Constitución de 1845

Dona Isabel II, pola graza de Deus e da Constitución da Monarquía Española, Raíña das Españas; a todos os que as presentes veren e entenderen, sabede: Que sendo a nosa vontade e a das Cortes do Reino regularizar e pór en consonancia coas necesidades actuais do Estado os antigos foron e liberdades destes Reinos, e a intervención que os seus Cortes tiveron en todos tempos nos negocios graves da Monarquía, modificando ao efecto a Constitución promulgada en 18 de Xuño de 1837, viñemos, en unión e de acordo coas Cortes actualmente reunidas, en decretar e sancionar a seguinte CONSTITUCION DA MONARQUIA ESPAÑOLA .

Artigo 1º. Son españois: 1º. Todas as persoas nacidas nos dominios de España. (…)

Art. 2º. Todos os españois poidan imprimir e publicar libremente as súas ideas sen previa censura, con sujeción ás leis.

Art. 4º. Uns mesmos Códigos rexerán en toda a Monarquía.

Art. 5º. Todos os españois son admisibles aos empregos e cargos públicos, segundo o seu mérito e capacidade.

Art. 6º. Todo español está obrigado a defender a Patria coas armas cando sexa chamado pola

lei e a contribuír en proporción das súas haberes para os gastos do Estado.

Art. 7º. Non pode ser detido, nin preso, nin separado do seu domicilio ningún español, nin achandada a súa casa senón nos casos e na forma que as leis prescriban.

Art. 9º. Ningún español pode ser procesado nin sentenciado senón polo Xuíz ou Tribunal competente, en virtude de leis anteriores ao delito e na forma que estas prescriban.

Art. 10. Non se imporá xamais a pena de confiscación de bens, e ningún español será privado

da súa propiedade senón por causa xustificada de utilidade común, previa a correspondente

indemnización.

Art. 11. A Relixión da Nación española é a católica, apostólica, romana. O Estado obrígase a manter o culto e os seus ministros.

Art. 12. A potestade de facer as leis reside nas Cortes co Rei.

Art. 13. As Cortes componse dos Corpos Colegisladores, iguais en facultades: o Senado e o Congreso dos Deputados.

Art. 14. O número de Senadores é ilimitado: o seu nomeamento pertence ao Rei.

Art. 15. Só poderán ser nomeados Senadores os españois que, ademais de ter trinta anos cumpridos, pertenzan ás clases seguintes: Presidentes dalgún dos Corpos Colegisladores. Senadores ou Deputados admitidos tres veces nas Cortes. Ministros da Coroa. Conselleiros de Estado. Arcebispos. Bispos. Grandes de España. Capitáns xerais do Exército e Armada. Tenentes xerais do Exército e Armada. Embaixadores. (…) Presidentes de Tribunais Supremos. Ministros e Fiscais dos mesmos. Os comprendidos nas categorías anteriores deberán ademais gozar 30.000 reais de renda procedente de bens propios ou de soldos dos empregos que non poidan perderse senón por causa legalmente probada, ou de xubilación, retiro ou cesantía. Títulos de Castela que gocen 60.000 reais de renda. Os que paguen cun ano de antelación 8.000 reais de contribucións directas, sexan Senadores ou Deputados a Cortes, ou Deputados provinciais, ou Alcaldes en pobos de 30.000 almas, ou Presidentes de Xuntas ou Tribunais de Comercio.

Art. 45. Ademais das prerrogativas que a Constitución sinala ao Rei, correspóndelle (...) Nomear e separar libremente os Ministros.