மூச்சை ஆராய்வது
தணிசாரோ பிக்கு
Analyzing the Breath
Thanissaro Bhikkhu
English version follows Tamil translation
உடல் முழுதும் பரவியிருக்கும் மனக் கவனத்தைப் பற்றிப் புத்தர் கற்பிக்கும் போது, முதலில் மூச்சின் மீதான கவனத்தையே விவாதிக்கிறார். புத்தர் மூச்சிலிருந்து ஏன் துவங்கச் சொன்னார் என்பதை நாம் சற்றுச் சிந்தித்துப் பார்க்க வேண்டும். ஒரு காரணம்: உடலை நாம் உணரும்போது மூச்சு உடனடியாக நமது மனத்தில் தோன்றுகிறது. பொதுவாகக் கண்ணுக்குப் புலனாகக் கூடிய தூல சரீரத்தின் பகுதிகளையே நாம் 'உடல்' என்று நினைக்கின்றோம். பின்னர் இரண்டாம் பட்சமாகவே நாம் மூச்சை நினைக்கின்றோம். நாம் வாழ்கின்ற இந்த உடலில் மூச்சு வந்து போவதாகவே நாம் எண்ணுகின்றோம். ஆனால் திடத் தன்மை கொண்ட நமது உடலின் பகுதிகளை மூச்சு இல்லாமல் நம்மால் தெரிந்து கொள்ளவே முடியாது. முதலில், மூச்சு இல்லையென்றால் நாம் மரணமுற்று விடுவோம். அப்படியே மூச்சில்லாமல் ஒருவேளை நாம் உயிரோடு வாழக் கூடுமானாலும் நமது உடல் திடத் தன்மை கொண்டது என்பதை அதன் மீது எதுவாவது மோதினாலோ அல்லது ஊர்ந்தாலோ மட்டுமே தெரிந்து கொள்ள முடியும். ஆக மூச்சின் மீது தியானிக்கும் போது இதை நினைவு கொள்ளுங்கள்.
உடலை நாம் புரிந்து கொள்வதற்கான ஒருவழி, அது முற்றும் மூச்சின் உணர்ச்சிகளே என்று அணுகுவதாகும். அஜான் லீ இதனைப் பல்வேறு வகைகளாலான மூச்சுகளால் விளக்குகிறார்: அதாவது கீழிருந்து மேல் செல்லும் மூச்சு, மேலிருந்து கீழே வரும் மூச்சு; இரத்தக் குழாய் வழியாகச் செல்லும் மூச்சு, இரத்தக் குழாய்களில் உள்ள தசைகளை அழுத்தியும், தளர்த்தியும் இயக்கும் மூச்சு; நரம்புகள் வழியாகச் செல்லும் மூச்சு; ஓர் இடத்திலேயே சுழன்று கொண்டிருக்கும் மூச்சு; நுரையீரலுக்கு அடியில் உள்ள தசையிலிருந்து (diaphragm) தொடர்ந்து பிரகாசிக்கும் மூச்சு சக்தி, முதுகெலும்பில் தொடர்ந்து தோன்றும் மூச்சு. இது போன்ற பற்பல மூச்சு சம்பந்தமான உணர்ச்சிகள் நம் உடலில் உள்ளன. உடலை வசதியாக்கிக் கொள்ள ஒரு வழி, அது முற்றாக மூச்சு சம்பந்தப் பட்டதே என்று நினைப்பது தான். நாம் அனுபவிக்கும் ஒவ்வொரு உணர்ச்சியிலும் மூச்சு சம்பந்தப் பட்டிருக்கிறது என்பதால் அந்த மூச்சின் சத்தியின் மீது நாம் ஆழ்ந்து கவனம் செலுத்த வேண்டும். உடலில் எப்பகுதியாவது இறுக்கமாகவோ, விறைப்பாகவோ தோன்றினால் அதனை உடலின் கெட்டித்தன்மை சம்பந்தப்பட்டது என்று ஒதுக்கிவிட வேண்டாம். அதனை மூச்சு சம்பந்தப்பட்ட உணர்ச்சி என்றும், அது எப்படியோ இறுகி விட்டதாகவும் நினைத்துக் கொள்ளுங்கள். அந்த இறுக்கத்தைத் தளர்த்திக் கொள்ளுங்கள். அந்த இடத்தில் மூச்சு மற்ற பகுதிகளைப் போலவே எளிதாக நகர வேண்டும் என்ற எண்ணத்தோடு அணுகுங்கள். பின் அந்த இறுக்கத்தை வேறு விதமாக நோக்கத் தோன்றும்.
