Munt is als plantengeslacht gemakkelijk te herkennen, vooral door zijn sterke geur. Elke soort daarentegen apart gaan determineren, is des te moeilijker. De vele soorten zijn al niet uit elkaar te houden en dan kruisen ze er nog lustig op los ook. Zelf heb ik een tiental soorten in de tuin, maar een kennis bezit 150 soorten. Ondoenlijk om die allemaal uit mekaar te houden.
Muntsoorten
De meeste muntsoorten zijn sterk aromatisch. Pepermunt is de bekendste maar ook al een kruising tussen Mentha aquatica en Mentha spicata. De oudste beschrijving dateert uit het eind van de 17de eeuw, toen de natuurlijke kruising in Engeland zou zijn ontstaan en ontdekt.De Mentha-soorten herkennen we ook nog aan de vierkante stengel, de paren gezaagdrandige bladeren en de krachtig groeiende wortelstokken, waardoor munt kan woekeren in de tuin.
De meeste soorten worden 40cm tot 1m hoog, maar er zijn ook zeer lage, kruipende soorten zoals de inheemse Akkermunt (Mentha arvensis) en vooral de Corsicaanse munt (Mentha requinii}. De vele soorten en namen waren ook in de 17de eeuw bij Petrus Nijlandt al een probleem. Hij sprak over "de gemeene Hof-munte of Bruyn-heilighe, Kruyse-munte, Roomse munte en wilde Munte, in het Latijn Menthastrum." "De gemeene Hof-munte brengt voort vierkante, bruyn-rode en wat ruige steelen ...de rode bloemkens komen rondom de steelen wervel-wijs te voorschijn. De wilde Munte ...de bladeren zijn dicker als die van de eerste soorte, met een dichte witte wolachtigheyt bekleedt." Deze laatste zou onze wollige munt kunnen zijn.
Pepermuntolie
Volgens de Europese monografie is Pepermuntolie de olie verkregen door stoomdistillatie van de bovengrondse bloeiende plant van Mentha x piperita L.Hij bevat niet minder dan 4,5% en niet meer dan 10% esters berekend als menthylacetaat (C12H22O2), niet minder dan 44% vrije alcoholen berekend als menthol (C10H20O) en tenslotte niet minder dan 15% en niet meer dan 32% ketonen berekend als menthon (C10H18O). De Japanse muntolie, Po-Ho genaamd, bevat hoofdzakelijk menthol. Voor deze olie wordt op grote schaal Mentha arvensis L. var. piperascens verbouwd. Soms wordt na het afkoelen van de olie en het uitkristalliseren van de menthol, de vloeibare bestanddelen door afgieten verwijderd, waardoor het mentholgehalte nog stijgt.
De meeste olie komt uit de Verenigde Staten maar zeer recent ook uit China. DeAmerikaanse soorten zijn meestal mengsels van verschillende kwaliteiten en verschillende teeltgebieden en zijn vooral bedoeld voor de productie van menthol en deverwerking in snoep, muntbollen, tandpasta en ander industrieel gebruik. Voor gebruik in de aromatherapie kunnen we het best olie uit Frankrijk of Engeland gebruiken en dan liefst van soorten en variëteiten die chemisch gestandaardiseerd zijn.
Gedroogd kruid of blad
Bij al die belangstelling voor muntolie zouden we vergeten dat we de pepermuntplant en andere soorten ook goed als thee kunnen gebruiken. Hiervoor vinden we in de handel zowel de gehele gemalen plant (herba) als alleen de afgeritste bladeren (folium). Het lijkt me logisch dat het blad met een hoger gehalte aan etherische olie beter is en ook meer kost dan de hele plant met veel stelen. Het zelf oogsten kan het best net vóór de bloei. In kleine bosjes opgehangen laten drogen en daarna het blad van de stelen afritsen.De gedroogde bladeren zijn ideaal om de smaak en de werkzaamheid van bitterstofmengsels te verbeteren met b.v. duizendguldenkruid of van leverplanten zoals artisjokblad en paardebloem. Een klassieker is de combinatie met de echte kamille, zowel te gebruiken voor de spijsvertering als voor de luchtwegen.
Werkzame bestanddelen: vooral etherische olie en looistoffen
(1)Etherische olie, in hoeveelheden tot 1,5%, is het voornaamste werkzaam bestanddeel in pepermunt. Dé stof in deze olie is menthol, maar daarnaast zijn ook menthone, menthylacetaat en tientallen andere stoffen, voornamelijk terpenen, aanwezig. Nog andere componenten in het muntkruid zijn looistoffen (polyfenolen), flavonoïden, tocoferolen, carotenoïden, ... maar dan zijn we weer eindeloos aan het opsommen en daar hou ik helemaal niet van.
Spastisch colon of IBS
Veel darmproblemen die gepaard gaan met fer-mentatie, koliek en pijn kunnen behandeld worden met muntthee of muntolie. IBS (Irritable Bowel Syndrome), een dikke-darmkwaal met onduidelijke oorzaak, die de laatste jaren steeds meer voorkomt, blijkt in verschillende onderzoeken te verbeteren door het inwendig gebruik van muntolie. Spijtig genoeg helpt het niet altijd en blijkt IBS niet makkelijk te genezen, ook al omdat we de oorzaken niet kennen. Toch is pepermunt een specifiek kruid bij darmkolieken. Zo wordt de olie ook ingezet om onderzoeken van de dikke darm te vergemakkelijken (2). Niks nieuws onder de zon, ook Petrus Nylandt (1682) adviseert al het gebruik van "gedistilleerd water van Munte voor buykpijn voor-namelyck der jonge kinderen!'.
