ROZDZIAŁ 33. ŻYCZLIWE TRAKTOWANIE SIEROT, DZIEWCZĄT, BIEDNYCH, SŁABYCH I SKROMNYCH

Allah, Wywyższony, mówi (co znaczy):

{Pochyl twoje skrzydło nad wiernymi} (Koran 15:88)

{I bądź cierpliwy z tymi, którzy rano i wieczór wzywają swego Pana, pragnąc oglądać Jego oblicze. I niech twoje oczy nie odwracają się od nich ku ozdobom życia tego świata.} (Koran 18:28)

{Przeto sieroty nie uciskaj! A żebraka - nie odpychaj!} (Koran 93:9,10)

{Czy widziałeś tego, który za kłamstwo uważa dzień Rozliczenia (życie ostateczne, ostateczną nagrodę)? To jest ten, który z pogardą odpycha sierotę, który nie zachęca do nakarmienia biednego.} (Koran 107:1-3)

260. Przekazał Sad bin Abu Łaqqas, że sześciu z nich (Sad bin Abu Łaqqas, Ibn Masud, mężczyzna z plemienia Hudhail, Bilal i dwóch innych o nieznanych imionach) było z Prorokiem (pokój z nim), kiedy niewierni powiedzieli do niego: „Odpędź tych oto, żeby nie wystąpili przeciwko nam”. Prorok (pokój z nim) pomyślał, co Allah chciałby, aby myślał (na ten temat – przyp. tłum.) i Allah objawił: {I nie odpędzaj tych, którzy wzywają swego Pana rano i wieczór, poszukując Jego oblicza} (Koran 6:52).

(Muslim)

Komentarz:

Dla Allaha wartość mają ludzie wierzący i czyniący dobro, niezależnie od tego jak niskimi wydają się w oczach innych ze względu na ich biedę i ubóstwo. Osoby pozbawione wiary i dobrych uczynków będą dla Niego bez znaczenia, nawet jeśli ich status na tym świecie będzie wysoki.

Ponadto hadis poucza wierzących, że kryterium szacunku i honoru powinna być wiara, a nie pochodzenie czy majątek.

261. Przekazał Aid bin Amr Al-Muzani, że kiedy Abu Sufijan przeszedł obok Salmana, Suhajba, Bilala i kilku innych Towarzyszy, ci spytali go: „Czyż miecze Allaha nie pobrały swojej należności od przeciwników Allaha?”. Abu Bakr powiedział: „Mówicie w ten sposób do wodza i pana Kurajszytów?” i poszedł do Proroka (pokój z nim) i powiadomił go o tym, co zaszło. Prorok powiedział: „Abu Bakrze, być może ich rozzłościłeś. Jeśli tak, rozzłościłeś swojego Pana”. Abu Bakr wrócił do Towarzyszy i spytał: „Bracia, czy obraziłem was?”, a oni odparli: „Nie, niech ci Allah wybaczy, bracie”.

(Muslim)

Komentarz:

Muzułmanie powinni odnosić się do siebie nawzajem łagodnie i uprzejmie, unikając wrogości i innych negatywnych uczuć. Jeśli komuś wyrwie się coś, co może zostać uznane za obraźliwe lub krzywdzące, powinien natychmiast przeprosić.

262. Przekazał Sahl bin Sad, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „W Raju będę ja te dwa z tymi, którzy opiekują się sierotami” i wzniósł (złączone – przyp. tłum.) palec wskazujący i środkowy.

(Al-Buchari)

Komentarz:

Przebywanie w Raju blisko Proroka (pokój z nim) będzie wielkim zaszczytem, którego dostąpią opiekunowie sierot. Prorok nazwał najlepszym domostwem to, w którym sieroty są dobrze traktowane, a jako najgorsze uznał to, w którym są zaniedbywane.

263. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Opiekujący się sierotą, czy to krewnym czy obcym spoza rodziny, będzie ze mną w Raju jak te dwa (palce)”. Malik bin Anas, przekaziciel, podniósł palec wskazujący i środkowy w celu demonstracji.

