5. பால வர்க்கம் - மூடர்கள்
Balavagga - Fools
60
விழித்திருப்போருக்கு இரவு நீண்டிருக்கிறது. களிப்படைந்திருப்போருக்கு வழி பெருந் தூரமாய் இருக்கிறது. ‘சத்’ தர்மத்தையறியாத மூடர்களுக்கு, பிறப்பு இறப்பாகிய சம்சார வட்டம் பெரியதாக இருக்கிறது
Long for the wakeful is the night. Long for the weary, a league. For fools unaware of True Dhamma, samsara is long.
61
தன்னைவிட மேலான, அல்லது தன்னைப் போன்ற அறிவுள்ள நண்பர்களை அடைய முடியா விட்டால் அறிஞர்கள் தன்னந்தனியே உறுதியாக இருக்கட்டும். ஏனென்றால், மூடர்களோடு நேசம் கூடாது.
If, in your course, you don't meet your equal, your better, then continue your course, firmly,
alone. There's no fellowship with fools.
62
"எனக்கு மக்கள் உள்ளனர், செல்வம் இருக்கிறது" என்று மூடர்கள் கவலைப்படு கிறார்கள். அவர்கள் தமக்குத் தாமே சொந்தமில்லாத போது, மக்களைப் பற்றியும், செல்வத்தைப்பற்றியும் பேசுவதற்கு என்ன இருக்கிறது?
'I have sons, I have wealth' — the fool torments himself. When even he himself doesn't belong to himself, how then sons? How wealth?
63
ஒருவர் தம் குற்றத்தை அறிவாரானால்,, அதனாலேயே அவர் அறிவாளி யாகிறார். தான் அறிவாளி என்று நினைக்கிற ஒரு மூடன், உண்மையிலேயே மூடனாக இருக்கிறான்.
A fool with a sense of his foolishness is — at least to that extent — wise. But a fool who thinks himself wise really deserves to be called a fool.
64 - 65
மூடர், அறிஞருடன் தம் வாழ்நாள் முழுவதும் பழகினாலும், அகப்பை, குழம்பின் சுவையை அறியாதது போல, அவர் தர்மத்தை அறியாமலிருக்கிறார்.
Even if for a lifetime the fool stays with the wise, he knows nothing of the Dhamma — as the ladle, the taste of the soup.
அறிவுள்ளவர் ஞானிகளுடன் சிறிது நேரம் பழகினாலும், நாவானது குழம்பின் சுவையை அறிவது போல, அவர்கள் உடனே தர்மபோதனையை அறிந்து கொள்கிறார்கள்.
Even if for a moment, the perceptive person stays with the wise, he immediately knows the Dhamma — as the tongue, the taste of the soup.
66
அறிவற்ற மூடர், தாமே தமக்குப் பகைவர்களாய்ப், பாபச்செயல்களைச் செய்து கொண்டு அலைகிறார்கள் அப்பாவச் செயல்களின் பலன் மிகவும் துன்பமாக இருக்கிறது.
Fools, their wisdom weak, are their own enemies as they go through life, doing evil that bears bitter fruit.
67 - 68
தீய காரியங்களைச் செய்வதவர், தாம் செய்த கர்மங்களுக்காக ஏங்குகிறார்கள்.
அதன் பயனைக் கண்ணீர் ததும்பும் முகத்துடன் அழுதுகொண்டே அனுபவிக்கிறார்கள்.
It's not good, the doing of the deed that, once it's done, you regret, whose result you reap crying, your face in tears.
நல்ல காரியங்களைச் செய்தவர், தாம் செய்த நல்ல காரியத்திற்காக ஏங்கித் தவிப்ப தில்லை அதன் பயனை இன்பமாகவும் உவகையுடனும் அனுபவிக் கிறார்கள்.
It's good, the doing of the deed that, once it's done, you don't regret, whose result you reap gratified, happy at heart.
69
மூடன், தான் செய்த பாவச் செயல்கள் பலன் தராத வரையில், அச்செயல் களைத் தேன் போன்று இனியதாகக் கருதுகிறான். பாவச் செயல்கள் பழுத்துப் பலன் தருகிற போது அந்த மூடன் துன்பம் அடைகிறான்.
As long as evil has yet to ripen, the fool mistakes it for honey. But when that evil ripens, the fool falls into pain.
70
ஒவ்வொரு மாதக் கடைசியிலும் மூடர்கள் தர்ப்பைப் புல்லின் நுனியளவு ஆகாரத்தை மட்டும் சாப்பிடுகிறார்கள். * ஆனால், அவர்கள் சங்கத் தர்மத்தை அறிந்தவர்களுக்கு வீசம் பங்கு போலும் சமானமாக மாட்டார்கள்.
* (இது உண்ணா நோன்பிருந்து கடுந் தபசு செய்பவர்களைப் பற்றிக் கூறுகிறது)
Month after month the fool might eat only a tip-of-grass measure of food, but he wouldn't be worth one sixteenth of those who've fathomed the Dhamma.
71
பாலானது விரைவாகத் தயிர் ஆகாதது போல, பாபச் செயல்கள் விரைவில் பலன் தருவதில்லை. நெருப்பில் நீறு பூத்தது போல மூடர்கள் அதை உணராமல் அதையே செய்கிறார்கள்.
An evil deed, when done, doesn't — like ready milk — come out right away. It follows the fool, Smoldering like a fire hidden in ashes.
72 - 74
இப்படியாக மூடர்களுடைய அறிவு, அவருடைய சொந்த அழிவுக்குக் காரணமாக இருந்து அவர் தலையைப் பிளந்து அவருடைய நன்மையை அழிக்கிறது.
Only for his ruin does renown come to the fool. It ravages his bright fortune and rips his head apart.
மூடனாக உள்ள பிக்கு, தனக்குத் தகுதியில்லாத புகழையும், பிக்குகளின் தலைமைப் பதவியையும் விகாரைகளின் அதிகாரத்தையும், இல்லறத்தாரின் மரியாதையையும் அடைய விரும்புகிறார்.
He would want unwarranted status, pre-eminence among monks, authority among monasteries, homage from lay families.
'இதை நான் செய்தேன் என்று இல்லறத்தாரும் துறவறத்தாரும் கருத
வேண்டும்; சிறிதும் பெரிதுமான எல்லாக் காரியங்களையும் அவர்கள் என்னை முன்னிறுத்திச் செய்ய வேண்டும்' என்று மூடர் நினைக்கிறார். அவருடைய ஆசையும். 'தான்' என்ற உணர்ச்சியும் அவரிடம் வளர்கிறது.
'Let householders and those gone forth both think that this was done by me alone. May I alone determine what's a duty, what's not': the resolve of a fool as they grow — his desire and pride.
75
உண்மையில், உலக மோகங்களில் செலுத்தும் வழிவேறு; நிர்வாண மோக்ஷத்திற்குச் செலுத்தும் நெறி இன்னொன்று ஆகவே, புத்தருடைய சீடர்களான பிக்குகள் இதை அறிந்து, உலகப் புகழை நாடாமல், தனிமையை விரும்பி வளர்க்க வேண்டும்.
The path to material gain goes one way, the way to Unbinding, another. Realizing this, the monk, a disciple to the Awakened One, should not relish offerings, should cultivate seclusion instead.