De meeste onderzoeken bij spastisch colon werden uitgevoerd met muntolie in capsulevorm om maagirritatie te voorkomen (3). Logisch lijkt mij om de etherische olie verdund met sint-jansolie uitwendig op de buik te wrijven. De voorgestelde dosering bij inwendig gebruik bedraagt 0,2 tot 0,4ml per dosis met een totale dagdosis van 0,6 tot l,2ml. Als Iml overeenkomt met ± 20 druppels, betekent dit 4tot 8 druppels per keer, duidelijk te veel om zomaar in je mond te stoppen.
Gal en galstenen
Terpenen zoals menthol remmen de choles-terolsynthese in de lever en verhogen terzelfdertijd het lecithinegehalte, waardoor cholesterolgalstenen opgelost worden (4). Pepermuntthee is niet geconcentreerd genoeg om snel resultaat te verkrijgen, maar als preventiemiddel is het goed te gebruiken, vooral in combinatie met bitterstofplanten zoals paardebloem en artisjokblad.
Luchtige wegen
Traditioneel werd en wordt pepermunt veelgebruikt bij verkoudheid en bijholteontsteking om de luchtwegen te ontsmetten en open tehouden. Dampbaden en borstzalven zijn dan de meestgebruikte bereidingswijzen. In een klinisch onderzoek uit 1982 bleken munttabletten niet werkzaam, maar toch heeft de etherische olie een bacteriedodende werking (5) en een remmende werking op o.a. herpes simplex virus.
Pepermunt en menthol geeft wel een direct verfrissend gevoel in de neus, waardoor we beter kunnen ademhalen en ons psychologisch ook beter voelen.De efficiëntie op de luchtwegen is ook afhankelijk van de samenstelling van de gebruikte etherisch olie. Zo zijn de monoterpeenketonen zoals pulegon en carvon, die vooral voorkomen in Mentha pulegium en Mentha suaveolens meer slijmoplossend en dus werkzamer dan pepermunt bij verstopte neuzen. De combinatie van een alcohol (menthol) en een keton (carvon, piperiton) lijkt mij zeer goed en wordt in de praktijk toegepast door te dampen met pepermunt en eucalyptus samen.
Hoofdpijn
Reeds Plinius adviseerde "het gestooten muntkruydt om op de slapen des hoofts te binden tegen verouderde Hooft-pijn!'. Dodonaeus "bestryckt het hooft met sap uit het versche kruydt geperst".Ook nu wordt de muntolie weer volop tegen hoofdpijn gebruikt. De slapen voorzichtig inwrijven met 1 druppel olie werkt snel pijnstillend.Een mengsel van 10ml pepermuntolie met 90ml ethanol 90% werd in Duitsland wetenschappelijk getest met als conclusie dat "etherischen ölpraparationen signifikante Effekte auf Mechanismen ausüben kann, die mit der Pathophysiologie des Kopfschmerzes von Spannungstyp assoziiert sind' (6) en bevestigt hiermee de klinische ervaringen.
Munt in de keuken
Natuurlijk is munt goed te gebruiken als thee, gloeiend heet met veel suiker (oei) zoals de Arabieren hem drinken of gecombineerd met 'echte' thee. Ook als verfrissende limonadedrank met ijs, appeldiksap en prikwater brengen we menig warme zomerdag in de tuin door (dan vind ik vooral de wollige munt goed om te verwerken). Zelfs tijdens slopende trektochten kan zo'n muntblaadje een mens lichamelijk en geestelijk oppeppen. Doperwtjes worden bijzonder met een takje munt in de pan. In Turkije eet men bij grote hitte een koude soep van yoghurt met gemalen noten en fijngehakte pepermuntblaadjes. Ook komkommersla kan aangemaakt worden met een muntvinaigrette. Probeer eens een vruchtensla of -dessert klaar te maken met yoghurt en muntblaadjes; wel goed laten trekken. Likeurliefhebbers kunnen gedroogde of verse muntblaadjes een week in brandewijn laten trekken. Per liter voegt men 150g suiker toe en
Pepermunt: janusplant
Munt is een plant met 2 gezichten: verkoelend en daarna verwarmend tot brandend; pijnstillend door het veroorzaken van pijn; opwekkend, stimulerend en toch krampwerend; aantrekkend door zijn geur en afstotend door zijn woekeren in de tuin; steriliteit veroorzakend volgens de ene en "goed voor het liefdesspel" volgens vele anderen. Volgens Pelikan kampt het warmteprincipe van de lipbloemigen met het vochtig-verkoelende principe van de muntfamilie.
Kortom, een plant met een wisselvallig karakter maar daardoor ook boeiend en veelzijdig. Een plant die veel kan, als hij maar op de juiste manier gebruikt wordt.
