami, do którego przyszedł anioł śmierci, by zabrać jego duszę. (A zatem jego dusza została zabrana) i został zapytany, czy spełnił dobre uczynki za życia. Mężczyzna odrzekł: Nie pamiętam żadnego dobrego uczynku. I polecono mu, by dobrze się zastanowił. I rzekł: Nie pamiętam, poza tym, że handlowałem z ludźmi i dawałem czas bogatemu na spłatę długu i przebaczałem biednemu (spośród moich dłużników) - i Bóg darował mu Raj”.

Huzajfa dodał: Słyszałem również, jak (Prorok) mówił: „Pewien mężczyzna na łożu śmierci, tracąc nadzieję na przetrwanie, powiedział swej rodzinie: Gdy umrę, zanieście me ciało na stos drewna i rozpalcie ogień. Kiedy płomienie pożrą me ciało i dotrą do kości, i kiedy te się spalą, weźcie je, pokruszcie i w wietrzny dzień rozrzućcie nad morzem. I tak zrobili, ale Bóg zgromadził jego szczątki i zapytał: Dlaczego tak zrobiłeś? Ten odrzekł: Z obawy przed Tobą - i Bóg mu mu przebaczył”.

Uqba Ibn Amr powiedział: Słyszałem, jak to mówił i dodał: „okradał groby”.

3267. Przekazali Aisza i Ibn Abbas: Kiedy nadeszła ostatnia godzina Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, zakrył twarz chamisą (wełniane ubranie), a kiedy zrobiło mu się gorąco i zabrakło tchu, odkrył twarz i powiedział: „Bóg przeklął żydów i chrześcijan za to, że zbudowali miejsca czci na grobach swoich proroków”. Prorok ostrzegał muzułmanów, przed tym, co tamci zrobili.

3268. Przekazał Abu Hurajra: Prorok rzekł: „Izraelitom dowodzili i przewodzili prorocy. Kiedy jeden umierał, przychodził drugi. Po mnie nie będzie żadnego proroka, ale będą kalifowie i będzie ich wielu”. Ludzie zapytali: Cóż mamy czynić? A on rzekł im: „Bądźcie posłuszni temu, któremu pierwszemu złożycie przysięgę na wierność. Przestrzegajcie ich [władców] praw, albowiem Bóg zapyta ich o (każde niedociągnięcie) we władaniu tymi, których Bóg umieścił pod ich pieczą”.

3269. Przekazał Abu Sa’id: Prorok rzekł: „Podążycie śladami ludów, które były przed wami piędź za piędzią i łokieć za łokciem tak, że nawet gdyby weszli do nory jaszczurki, weszlibyście do niej za nimi”. Powiedzieliśmy: Posłańcu Boga, masz na myśli żydów i chrześcijan? A on odparł: „A kogóżby innego?”.

3270. Przekazał Anas: Ludzie wymienili ogień i dzwon, których używali Żydzi i chrześcijanie [wzywając na modlitwę]. Potem Bilal otrzymał polecenie recytowania fraz azanu dwa razy, a wersów iqamy – jeden raz.

3271. Przekazała Aisza, że nie podobało się jej, jeśli ktoś podczas modlitwy opierał ręce na pasie (biodrach). Powiedziała, że robili tak Żydzi.

3272. Przekazał Ibn Umar: Posłaniec Boga rzekł: „Okres waszego pobytu na ziemi w porównaniu z poprzednimi społecznościami jest niczym okres między modlitwą asr a zachodem słońca. Żydzi otrzymali Torę i pracowali wedle niej do południa, i na tym poprzestali, i każdy otrzymał po jednym karacie. Później chrześcijanie otrzymali Ewangelię i pracowali wedle niej do modlitwy asr i na tym poprzestali, i każdy otrzymał po jednym karacie. Później my (muzułmanie) otrzymaliśmy Koran i pracowaliśmy wedle niego do zachodu słońca, i każdy z nas otrzymał po dwa karaty. Na to żydzi i chrześcijanie rzekli: Panie nasz! Dałeś im po dwa karaty, a nam po jednym, choć wykonaliśmy więcej pracy? Na to Bóg rzekł: Czy potraktowałem was niesprawiedliwie względem waszego wynagrodzenia? Powiedzieli: Nie. I Bóg rzekł: Oto Moje błogosławieństwo, którym obdarzam tak, jak pragnę”.

