Resveratrol

Resveratrol en antioxidanten

Resveratrol behoort tot de grote groep van polyfenolen. Het is een stof met een sterke antioxidantwerking.

Polyfenolen zijn een grote familie van natuurlijke stoffen die op grote schaal verspreid zijn in plantaardig voedsel. De dagelijkse consumptie in Nederland varieert van 200 mg tot 1 gram. Groene thee polyfenolen en de polyfenolen in wijn hebben veel media-aandacht gekregen. De meest voorkomende polyfenolen in planten zijn, flavonoïden, fenolische zuur, catechinen, anthocyanen, isoflavonen, quercetine, en resveratrol.

Vele wetenschappelijke studies en onderzoeken zijn uitgevoerd om de effecten van deze stoffen te beoordelen op het menselijk lichaam. Veel van de gezondheidsvoordelen van groenten en fruit worden toegeschreven aan de aanwezigheid van deze verbindingen.

Enkele van de belangrijkste polyfenolen zoals flavonen, flavonoïden, resveratrol, en isoflavonen hebben bekende antioxidante eigenschappen. Er wordt ook verondersteld dat ze anti-inflammatoire en immuunstimulerende eigenschappen hebben.

Het merendeel van de polyfenolen zijn antioxidanten. Antioxidanten kunnen de zeer reactieve vrije radicalen neutraliseren. Hierdoor kunnen ze de schadelijke effecten op de cellen en weefsels van het lichaam verminderen.

Vrije radicalen worden vaak verantwoordelijk gehouden voor het veroorzaken van cellulaire schade, dit wordt geassocieerd met het ouder worden. Dus als krachtige antioxidanten kunnen ze mogelijk ook het proces van veroudering vertragen.

Polyfenolen kunnen ook het immuunsysteem stimuleren. Een sterk immuunsysteem is een must voor het behoud van een goede gezondheid, en natuurlijk om infecties en ziekten buiten de deur te houden.

Zij kunnen de circulatie van het bloed verbeteren en de gezondheid van het hart stimuleren. Hierdoor kunnen ze het risico op hart- en hart- en vaatziekten verlagen.

Van sommige geïsoleerde polyfenolen (zoals resveratrol) is gebleken dat ze anti-tumor activiteiten vertonen. Deze polyfenolen zijn in staat om de groei van tumoren te remmen. Natuurlijk moet er nog veel onderzoek naar gedaan worden, maar het is een goed begin.

Een analyse van meer dan 100 resveratrol onderzoeken door de Universiteit van Connecticut in de VS heeft aangetoond dat de verbinding een algemeen gunstig effect heeft bij de bestrijding van het ontstaan ​​van veel voorkomende ziekten, maar dat er geen duidelijk bewijs van resveratrol en anti-aging effecten is. We zouden logischerwijs er van uit kunnen gaan dat als de verbinding het begin van ziekte voorkomt of vertraagt ​​, het de levensduur ook zou kunnen verlengen.

Uit een overzicht van resveratrol en anti-aging gerelateerde effecten onderzoek in 2008 door de Amerikaanse National Institutes of Health (NIH), bleek dat resveratrol de leeftijd gerelateerde achteruitgang van muizen op een standaard dieet verminderd, maar dat het de natuurlijke levensduur van de muizen niet verlengde.

Effecten op muizen na behandeling van 10 maanden waren onder andere cardiovasculaire verbeteringen, toename van de botdichtheid, en functionele of mobiliteit verbeteringen. Daarnaast was er een betere balans en coördinatie in oude muizen dan in de controlegroep die niet behandeld waren.

Voorkomen van bepaalde gezondheidsklachten

Resveratrol heeft veel aandacht voor de gemelde anti-aging voordelen. Maar verder onderzoek, meestal gedaan in reageerbuisjes en bij dieren, geeft aan dat resveratrol het lichaam kan helpen beschermen tegen een aantal ziekten, waaronder:

Resveratrol wordt gevonden in de stengels, bladeren en schillen van de druiven waarvan wijn wordt gemaakt. Hoewel een of twee glazen rode wijn per dag het risico op hart- en vaatziekten kan verminderen blijkt uit een recente studie dat alcoholvrije rode wijn net zo goed werkt. Resveratrol is ook aanwezig in paars druivensap, rode of paarse druiven, en pinda’s. Vanwege het gistingsproces is de hoeveelheid resveratrol hoger in rode wijn dan andere natuurlijke bronnen. Rode wijn heeft bijvoorbeeld ongeveer drie keer zo veel resveratrol als druivensap.

