Embedded Files
In de tropen wordt de mango net zoveel gegeten als de appel in de gematigde streken. In 1992 werd er dan ook 17 miljoen ton van deze vruchten geproduceerd (F.A.O., production yearbook, 1992). Het merendeel wordt rechtstreeks op de lokale markten verhandeld en geconsumeerd, slechts een beperkte hoeveelheid bereikt de noordelijke markten.
De plant
Mango's groeien aan stevige, vertakte, immergroene, bomen. Deze kunnen tot 40 meter hoog worden en hebben een zeer rijkbebladerde bolvormige kruin. De stevige, leerachtige, bladeren staan spiralig ingeplant op de takken. Ze zijn smal en lang (max. 40 cm) en staan op een bladsteel met aan de voet een duidelijk gewrichtje (een pulvinus). De boom vormt een zes meter lange spilwortel die voor de verankering zorgt. Vlak onder het bodemoppervlak ontstaat een dicht netwerk van fijne wortels die voedsel en water uit de bodem opnemen. De bloeiwijze ontstaat op het uiteinde van een jonge tak en draagt duizenden kleine, geelgroene bloemetjes. Er zijn mannelijke en tweeslachtige bloemen. De bloemen trekken, door geur en door nectarproduktie, insecten aan. Deze brengen het pollen over naar de stamper van de vrouwelijke bloemen. Uit de vruchtbeginsels ontstaat de vrucht.
De vrucht
Naargelang het geteelde ras variëren de vruchten sterk in grootte,. Sommige rassen leveren kleine vruchtjes van ongeveer 2.5 cm, andere produceren reusachtige vruchten van meer dan 25 cm en met een gewicht van ruim 1 kilo. Het ras Haden" levert vrij grote vruchten van ongeveer 0.5 kg. Deze variëteit kent een sterke opgang. De vruchten hebben een dunne leerachtige schil. Deze schil, die groen, rood of geel kan zijn,bevat een wit melksap. Sommige mensen reageren allergisch op deze latex. Door de vrucht grondig te schillen kan men dit euvel snel oplossen. Het vruchtvlees kan vezels bevatten, bij de betere rassen komt dit echter slechts in geringe mate voor. Ook de terpentijnsmaak varieert van ras tot ras. De beste rassen hebben gelig, zacht, vruchtvlees en een milde, zoete, smaak. De vrucht is uitzonderlijk rijk aan vitamine A, per gewicht bevat de mango 20 keer meer vitamine A dan de sinaas-appel.
Gebruik
Mango's voor de export worden onrijp geplukt. De vruchten worden dan in gekoelde laadruimten naar onze streken getransporteerd. Dit proces kan nadelige gevolgen hebben voor de smaak. Mango's die te koel vervoerd werden vertonen vaak grijze vlekken op de schil. De vrucht wordt op drie manieren geconsumeerd. Rijpe vruchten worden rauw gegeten, in Thailand en op de Filipijnen eet men de vrucht het liefst groen en onrijp. Onrijpe vruchten worden ook verwerkt in chutney's of als siropen en pasta's. Uit de pitten bereidt men veevoeder, of in tijden van schaarste een meel dat geschikt is voor menselijke consumptie.
Teelt
Mango's stellen geen specifieke eisen aan de bodem. Het best groeien ze op een losse, enigszins schrale bodem. De planten zijn vrij goed bestand tegen droogte, om de vruchten goed te laten rijpen hebben ze zelfs een droogteseizoen van 3 maanden nodig. Om zelf een mangoplant op te kweken moet men de pit eerst open te breken. Dit gebeurt best met een scherp mes. Werk de punt van het mes een paar millimeter in het hout en maak dan een draaiende beweging zodat de dikke wand lichtjes open splijt. Door het onrijpe plukken heeft het embryo, in de pit, immers niet voldoende voedsel kunnen opslaan. Het is te zwak om op eigen houtje door de wand te breken. Plant de pit in vochtige bladaarde en dek af met plastiek. Na een drietal weken, op een warme plaats in de schaduw, komen de eerste blaadjes tevoorschijn. De plastiek mag dan verwijdert worden en het jonge plantje mag geleidelijk gewend worden aan meer zonlicht. De plant vormt een uitgebreid wortelstelsel en moet in een vrij grote pot geplaatst worden. In ons klimaat zal de mangoboom niet bloeien.