(Muslim)

Komentarz:

Islamski system opieki społecznej nie ogranicza się tylko do krewnych, ale zakłada opiekę nad każdym potrzebującym i każdą sierotą. Gdyby muzułmanie praktykowali tą zasadę nie byłyby potrzebne ubezpieczenia bazujące na lichwie. Oby Allah umożliwił muzułmanom wprowadzenie w życie nauk islamu do tego stopnia, by uwolnili się od przekleństwa lichwy.

264. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Potrzebującym (miskin) nie jest ten, którego można odprawić jednym lub dwoma daktylami, bądź jednym lub dwoma kęsami pożywienia. Prawdziwie potrzebującym jest ten, kto mimo ubóstwa powstrzymuje się od żebrania”.

(Al-Buchari i Muslim)

Wg innego przekazu Prorok powiedział: „Potrzebującym (miskin) nie jest ten, kto obchodzi wszystkich żebrząc i można go odprawić jednym lub dwoma kęsami pożywienia czy jednym lub dwoma daktylami. Prawdziwie potrzebujący to ten, kto nie mając wystarczająco dla siebie, nie ujawnia swojego ubóstwa, tak aby mu pomagano, i nie żebrze”.

(Al-Buchari i Muslim)

Komentarz:

Hadis naświetla problem osób chodzących od drzwi do drzwi i żebrzących. W istocie oni nie są najbiedniejsi, ponieważ gromadzą majątek dzięki codziennie zbieranym małym sumom. Prawdziwie potrzebujący i ubodzy to ci, którzy nie są zamożni, ale ich wygląd tego nie zdradza, ponieważ ich godność osobista (nie duma – przyp. tłum.) nie pozwala na proszenie o pomoc. To właśnie druga z opisanych powyżej kategorii ludzi powinna mieć pierwszeństwo do otrzymania pomocy finansowej (jałmużny), przed zawodowymi żebrakami.

265. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Udzielający pomocy wdowom i potrzebującym (miskin) jest jak walczący w imię Allaha”. Narrator powiedział, że wydaje mu się, iż Prorok (pokój z nim) dodał: „Będę go uznawał jak modlącego się bez odpoczynku i ciągle poszczącego”.

(Al-Buchari and Muslim)

Komentarz:

Wdowy i potrzebujący zostali w hadisie wspomniani jako przykład osób ubogich, kalekich i w potrzebie. Wysiłki związane z opieką nad nimi porównuje się do dżihadu, a osoby biorące na swoje barki obowiązki opieki indywidualnej lub zrównania różnic klasowych i wspierania biednej części społeczności są uznawane za wojowników w imię Allaha (mudżahidun).

Na podstawie powyższego przekazu jest jasne, że islam nie ogranicza się tylko do obowiązkowych modlitw i postu, ale obejmuje wszystkie dobre uczynki i dlatego osoby myślące o potrzebujących i nieprzerwanie starające się poprawić ich sytuacje , nieustannie czczą Allaha.

266. Przekazał Abu Hurajra, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Najgorsze jedzenie to jedzenie na przyjęciu weselnym (łalima) na które nie zaproszono tych, którzy chcieli przyjść, a ci, których zaproszono, odmówili przyjścia. Odrzucający zaproszenie sprzeciwiają się Allahowi i Jego posłańcowi”.

(Muslim)

Wg innego przekazu Prorok (pokój z nim) powiedział: „Najgorsze jedzenie to jedzenie na przyjęciu weselnym (łalima), na które zaproszono bogatych a biednych pominięto”.

(Muslim)

Komentarz:

W dzisiejszych czasach osoby należące do wyższych klas społecznych przekształciły przyjęcia weselne (łalima) w bardzo ekskluzywne uroczystości manifestujące ich bogactwo. Ta przesada w organizacji zwykłego przyjęcia niesie ze sobą wiele zła w sensie religijnym, moralnym i społecznym.

Wesela takie są ekstrawagancją i marnotrawstwem, a te są dziełami szatana. Jest to tak bardzo poważne zagrożenie, że jeśli bogaci z naszej wspólnoty posiadają jeszcze jakieś poczucie religijności, powinni natychmiast porzucić tę ekstrawagancję, która pogłębia się z dnia na dzień.