Peppermint is one of the most popular herbs used in today’s society.1 A summer-growing, perennial aromatic herb, peppermint is a hybrid of Mentha spicata (spearmint) and M. aquatica (watermint). The plant grows wild throughout Europe and North America in moist areas and is thought to be of Mediterranean origin. The leaves and stems of peppermint contain volatile oils that give the plant its pungent fragrance and taste. The oil contains menthol, which is responsible for the sensation of coolness that is characteristic of peppermint.1
History and Cultural Significance
The genus Mentha was named after the Greek nymph Minthe.2 Legend has it that Minthe was the lover of Pluto, the God of the Greek underworld. When Pluto’s wife heard of the affair, she murdered Minthe in a fit of rage and jealousy. In remembrance of Minthe, Pluto brought her back to life as a fragrant plant. The name peppermint is from the species name piperita meaning “peppery,” which distinguishes peppermint from other forms of mint.2
The Roman naturalist Pliny the Elder (circa 23-79 CE) wrote that Greeks and Romans used peppermint to adorn themselves and their tables at feasts, and that their cooks used it to flavor both wine and sauces.3 There is some evidence that M. x piperita was cultivated by Egyptians, and it appears in 13th century Icelandic medical documents. However, it was not used medicinally in Europe until the mid-18th century.3
Peppermint has a long history of unique uses. Aristotle (circa 384-322 BCE) referenced peppermint in his writings as an aphrodisiac.2 Alexander the Great (356-323 BCE) forbade his soldiers to have peppermint because it was thought to promote erotic thoughts and deplete soldiers of the desire to fight. Arabs used peppermint in their social drinks as a virility stimulant and Romans would spread peppermint on their floors to help get rid of pests.2
Peppermint has many modern uses worldwide.4 Leaf preparations are made from either fresh or dried leaves, while the oil is distilled from freshly-harvested sprigs.4 Many believe that peppermint is too intense for subtle dishes, but leaves or their essential oil are commonly found in tea, chocolate, confections, chewing gum, jellies, and sauces.5 Peppermint can also be added to chilled soups or rice on warm days to help cool down the body.5
In traditional herbal medicine peppermint has reportedly been used as a tonic for preventing gas, relieving spasms, and other stomach ailments.3,6 Its traditional use also includes treatment of cholera and diarrhea, to raise body heat and induce perspiration, to treat colds, flu, hysteria and nervous disorders,3 as well as to assist in alleviating tension headaches.4 Today, the peppermint plant is commonly added to cough and cold remedies because of its high menthol content, which provides a sensation of coolness and easier breathing.7
The tobacco industry uses peppermint oil largely as a flavoring and for its high concentration of menthol and cooling sensation in filtered cigarettes, cigars, and both chewing and pipe tobacco.6 Due to its unique fragrance, peppermint is often found in soaps, detergents, creams, lotions, and perfumes.6
Modern Research
Studies have been conducted to evaluate peppermint’s documented and potential effects on various gastrointestinal and neurological conditions such as dyspepsia8,9,10,11 and tension headaches (oil used topically).12,13 Peppermint’s antispasmodic and antidiarrheal effects are topics of continued research.14 Enteric-coated peppermint oil capsules have been shown to be effective in clinical trials for treating irritable bowel syndrome15,16,17,18,19,20,21 and the oil has been used effectively to reduce fecal odor in cholostomy bags22 and to reduce colonic spasms during barium enema23,24 and colonoscopy.25,26
Future Outlook
The world production of peppermint is more than 4000 tons per year with the United States accounting for over 90% of the production.27 There has been a steady increase in demand for peppermint because of its many uses and because of recent expansion into the Asian market. The plant requires certain environmental conditions that greatly limit suitable areas for cultivation. Because of the high demand and climatic constraints, it is becoming common for peppermint crops to be harvested twice each season (double harvesting) in the United States. Double harvesting can lead to rootstock depletion and can diminish the quality of oil produced. Horticulturists have also encountered a growing pest infestation that is leading to excessive leaf loss and consequently lower oil quality.27
—Gayle Engels, Meredith Podraza, and Adrian Sierant
References
1. Blumenthal M, Goldberg A, Brinckmann J, eds. Herbal Medicine: Expanded Commission E Monographs. Austin, TX: American Botanical Council; Newton, MA: Integrative Medicine Communications; 2000.
2. Onstad D. Whole Foods Companion. White River Junction, VT: Chelsea Green Publishing Co.; 1996.
3. Grieve M. A Modern Herbal. Vol. 2. New York: Dover Books; 1971.
4. Blumenthal M, Hall T, Goldberg A, Kunz T, Dinda K, Brinckmann J, Wollschlaeger B, eds. The ABC Clinical Guide to Herbs. Austin, TX: American Botanical Council; 2003.
5. Wood R. The New Whole Foods Encyclopedia. Middlesex, UK: Penguin Books; 1999.
6. Leung AY, Foster S. Encyclopedia of Common Natural Ingredients Used in Foods, Drugs, and Cosmetics. New York: John Wiley & Sons, Inc.; 1996.
7. Bruneton J. Pharmacognosy: Phytochemistry Medicinal Plants. 2nd ed. Paris: Lavoisier Publishing; 1999.
8. Friese J, Köhler S. Peppermint oil-caraway oil fixed combination in non-ulcer dyspepsia comparison of the effect of two Galenical preparations. [in German]. Pharmazie. 1999;54(3):210-215.
9. Madisch A, Heydenreich C, Wieland V, Hufnagel R, Hotz J. Treatment of functional dyspepsia with a fixed peppermint oil and caraway oil combination preparation as compared to cisapride. A multicentre, reference-controlled double-blind equivalence study. Arzneimittelforschung. 1999;49(11):925-932.
10. May B, Kuntz H, Kieser M, Köhler S. Efficacy of a fixed peppermint oil/caraway oil combination in non-ulcer dyspepsia. Arzneimittelforschung. 1996;46(12):1140-1153.
11. May B, Köhler S, Schneider B. Efficacy and tolerability of a fixed combination of peppermint oil and caraway oil in patients suffering from functional dyspepsia. Aliment Pharmacol Ther. December 27, 2000;14(12):1671-1677.
