Camellia, thee in soorten
De theeplant is de bekendste vertegenwoordiger van de familie van de Theaceae. Deze plantenfamilie is in onze streken niet inheems. De Camellia sinensis zelf zou oorspronkelijk afkomstig zijn uit China, vanwaar hij uitgevoerd werd naar andere landen zoals Japan, India, Sri Lanka, …
Van de theeplant bestaan er twee belangrijke variëteiten, namelijk de Camellia sinensis var. sinensis en de Camellia sinensis var. assamica. Van de eerste variëteit wordt voornamelijk groene thee en Chinese zwarte thee gemaakt. De tweede variëteit wordt gebruikt om de Indische Assamthee te bereiden. Daarnaast bestaat er ook nog een derde variëteit, de Camellia sinensis var. cambodiensis. Deze theeplant uit Cambodja wordt hoofdzakelijk gebruikt voor het kweken van nieuwe cultivars vanwege zijn groot aanpassingsvermogen aan wisselende klimatologische omstandigheden.
Lees verder http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/gezonde-voeding/138108-camellia-thee-in-soorten.html
Camellia, Chinese thee als antioxidant
Thee, Camellia sinensis en vooral de groene thee is de laatste jaren als een gezonde drank bekend geraakt, en dat vooral omwille van zijn anti-oxidantwerking. Wat is een anti-oxidant en hoe werkt Camellia sinensis?
Antioxidantia zijn, zoals de naam reeds doet vermoeden, stoffen die de schadelijke, maar normale effecten van het fysiologische oxidatieproces in dierlijk weefsel kunnen afremmen. Dit proces is een gevolg van aërobe ademhaling en metabolisme.
Het oxidatief proces
Zuurstof (O2) is een erg agressieve stof die grote schade kan toebrengen aan onze cellen. Het wordt immers gemakkelijk omgezet naar verschillende reactieve vormen die optreden als oxidanten, of stoffen die zuurstofverbindingen doen ontstaan.
Verschillende van deze oxidanten zijn vrije radicalen die een zuurstofatoom bevatten zoals OH· en NO·. Deze ‘reactive oxygen species’, kortweg ROS, zijn chemische verbindingen die een ongepaard elektron bevatten. Een vrij radicaal is zeer reactief
omdat het zo snel mogelijk een elektron aan een andere verbinding probeert te onttrekken. Wanneer dat elektron wordt onttrokken aan DNA, lipiden of eiwitten kan dit de start betekenen van een reeks degeneratieve reacties met onherstelbare schade in de
cellen of weefsels in ons lichaam tot gevolg.
Antioxidantia of zuurstofvangers
Vrije radicalen ontstaan niet enkel in het lichaam, maar kunnen eveneens veroorzaakt worden door exogene omgevingsfactoren zoals luchtvervuiling, roken of zonlicht.
Het menselijk lichaam beschikt over verschillende verdedigingsmechanismen om de ongecontroleerde kettingreacties als gevolg van radicaalvorming te beteugelen. Deze mechanismen fungeren via lichaamseigen enzymatische stoffen, en via anti-oxidantia aangereikt door de voeding. De belangrijkste nutriënten in deze categorie zijn:
vitamine C
vitamine E
carotenoïden
flavonoïden
Antioxidanten blokkeren het oxidatief proces door de vrije radicalen te neutraliseren. Hierbij geven ze een elektron af aan het vrije radicaal waardoor het antioxidant in feite zelf geoxideerd wordt.
Wanneer de verdedigingsmechanismen van het lichaam tegen oxidatieprocessen tekortschieten, komt het lichaam onder oxidatieve stress te staan waardoor DNA, eiwitten of lipiden kunnen aangetast worden. Men neemt aan dat dit een belangrijke factor is in het ontstaansmechanisme van heel wat aandoeningen zoals coronaire hartziekten, ziekte van Alzheimer, bepaalde kankers of autoimmuunaandoeningen.