Złem moralnym jest fakt, że zaprasza się gości tylko z tej samej klasy społeczno-ekonomicznej, z pominięciem biedniejszych, chociaż to właśnie oni potrzebują tego bardziej niż ci pierwsi. Kwestią dobrych manier jest dawanie pierwszeństwa biednym przed zamożnymi. Niekorzystne społecznie zaś jest demonstrowanie bogactwa w tego typu sytuacjach, ponieważ generuje to poczucie niedostatku u biedniejszych, chociaż jak naucza islam są oni bardziej uprzywilejowani i nakazuje ich wspierać moralnie i materialnie, traktować dobrze i z szacunkiem.

Zamiast wydawać wystawne przyjęcia, muzułmanie powinni zorganizować jeden lub dwa posiłki i zaprosić ubogich wraz z krewnymi i przyjaciółmi. W ten sposób ustrzegą się od trzech rodzajów zła wspomnianych powyżej i przed rozrachunkiem z tym związanym w Dniu Sądu – inaczej poniosą stratę tak w tym życiu, jak w przyszłym.

Ponadto hadis nakazuje uczestnictwo w weselu, które powinno być proste i zgodne z zasadami islamu.

267. Przekazał Anas, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Ten, kto utrzymuje dwie dziewczynki do czasu osiągnięcia przez nie dojrzałości, w Dniu Sądu będzie ze mną jak te dwa (palce)” i złączył swoje palce celem demonstracji (bliskości – przyp. tłum).

(Muslim)

Komentarz:

W czasach przedislamskich Arabowie, którym urodziła się córka, byli bardzo niezadowoleni i demonstrowali negatywne uczucia, co odbijało się na pozycji kobiet w społeczeństwie. Islam nauczył muzułmanów poszanowania praw kobiet i nadał im sprawiedliwą pozycję społeczną.

Spomiędzy zaleceń islamu dotyczących kobiet najważniejszym jest odpowiednie wychowanie, wykształcenie i przygotowanie do godnego życia w społeczeństwie, a wysiłki z tym związane zostały ustanowione środkiem do osiągnięcia Raju, a zatem ludzie powinni się cieszyć z narodzin córek tak, jak z narodzin synów. Pod tym względem islam jest pierwszą religią, która w tak jasny sposób objęła ochroną kobiety i ustanowiła ich równą pozycję społeczną. Ponieważ kobietom nie wolno było kontaktować się z mężczyznami i vice versa, w islamie ustanowiony został obowiązek noszenia przez nie zasłony. Uwolniono kobiety od ciężaru utrzymywania się, co chroni je od złych myśli i spojrzeń ze strony ludzi sprośnych oraz przed pożądaniem seksualnym ze strony mężczyzn, jak ma to miejsce w społeczeństwach, gdzie kobiety i mężczyźni pracują razem. Taki model społeczny, propagujący „równouprawnienie” i tak zwaną „wolność” kobiet, jest niedojrzały intelektualnie, skłania do zła i pozbawia kobiety zalet cnotliwego życia.

Wiele osób uważa, że muzułmanki powinny naśladować sposób bycia kobiet z zachodniego kręgu kulturowego. Takie osoby twierdzą, że islam zniewala kobiety, więc należy je od niego uwolnić, chociaż w rzeczywistości to islam troszczy się o ich godność i honor.

268. Przekazała Aisza, że przyszła do niej kobieta z dwiema córkami. Poprosiła o jałmużnę, lecz Aisza nie miała niczego poza jednym daktylem, który jej dała. Kobieta przyjęła go i podzieliła między córki sama nic nie jedząc, po czym wstała i wyszła. Kiedy Prorok (pokój z nim) przyszedł i Aisza opowiedziała mu o zaistniałej sytuacji, rzekł: „Córki tego, kto je wychowuje, dba o nie i dobrze traktuje, będą dla niego osłonią przed Ogniem Piekielnym”

(Al-Buchari i Muslim)

Komentarz:

Jest to kolejny przekaz dotyczący obowiązku dobrego traktowania córek i nagrody z tym związanej.