12. Göbel H, Fresenius J, Heinze A, Dworschak M, Soyka D. Effectiveness of Oleum Menthae piperitae and paracetamol in therapy of tension headache. [in German]. Nervenarzt. 1996;67(8):672-681.
13. Göbel H, Schmidt G, Soyka D. Effect of peppermint and eucalyptus oil preparations on neurophysical and experimental algesimetric headache parameter. Cephalalgia. 1994;14(3):229-234; discussion 182.
14. Micklefield G, Jung O, Greving I, May B. Effects of intraduodenal application of peppermint oil (WS(R) 1) and caraway oil (WS(R) 1520) on gastroduodenal motility in healthy volunteers. Phythother Res. 2003;17(2):135-40.
15. Liu J, Chen G, Yeh H, Huang C, Poon S. Enteric-coated peppermint-oil capsules in the treatment of irritable bowel syndrome: a prospective randomized trial. J Gastroenterol. 1997;32(6):765-768.
16. Carling L, Svedberg L, Hulten S. Short-term treatment of the irritable bowel syndrome: a placebo-controlled trial of peppermint oil against hyoscyamine. Opuscula Medica. 1989;34:55-57.
17. Lawson M, Knight R, Tran K, Walker G, Robers-Thomson I. Failure of enteric-coated peppermint oil in the irritable bowel syndrome: a randomized double-blind crossover study. J Gastroent Hepatol. 1988;3:235-238.
18. Nash P, Gould S, Barnardo D. Peppermint oil does not relieve the pain of irritable bowel syndrome. Br J Clin Pract. 1986;40:292-293.
19. Dew M, Evans B, Rhodes J. Peppermint oil for the irritable bowel syndrome: a multicentre trial. Br J Clin Pract. 1984;38(11-12):394,398.
20. Rees WDW, Evans BK, Rhodes J. Treating irritable bowel syndrome with peppermint oil. Br Med J. 1979;6:835-836.
21. Pittler M, Ernst E. Peppermint oil for irritable bowel syndrome: a critical review and meta-analysis. Am J Gastroenterol. 1998;93(7):1131-1135.
22. McKenzie J, Gallacher M. A sweet smelling success: use of peppermint oil in helping patients accept their colostomies. Nurs Time. 1989;85(27):48-49.
23. Sparks M, O’Sullivan P, Herrington A, Morcos S. Does peppermint oil relieve spasm during barium enema? Br J Radiol. 1995;68(812):841-843.
24. Jarvis L, Hogg J, Houghton C. Topical peppermint oil for the relief of spasm at barium enema. Clin Radiol. 1992;46:A435.
25. Duthie H. The effect of peppermint oil on colonic motility in man. Br J Surg. 1981;68:820.
26. Leicester R, Hunt R. Peppermint oil to reduce colonic spasm during endoscopy. Lancet. 1982;2(8305):989.
27. Peterson L, Bienvenu F. Peppermint Oil. The New Rural Industries: a Handbook for Farmers and Investors. Available at: http://www.rirdc.gov.au/pub/handbook/peppermint.html. Accessed August 1, 2006.
Hiki N, Kaminishi M, Yasuda K, et al. Multicenter phase II randomized study evaluating dose-response of antiperistaltic effect of L-menthol sprayed onto the gastric mucosa for upper gastrointestinal endoscopy. Dig Endosc. March 2012;24(2):79-86.
Threats to the health of the upper gastrointestinal (GI) tract including cancer, Helicobacter pylori infection, and other problems are typically detected using endoscopy. This procedure is optimized by suppressing gastric peristalsis through the use of pharmaceuticals. Some of these compounds cause unpleasant or serious adverse side effects, leading to a search for alternatives. Peppermint (Mentha x piperita) oil and L-menthol, a constituent, have been shown to have relaxant properties when used on smooth muscle in the GI tract. In this phase II, randomized, double-blind, placebo-controlled study, L-menthol was investigated for potential effects on gastric peristalsis during endoscopy.
Included patients were older than 20 years of age with health issues that required endoscopy. Exclusion criteria consisted of previous upper GI surgery, severe gastric problems or ulcers, gastric cancer treatment, or reflux esophagitis (heartburn). Additionally, those with upper GI bleeding needing hemostasis, problems with cardiac function or arrhythmia, an allergic reaction to L-menthol or peppermint oil, glucose-6-phosphate dehydrogenase (G6PD) deficiency, or those pregnant or nursing were excluded (endoscopy was used to assess certain exclusion criteria).
Patients were randomized to 4 treatment groups: 20 ml of either 0.4%, 0.8%, or 1.6% L-menthol preparations, or placebo. Both the L-menthol preparation (NPO-11) and the placebo were manufactured by Nihon Pharmaceutical Co.; Tokyo, Japan. An effort was made to address the aroma of the preparation by having study personnel wear masks and infusing study areas with peppermint oil. During the endoscopic procedure, pulse, percutaneous oxygen concentration, and electrocardiograms (ECGs) were assessed. ECGs were taken at 30 minutes before the endoscopy, during the procedure, after the treatment or placebo was given, and for 30 minutes after the endoscopy was finished. If patients met inclusion criteria as determined by endoscopy, investigators used a catheter to spray either treatment or placebo. Video taken during endoscopy was used to determine any presence of gastric peristalsis by observing if it occurred between 0 and 75 seconds after treatment was administered, with the grade of peristalsis observed from 75 to 105 seconds after treatment administration. A rating system was used ranging from grade 1 (no peristalsis) to grade 5 ("markedly vigorous peristalsis"). A scale ranging from "very easy" to "difficult" assessed whether peristalsis interfered with observation during endoscopy.