Thee als antioxidant
De flavanolen, algemeen gekend onder de naam ‘catechinen’, omvatten de meest actieve componenten van groene theebladeren en zijn aanwezig onder een aantal verschillende chemische moleculen. De voornaamste hiervan zijn:
Epicatechin (EC)
Epicatechin-3-gallate (ECG)
Epigallocatechin (EGC)
Epigallocatechin-3-gallate (EGCG)
ECGC is aanwezig in de hoogste concentratie en zou eveneens verantwoordelijk zijn voor de voornaamste geneeskrachtige eigenschappen van groene thee. Uit vele studies blijken flavonoïden erg krachtige antioxidanten te zijn. Ze komen vooral voor in fruit, groenten, granen en dranken zoals rode wijn en thee. Eén kopje thee zou relatief gezien evenveel antioxidatieve activiteit vertonen als vier appelen of zeven glazen sinaasappelsap. Door zijn gemakkelijk gebruik als dagelijkse drank kan de Chinese en vooral de groene thee dan ook een goede bijdrage leveren aan de gezondheid van elke mens.
Review Shows No Definitive Benefits of Green Tea in Risk for Cancer or Cardiovascular Disease or in Weight Loss
Johnson R, Bryant S, Huntley AL. Green tea and green tea catechin extracts: An overview of the clinical evidence. Maturitas. December 2012;73(4):280-287.
In traditional Chinese medicine, drinking green tea (Camellia sinensis) is recommended to prevent disease. Tea leaves contain polyphenols, mostly catechins, of which the major one is epigallocatechin-3-gallate. Smaller quantities of caffeine, theanine, theobromine, theophylline, and phenolic acids are also found in the leaves. Many of green tea's health benefits are attributed to the antioxidant capacity of those compounds. Many investigators have focused their research on the association between green tea catechins and cancer risk, cardiovascular disease risk, and weight loss. The aim of this literature review was to give an overview of the association between green tea and those three health conditions.
The authors included systematic reviews and meta-analyses describing studies of green tea or green tea catechin extracts that focused on clinical outcomes. They searched the MEDLINE, MEDLINE In-Process, and Embase databases up to April 2012 for English-language papers. To measure the quality of the articles, the authors used the Assessment of Multiple Systematic Reviews (AMSTAR) tool. The authors identified 124 papers, of which two on cancer risk, four on cardiovascular risk, and two on weight loss met their inclusion criteria for this review.
The two reviews on cancer risk were considered high quality. Boehm et al. included 50 cohort and case-control studies on all cancer types focusing on cancer risk and mortality.1 Sturgeon et al. focused on risk and recurrence of all cancer types with green tea consumption and included 23 studies, of which most were case-control studies.2 In most of the studies in the two review articles, a green tea beverage was used. Tea consumption was generally measured in cups, comparing low or no consumption with higher consumption. Reporting on those two articles, the authors note that the data for risk reduction of breast, prostate, endometrial, ovarian, and liver cancer suggest a positive effect of green tea. For oral/pharyngeal, esophageal, gastric, lung, bladder, and colorectal cancer, the studies showed mixed results.
Of the four reviews and meta-analyses on green tea and the risk for cardiovascular disease, three reviewed the effect of green tea on cardiovascular risk factors, and one reviewed the effect of green tea on coronary heart disease (CHD) incidence and mortality. Hooper et al.3 included randomized, controlled trials (RCTs) in which the intervention was an increased intake of flavonoids or foods rich in flavonoids, including green tea, vs. a control diet. Four of those RCTs (with 378 participants) reported data on the effect of green tea on low-density lipoprotein (LDL) cholesterol and three trials (358 participants) reported on the effect of green tea on high-density lipoprotein (HDL) cholesterol. Those trials showed a decrease in LDL (-0.23) and a nonsignificant decrease in HDL. Three trials (118 participants) showed nonsignificant changes in blood pressure. According to the authors, a high level of heterogeneity was noted among the trials and half of them reported industry funding.