Planten met resveratrol

Natuurlijke bronnen van resveratrol zijn Japanse duizendknoop, druiven, bessen, en pinda’s. Wanneer je weet welke voedingsmiddelen resveratrol bevatten kan je deze toevoegen aan het dagelijks dieet als eerste stap naar een gezonder leven.

1. Japanse duizendknoop

Ook bekent als Polygonum cuspidatum, Hu Zhang. Japanse duizendknoop is de meest voorkomende bron van resveratrol. Rode wijn druiven, een andere bron van resveratrol, hebben natuurlijk hun eigen stek bij een gezonde levensstijl omdat ze vol zitten met polyfenol antioxidanten. Omdat de Japanse duizendknoop als een goedkopere bron van resveratrol wordt gebruikt zit deze in veel van de verschillende supplementen die we tegenkomen.

2. Druiven

Rode druiven zijn een krachtige bron van resveratrol. Rode wijn bevat resveratrol als gevolg van het gistingsproces. Hierbij komen de druivenschillen in contact met de zich ontwikkelende wijn. Aangezien resveratrol een natuurlijk afweermechanisme is tegen planten pathogenen komen we in commercieel gekweekte druiven veel minder resveratrol tegen. Dit komt door het gebruik van pesticiden. Factoren die de concentratie van resveratrol in druiven bepalen zijn de streek van herkomst, blootstelling aan schimmels en andere teeltfactoren.Paars druivensap bevat ook resveratrol, maar wel in lagere concentraties dan in rode wijn.

3. Pinda’s

Pinda’s zijn een erg praktische voedsel bron van resveratrol. Ze zijn echter een minder geconcentreerde bron van resveratrol dan druiven of de Japanse duizendknoop. De LinusPaulingInstitute meldt dat een kopje rauwe pinda’s maximaal 0,26 mg resveratrol bevat. Ter vergelijking, een kop rode druiven bevat 1,25 mg resveratrol. Interessant is dat een kop gekookte pinda’s 1,28 mg resveratrol bevat, een vergelijkbare hoeveelheid als in druiven.

4. Bessen

Diep blauwe, rode, en paarse bessen bevatten ook resveratrol in kleinere, wisselende hoeveelheden. Bessen die behoren tot de Vaccinumsoort, waaronder bosbessen en cranberry’s, bevatten de grootste hoeveelheden resveratrol. De optimale dosering en de bron van resveratrol voor menselijke consumptie is onbekend, hiervoor is meer onderzoek nodig.

Supplementen en resveratrol

Als gevolg van de uitgebreide berichtgeving over de voordelen van resveratrol is de verkoop van supplementen sterk toegenomen sinds 2006, ondanks dat mensen genoeg worden gewaarschuwd dat de voordelen voor mensen nog niet zijn bewezen. De meeste resveratrol supplementen zijn orale pillen waarvan de bedoeling is dat ze worden ingeslikt. Resveratrol zuigtabletten zijn echter bedoeld om te worden bewaard en geconsumeerd in de mond om de biologische beschikbaarheid te verbeteren.

Het probleem met resveratrol supplementen is wanneer een product veel aandacht krijgt er ook mensen zullen zijn die snel een paar euro willen verdienen. Niet alle supplementen zijn hetzelfde. Supplementen variëren in zuiverheid, en de zuiverheid kan variëren van 50 procent tot 99 procent resveratrol. Veel merken bestaan ​​uit een ongezuiverd extract van de Japanse duizendknoop. Deze Japanse duizendknoop bevat ongeveer 50% resveratrol per gewicht en ook emodine. Dit is een stof die, hoewel als veilig beschouwd in matige hoeveelheden, het een laxerend effect kan hebben wanneer het in grote hoeveelheden wordt ingenomen.

Soms worden er slimme trucjes gebruikt als het om de marketing van resveratrol supplementen gaat, maar er wordt ook regelmatig gewoon gelogen. De wetenschapper professor David Sinclair aan de Universiteit van Harvard, een van de mannen die resveratrol wereldberoemd maakte, weet hier genoeg van. Aan Sinclair worden vaak citaten toegeschreven bij verschillende online advertenties. Sinclair, de man die zelf resveratrol ontdekte, heeft echter tegenover Business Week gezegd dat veel van de citaten die op de verschillende sites staan nooit door hem gezegd of geschreven zijn.