3273. Przekazał Umar: Niech zaciąży nad nim przekleństwo Boga! Czyż nie wie, że Posłaniec Boga rzekł: „Niech przekleństwo Boga zaciąży nad żydami! Bóg zabronił im tłuszczu, a oni topili go i sprzedawali”.

3274. Przekazał Abd Allah Ibn Amr Ibn al-’As: Prorok rzekł: „Przekazujcie ludziom, choć werset lub zdanie [z Koranu, sunny] i opowiadajcie historie Izraelitów, albowiem nie jest to grzechem. A ten, kto rozpowiadać będzie o mnie kłamstwa, znajdzie się w Piekle”.

3275. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga rzekł: „Żydzi i chrześcijanie nie farbują włosów, a zatem wy czyńcie inaczej”.

3276. Przekazał Dżundub: Prorok rzekł: „Jeden z waszych przodków został ranny i zwątpił, wziął nóż i uciął nim rękę wykrwawiając na śmierć. Bóg powiedział: Mój sługa przyspieszył swą śmierć, więc zabronię mu Raju”.

Historia trędowatego, niewidomego i łysego spośród Izraelitów

3277. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga rzekł: „Bóg postanowił sprawdzić trzech Izraelitów: trędowatego, łysego i niewidomego. Posłał zatem anioła, który najpierw udał się do trędowatego i powiedział: Czego pragniesz najbardziej? Ten odparł: Najbardziej pragnąłbym mieć ładną cerę i aby odjęto ode mnie tę przypadłość, albowiem ludzie czują do mnie silną awersję. Anioł dotknął go i jego choroba go opuściła, i miał ładną cerę. Anioł zapytał go: Jaki rodzaj majątku chciałbyś mieć najbardziej? Ten odparł: Wielbłądy (lub bydło, krowy - przekaziciel nie jest pewien, albowiem albo trędowaty albo łysy domagał się wielbłądów, a drugi bydła.) A zatem (trędowaty) otrzymał ciężarną wielbłądzicę i anioł powiedział mu: Niech Bóg ci ją pobłogosławi. Następnie udał się do łysego i zapytał: Czego pragniesz najbardziej? Ten odparł: Najbardziej pragnąłbym mieć ładne włosy, i aby odjęto ode mnie tę przypadłość, albowiem ludzie czują do mnie odrazę. Anioł dotknął go i odjął jego przypadłość, i obdarował go ładnymi włosami. Anioł zapytał go: Jaki rodzaj majątku chciałbyś mieć najbardziej? Ten odparł: Krowy. Anioł dał mu ciężarną krowę i powiedział: Niech ci Bóg błogosławi. Następnie udał się do niewidomego i zapytał: Czego pragniesz najbardziej? Ten odparł: Chciałbym, żeby Bóg zwrócił mi wzrok tak, bym mógł widzieć ludzi. Anioł dotknął jego oczu i Bóg zwrócił mu wzrok. Anioł zapytał go: Jaki rodzaj majątku chciałbyś mieć najbardziej? Ten odpowiedział: Owce. I anioł dał mu cieżarną owcę. Później wszystkie trzy ciężarne zwierzęta wydały na świat małe, i mnożyły się tak, że jeden z nich miał stado wielbłądów wypełniające dolinę, drugi – stado krów wypełniające dolinę, a trzeci stado owiec wypełniające dolinę. Potem anioł przybrał postać trędowatego, udał się do trędowatego i rzekł: Jestem ubogi, do tego w podróży straciłem całe zaopatrzenie. Nie mam się do kogo zwrócić o pomoc poza Bogiem i tobą. W imię Tego, Który dał ci tak ładną cerę i tyle majątku, proszę cię, daj mi wielbłąda, bym mógł dotrzeć do celu mej podróży. Mężczyzna odpowiedział: Mam wiele zobowiązań [i nie mogę ci go dać]. Anioł powiedział: Myślę, że cię znam… Czy to nie ty jesteś tym trędowatym, którego ludzie się brzydzili? Czy to ty nie byłeś ubogim, któremu Bóg wzbogacił? Ten odrzekł: Odziedziczyłem majątek w spadku po moich przodkach. Anioł powiedział: Jeśli kłamiesz, niech Allah sprawi byś stał się takim, jakim byłeś. Potem anioł przyjął postać łysego, poszedł do łysego i powiedział mu to samo, co pierwszemu mężczyźnie, i łysy udzielił mu takich samych odpowiedzi. Anioł powiedział: Jeśli kłamiesz, niech Bóg sprawi, żebyś stał się taki, jaki byłeś wcześniej. Następnie anioł przyjął postać niewidomego, udał się do niewidomego i rzekł: Jestem ubogi, do tego w podróży straciłem całe zaopatrzenie. Nie mam się do kogo zwrócić o pomoc poza Bogiem i tobą. I imię Tego, Który zwrócił ci wzrok, daj mi owcę, abym z twoją pomocą mógł dotrzeć do celu mej podróży. Mężczyzna powiedział: Zaprawdę, byłem niewidomy i Allah zwrócił mi wzrok. I byłem biedny i Bóg mnie wzbogacił. Weź tyle, ile potrzebujesz z mego majątku Na Boga, nie wzbronię ci niczego z mego majątku przez wzgląd na Boga. Anioł odpowiedział: Zatrzymaj twój majątek. Wy trzej zostaliście wystawieni na próbę. Bóg jest z ciebie zadowolony, a zagniewany na twoich dwóch towarzyszy’”.