Kim et al.4 reviewed 20 trials (1,415 participants) on the effect of green tea in any form (beverage or extract) on lipid levels. In that review, green tea, compared with placebo, reduced total cholesterol and LDL but had no significant effect on HDL or triglycerides.
A similar review by Zheng et al.5 included 14 RCTs (1,136 participants). Total cholesterol was significantly reduced in subjects supplemented with green tea compared with control subjects, with low heterogeneity. LDL was significantly decreased in groups consuming green tea, with modest heterogeneity. Changes in HDL were not significant.
Wang et al.6 reviewed case-control and cohort studies in which tea consumption (black and green tea) was compared with an unspecified control, with the incidence or mortality of coronary artery disease (CAD) as the outcome measure. The green tea studies included three case-control studies (899 cases; 2,988 controls) and two prospective cohort studies (49,082 participants). A meta-analysis of the data suggested a risk ratio of 0.83 for CAD in routine green tea drinkers vs. nondrinkers or occasional drinkers. Subgroup analyses showed this protective effect to be evident only in case-control studies and in males, leading the authors to conclude that, "There are no robust data to support the finding of reduced CAD risk in green tea drinkers."
Included in the two relevant reviews on green tea and weight loss was the high-quality Phung et al. review,7 which included 15 RCTs (1,243 participants) on the effect of green tea, with and without caffeine, on body mass index, body weight, waist circumference, and waist-to-hip ratio. The other review by Hursel et al.8 included 11 RCTs on the effect of green tea compared with placebo on weight loss and weight maintenance. Short-term RCTs demonstrated that green tea consumption helped reduce body weight and maintain weight, but not to clinically relevant levels. Other anthropometric measures were not affected by green tea consumption. Clinical and statistical heterogeneity was noted in the included trials.
"Whilst there is a considerable body of evidence for green tea with some of it suggesting a positive effect, it is difficult to be definitive as to its health benefits," conclude the authors.
―Shari Henson
References
1Boehm K, Borrelli F, Ernst E, et al. Green tea (Camellia sinensis) for the prevention of cancer. Cochrane Database Syst Rev. July 8, 2009;(3):CD005004. doi: 10.1002/14651858.CD005004.pub2.
2Sturgeon JL, Williams M, van Servellen G. Efficacy of green tea in the prevention of cancers. Nurs Health Sci. 2009;11(4):436-446.
3Hooper L, Kroon PA, Rimm EB, et al. Flavonoids, flavonoid-rich foods, and cardiovascular risk: a meta-analysis of randomized controlled trials. Am J Clin Nutr. 2008;88(1):38-50.
4Kim A, Chiu A, Barone MK, et al. Green tea catechins decrease total and low-density lipoprotein cholesterol: a systematic review and meta-analysis. J Am Diet Assoc. 2011;111(11):1720-1729.
5Zheng XX, Xu YL, Li SH, Liu XX, Hui R, Huang XH. Green tea intake lowers fasting serum total and LDL cholesterol in adults: a meta-analysis of 14 randomized controlled trials. Am J Clin Nutr. 2011;94(2):601-610.
6Wang ZM, Zhou B, Wang YS, et al. Black and green tea consumption and the risk of coronary artery disease: a meta-analysis. Am J Clin Nutr. 2011;93(3):506-515.
7Phung OJ, Baker WL, Matthews LJ, Lanosa M, Thorne A, Coleman CI. Effect of green tea catechins with or without caffeine on anthropometric measures: a systematic review and meta-analysis. Am J Clin Nutr. 2010;91(1):73-81.
