Concordato coa Santa Sé

Art.1: A Relixión Católica, Apostólica, Romana, que, con exclusión de calquera outro culto, continúa sendo a única da nación española, conservarase sempre nos dominios de S.M. Católica, con todos os dereitos e prerrogativas de que debe gozar segundo a Lei de Deus e o disposto polos sacros Canons.

Art. 2º Na súa consecuencia, a instrución nas Universidades, colexios, seminarios e escolas públicas ou privadas de calquera clase será en todo conforme á doutrina da mesma relixión católica; e a este fin, non se porá impedimento algún aos Bispos e demais prelados diocesanos encargados polo seu ministerio de velar sobre a pureza da doutrina da fe e dos costumes e sobre a educación relixiosa da mocidade no exercicio deste cargo, aínda nas escolas públicas.

Art. 3º Tampouco se porá impedimento algún a devanditos prelados nin aos demais sacros ministros no exercicio das súas funcións, nin os molestarán nada, baixo ningún pretexto, en canto refírase aos deberes do seu cargo; así a todo, coidarán todas as autoridades do reino de gardarlles e de que se lles garde respecto e consideración debidos, segundo os divinos preceptos, e de que non se faga cosa algunha que poida causarlles desdoro ou menosprezo. S. M. e o seu real goberno dispensarán así mesmo nos casos que lles pidan, principalmente cando haxa que oporse á malignidade dos homes que intenten pervertir os ánimos dos fieis e corromper os seus costumes, ou cando houber de impedirse a publicación, introdución ou circulación de libros malos ou nocivos.

Art. 38. Os fondos con que ha de atenderse á dotación do culto e do clero serán:

1º O produto dos bens devoltos ao clero pola Lei de 3 abril de 1845.

4º.Unha imposición sobre as propiedades rústicas e urbanas, e riqueza pecuaria na cota que sexa necesaria non para completar a dotación [...] Ademais, devolveranse á Igrexa, desde logo, e sen demora, todos os bens eclesiásticos non comprendidos na expresada lei de 1845 e que aínda non sexan enaxenados.

Art. 41. Ademais a Igrexa terá dereito a adquirir por calquera título lexítimo, e a súa propiedade e todo o que posúe agora ou adquira en diante será solemnemente respectada.

Art. 42. A este suposto, atendida a utilidade que ha de resultar á relixión deste convenio, o Santo Pai, a instancia de S.M. católica e para prover á tranquilidade pública, decreta e declara que os que durante as pasadas circunstancias comprasen nos dominios de España bens eclesiásticos, ao tenor das disposicións antes naquel momento vixentes, e estean en posesión deles, e os que sucedan ou sucedan nos seus dereitos a devanditos compradores, non serán molestados en ningún tempo nin maneira pola súa Santidade nin polos Sumos Pontífices os seus sucesores, (…) e gozarán segura e pacificamente a propiedade de devanditos bens e os seus emolumentos e produtos.

En Madrid a 16 de marzo de 1851.