உடலைச் சற்று சுவாரசியமுள்ள பொருளாக ஆக்குவதற்கான ஒருவழி இது. மன ஒறுமைப்பாட்டுப் பயிற்சியைப் பொருத்தவரையில் சித்தத்தை அடக்கினால் தான் அது ஒருமைப்படும் என்று முயற்சித்தால், அதிக நேரம் நாம் மன ஒருமைப் பாட்டோடு இருக்க முடியாது. ஆனால் அதே நேரத்தில் தியானப் பொருள் சுவாரசியமாக இருக்குமானால், மனத்தை ஒருமைப்படுத்துவது எளிதாகி விடும். எனவே உடலை ஒரு புதிய கண்ணோட்டத்தோடு அணுக வேண்டும். அப்போது இதோ இங்கேயே உடலோடு அதன் உணர்ச்சிகளைக் கவனித்தவாறு, மனத்தைப் புறத்தில் அலைய விடாமல் இருக்க முடிகிறதா என்று கவனிக்க வேண்டும். மனத்தை உடலினுள் அடைத்து வைக்க முயல்வது, ஒரு குழந்தையை அதன் அறைக்குள்ளேயே பூட்டி வைப்பதற்குச் சமமாகும். அந்தக் குழந்தை எப்படியாவது அந்த அறையை விட்டு வெளியேறவே முயலும். சன்னல் வழியே வெளியேறுவதற்கு என்ன வழி என்று யோசிக்கும். அது முடியாவிட்டால் அறைக்குள் தனது பெற்றோருக்குப் பிடிக்காத எதையாவது செய்ய முயலும். வேண்டுமென்றே அவர்களைக் கோபமூட்டப் பார்க்கும். மனமும் அது போலத்தான்: அதனை ஒரு பொருளோடு பிணைத்துக் கட்டுப் படுத்தினால், உங்கள் விருப்பத்திற்கு எதிராக அது வேறு எதையாவது செய்து வஞ்சம் தீர்க்கவே முயற்சிக்கும்.
எனவே அறைக்குள் அடைத்து வைக்காமல் சன்னலையும் கதவையும் திறந்து வைத்திருப்பதே சிறந்த முறையாகும். ஆனால் அதே சமயம் மனத்திற்கு விளையாட நிறையப் பொருள்களைக் கொடுக்க வேண்டும். அதற்குப் பிடித்த அல்லது அதைக் கவரும் எதையாவது தர வேண்டும். இதுவே குழந்தையை அதன் அறையில் கட்டாயப் படுத்தாமல், அறையைப் பூட்டி வைக்காமல் தங்கச் செய்யும் வழியாகும். ஜன்னல் வழியே தென்றல் காற்று தவழ்ந்து வருகிறது. ஆனால் அது உங்களை அடித்துச் செல்லாது, ஏனெனில், உங்கள் மனத்தைக் கவரும் ஒன்று இப்போது உங்களிடம் உள்ளது. மூச்சின் சக்தி உடல் முழுவதும் தடங்கலில்லாமல் ஓடும் போது உடலின் நோவும், வலியும் தணிந்து விடும். குறிப்பாக, உங்கள் உடல் நலமாக இருக்கும். மூச்சை நன்கு தெரிந்து கொள்ளக் கொள்ள, அது உங்களுக்குப் புத்துணர்ச்சி ஊட்டுவதையும், அந்த உணர்ச்சியை மேலும் தொடர விட்டால் ஆழ்ந்த குதுகலிப்பை உண்டாக்குவதையும் நீங்கள் கவனிக்கலாம் - எல்லாம் மூச்சிலிருந்து வரும் ஆனந்தம்.
ஆகவே மூச்சு உங்களுக்குச் சலிப்பூட்டுவதாகத் தெரிந்தால் நீங்கள் அதன்மீது போதுமான கவனத்தைச் செலுத்தவில்லை என்பதையும், சரியான கேள்விகளை நீங்கள் கேட்கவில்லை என்பதையும் உணர வேண்டும். இந்தக் கணத்தில் உங்கள் உடலைப் பற்றிய பல செய்திகளை எண்ணிக் கொண்டிருக்கின்றீர்கள். அந்த எண்ணங்கள் சரியானவையா என்று உங்களையே கேட்டுக் கொள்ளுங்கள். உடல் உண்மையிலே அப்படிக் கெட்டித் தன்மையுடையதா? இறுக்கமும் அழுத்தமும் கொண்ட உணர்ச்சிகள்: அவை இருக்க வேண்டுமா? அப்படி இருப்பதற்கு நீங்கள் மூச்சு விடும் முறை தான் காரணமாக இருக்குமோ என்னவோ? மூச்சில் உங்கள் கவனம் அதிகரிக்க, அதிகரிக்க, இவற்றையெல்லாம் ஆராய ஆராய உங்களுக்குச் சித்தத்தை அடக்க வேண்டிய தேவை குறையும். இப்படி உண்டாகும் மன ஒருமைப்பாட்டில் விவேகம் இருப்பதை அறியலாம். வெற்றிக்கான நான்கு அடித்தளங்கள் என்ற புத்தரின் போதனையில் இது நான்காவது: பகுப்பாய்வின் சக்தியினால் உண்டாகும் மன ஒருமைப்பாடு.