8Hursel R, Viechtbauer W, Westerterp-Plantenga MS. The effects of green tea on weight loss and weight maintenance: a meta-analysis. Int J Obes (Lond). 2009;33(9):956-961
Over L-theanine
L-theanine is a water soluble amino acid found in green tea and in mushrooms. Purified L-theanine is available as an oral dietary supplement. It is consumed for its perceived antioxidant and relaxant effects (12). Several in vitro and animal studies have shown that L-theanine has lipid lowering (1), neuroprotective (2) (16), anti-obesity (3) and antitumor (1) properties. It can also affect the levels of some neurotransmitters (10) (11), prevent beta-amyloid-induced cognitive dysfunction (13), and was shown to extend longevity in C. elegans (20).
When combined with antipsychotic treatment, L-theanine was shown to alleviate anxiety in patients with schizophrenia (17). Epidemiological data suggest its benefits for prevention of stroke (4) and small studies indicate that a combination of L-theanine and caffeine improves cognitive performance (14) (15). L-theanine may help improve sleep quality in boys with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) (18).
L-theanine also enhances the chemotherapeutic effects of doxorubicin (5) and idarubicin (6), and alleviates the adverse effects from use of these agents in vitro (7).
Zhang G, Miura Y, Yagasaki K. Effects of dietary powdered green tea and L-theanine on tumor growth and endogenous hyperlipidemia in hepatoma-bearing rats. Biosci Biotechnol Biochem. 2002; 66(4):711-6.
Kakuda T. Neuroprotective effects of the green tea components L-theanine and catechins. Biol Pharm Bull. 2002; 25(12):1513-8.
Zheng G, Sayama K, Okubo T, Juneja LR, Oguni I. Anti-obesity effects of three major components of green tea, catechins, caffeine and L-theanine, in mice. In Vivo. 2004;18(1):55-62.
Sato Y, Nakatsuka H, Watanabe T, Hisamichi S, Shimizu H, Fujisaku S, et al. Possible contribution of green tea drinking habits to the prevention of stroke. Tohoku J Exp Med. 1989; 157(4):337-43.
Sugiyama T, Sadzuka Y. Combination of L-theanine with doxorubicin inhibits hepatic metastasis of M5076 ovarian sarcoma. Clin Cancer Res. 1999; 5(2):413-6.
Sadzuka Y, Sugiyama T, Sonobe T. Improvement of idarubicin induced antitumor activity and bone marrow suppression by L-theanine, a component of tea. Cancer Lett. 2000;158(2):119-24.
Sugiyama T, Sadzuka Y. L-theanine, a specific glutamate derivative in green tea, reduces the adverse reactions of doxorubicin by changing the glutathione level. Cancer Lett. 2004;212(2):177-84.
Tsuge H, Sano S, Hayakawa T, Kakuda T, Unno. T. L-theanine, gamma-glutamylethylamide, is metabolized by renal phosphate-independent glutaminase. Biochim Biophys Acta. 2003;1620(1-3):47-53.
Sadzuka Y, et al. Efficacy of theanine is connected with theanine metabolism by any enzyme, not only drug metabolizing enzymes.Food Chem Toxicol 2006; 44(2):286-92.
Yokogoshi H, et al. Theanine-induced reduction of brain serotonin concentration in rats. Biosci Biotechnol Biochem 1998; 62(4): 816-17.
Yokogoshi H, et al. Effect of theanine, r-glutamylethylamide, on brain monoamines and striatal dopamine release in conscious rats.Neurochem Res 1998; 23(5): 667-73.
Lu K, et al. The acute effects of L-theanine in comparison with alprazolam on anticipatory anxiety in humans. Hum Psychopharmacol Clin Exp 2004: 19: 457-65.
Kim TI, Lee YK, Park SG, et al. l-Theanine, an amino acid in green tea, attenuates beta-amyloid-induced cognitive dysfunction and neurotoxicity: reduction in oxidative damage and inactivation of ERK/p38 kinase and NF-kappaB pathways. Free Radic Biol Med.2009 Dec 1;47(11):1601-10.
Owen GN, Parnell H, De Bruin EA, Rycroft JA. The combined effects of L-theanine and caffeine on cognitive performance and mood.Nutr Neurosci. 2008 Aug;11(4):193-8.