The primary outcome was whether peristalsis occurred between 0-75 seconds or 75-105 seconds after treatment was applied. Secondary outcomes included the comparison of mean scores of peristalsis both between baseline and endpoint and treatment and placebo groups, as well as the score's rating interference of peristalsis on endoscopic observation. Blood and urine analysis, ECGs, endoscopic observation, and the presence of physical symptoms were all used to assess any adverse side effects.
Although a total of 131 patients initially enrolled in the study, consent withdrawal, problems observed in endoscopy, or the absence of peristalsis prior to administration of treatment or placebo resulted in 90 patients in the per protocol group. Due to missing endoscopy images, 79 patients were analyzed (n=25 in the 0.4% group, n=19 in the 0.8% group, n=17 in the 1.6% group, and n=18 in the placebo group). Increased levels of the anti-H. pylori antibody immunoglobulin G (IgG) were found in 53 patients. Also, the grade of gastric peristalsis approached significance for baseline differences between patients (P=0.068).
There was a dose-response effect of the L-menthol preparation on the percentage of patients that had no gastric peristalsis after treatment administration, with 32.0% in the 0.4% group, 47.4% in the 0.8% group, and 52.9% in the 1.6% group as opposed to 5.6% in the placebo group. This proved to be both a significant (P=0.005) and non-linear relationship. In addition, the number of patients with no peristalsis was significantly higher in the 0.8% group (P=0.015) and the 1.6% group (P=0.009) than in the placebo group. The gastric peristalsis scores significantly decreased both after treatment and at the end of the endoscopic procedure in all L-menthol groups as compared with pre-treatment scores (P≤0.037). No significant differences were seen in the placebo group. Additionally, the peristalsis scores of the 0.8% group were significantly lower after treatment and at the end of the procedure as compared with the placebo group (P=0.028 and P=0.003, respectively). This was also seen for the 1.6% group (P=0.001 and P=0.010, respectively).
The percentage of patients that had the score of "very easy" or "easy" in terms of observing their endoscopy was 63.0% in the 0.4% group, 65.0% in the 0.8% group, 76.2% in the 1.6% group, and 36.4% in the placebo group. This increase was found to be significantly positively correlated with dosage according to various models (P≤0.009). Adverse side effects, including gastric upset, cardiac problems, headache, and abnormal ECGs, were observed across all groups in consistent amounts. In addition, no evidence of any reactions at the treatment site was seen.
In summary, the L-menthol preparation used inhibited gastric peristalsis in a dose-dependent manner. A previous study conducted by the authors showed the efficacy of peppermint oil in decreasing gastric spasm as compared with a pharmaceutical; however, a limitation of this previous study was the determination of dosage. They report that bioactivity levels plateau at 20 ml of 0.8% L-menthol, but that 1.6% of L-menthol may also be tolerated; however, the statistical comparison of adverse side effects between groups is not clearly reported. It is acknowledged that the various peristaltic grades between groups at baseline, as well as the small sample size, may confound the results somewhat. Also, it is concluded that changes observed in ECGs were not significant in comparison to the placebo and were likely due to the endoscopy itself, as previously reported. In conclusion, the demonstrated efficacy of 0.8% of L-menthol is worthy of phase III clinical trials to support its use during endoscopy.
Druppel voordat je gaat trainen een beetje pepermuntolie op je tong, en een uur later kunnen je spieren meer kracht genereren. Bovendien kun je verder en hoger springen, en is je reactiesnelheid verhoogd. Die opmerkelijke resultaten rapporteert de Iraanse bewegingswetenschappers Abbas Meamarbashi in Avicenna Journal of Phytomedicine.
Studie
Meamarbashi verdeelde 30 mannelijke studenten in een controlegroep en een experimentele groep. De onderzoeker druppelde de proefpersonen in de controlegroep een beetje mineraalwater op de tong, maar gaf de proefpersonen in de experimentele groep 50 microliter pepermuntolie. Dat zijn 1-5 druppels. Een kwartier en een uur na toediening testte Meamarbashi de proefpersonen.
De pepermuntplant is een kruising tussen spearmint [Mentha spicata] en watermunt [Mentha aquatica]. In pepermuntolie zit onder meer menthol, menthon en menthylacetaat.
Resultaten
De pepermuntolie vergrootte de kracht waarmee de proefpersonen een dynamometer [zeg maar: een veer] konden dichtknijpen, zorgde ervoor dat de proefpersonen vanuit een stilstaande positie hoger en verder konden springen, en verhoogde hun reactiesnelheid.
Dat laatste bepaalde Meamarbashi in een test waarbij de proefpersonen op een knop moesten drukken als ze een figuur op een scherm zagen verschijnen [Visual reaction time] of als ze een geluid hoorden [Audio reaction time].
Mechanisme(s)
De onderzoeker schuift meerdere theorieën naar voren die de effecten kunnen verklaren. "Current findings might be due to the relaxing effect of peppermint on the airway and bronchial smooth muscle tonicity with or without effect on the lung surfactant", luidt de ene. "Current results support the theory of stimulating effect of peppermint on the brain", luidt de andere.
Maar uiteindelijk geeft Meamarbashi toe dat hij het gewoon niet weet. "The mechanism underlying the effectiveness of peppermint observed in the current study needs further investigation."
Bron: Avicenna J Phytomed. 2014 Jan;4(1):72-8.