51. Rozdział: {Czy ty sądzisz, że mieszkańcy groty i Ar-Rakim... są czymś osobliwym wśród Naszych znaków?} [18:9]

Historia Groty

3278. Przekazał Ibn Umar: Posłaniec Boga rzekł: „Podczas podróży trzech mężczyzn zaskoczył deszcz i schronili się w grocie. (Duża skała upadła z gór na) wejście do groty i zatarasowała je. Powiedzieli: Nic innego, jak tylko prawda może nas uratować, a zatem niech każdy z nas prosi Boga o pomoc odwołując się do tych uczynków, które spełnił szczerze [dla zadowolenia Boga]. Pierwszy mężczyzna rzekł: Boże! Zatrudniłem pracownika za wynagrodzenie równe faraqowi[5] ryżu. Wykonał pracę i oddalił się, nie biorąc należności. A zatem wysiewałem dla niego ryż i kupiłem zań krowy. Później pracownik przyszedł do mnie i poprosił o należność. Powiedziałem mu: Udaj się do krów i weź je. On rzekł: Winien mi byłeś tylko faraq ryżu. Rzekłem mu: Udaj się do krów i weź je, albowiem przyniósł je ten faraq (ryżu). A zatem zabrał krowy i oddalił się. (Boże!) Jeśli wiesz, że uczyniłem to przez wzgląd na Ciebie, zrób dla nas szczelinę. I skała przesunęła się i pojawiła się szczelina. Drugi mężczyzna rzekł: Boże! Miałem rodziców w podeszłym wieku, którym każdej nocy dawałem mleko moich owiec. Pewnej nocy coś mnie zatrzymało, i kiedy wróciłem spali, zaś moja żona i dzieci płakały z głodu. A nie dawałem im (mojej rodzinie) pić dopóki nie napili się moi rodzice. Nie chciałem ich budzić jak również nie chciałem pozbawić ich tego napoju, czekałem zatem do brzasku. (Boże!) Jeśli uznałeś, że uczyniłem to przez wzgląd na Ciebie, proszę uczyń dla nas szczelinę. Skała przesunęła się i mogli dojrzeć niebo. Wówczas trzeci mężczyzna rzekł: Boże! Wiesz, że miałem kuzynkę, którą bardzo kochałem. Pożądałem jej ale ona odmawiała domagając się stu sztuk złota… Kiedy je zebrałem i jej przyniosłem, pozwoliła mi z sobą lec. Ale kiedy znalazłem się między jej nogami, rzekł: Bój się Boga! Nie pozbawiaj mnie cnoty wbrew prawu [poza małżeństwem]!. Wstałem i zostawiłem jej sto sztuk złota. Boże! Jeśli uznałeś, że uczyniłem to przez wzgląd na Ciebie, przesuń skałę. I Bóg ich uwolnił i wyszli (z groty)”.

3279. Przekazał Abu Hurajra, że słyszał, jak Posłaniec Boga mówił: „Kiedy kobieta karmiła piersią dziecko, mijał ją jeździec, który się jej spodobał. Powiedziała: Boże, spraw, by moje dziecko było takie jak on. Dziecko powiedziało: Boże, spraw, abym nie było takie jak on - i zwróciło się ku piersi. Potem mijała ją niewolnica, którą popychano i znieważano. Matka powiedział: Boże, spraw, aby moje dziecko nie było takie jak ona. Dziecko powiedziało: Boże, spraw, bym było takie jak ona. Jeśli chodzi o jeźdźca, był on niewierzącym, zaś niewolnicę oskarżono niesłuszne o cudzołóstwo, a ona powiedziała: Bóg mi wystarczy (On zna prawdę) - i oskarżono ją niesłusznie o kradzież, a ona powiedziała: Bóg mi wystarczy’”.