De beste manier van inname

De meest efficiënte manier van het toedienen van resveratrol bij mensen lijkt buccale inname. Dat betekend zonder slikken, door directe absorptie aan de binnenkant van de mond. Bijvoorbeeld met resveratrol zuigtabletten. Wanneer 1 mg resveratrol in 50 ml oplossing een minuut in de mond werd gehouden voordat de patiënt het doorslikte werd er 37ng / ml vrij resveratrol gemeten in het plasma twee minuten later.Dit niveau in het bloed kan oraal alleen worden bereikt met 250 mg resveratrol in de vorm van een tablet.

Ongeveer 70% van de dosis resveratrol die oraal als pil binnenkomt wordt geabsorbeerd. De biologische beschikbaarheid van resveratrol is echter vrij laag omdat het snel gemetaboliseerd wordt in de lever en darmen in geconjugeerde vormen: glucuronaat en sulfonaat. Slechts sporen (minder dan 5 ng / mL) onveranderd resveratrol konden in het bloed worden gedetecteerd na een 25 mg orale dosis.

Conclusie

Er is nog veel dat we niet weten over het gebruik van resveratrol. De lange termijn effecten van het gebruik van resveratrol zijn vooralsnog onbekend. Hoewel de voordelen voor de gezondheid van resveratrol veelbelovend lijken is het op dit moment zo dat we er gewoon nog niet genoeg vanaf weten om dit wetenschappelijk vast te stellen.

Hetzelfde geld voor resveratrol als bij alle supplementen die mensen kopen, als je er geld voor uit geeft zorg er dan voor dat je de juiste kwaliteit krijgt. Helaas zijn er genoeg resveratrol supplementen op de markt die veel beloven maar weinig doen. Tot die tijd is het beste advies om zeker niet teveel resveratrol binnen te krijgen, maar er vooral voor te zorgen dat je genoeg resveratrol en andere antioxidanten binnenkrijgt via onze voeding. Want van een goede voeding weten we zeker dat ons lichaam goed reageert.

Resveratrol onderzoeken

Resveratrol, een stilbenoïde verbinding uit druivenpitten en -schillen, is in essentie een sterke antioxidant. Dierstudies wijzen op een positief effect, maar deze effecten worden niet eenduidig teruggevonden in klinische studies. Dit heeft waarschijnlijk te maken met de lage biologische beschikbaarheid. Resveratrol wordt voor een groot deel opgenomen in de darm, maar wordt zeer matig opgenomen in de cellen. Deelnemers aan een klinische studie namen 25 mg resveratrol in, waarvan 70% werd teruggevonden in het plasma. De verbinding werd echter ook weer als zodanig teruggevonden in de urine, wat erop wijst dat het niet in de cellen opgenomen wordt en direct onveranderd uitgescheiden wordt. Dat wil echter niet zeggen dat resveratrol niet werkzaam is. Er zijn een aantal humane studies uitgevoerd die aantonen dat de stof ontstekingsremmend werkt bij overgewicht en diabetes type 2 en dat het de insulinesensitiviteit verhoogt. Dit effect kan waarschijnlijk verklaard worden vanuit de gebrekkige mitochondriale activiteit die gepaard gaat met een verstoring in de kynureninestofwisseling. Kynurenine wordt in het lichaam omgezet in kynureninezuur, dat beschermend werkt op de mitochondriën. Resveratrol kan de kynurenine-stofwisseling verbeteren. Gebruikte doseringen lopen echter erg uiteen, van 5 mg tot 500 mg. Doseringen boven de 1000 mg per dag zijn niet aan te raden, omdat dit verschillende fase I-enzymen stimuleert, wat tevens de kans op interacties met medicatie verhoogt [8,9].

[8] Matzinger M. et al. Activation of Nrf2 signaling by natural products-can it alleviate diabetes? Biotechnol Adv. 2018;36(6):1738-1767. [9] Wahab A. et al. Significance of resveratrol in clinical management of chronic diseases. Molecules. 2017;22(8):pii:E1329


Ann N Y Acad Sci. 2011 Jan;1215:161-9. doi: 10.1111/j.1749-6632.2010.05853.x. Clinical trials of resveratrol.Patel KR1, Scott E, Brown VA, Gescher AJ, Steward WP, Brown K.