MENTHA PIPERITA = Menthe poivrée
MENTHA SPICATA (= MENTHA SYLVESTRIS) = Menthe crêpue ou menthe verte ou menthe douce
MENTHA ARVENSIS = Menthe des champs
MENTHA AQUATICA = Menthe aquatique ou menthe d'eau
MENTHA PULEGIUM = Menthe pouliot
La détermination botanique des menthes n’est pas simple car ce sont des plantes qui s’hybrident facilement, on rencontre donc parfois des menthes difficiles à classer, ce sont des formes de transition entre les espèces dites «pures ». A l’intérieur d’une même espèce la morphologie et l’aspect sont également variables selon les conditions de culture ( humidité, ensoleillement, nature du sol). Les menthes se rencontrent sur tous les continents et s'adaptent à tous les climats hormis les plus extrêmes.
Mentha piperita, la menthe poivrée est un hybride de la menthe aquatique avec soit la menthe crêpue soit la menthe du japon selon les botanistes. La menthe poivrée est la plus cultivée des menthes hybrides. Les menthes sont de petites plantes vivaces qui se propagent rapidement en envoyant des stolons dans toutes les directions, certaines variétés hybrides ne se multiplient que par voie végétative.
L’odeur de menthe est caractéristique et se dégage dès qu’on touche la plante ; l’huile essentielle qui contient les substances volatiles se concentre en effet dans les feuilles tout près de minuscules poils ( ou poils sécréteurs) très sensibles au contact.L'odeur de menthe est répulsive pour de nombreux animaux brouteurs et sert de moyen de défense et de "dissuasion" pour les menthes.
Les feuilles des menthes et les huiles essentielles de plusieurs menthes sont utilisées en phytothérapie et en aromathérapie.
COMPOSITION CHIMIQUE ET PROPRIETES
LES FEUILLES DE MENTHE
Les feuilles des différentes espèces de menthe renferment :
- des flavonoïdes protecteurs vasculaires, anti-inflammatoires, anti-radicaux libres mais non spécifiques des menthes,
- des triterpènes,
- des acides phénols toujours bien présents chez les Labiées : acide rosmarinique et caféique, puissants anti-oxydants et de ce fait anti-inflammatoires et protecteurs des tissus par leur capacité à neutraliser les radicaux libres.
Certaines variétés (cultivars) de Mentha spicata ont été sélectionnées pour leur teneur très élevée en acide rosmarinique,
- des pigments caroténoïdes provitamines A et anti-oxydants,
- de l’huile essentielle qui représente entre 0,5 et 3% de la plante sèche et dont la composition est très différente selon les espèces.
LES EXTRAITS AQUEUX ou HYDRO-ALCOOLIQUE DE MENTHE
Les extraits aqueux et les teintures alcooliques de menthe (M. piperita, M. spicata):
- Sont faiblement diurétiques.
- Possèdent une action ambivalente sur le système nerveux. On observe en général une action sédative apaisante, mais elle peut être précédée d'une phase tonique, avec excitation et risque d'insomnie quand on absorbe de grande quantité de tisane. On explique ce paradoxe par le fait que la fraction volatile (huile essentielle) est neurostimulante et une fois qu’elle est évacuée par la respiration, c’est la neurosédation qui domine.
- Sont anti-oxydants et antiradicaux libres donc anti-inflammatoires.
- Sont légèrement antispasmodiques des voies digestives et harmonisent la digestion.
HUILE ESSENTIELLE DE MENTHE POIVREE MENTHA PIPERITA
L’huile essentielle de Mentha piperita, la plus utilisée en aromathérapie, contient :
- 30 à 50% de menthol,
- 15 à 25% de menthone (ou cétone du menthol),
- ainsi que des fractions variables de pulégone, néomenthol, pipéritone.
Le menthol possède une odeur agréable pour les humains, il est "rafraichissant", tonique (peut retarder le sommeil), et antispasmodique digestif. Par voie local, il est antalgique, antiprurigineux ; par voie respiratoire il est antitussif. C'est une molécule volatile antibactérienne et antifongique . Le menthol peut provoquer chez l'enfant et le nourrisson un "spasme" glottique, donc un blocage des voies respiratoires surtout quand on irrite la muqueuse nasale. Ce risque disparait presque entièrement chez l'adulte. La menthone augmente le flux biliaire (cholagogue et cholérétique). L'huile essentielle de menthe poivrée est un antispasmodique des voies digestives et biliaires.
HUILE ESSENTIELLE DE MENTHE CREPUE MENTHA SPICATA
L'huile essentielle de menthe crêpue ou menthe verte ou menthe douce contient :
- environ 60% de carvone qui possède l'odeur mentholée douce typique de cette plante très utilisée en infusion en Afrique du Nord et dans la cuisine asiatique,
- environ 10 à 20% de limonène,
- moins de 2% de menthol.
La carvone est antispasmodique (surtout digestif), mais comme la majorité des cétones terpéniques elle est neurotoxique, elle l'est cependant moins que beaucoup d'autres cétones d'huiles essentielles.
Le limonène, qui correspond à la carvone désoxygénée, possède une odeur intermédiaire entre le citron et l'orange, il peut être irritant pour la peau et les muqueuses et possède peut-être un pouvoir de protection contre la cancérisation des tissus.
HUILE ESSENTIELLE DE MENTHE POULIOT MENTHA PULEGIUM
C'est la "pennyroyal oil" des Anglosaxons. On ne l'utilise pas en aromathérapie car elle contient un pourcentage important (60 à 80%) d'une cétone toxique pour le foie , la pulégone. Son métabolite secondaire le menthofuranne est lui aussi très hépatotoxique.