3280. Przekazał Abu Hurajra: Prorok rzekł: „Nierządnica Izraelitów ujrzała przy studni psa dyszącego z pragnienia i zdjęła but i dała mu wody. I przez wzgląd na ten uczynek, Bóg jej odpuścił”.

3281. Przekazał Humajd Ibn Abd ar-Rahman, że w roku, w którym odprawił pielgrzymkę hadżdż, słyszał jak Mu’awija Ibn Abu Sufjan, stojąc na minbarze i zdejmując perukę ze stróża, mówił: „Gdzie wasi uczeni w religii?! Słyszałem, jak Posłaniec Boga tego zabraniał (noszenia peruk). Powiedział: Izraelici zostali zgubieni, gdy ich kobiety zaczęły używać peruk”.

3282. Przekazał Abu Hurajra: Prorok rzekł: „Wśród społeczności przed wami byli muhaddasun (natchnieni, którzy nie byli prorokami). I gdyby taki był wśród moich współwyznawców, byłby nim Umar Ibn Al-Chattab”.

3283. Przekazał Abu Sa’id: Prorok rzekł: „Wśród Izraelitów był mężczyzna, który zamordował dziewięćdziesięciu dziewięciu ludzi, po czym udał się, by zapytać o pokutę. Udał się do zakonnika i zapytał: Czy jest odkupienie? Ten odrzekł: Nie - więc Izraelita go zabił. Udał się dalej na poszukiwania odpowiedzi, i pewien człowiek powiedział mu: Idź do takiego a takiego miasta’, ale zanim tam dotarł, dosięgła go po drodze śmierć. Umierając, zwrócił pierś ku temu miastu (w którym, miał nadzieję, zostanie przyjęta jego skrucha). Aniołowie miłosierdzia i kary sprzeczali się o niego. I Bóg polecił miastu [do którego się udawał] przybliżyć się do niego i miastu [z którego przybył] oddalić, po czym nakazał aniołom miłosierdzia zmierzyć odległości między ciałem a dwoma miastami. I znaleziono go o piędź bliżej miasta [do którego się udawał], i Bóg mu przebaczył”.

3284. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga odmówił modlitwę fadżr i zwrócił się do ludzi tymi słowy: „Mężczyzna jechał na krowie i okładał ją. Zwierzę powiedziało: Nie zostałyśmy do tego stworzone. Zostałyśmy stworzone do orki”. Ludzie rzekli: Bogu niech będzie sława! Krowa, która mówi?! Prorok rzekł: „Ja, Abu Bakr i Umar w to wierzymy. Kiedy mężczyzna był ze swymi owcami, napadł na nie wilk i porwał jedną. Pasterz pobiegł za wilkiem i uratował owcę. Wilk powiedział mu: Uchroniłeś ją przede mną, lecz kto będzie przy niej stróżował w dniu dzikich bestii, kiedy nie będzie żadnego pasterza poza mną? Ludzie rzekli: Bogu niech będzie sława! Wilk, który mówi?! Prorok rzekł: „Ja, Abu Bakr i Umar (nie było ich tam wówczas) w to wierzymy”.

3285. Przekazał Abu Hurajra: Prorok rzekł: „Pewien mężczyzna kupił ziemię i znalazł dzban złota. Powiedział sprzedawcy: Weź twoje złoto. Kupiłem od ciebie ziemię, ale nie złoto. Uprzedni właściciel ziemi rzekł jednak: Sprzedałem ci ziemię i to, co w sobie zawiera. Udali się z tą sprawą do innego mężczyzny, a ten zapytał: Czy macie dzieci? Pierwszy rzekł: Mam syna, zaś drugi: Mam córkę. I [trzeci] rzekł: Ożeńcie chłopca z dziewczyną i wydajcie na nich ze złota i dajcie jałmużnę”.

3286. Przekazał Usama Ibn Zajd: Posłaniec Boga rzekł: „Zaraza była jedną z kar, którą doświadczano grupę Izraelitów – lub: ludzi przed wami. A zatem, jeśli usłyszycie, że zaraza wybuchła w jakiejś ziemi, nie udawajcie się do niej, a jeśli wybuchnie w ziemi, w której przebywacie, nie opuszczajcie jej uciekając przed nią”.