An expanding body of preclinical evidence suggests resveratrol has the potential to impact a variety of human diseases. To translate encouraging experimental findings into human benefits, information is first needed on the safety, pharmacokinetics, pharmacodynamics, and, ultimately, clinical efficacy of resveratrol. Published clinical trials have largely focused on characterizing the pharmacokinetics and metabolism of resveratrol. Recent studies have also evaluated safety and potential mechanisms of activity following multiple dosing, and have found resveratrol to be safe and reasonably well-tolerated at doses of up to 5 g/day. However, the occurrence of mild to moderate side effects is likely to limit the doses employed in future trials to significantly less than this amount. This review describes the available clinical data, outlines how it supports the continuing development of resveratrol, and suggests what additional information is needed to increase the chances of success in future clinical trials.

Curr Pharm Des. 2012;18(1):27-33. Resveratrol, a neuroprotective supplement for Alzheimer's disease. Li F1, Gong Q, Dong H, Shi J. The polyphenolic compound resveratrol (3,4',5-trihydroxystilbene) is a naturally occurring phytochemical which has been found in more than 70 plant species, including herbs and human food products such as grapes, berries, and peanuts. Resveratrol was first isolated in 1940; however, little attention was paid to it until its benefits in coronary heart disease were studied in 1992. Since then, increasing evidence has indicated that resveratrol may be useful in treating cardiovascular diseases, cancers, pain, inflammation, tissue injury, and in reducing the risk of neurodegenerative disorders, especially Alzheimer's disease (AD). AD is characterized by a progressive dementia, and is one of the most common neurodegenerative disorders in the elderly. It has been reported that resveratrol exhibits neuroprotective benefits in animal models of AD. Resveratrol promotes the non-amyloidogenic cleavage of the amyloid precursor protein, enhances clearance of amyloid beta-peptides, and reduces neuronal damage. Despite the effort spent trying to understand the mechanisms by which resveratrol functions, the research work in this field is still incomplete. Many concerns such as bioavailability, biotransformation, synergism with other dietary factors, and risks inherent to its possible pro-oxidant activities still need to be addressed. This review summarizes and discusses the neuroprotective effects of resveratrol on AD, and their potential mechanisms.

Mol Nutr Food Res. 2011 Aug;55(8):1129-41. doi: 10.1002/mnfr.201100143. Epub 2011 Jun 20. Resveratrol and health--a comprehensive review of human clinical trials. Smoliga JM1, Baur JA, Hausenblas HA. In the past decade, the small polyphenol resveratrol has received widespread attention as either a potential therapy or as a preventive agent for numerous diseases. Studies using purified enzymes, cultured cells, and laboratory animals have suggested that resveratrol has anti-aging, anti-carcinogenic, anti-inflammatory, and anti-oxidant properties that might be relevant to chronic diseases and/or longevity in humans. Although the supporting research in laboratory models is quite substantial, only recently data has emerged to describe the effects of resveratrol supplementation on physiological responses in humans. The limited number of human clinical trials that are available has largely described various aspects of resveratrol's safety and bioavailability, reaching a consensus that it is generally well-tolerated, but have poor bioavailability. Very few published human studies have explored the ability of resveratrol to achieve the physiological benefits that have been observed in laboratory models, although many clinical trials have recently been initiated. This review aims to examine the current state of knowledge on the effects of resveratrol on humans and to utilize this information to develop further guidelines for the implementation of human clinical trials.

Resveratrol laat tussenwervelschijven groeien (Spine. 2008 Nov 15;33(24):2586-95.) Voor de tussenwervelschijven is resveratrol een anabool. Dat ontdekten onderzoekers van Rush University Medical Center in Chicago door proeven op tussenwervelschijven van koeien. Resveratrol, een stof die van nature voorkomt in druiven en pinda's en populair is onder levensverlengers, beschermt misschien de tussenwervelschijven van mensen die hun rug zwaar belasten. De tussenwervelschijven bestaan uit een ring en een binnenkant. De ring, de anulus fibrosus, is gemaakt van collageen en is taai. Daarbinnen zit de nucleus pulposus, en die is zacht. Hij bestaat uit proteoglycanen, vooral uit aggrecan.