UTILISATIONS
INFUSION DE FEUILLES DE MENTHE :
L'infusion ou tisane de feuilles de la majorité des espèces de menthe est digestive, bien qu’une partie de l’huile essentielle disparaisse pendant l’infusion, il en reste suffisamment pour que l’abus de tisane puisse entraîner parfois une insomnie.
Les infusions de feuilles de menthe poivrée ou de menthe douce sont les plus agréables au goût et à l'odorat. L'infusion de feuilles de menthe contient des flavonoides et des acides phénols qui renforcent légèrement la défense immunitaire et sont anti-radicaux libres. C'est une infusion agréable aux vertus médicinales protectrices quand on en consomme très régulièrement.
HUILE ESSENTIELLE DE MENTHE :
Les huiles essentielles de menthe sont déconseillées aux femmes enceintes ou allaitant et chez les enfants de moins de 6 ans.
On les préconise pour :
- Les troubles digestifs mineurs, la digestion laborieuse.
Les huiles essentielles de Mentha piperita et Mentha spicata améliorent la digestion quand elle est lente et s'accompagne de flatulences. 2 à 3 gouttes par jour après le repas du midi
- Le syndrome de l'intestin irritable, la colite spasmodique, les troubles fonctionnels du colon.
L'huile essentielle de Mentha piperita est antispasmodique intestinal et antibactérienne. Ces deux propriétés sont bien utiles pour essayer de diminuer voir pour supprimer les troubles du syndrome de l'intestin irritable (douleurs et spasmes intestinaux, épisodes de diarrhée et de constipation, colite muqueuse, gaz intestinaux avec crampes). Il s'agit d'apporter un peu d'huile essentielle de menthe poivrée au niveau de l'intestin terminal et du colon. Pour cela on utilise des gélules entériques gastro résistantes à préparer en pharmacie. Il existe un kit pour les fabriquer mais c'est un peu compliqué.
Exemple de posologie:
Chez le grand enfant (au-delà de 12 ans) et l'adulte :
0,2 à 0,4 ml (soit environ 6 à 12 gouttes) d'huile essentielle de menthe poivrée par gélule gastro-résistante 1 à 3 fois par jour à prendre 1/2 heure AVANT le repas (sinon la gélule se détruit dans l'estomac), en cure de 2 à 3 semaines.
La posologie est souple car il faut commencer par un petit dosage pour vérifier qu'il n'y a pas d'intolérance (à type de sensation de brûlure digestive au niveau gastrique par exemple).
Les douleurs dentaires, maux de tête, douleurs musculaires, démangeaisons, le prurit.
L'huile essentielle de menthe poivrée est un antalgique de contact et elle provoque une sensation locale de froid.
Exemples : Une goutte d'huile essentielle de menthe poivrée sur une dent douloureuse, ou en utilisant un coton-tige imbibé d'huile essentielle. Application cutanée d'un mélange 2/3 huile de massage( huile végétale) et 1/3 huile essentielle de menthe poivrée sur la région douloureuse, ou qui démange, ou sur les tempes en cas de migraine.
Les infections des voies respiratoires, le rhume, la bronchite
L’odeur plaisante du menthol et son pouvoir bactéricide font qu’on utilise l'huile essentielle de menthe poivrée en inhalation ou par voie buccale en cas d’infections des voies respiratoires supérieures (rhume, bronchite, sinusite).
Mais ATTENTION, chez l’enfant le menthol peut induire un «spasme de la glotte » provoquant une suffocation qui peut être mortelle, donc pas d'huile essentielle de Mentha piperita ou spicata par voie respiratoire chez l'enfant de moins de 6 ans (certains thérapeutes abaissent la limite à 3 ans d'autres la montent à 8 ans).
Examples de posologie : Inhalation : 2 à 3 gouttes d'huile essentielle de menthe poivrée dans un grand bol d'eau chaude en inhalation, on peut ajouter quelques gouttes d'huile essentielle d'Eucalyptus globulus ou de Niaouli.
L’HE de menthe poivrée est très utilisée comme aromatisant en pharmacie, dans les produits d’hygiène, dans l’industrie agro-alimentaire. Le menthol entre dans la préparation de nombreuses spécialités pharmaceutiques : antiseptiques respiratoires, hygiène buccale, et bien sur dentifrices.
CULTURE DE LA MENTHE :
Les menthes font l’objet d’une exploitation agricole «industrielle » très mécanisée aux USA, au Brésil, en Uruguay en Chine et dans une moindre mesure en France ; elles sont faciles à cultiver même en appartement. On les propage par graines ou mieux par bouturage car les graines provenant en général d'hybrides donnent des résultats aléatoires. Ce sont des plantes vivaces qui repoussent à partir des organes souterrains au printemps et qui peuvent devenir envahissantes. Les fleurs de menthe attirent les butineurs, les abeilles les apprécient au même titre que la lavande ou la mélisse.
RESUME: UNE PLANTE DIGESTIVE ET ANTISPASMODIQUE
La feuille de menthe poivrée en tisane aide à digérer, à éliminer les gaz intestinaux et est sédative à petite dose.
L’Huile essentielle de menthe poivrée est stimulante, digestive et antibactérienne, utile en cas d’infections intestinales ou des voies respiratoires ; on l'utilise pour atténuer les symptomes de l'intestin irritable, la colite spasmodique.
Als je een beetje pepermuntolie [voornaamste bioactieve bestanddeel: (-)-menthol] oraal inneemt, dan zou je uithoudingsvermogen wel eens spectaculair kunnen toenemen. Dat gebeurde in ieder geval bij de 12 mannelijke studenten waarmee sportwetenschappers van de University of Mohaghegh Ardabili in Iran experimenteerden.
