In de oudheid werd aangenomen dat de oleander afkomstig was uit het land van Colchis aan de Zwarte Zee ; hij werd beschouwd als de plant van
de heks Medea (die misschien een Scythische sjamane was). Blijkbaar hadden de oleanders ook iets te maken met de wijnen die gedronken
werden tijdens de Dionysische orgieën. De oleander was ook een geliefkoosd onderwerp in de muurschilderingen van Pompeii, een stad die bekend was voor haar Bacchantische orgiën.
De bladeren van de oleander bevatten het sterke cardiale vergift oleandrin, dat levensbedreigend is voor mens en dier omdat het de hartspier kan verlammen. De bladeren bevatten ook digitalis-achtige glycosiden (neriine, nerianthine, adyrin, cotenerin). De melkachtige latex bevat salacine en andere alkaloïden.
Alhoewel van de oleander vaak gezegd wordt dat hij giftig is, vindt men in de toxicologische literatuur geen waarnemingen van gevaarlijke
vergiftigingen ten gevolge van de consumptie van de bloemen en bladeren (Frohne en Pfänder 1983, 47).