3287. Przekazała Aisza, żona Proroka, że zapytała Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, o zarazę i Posłaniec Boga rzekł: „Zaraza jest karą, która Bóg doświadcza wedle swej woli… Dla wierzących uczynił ją źródłem miłosierdzia, albowiem ten, kto zachowuje cierpliwość i nadzieję na nagrodę od Boga przebywając w ziemi, w której wybuchła zaraza i wie, że przydarzy mu się to, co zapisał mu Bóg, otrzyma nagrodę taką, jak męczennik”.

3288. Przekazała Aisza: Kurajszyci martwili się o Machzumitkę, która popełniła kradzież. Powiedzieli: W tej sprawie nikt nie śmie mówić z Posłańcem Boga poza Usamą, ulubieńcem Posłańca. Kiedy Usama zwrócił się z tym do Posłańca Boga, ten rzekł: „Prosisz mnie o pogwałcenie kary zarządzonej przez Boga?”. Po czym wstał i zwrócił do ludzi: „Ludzie! Ludy przed wami zbłądziły, ponieważ zostawiano (nie karano) możnego, jeśli popełnił kradzież, a wymierzano karę biedakowi, jeśli ukradł. Na Boga, gdyby Fatima, córka Muhammada popełniła kradzież, uciąłbym jej dłoń!”.

3289. Przekazał Ibn Masud: Słyszałem, jak mężczyzna recytował werset (Koranu) i słyszałem, jak Prorok recytował go w inny sposób. Wziąłem go za rękę i zabrałem do Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, który powiedział: „Obaj macie rację”. Szuba, jeden z przekazicieli rzekł: „Myślę, że powiedział im: Nie kłóćcie się, albowiem narody przed wami poróżniły się i zginęły [z powodu ich waśni)’”.

3290. Przekazał Abd Allah: Jakbym widział Proroka, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, jak wspomina jednego z proroków, który pobity i poraniony przez ludzi, mówił obcierając krew z twarzy: Panie! Przebacz moim ludziom, albowiem nie wiedzą, co czynią.

3291. Przekazał Abu Sa’id: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Jednego z ludzi, którzy żyli przed wami, Bóg pobłogosławił majątkiem, i gdy nadszedł czas jego śmierci, zapytał swych synów: Jakim byłem dla was ojcem? Odpowiedzieli: Byłeś dobrym ojcem. Ten rzekł: Nigdy nie spełniłem dobrego uczynku, zatem kiedy umrę, spalcie mnie, a gdy zamienię się w węgiel, pokruszcie go i w wietrzny dzień rozsypcie me prochy. I tak uczynili, ale Bóg Wszechmocny zgromadził go i zapytał: »Dlaczego to uczyniłeś?« Ten odparł: Z obawy przed Tobą - i Bóg obdarzył go Swoim miłosierdziem”.

3292. Przekazał Ribi Ibn Hirasz: Uqba Ibn Amr powiedział Huzajfie: Nie powiedziałbyś mi o tym, co usłyszałeś od Posłańca Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem?”. Ten rzekł: „Słyszałem, jak mówił: Był pewien mężczyzna, do którego przyszła śmierć i kiedy stracił nadzieję, rzekł rodzinie: Gdy umrę, ułóżcie stos drewna i rozniećcie ogień, a kiedy pożre moje ciało i spali kości, zabierzcie je, pokruszcie i rozrzućcie w gorący – lub wietrzny – dzień nad morzem. Bóg zgromadził go (jego prochy) i zapytał: »Dlaczego to uczyniłeś?« Ten odparł: Z obawy przed Tobą - i Bóg mu przebaczył”. Uqba powiedział: Słyszałem, jak mówił…”. Przekazał Abd al-Malik: „Wietrznego dnia”.

3293. Przekazał Abu Hurajra: Posłaniec Boga, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Był handlarz, który udzielał ludziom pożyczek, i gdy dłużnik był w trudnej sytuacji, mawiał swemu słudze: Odpuść mu, oby i nam Bóg odpuścił. I gdy spotkał Boga, otrzymał odkupienie”.