Giesbrecht T, Rycroft JA, Rowson MJ, De Bruin EA. The combination of L-theanine and caffeine improves cognitive performance and increases subjective alertness. Nutr Neurosci. 2010 Dec;13(6):283-90.
Di X, Yan J, Zhao Y, et al. L-theanine protects the APP (Swedish mutation) transgenic SH-SY5Y cell against glutamate-induced excitotoxicity via inhibition of the NMDA receptor pathway. Neuroscience. 2010 Jul 14;168(3):778-86.
Ritsner MS, Miodownik C, Ratner Y, et al. L-theanine relieves positive, activation, and anxiety symptoms in patients with schizophrenia and schizoaffective disorder: an 8-week, randomized, double-blind, placebo-controlled, 2-center study. J Clin Psychiatry. 2011 Jan;72(1):34-42.
Lyon MR, Kapoor MP, Juneja LR. The effects of L-theanine (Suntheanine®) on objective sleep quality in boys with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD): a randomized, double-blind, placebo-controlled clinical trial. Altern Med Rev. 2011 Dec;16(4):348-54.
Heese T, Jenkinson J, Love C, et al. Anxiolytic effects of L-theanine—a component of green tea—when combined with midazolam, in the male Sprague-Dawley rat. AANA J. 2009 Dec;77(6):445-9.
Zarse K, Jabin S, Ristow M. L-Theanine extends lifespan of adult Caenorhabditis elegans. Eur J Nutr. 2012 Sep;51(6):765-8.
Kop groene thee bij je maaltijd maakt minder eten mogelijk makkelijker
In groene thee zitten stoffen die de werking van insuline versterken. In epidemiologische studies vermindert het drinken van groene thee de kans op diabetes-2 [Ann Intern Med. 2006 Apr 18;144(8):554-62.], en in reageerbuisstudies met spiercellen en humane studies verhogen extracten van groene thee de gevoeligheid voor insuline.
Onderzoekers van Lund University vroegen zich af of ze die effecten ook konden zien als mensen een kop groene thee drinken bij een maaltijd, en deden daarom een experiment met 15 proefpersonen van 22-35 jaar. De Zweden hoopten dat na een maaltijd met groene thee de glucose- en insulinespiegel minder snel steeg dan normaal. Daardoor zou groene thee de kans op het ontwikkelen van diabetes kunnen verminderen.
De onderzoekers gaven hun proefpersonen twee keer een maaltijd met wit brood en kalkoen. De ene keer dronken de proefpersonen daarbij een kop heet water, de andere keer een kop groene thee van 300 ml. De onderzoekers gebruikten Sencha-thee, een groene theesoort uit Japan.
De onderzoekers lieten 9 gr gedroogde senchabladeren 3 min trekken in 300 ml water van 85 graden. Het eindresultaat was een kop thee met 80 mg cafeïne, 26 mg epicatechin [EC], 90 mg epicatechin gallate [ECG] en 32 mg epigallocatechin gallate [EGCG].
Effect op de insuline- en glucosespiegel had de toevoeging van groene thee aan de maaltijd nauwelijks, ontdekten de Zweden. De groene thee remde de stijging van de insuline- en glucosespiegel weliswaar, maar het effect was niet statistisch significant.
Wel statistisch significant was het effect van groene thee op het gevoel van verzadiging na de maaltijd. Dat gevoel was anderhalf uur na de maaltijd significant hoger. Bovendien voelden de proefpersonen zich na hun groene thee-maaltijd 'voller'.
Een interessante ontdekking, vinden de Zweden. Als een grotere studie met dikke proefpersonen hun uitkomsten bevestigt, dan zouden mensen overgewicht kunnen bestrijden als ze groene thee bij hun maaltijden gaan drinken.
Bron: Nutr J. 2010 Nov 30;9:63.