269. Przekazała Aisza, że przyszła do niej biedna kobieta, niosąca dwie córki, i Aisza dała jej trzy daktyle. Kobieta dała po daktylu każdej z córek i podniosła do ust ostatniego, kiedy jej córki porosiły również o tego (trzeciego daktyla). Podzieliła go więc między nimi. Tak dobre zachowanie ujęło Aiszę i opowiedziała o zajściu Prorokowi (pokój z nim), który powiedział: „Zaprawdę, dzięki jej zachowaniu Allah zapewnił jej Raj” lub „Allah uchronił ją przed Ogniem”.

(Muslim)

Komentarz:

Poza podkreśleniem wagi wychowywania córek hadis mówi nam, że jeśli żona ma pozwolenie swojego męża na rozdawanie jałmużny (z jego majątku – przyp. tłum.) i robi to, nagroda przypada obojgu małżonkom. Żonie z powodu faktycznego jej przekazania, a mężowi dzięki wyrażeniu na to zgody.

270. Przekazał Abu Szuraj Khułailid bin Amr Al-Khuzai, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „W imię Allaha ogłaszam nietykalnymi prawa dwóch rodzajów osób: sierot i kobiet”.

(An-Nasai)

Komentarz:

Ubodzy są z reguły źle traktowani, a kobiety i sieroty są najczęstszymi ofiarami tego okrucieństwa. Często są pozbawiane majątku, do którego są uprawnione w ramach prawa islamskiego, szarijatu. Często ich opiekunowie - uzurpatorzy przejmują ich majątek i znęcają się nad nimi. Prorok (pokój z nim) roztacza wizję poważnych konsekwencji przed ludźmi tak postępującymi.

Należy pamiętać, że postawa muzułmanów a nauki islamu to dwie odrębne rzeczy. Jak można winić islam za złe postępowanie jego wyznawców? W dzisiejszych czasach muzułmanie powinni mieć na uwadze, ze islam jest oczerniany ze względu na ich grzechy, co podwaja szerzone przez nich zło. Z jednej strony są winni przywłaszczania sobie cudzych praw i majątków, związanego z tym okrucieństwa, z drugiej hańbią religię. Innymi słowy zamiast nauczać islamu przeszkadzają innym dołączyć do grona wyznawców. Oby Allah nas poprowadził drogą prostą.

271. Przekazał Musab bin Sad bin Abu Łaqqas, że Sad uważał, że miał pierwszeństwo (przy podziale łupów) nad innymi - słabszymi, więc Prorok (pokój z nim) powiedział: „Otrzymaliście wsparcie i utrzymanie tylko przez wzgląd na słabych spośród was”.

(Al-Buchari)

Komentarz:

Hadis uzmysławia, że ludzie zaopatrywani sowicie przez Allaha nie powinny czuć się lepsi od biednych, pozbawionych środków do życia. Powinni ich szanować i współpracować z nimi, ponieważ możliwym jest, że Allah dał im majątek, aby pomagali potrzebującym.

272. Przekazał Abu Darda, że Prorok (pokój z nim) powiedział: „Szukajcie mojego zadowolenia w dbałości i pomocy słabym, albowiem otrzymaliście wspomożenie i zaopatrzenie tylko ze względu na słabych spośród was”.

(Abu Dałud)

Komentarz:

Hadis dotyczy powodów, dla których należy zwracać uwagę na prośby słabych i ubogich. Ich serca są wolne od pożądania dóbr materialnych i szczerze oddane Allahowi, więc ich modlitwy są przez Niego bardziej akceptowane. Takie stanowisko zostało określone w wyjaśnieniu Nasai’ego, który mówi: „Allah pomaga wspólnocie (ummie) z powodu modlitw, aktów czci i oddania (Allahowi – przyp. tłum.) przynależących do niej biedaków” („Aun al-Mabud”, tom 2, rozdział Dżihad).

NASTĘPNY ROZDZIAŁ 34. TRAKTOWANIE KOBIET