Mangifera indica
Family: Anacardiaceae
Mangifera indica, an evergreen tree that can range from 30 feet to 100 feet in height, is one of about 50 mango species native to India, where it has been cultivated since 2000 BCE.1 The fruit of M. indica can differ in shape and size and the colors can vary from a yellowish-orange to green or red. Mangoes prosper in climates with clearly defined seasons.1 Though the tree now grows throughout the world, India remains the world’s largest producer.2
History and Cultural Significance
The common name “mango” is derived from the Tamil language that is native to southern India and Sri Lanka where the plant is called man·kay or man·gay. It is believed that a Chinese traveler named Hwen T’sang who visited India introduced the mango to the world in the first century CE. Mango cultivation spread to Brazil and the West Indies in the 1700s and Florida in the late 1800s. Portuguese traders brought mangos to East Africa, the Philippines and western Mexico. In the early 1800s mangos were transported to Hawaii where production is currently second only to India.2 In India the fruit is useful for both culinary and medicinal purposes. Popular foods are mango chutney, pickles, cereal flakes, custard powder and toffee.2 Mango is used in traditional Indian medicine as a laxative, diuretic and to treat heat stroke.1,3 Indians also chew the leaves to improve gum health.1 In African traditional medicine, a concoction made from the tree bark or roots is used to treat diarrhea and malaria. A leaf extract is rubbed on the forehead to treat headache.4 In western culture the plant is used predominantly for food. Mango is the second most popular fruit in the world. The fruit is common in jams, salads, squashes (sweetened fruit juice often served with added soda water) and preserves.5 The fruit contains vitamin A and C, and is a good source of potassium.1,3 Mango butter, an oily extract of the seed, is found in many cosmetic products such as lip balms and hand and body creams.
Modern Research
Recent studies indicate that mangoes may have anti-inflammatory, antioxidant and pain relieving properties.6,7,8 There is no current research regarding any therapeutic properties of mango butter.
Future Outlook
India accounts for about sixty percent of the world’s production of mangoes.9 While the United States, Brazil and Mexico are also major producers and exporters of the fruit,2 India has the best capability of expanding and meeting increasing global needs, in addition to its large domestic demand.2,9
References
1 Parrotta J. Healing Plants of Peninsular India. New York: CABI Publishing; 2001.
2 Davidson A. The Oxford Companion to Food. New York: Oxford University Press; 1999.
3 Wood R. The New Whole Foods Encyclopedia. New York: Penguin Books; 1999.
4 Neuwinger H. African Traditional Medicine: a Dictionary of Plant Use and Applications. Stuttgart: Medpharm Scientific Publishers; 2000.
5 Hocking G. A Dictionary of Natural Products. Medford, NJ: Plexus Publishing; 1997.
6 Ojewole J. Anti-inflammatory, analgesic, and hypoglycemic effects of Mangifera indica Linn. (Anacardiaceae) stem-bark aqueous extract. Methods Find Exp Clin Pharmacol. October 2005;27(8):547-554.
7 Remirez D, Tafazoli S, Delgado R, et al. Preventing hepatocyte oxidative stress cytotoxicity with Mangifera indica L. extract (Vimang). Drug Metabol Drug Interact. 2005;21(1):19-29.
8 Grover J, Yadav S, Vats V. Medicinal plants of India with anti-diabetic potential. Journal of Ethnopharmacology. 2002;81:81-100.
9 Mango Cultivation. National Bank for Agricultural and Rural Development (India). 2005. Available at: http://www.nabard.org/roles/ms/ph/mango.htm. Accessed November 14, 2005.
Schilderij Paul Gauguin 'Vrouw onder mangoboom'
Methods Find Exp Clin Pharmacol. 2005 Oct;27(8):547-54.
Antiinflammatory, analgesic and hypoglycemic effects of Mangifera indica Linn. (Anacardiaceae) stem-bark aqueous extract.