3294. Przekazał Abu Hurajra: Prorok rzekł: „Był mężczyzna, który dopuścił się grzechów, i gdy przyszła pora jego śmierci, powiedział swoim synom: Gdy umrę, spalcie me zwłoki i rozrzućcie me prochy wietrznego dnia, albowiem na Boga, jeśli Bóg mnie dostanie, ukarze mnie tak, jak nie ukarał nikogo. Kiedy umarł, synowie wypełnili jego wolę. Bóg polecił ziemi: »Połącz to, co posiadasz z jego szczątków« - i tak zrobiła, i oto stanął wyprostowany. Bóg zapytał: »Dlaczego to uczyniłeś?« Ten odparł: Panie mój, bałem się Ciebie!’ - i Bóg mu przebaczył”. Jeden z przekazicieli powiedział: „Mężczyzna odparł: Bałem się Ciebie, o Panie!.

3295. Przekazał Abd Allah Ibn Umar: Posłaniec Boga rzekł: „Kobieta została ukarana z powodu kota, którego uwięziła i ten zdechł. Znalazła się w Ogniu, ponieważ nie dała mu ani jeść ani pić, kiedy go uwięziła, ani nie wypuściła, by jadł robactwo ziemi”.

3296. Przekazał Abu Masud Uqba: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Jedną z sentencji wczesnego proroctwa, którą ludzie pojęli jest: „Czyń co chcesz, jeśli ci nie wstyd”.

Przekazał Abu Masud: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Jedną z wypowiedzi wczesnego proroctwa, którą ludzie pojęli jest: Czyń co chcesz, jeśli ci nie wstyd”.

3297. Przekazał Ibn Umar: Prorok rzekł: „Wlokąc za sobą po ziemi izar, mężczyzna zapadł się pod ziemię i będzie się tak zapadał po Dzień Zmartwychwstania”.

3298. Przekazał Abu Hurajra: Prorok, niechaj Bóg go błogosławi i obdarza pokojem, rzekł: „Jesteśmy ostatnimi [którzy przyszli po żydach i chrześcijanach] lecz będziemy pierwszymi w Dniu Zmartwychwstania, choć inni otrzymali Święte Księgi przed nami, a my otrzymaliśmy Koran po nich. Ten dzień [piątek] był dniem odnośnie, którego się poróżnili. I tak dzień jutrzejszy [sobota] jest [dniem świątecznym] Żydów, a następny [niedziela]

[1] Drzewo Głożyny Niezmierzonej Granicy; (sidr – głożyna), znajdujące się i siódmym niebie, na granicy, której nie może nikt przekroczyć. [zob. Koran 53:14-18].

[2] Banu ma’ as-sama’ – dosł. plemię (potomkowie, synowie) wody z nieba; Abu Hurajra odnosi się tu do Arabów, albowiem wędrowali do miejsc opadów deszczu [wody z nieba], poszukując wody pitnej. Twierdzi się również, że woda z nieba – odnosi się do źródła Zamzam, albowiem Bóg sprawił, iż wytrysnęło dla Hadżar i przy nim osiedliło się jej potomstwo; twierdzi się również, że jest to odniesienie do plemion Awf i Chazradż, których przodek– Amr Ibn Maziqija - określany był tym mianem, albowiem podczas suszy zaopatrywał ludzi w wodę; na postawie: Abriged Biography of Prophet Muhammad, Imam Muhammad Ibn Abdul Wahhab At-Tamimi, wyd. Darusallam, s. 29-30.

[3] W oryginale występuje tu słowo wazagh – które wg większości uczonych w islamie odnosi się do gekonów; Fatwa szejch Sami Al-Madżid, http://en.islamtoday.net/quesshow-152-607.htm; zob. też hadis 1734. W przekładzie na angielski Mohammada Muhsina Khana pojawia się tu słowo salamander (arab. samandar; co ciekawe wśród salamander występuje salamanda plamista zwana też jaszczurem ognistym – arab. samandar nari – „żyjąca w ogniu”). Trudno stwierdzić zdecydowanie, czy za czasów Proroka mianem tym określano wyłącznie gekony. Próbę spalenia proroka Abrahama wspomina Bóg w Koranie – zob. sura 21:69-70, nie pojawia się tu jednak żadna wzmianka o wazagh - takową przytacza Ibn Kasir [Tafsir Ibn Kathir, 21:69] w tafsirze do ww. wersetów: „Qatada powiedział: Tego dnia, nie było stworzenia, które nie próbowało ugasić ognia pod prorokiem Abrahamem, poza wazagh. Az-Zuhri powiedział: Prorok pozwolił je zabijać, i nazwał szkodnikami”.

[4] Sarid – danie na które składają się kawałki chleba maczanego w wywarze warzywnym lub mięsnym. Jedno z ulubionych dań Proroka Muhammada.

[5] Faraq – miara, naczynie, które mieściło około 3 sa' ryżu.