(வெற்றிக்கான நான்கு அடித்தலங்கள் (பாலி: இதிபாதா) - விருப்பம், விடாமுயற்சி, ஊக்கத்துடன் உள்ள ஈடுபாடு, பகுத்து ஆராய்தல்)
எனவே இதை முயன்று பாருங்கள். இங்கு நீங்கள் உட்கார்ந்திருக்கும்போது என்ன நடக்கிறது என்பதைச் சிந்தித்துப் பாருங்கள். மூச்சு உள்ளே வருகிறது, மூச்சு வெளியே போகிறது, மூச்சு ஒர் இடத்தில் சுற்றிக் கொண்டிருக்கிறது, இங்கு அடைபடுகிறது, அங்கு ஓடுகிறது, இங்கு தணிகிறது, அங்கு வலுவடைந்து தொடர்கிறது. இவற்றையெல்லாம் ஆராய்ந்து பாருங்கள். இப்படிக் கற்றுக் கொள்வது உடலைக் கவனித்துக் கொள்ளும் ஒரு வழியாகும். இவ்வாறு உடலைக் கவனித்துக் கொண்டால், நாம் மனத்தையும் கவனித்துக் கொள்கிறோம் என்பதை நீங்கள் உணர்வீர்கள்.
"Breath by Breath" by Thanissaro Bhikkhu
When the Buddha teaches mindfulness immersed in the body, the first thing he discusses is being mindful of the breath. It's good to stop and think for a few moments about why he starts there. One of the reasons is that the breath is your most immediate experience of the body. We have a tendency to identify ourselves with the solid parts of the body and think of the breath as something secondary, something that comes in and out of the part we inhabit. But actually you wouldn't know about the solid parts of the body, the solid sensations in the body, if it weren't for the breath. For one thing, you'd be dead. And even if there were some way of being alive and not having the breath, the only way you'd know that there's something solid is because something is moving against it, moving over it. So think about this as you're focusing on the breath.
One way of approaching the body is thinking of it as primarily breath sensations. Ajahn Lee lists a whole series of them: the breath that moves up the body; the breath that moves down the body; the breath that goes out through all the blood vessels, tensing and relaxing the muscles in the blood vessels; the breath that goes out the nerves; the breath sensations that spin around in place; the breath energy constantly radiating from the diaphragm, the breath constantly coming up the spine. There are all kinds of breath sensations in the body. One way of making the body more comfortable is to think of it as all breath. Every sensation has a breath aspect to it, so focus on that breath aspect. If anything seems tight or tense, don't write it simply off as being a solid part of the body. Think of it as a breath sensation that somehow got tightened. Loosen it up. Approach it as you would a breath that should be moving through the body. See how that changes the way you relate to it.
This is one way of making the body interesting. An important principle in concentration practice is that if you try to rely solely on willpower to stay with an object, you won't have much staying power. But if you find the object absorbing, it's a lot easier to stay. So look at the body in a new light, from a new perspective, and see if it becomes more interesting to be sitting right here, not doing much of anything else, just staying with the body, exploring how it feels to be right here and not traveling around outside. If you try to lock the mind into the body, it's like locking a child into his room: He's going to try to figure out some way to get out the window, or start doing something in the room he knows his parents don't like, just to spite them. The mind is like that: If you lock it in with an object, it'll start doing things to spite you.
So the trick is to leave the windows and doors open, but give the mind lots of things to play with, to get absorbed inside. That way the child will stay in its room without your having to force it, without your having to lock it in. The breezes come in the window and they won't blow you away, because you've got something interesting right here in the present moment. When the breath energy flows more smoothly through the body, aches and pains will calm down. You'll be healthier in general. As you really get to know the breath, you find that it can induce a sense of refreshment which, as you allow it to stay, gets more intense and shades into rapture — all simply from being with the breath.
So, if you find that the breath is boring, it's because, one, you're not paying attention; and two, you're not asking the right questions. You're assuming lots of things you don't really know about the body in the present moment. Learn how to question those assumptions. Is the body as solid as it seems? Certain sensations of tension or tightness: Do they have to be there? Maybe the way you're breathing is what's maintaining them. As you allow yourself to get absorbed in the breath, exploring these things, you require less and less willpower to stay here. This is the kind of concentration that has discernment as one of its integral factors. In terms of the bases of success, it's the fourth one: concentration based on the powers of analysis.
*four bases of success (iddhipāda) — desire, persistence, intentness, circumspection.
So give it a try. Explore what's actually happening as you just sit here. The breath comes in, the breath goes out, the breath spins around in place, gets blocked here, flows there, dissipates here, gets strong and constant there. Explore these things. It's part of learning how to take care of the body. And you find that in taking care of the body this way, you're taking care of the mind as well.