Als je een beetje pepermuntolie [voornaamste bioactieve bestanddeel: (-)-menthol, oraal inneemt, dan zou je uithoudingsvermogen wel eens spectaculair kunnen toenemen. Dat gebeurde in ieder geval bij de 12 mannelijke studenten waarmee sportwetenschappers van de University of Mohaghegh Ardabili in Iran experimenteerden.
We zeggen het maar meteen. Als je een beetje kritisch bent, en met je verkeerde been uit bed bent gestapt, dan kun je het onderzoek dat Abbas Meamarbashi and Ali Rajabi publiceerden in de Journal of the International Society of Sports Nutrition afbreken totdat er niets meer van over blijft. Methodologisch is de studie niet perfect.
Maar goed. Als je dit onderzoek meteen bij het groot vuil zet, dan mis je misschien de komst van een nieuw duursportsupplement dat net zo'n grote klapper wordt als rode biet. Want de effecten die de Iraniërs rapporteren zijn niet mis.
Als je een beetje pepermuntolie [voornaamste bioactieve bestanddeel: (-)-menthol] oraal inneemt, dan zou je uithoudingsvermogen wel eens spectaculair kunnen toenemen. Dat gebeurde in ieder geval bij de 12 mannelijke studenten waarmee sportwetenschappers van de University of Mohaghegh Ardabili in Iran experimenteerden.
Sportwetenschappers hebben meerdere keren bestudeerd wat er gebeurt als sporters pepermuntolie inademen, en onder meer ontdekt dat pepermunt het humeur en de longfunctie verbetert, en de verzuring vermindert. Maar of sporters ook daadwerkelijk harder of langer kunnen rennen door pepermuntolie, of wat er gebeurt als je pepermuntolie niet inademt maar slikt, dat hadden ze nooit onderzocht. Dus deden de Iraniërs dat.
Studie
De onderzoekers gaven hun proefpersonen gedurende 10 dagen elke dag een flesje met 0.5 liter water. Daarin hadden ze 0.05 milliliter gecontreerde pepermuntolie - de onderzoekers spreken consequent over "peppermint essential oil" - opgelost. Voor en na de suppletieperiode onderwierpen de onderzoekers de studenten aan het Bruce-protocol. Dat is een gestandaardiseerde inspanningstest waarbij proefpersonen steeds harder moeten rennen op een loopband, met een steeds iets hogere helling. De prestaties van de studenten verbeterden spectaculair. De afstand die ze konden afleggen nam toe met maar liefst 40.7 procent, de time to exhaustion met 24.9 procent. Alle effecten die de onderzoekers vastlegden waren statistisch significant.
Conclusie
De onderzoekers denken dat pepermuntolie op verschillende manieren werkt. "Relaxation of bronchial smooth muscles, increase in the ventilation and brain oxygen concentration, and decrease in the blood lactate level are the most plausible explanations", schrijven de Iraniërs.
Bron: J Int Soc Sports Nutr. 2013 Mar 21;10(1):15.
Beoordeling Phytother-res .2024 december;38(12):5806-5839. doi: 10.1002/ptr.8337. Epub 2024 3 okt. Patricia C Pires 1 2 3, Mahzad Motallebi 4, Mario Pedro Marques 5 6, Mafalda Correia 1 2, Ankur Sharma 7, Fouad Damiri 8 9, Huma Hameed 10, Sachin Kumar Singh 11 12, Kamal Dua 12 13, Niraj Kumar Jha 14, Célia Cabral 5 6 15, Francisco Veiga 1 2, Ana Cláudia Paiva-Santos 1 2
Mentha aquatica L., of watermunt, is een belangrijk lid van het geslacht Mentha en wordt al lang gebruikt in de traditionele geneeskunde, voornamelijk om luchtwegaandoeningen zoals verkoudheid te behandelen. Hoewel veel onderzoeken in de loop der jaren hebben aangetoond dat het potentieel gebruik groot is, ontbreekt er nog steeds een review die het echte potentieel van M. aquatica L. benadrukt. Het hoofddoel van dit artikel is dan ook om een grondige en multidisciplinaire kritische review te geven van M. aquatica L., inclusief de fytochemische karakterisering, belangrijkste activiteiten en huidige op de markt gebrachte cosmetische producten. Veel chemische verbindingen zijn geïdentificeerd als onderdeel van de samenstelling van M. aquatica L., zoals terpenen, fenolzuren, fenolen en terpenoïden, die in verband zijn gebracht met een enorm therapeutisch potentieel, namelijk ontstekingsremmende, antioxiderende, antibacteriële, antischimmel-, anti-obesitas en hepatoprotectieve activiteiten, met aanvullend antikankerpotentieel voor verschillende soorten tumoren (borst, long en huid), en verder ook nog psycho- en neuroactief potentieel bij depressie, of de ziekte van Alzheimer of de ziekte van Parkinson. Bovendien is bewezen dat het geschikt is voor cosmetische toepassingen, aangezien er al verschillende reinigings-, hydraterende, beschermende en/of geurmaskerende producten beschikbaar zijn die Mentha aquatica bevatten, met de belangrijkste functies die aan M. aquatica worden toegeschreven, zoals verfrissende/verkoelende effecten, kalmerende/rustgevende/ontspannende effecten en zuiverende effecten, eigenschappen die nauw verwant zijn aan zijn ontstekingsremmende en antioxiderende activiteiten.