Feitos significativos

ABDICACIONES DE BAYONA.- Ao final do reinado de Carlos IV, coas tropas de Murat invadindo a península ibérica e tralos enfrontamentos familiares que implicou o motín de Aranjuez, Napoleón decide intervir e propón aos membros da casa Real que se trasladen a Baiona para solucionar as súas diferenzas. Alí prodúcense unha serie de abdicacións ( renuncias); Carlos IV en Fernando VII, este en Napoleón e leste en Xosé I. A guerra da independencia está próxima.

AYACUCHO.- A batalla de Ayacucho de 1824 deu fin á guerra da independencia hispanoamericana. As tropas de Sucre venceron a unhas tropas españolas que non recibiran reforzos debido ao levantamento das Cabezas de San Juan. O proxecto de Bolívar fracasou e ao contrario que a América portuguesa a española atomizouse e se desmembrou, pasando do colonialismo español ao neocolonialismo americano.

BATALLA DE BAILÉN.- En 1808 as tropas españolas dirixidas polo xeneral Castaños vencen ás francesas dirixidas polo mariscal Dupont. Foi a primeira gran derrota das tropas napoleónicas. A iso seguiu unha gran ofensiva de Napoleón que conquisto toda España salvo Cádiz, onde se ían a convocar Cortes, destruíndose o Antigo Réxime e construíndo o novo, a través da obra lexislativa -decretos- e constituíntes -Constitución do 12-.

CEN MIL FILLOS DE SAN LUÍS.- Exército francés que invadiu España en 1823 por decisión da Santa Alianza e co beneplácito e petición de Fernando VII para erradicar o liberalismo que se impuxo co levantamento de Rego en Cabezas de San Juan. Contaba con 130.000 soldados ao mando do duque de Angulema. Entraron polo Bidasoa e percorreron España sen moita resistencia ata que tomaron o castelo de Santi Petri en Cádiz, o rei uníuselles no Porto de Santa María. Así acabou o trienio liberal restaurándose o absolutismo ata 1833 en que morreu Fernando VII e no contexto das guerras carlistas consolidouse o liberalismo.

CORDÓN SANITARIO DE FLORIDABLANCA Floridablanca foi un gran secretario de estado (primeiro ministro) de Carlos III. Á morte deste o seguiu sendo do seu fillo Carlos IV. Ao principio a continuidade coa política ilustrada foi absoluta. Pero a revolución francesa cambiouno todo. A primeira decisión foi illar a España dos homes, as ideas e libros franceses, creándose así o cordón sanitario. Iso implicaba un abandono das ideas ilustradas e unha forte represión interna.

DOUS DE MAIO.- O terceiro acto iniciador ou precedente da guerra da independencia. Polo tratado de Fontanebleau as tropas francesas invadiran España, os reis estaban en Bayona despois do motín de Aranxuez e o resto da familia real dispoñíase a irse a América. Ante o choro dun infante, o pobo estalou en contra das tropas francesas. É o levantamento do 2 de Maio do pobo de Madrid ou o inicio oficial da guerra

CORTES DE CÁDIZ.- Na guerra da Independencia sitiada Cádiz polas tropas napoleónicas, a Xunta de Rexencia convocará Cortes. Unha gran parte dos deputados serán reservas da cidade debido á situación bélica. As Cortes de Cádiz destrúen o Antigo Réxime e crean o novo. A obra destas cortes divídese en lexislativa a través dos decretos (abolición da Inquisición, abolición dos señoríos xurisdicionais, liberdade económica, etc.) e en constituínte (a Constitución do 12). A orixe das cortes é medieval, pero a gran novidade é que por primeira vez en Cádiz o voto é individual non estamental. "...Non sen grandes dificultades foron chegando os deputados (un por 80.000 almas) a Cádiz. Moitas provincias ocupadas do centro de España non puideron elixilos. Para reemplazalos, así como á os que chegaron con atraso, designáronse suplentes entre as personalidades que provisionalmente residían en Cádiz. Dado que estas persoas eran das máis activas e abertas ás novas ideas, este feito contribuíu a reforzar o carácter progresista dos reunidos, así como as maiores facilidades que tiveron en enviar deputados as cidades do litoral con burguesía desenvolvida e o natural movemento de reacción contra as vacilacións da Xunta e as aínda maiores da Rexencia. É interesante saber que entre os deputados había 90 eclesiásticos, 56 avogados, 30 militares, 9 mariños, 15 catedráticos de universidade, 14 membros da nobreza, 8 comerciantes, 1 médico, 1 arquitecto, 1 bacharel e 20 sen profesión determinada" Tuñón de Lara.

MOTÍN DE ARANJUEZ.- O partido fernandino, aproveitando a crise económica, e descontento pola política ilustrada de Godoy, que ía en contra dos intereses dos privilexiados, conspira para que Fernando fágase co poder. Carlos IV descóbreo, Fernando VII delata aos seus compañeiros e todos saen absoltos. É o motín de Aranjuez e os enfrontamentos familiares eran dunha magnitude elevada

PAZ DE BASILEA.- Godoy substituíu a Aranda como secretario de estado. No fondo desa sustitución estaba o encarceramento de Luís XVI e a pretendida neutralidade do Conde Aranda. Ao chegar Godoy ao poder decláralle a guerra á Francia revolucionaria. A guerra é perda por España, pero chégase a unha paz honrosa en Basilea cos franceses. De aquí recibirá Godoy o título de Príncipe da Paz.

TRATADO DE FONTAINEBLEAU.- A batalla de Trafalgar demostrara a Napoleón a imposibilidade de derrotar a Inglaterra por mar e a necesidade de establecer un bloqueo continental. Napoleón propuxo a Godoy terminar coa monarquía portuguesa, sendo o Algarve para Godoy e así vería cumprido o seu desexo de ser rei. O tratado de Fontainebleau asinouse o 27 de outubro de 1807, fixaba os termos do reparto de Portugal e estipulaba a entrada en España dun exército imperial para colaborar co español nas operacións bélicas. Pero as tropas napoleónicas aproveitaron a situación para invadir España.

A DESAMORTIZACIÓN ECLESIÁSTICA DE GODOY

Logo de tantas guerras a Facenda Pública pasaba por unha difícil situación, por iso Godoy impulsa a primeira desamortización de bens amortizados (en 1798), que afectou ás institucións eclesiásticas de beneficencia e aos bens da Compañía de Jesús, expulsados en 1767. O total dos bens desamortizados afectou a 1/6 dos que posuía a Igrexa na coroa de Castela. A partir de 1803 os compradores puideron expulsar aos antigos arrendatarios e subir o prezo dos arrendamentos. Esta desamortización vai constituír o precedente de todo o proceso desamortizador do século XIX