Os fusilamentos da Moncloa
CatalogaciónTítulo: Os fusilamentos do 3 de maio
Autor: Francisco de Goya
Cronoloxía. 1814
Modalidade pictórica: Óleo sobre lenzo. (268cm. X 347 cm.)
Localización: Museo do Prado, Madrid.
Xénero: Pintura figurativa: Pintura histórica.
Tema: Representa un feito histórico real: o fusilamento de civís madrileños como castigo polo súa rebelión contra os franceses, rebelión que dará lugar á Guerra da Independencia (1808-1814).
Nos Fusilamientos Goya recorre a unha composición que xa utilizara nun gravado da serie dos Desastres. O centro lumínico do cadro está ocupado por un dos patriotas que, axenlloado, desafía á morte ofrecendo o seu peito ás balas. A súa postura é a de Cristo no Calvario, unha relación iconográfica que Goya encárgase de resaltar provocando dúas sombras nas súas mans de modo que parece ter as llagas de Cristo na cruz. Ao seu lado, o resto dos que van ser fusilados mostran distintas actitudes ante a morte; uns tápanse os ollos para non ver o inevitable, outro grita insultante, outro chora aterrorizado e o frade mostra unha melancólica resignación (as diferentes actitudes foron interpretadas como un reflexo dos catro temperamentos de Galeno: colérico (o soldado que grita), melancólico (o frade), sanguíneo (o que chora) e flemático (o que ofrece o seu peito ás balas).
Ante eles varios mortos, anuncio da chea no que se converterán todos, en primeiro plano un, bañado en sangue e descoyuntado na caída como un muñeco de guiñol, tráxico e sinistro.
Fronte a eles o pelotón de soldados franceses aparece na penumbra (o farol, como no teatro, só ilumina aos protagonistas), a ningún véselle a cara, son unha eficiente e anónima máquina de matar. Non hai heroes nin xenerais victoriosos, son o pobo que morre e o pobo que mata, vítimas e verdugos poden ser intercambiados.
No aspecto técnico destaca o dramático estudo das luces e a pincelada, lixeira e solta nos fusilados, apertada e continua nos verdugos.