Previous studies in our laboratories and elsewhere have shown that some members of Anacardiaceae family possess antiinflammatory, analgesic and hypoglycemic effects in man and mammalian experimental animals. The present study was, therefore, undertaken to examine the antiinflammatory, analgesic and antidiabetic properties of the stem-bark aqueous extract of Mangifera indica Linn., M. indica a member of the Anacardiaceae family, in rats and mice. The stem-bark powder of M. indica was Soxhlet extracted with distilled water and used. The analgesic effect of the plant's extract was evaluated by the hot-plate and acetic acid test models of pain in mice, while the antiinflammatory and antidiabetic effects of the stem-bark extract were investigated in rats, using fresh egg albumin-induced paw edema, and streptozotocin (STZ)-induced diabetes mellitus, respectively. Morphine (MPN, 10 mg/kg i.p.), diclofenac (DIC, 100 mg/kg i.p.), and chlorpropamide (250 mg/kg p.o.) were used respectively as reference analgesic, antiinflammatory, and hypoglycemic agents for comparison. M. indica stem-bark aqueous extract (MIE, 50-800 mg/kg i.p.) produced dose-dependent and significant (p<0.05-0.001) analgesic effects against thermally and chemically induced nociceptive pain stimuli in mice. MIE (50-800 mg/kg i.p.) also significantly (p<0.05-0.001) inhibited fresh egg albumin-induced paw edema, and caused significant (p<0.05-0.001) hypoglycemic effects in rats. It is suggested that the analgesic effects of MIE (50-800 mg/kg i.p.) may be peripherally and centrally mediated. The different chemical constituents of the plant, especially the polyphenolics, flavonoids, triterpenoids, mangiferin, and other chemical compounds present in the plant may be involved in the observed antiinflammatory, analgesic, and hypoglycemic effects of the plant's extract. However, the results of this experimental animal study lend pharmacological credence to the suggested folkloric uses of the plant in the management and control of painful, arthritic and other inflammatory conditions, as well as in the management of adult-onset type 2 diabetes mellitus in some rural African communities.
Plant Foods Hum Nutr. 2010 Mar;65(1):83-9. doi: 10.1007/s11130-010-0161-9.
A search for hepatoprotective activity of fruit extract of Mangifera indica L. against oxidative stress cytotoxicity.
Pourahmad J1, Eskandari MR, Shakibaei R, Kamalinejad M.
Mango (Mangifera indica L.) and their components are commonly used in folk medicine for many curative effects. The protective effects of different concentrations of aqueous extract of Mangifera indica L. fruit (Mango Extract) (20, 50 and 100 microg/ml) and also gallic acid (100 microM) as a pure compound in the extract were examined against oxidative stress toxicity induced by cumene hydroperoxide (CHP) in isolated rat hepatocytes. The extracts and gallic acid (100 microM) protected the hepatocyte against all oxidative stress markers including cell lysis, ROS generation, lipid peroxidation, glutathione depletion, mitochondrial membrane potential decrease, lysosomal membrane oxidative damage and cellular proteolysis. Mango Extracts (20, 50 and 100 microg/ml) were more effective than gallic acid (100 microM) in protecting hepatocytes against CHP induced lipid peroxidation. On the other hand gallic acid (100 microM) acted more effective than Mango Extracts (20, 50 and 100 microg/ml) at preventing lysosomal membrane damage. In addition H(2)O(2) scavenging effect of all extracts were determined in hepatocytes and compared with gallic acid (100 microM). There were no significance differences (P<0.05) between all plant extracts and gallic acid (100 microM) in H(2)O(2) scavenging activity. These results suggest a hepatoprotective role for Mango Extract against liver injury associated with oxidative stress.
Medical use Mangoplant
In addition to mango’s food value, it has also been used for its medicinal value. In Samoa, a bark infusion has been a traditional remedy for mouth infections in children (pala gutu), and in Tonga, infusions of leaves of mango, the orange (Citrus sinensis), and other species are used to make a potion to treat relapse sickness (kita).In India, a drink made from unripe mango fruit is used as a remedy for exhaustion and heat stroke. Half-ripe fruit eaten with salt and honey is used for a treatment of gastro-intesti-nal disorders, bilious disorders, blood disorders, and scurvy.Ripe mangos are a rich source of vitamin A, and are used to treat vitamin A deficiencies such as night blindness.Diabetes has been treated with a drink made from the in-fusion of fresh mango leaves. Dried mango seed ground into flour is used to treat diarrhea. Diarrhea and throat disorders are treated by gargling bark extracts mixed with water. In India, fruit sap has been used to treat the pain of bee and scorpion stings. Many of the traditional Indian medicinal uses of mango involve eating unripe fruit. It should be noted that unripe fruit contains a lot of the toxic sap that when eaten in excess can cause throat irritation,indigestion, dysentery, and colic.
Page updated
Google Sites
Report abuse