O quitasol

Catalogación

Autor : Goya

Cronoloxía: 1777

Estilo:primeira época con características do rococó

Técnica: óleo sobre lenzo

Tema : costumista ou de xénero

Localización: Museo do Prado (Madrid)

Cartón para tapiz cuxo motivo principal é unha elegante moza, á que un majo protexe do sol cunha sombrilla ou quitasol. Puido ter como modelo unha obra do pintor francés Jean Ranc, Vertumno e Pomona, agora no Musée Fabre, de Montpellier, aínda que Goya transformou o asunto mitológico nunha escena da vida moderna.

A vista en perspectiva de abaixo arriba, e a súa formato, indican que estaba destinado a decorar unha sobreventana.

O tapiz resultante deste cartón colgaba no comedor dos príncipes de Asturias (o futuro Carlos IV e a súa esposa María Luisa de Parma) no Palacio do Pardo en Madrid. A serie da que forma parte compoñíase de dez tapices de asuntos "campestres" (todos conservados no Museo do Prado), sendo a súa composición xa nestes anos de invención do propio Goya, como consta nos documentos relativos ao encargo.

|Nesta obra, Goya achega as figuras ao primeiro plano nun grupo piramidal. O fondo carece de profundidade. A sombrilla aparece como elemento renovador. Estes elementos revelan unha gran modernidade. Resulta innovador o tratamento que lle dá Goya a esta pintura: aproxímase á tradición francesa na idea do tema con certa picaresca e galantería. Da tradición italiana extrae a vivacidad cromática desta paleta; con vermellos, amarelos, azuis e verdes que representan a alegría de vivir da corte dos tempos de Carlos III.

A sensación de realidade lógrase coa mirada que dirixe a muller ao espectador, facéndolle pensar a causa do seu sorriso. Separadamente da falta de precisión do espazo, a proximidade das figuras, a forzada perspectiva e posición do quitasol. As diferenzas entre o cartón e o tapiz do quitasol son notables, probablemente ao executar os tejedores o traballo con certos cambios; en consecuencia, a espontaneidade e naturalidade do cartón foron substituídas por un amable pintoresquismo decorativo.

O emprego da luz e a utilización do cromatismo tamén son distintos, así como o modo e xeito en que a indumentaria fíxase para marcar as diferenzas sociais: o personaxe masculino viste de majo, dentro do esquema tradicional da época e a muchacha vistese á francesa, en termos de nivel aristocrático. Tamén convén recordar que hai unha interpretación que pasa o simple tema galante para entrar no amplo mundo da coquetería e a vanidade femininas en contraposición ao mozo que acompaña, tratado en calidade de comparsa e non en concepto de parella.

A sombrilla era un obxecto de moda na pintura de xénero do século XVIII. Estaba presente case sempre onde se atopaba unha muller e o seu cortexador ao aire libre, foi tan común que chegou a converterse nunha forma de identificar a galantería.