Monet: Impresión, sol nacente.

Análise formal

Sobre un fondo nebuloso no que, con dificultade, se adiviñan os grandes barcos mercantes cos seus mastros e as chemineas fumeantes das fábricas do porto, o sol, representado por unha pequena bóla laranxa, ábrese paso iluminando as tranquilas augas mariñas. Nelas, e achegándose oa espectador, navegan tres pequenas embarcacións a remo.

Neste cadro, Monet prescinde dos criterios convencionais de representación, polo que, obedecendo tan só as emocións suscitadas pola captación directa dos diferentes elementos naturais, abandona a practica académica de perfilar e detallar obxectos. Todo canto aparece sobre o lenzo é froito dun conxunto de pinceladas, brillantes e dinámicas, que só insinúan, dando con iso unha sorprendente sensación de bosquexo.

Cores. Domina o ton azul-cincento da tenue brétama co que pinto envolveu toda a obra. En paralelo, contrasta fortemente o laranxa do sol e o seu reflexo luminoso. A elección de ambas cores complementarias non foi causal, senón que corresponde ao coñecemento de Monet da lei do contraste simultáneo, descuberta en 1839 polo químico francés Eugène Chevreul. Segundo esta lei, a xustaposición de dúas tonalidades complementarias fai que a intensidade de ambas sexa maior, o que permite abandonar o tradicional sistema do claroscuro.