Ouderdom, belasting door fysiek werk en sport beschadigen de tussenwervelschijven. Mensen die rondlopen met een chronische pijn in hun onderrug hebben vaak versleten tussenwervelschijven. Omdat we dan praten over meer dan tien procent van de bevolking, zoeken onderzoekers ijverig naar middelen die de tussenwervelschijven herstellen. Resveratrol, een plantaardige stof die in de cel levensverlengde enzymen aanschakelt, is een kandidaat.

Slijtage van ruggenwervels is deels het gevolg van ontstekingsprocessen. Die worden aangewakkerd door ontstekingseiwitten als interleukine-1 [IL-1]. In de cellen van de tussenwervelschijven wordt de afbraak van het weefsel in gang gezet door enzymen als MMP-13 en ADAMTS-4. Die hebben het vooral gemunt op het aggrecan in de binnenkant van de schijf. Resveratrol remt de vorming van het katabole enzym.

Resveratrol bij artrose, artritis, reuma

 Resveratrol komt in relatief hoge concentraties voor in druivenschillen en rode wijn en komt verder veel voor in pinda’s en verschillende soorten bessen. Resveratrol is een polyfenolische verbinding (3,5,4’-trihydroxy-transstilbeen) waarvan antioxidatieve, anti-inflammatoire, immuunmodulerende en antitumoreigenschappen bekend zijn. Resveratrol is een sterke en specifieke remmer van de activering van NFκB door TNF-α en IL-1β [21]. Bovendien zijn resveratrol en metabolieten daarvan sterke remmers van COX-1 en COX-2 [22]. Aangetoond is dat het werkingsmechanisme voor de remming van COX-1 vergelijkbaar is met dat van NSAID’s [22]. Er zijn nog geen klinische studies verricht met resveratrol bij reumatische aandoeningen, maar resultaten van preklinische studies zijn veelbelovend. Onder experimentele omstandigheden laat resveratrol een beschermende werking zien op gewrichtskraakbeen, hetgeen een mogelijke werking suggereert bij artrose. Resveratrol heft de celgroeiremming op van humane gewrichtskraakbeencellen die zijn behandeld met IL-1β en blokkeert de eigen IL-1β-productie door kraakbeencellen [23]. In kraakbeencellen, verwijderd uit knieën van patiënten met artrose in een vergevorderd stadium, stimuleerde resveratrol de aanmaak van proteoglycanen en verminderde het de productie van kraakbeenafbrekende enzymen (MMP’s) [24]. Verder voorkomt resveratrol de IL-1β-geïnduceerde celdood (apoptose) van humane gewrichtskraakbeencellen [23,24,25]. Het beschermende effect tegen apoptose komt tot stand doordat resveratrol degeneratie van mitochondriën en depletie van cellulaire energie (ATP) tegengaat [24]. Dit verloopt onder andere via onderdrukking van IL-1β, remming van NFκB, verhindering van de genexpressie van MMP’s en COX-2, verhindering van de synthese van PGE2 en van de vorming van zuurstofradicalen [23,24,25]. 

Referenties

21 Elmali N, et al. Effects of resveratrol in inflammatory arthritis. Inflammation 2007;30(1-2):1-6. 22 Calamini B, et al. Pleiotropic mechanisms facilitated by resveratrol and its metabolites. Biochem J 2010;429(2):273-82. 23 Csaki C, et al. Regulation of inflammation signalling by resveratrol in human chondrocytes in vitro. Biochem Pharmacol 2008;75(3):677-87. 24 Dave M, et al. The antioxidant resveratrol protects against chondrocyte apoptosis via effects on mitochondrial polarization and ATP production. Arthritis Rheum 2008;58(9):2786-97. 25 Shakibaei M, et al. Resveratrol suppresses interleukin-1beta-induced inflammatory signaling and apoptosis in human articular chondrocytes: potential for use as a novel nutraceutical for the treatment of osteoarthritis. Biochem Pharmacol 2008;76(11):1426-39. 26 Li X, et al. The action of resveratrol, a phytoestrogen found in grapes, on the intervertebral disc. Spine (Phila Pa 1976) 2008;33(24):2586-95. 27 Byun HS, et al. Caspase-8 has an essential role in resveratrol-induced apoptosis of rheumatoid fibroblast-like synoviocytes. Rheumatology 2008;47(3):301-8. 28 Csaki C, et al. Synergistic chondroprotective effects of curcumin and resveratrol in human articular chondrocytes: inhibition of IL-1beta-induced NF-kappaB-mediated inflammation and apoptosis. Arthritis Res Ther 2009;11(6):R165