Embedded Files
Introdución
Introdución
A adolescencia era o período que comprendía dende os 12 aos 16 anos. Cando un neno romano entraba neste período da súa vida, supoñía cambios no ámbito da escola, que pasaba a ter una educación máis especializada.
Soamente os varóns das clases privilexiadas recibían esta educación, porque eran os que podían costeala. A maioría dos nenos xa non cursaban este estudos porque non tiñan cartos suficientes e os seus pais poñíanos a traballar.
Nos seguintes apartados describiremos os cambios producidos respecto á etapa educativa anterior.
Novo local
Novo local
Na infancia os nenos acudían ó ludus, pero neste novo período cambian de local e reciben as clases nun local máis luxoso. Este novo local estaba decorado con escenas de literatura, mapas, figuras xeométricas...
Nunhas recentes escavacións arqueolóxicas en Exipto, atopáronse os restos dunha escola romana. Na imaxe podemos observar cómo era unha antiga escola romana, onde os alumnos sentaban en bancos a ler ou escribían de pé nas paredes.
Fonte | Roman-Era School Found in Egypt
Nas paredes desta escola atopáronse varios textos escritos en grego. Nun deles facíase unha referencia á Odisea e fala de Helena de Troia dicindo que drogou aos seus hóspedes. Noutro, advírtese aos alumnos que terán que traballar duro se queren dominar a oratoria.
Fonte | Roman-Era School Found in Egypt
O grammaticus
O grammaticus
O mestre, ao igual que o local, tamén cambia. En lugar de ser un magister ludi vai ser o grammaticus.
A principal diferencia é que este último está moito mellor pagado e mellor considerado que o primeiro.
Nas clases que daba este novo profesor os alumnos aprendían: literatura latina e grega, filosofía, ciencia e retórica.
O ensino na adolescencia era bilingüe, aprendían tanto en latín como en grego. O sistema utilizado polo grammaticus era o sistema educativo grego.
Imaxe do grammaticus xunto aos seus discipulii
Sistema educativo
Sistema educativo
Durante a segunda etapa da infancia (7-12 anos) os alumnos aprendían a leer, escribir, contar...
Nesta nova etapa, dos 12 aos 16 anos, as clases centrábanse en explicar e comentar textos literarios.
Metodoloxía
Metodoloxía
Nunha clase da antiga roma, os alumnos acomodábanse en tallos e escribían apoiados nos seus xeonllos. O sillón que ocupaba o mestre era a cathedra. Desta palabra derivan termos como "cadeira", "catedrático", e "catedral".
Durante a clase o mestre dáballes os alumnos un texto. O primeiro que debían facer era una lectio, é dicir una lectura para comprender o texto, despois tíñano que aprender de memoria, proceso o que se lle chamaba recitatio. Cando xa se finalizaran estes dous pasos o mestre comezaba a enarratio, unha explicación do contido e da forma do texto que os dicípulos leran e recitaran previamente. Despois de que o mestre rematara realizábase unha corrección do texto e analizábase o seu estilo. O conxunto destas dúas acción recibía o nome de emendatio. Ao final de todo cando todos os pasos anteriores estaban rematados os discípulos tiñan que facer un comentario persoal, en latín iudicium.
Se nos paramos a pensar e lemos atentamente o que facían os alumnos da antigüidade romana cos textos, podemos observar que moitas das cousas que facían facémolas nós hoxe en día.
A metodoloxía cos de entre 12 e 16 anos cambia bastante coa que se utilizaba cos de entre 7 e 12. Nesta segunda etapa da infancia o sistema consistía en aprender a base de repetición, memorización e imitación e soíanse empregar os castigos corporais. Os alumnos debían tomar notas do que dicía o grammaticus, interpretar ós grandes poetas do seu tempo e mesmo realizar as súas propias composicións.
O mestre falaba "ex cathedra". Esta locución latina é utilizada nos nosos días cando queremos expresar que alguén fala dende unha posición de autoridade, ben sexa debido ao seu cargo ou á súa capacidade intelectual.
Ex cathedra
Ex cathedra
"Ex cathedra" é unha locución latina que significa literalmente "desde a cadeira". Está composta por ex (preposición de ablativo "dende") e cathedra (ablativo de "cadeira"), e soemos empregala para referirnos a alguén que fala, de xeito maxistral e solemne, coa autoridade que corresponde ao cargo que ocupa (ben sexa un xuíz, un profesor etc.) sendo así a cadeira ou cátedra unha metonimia da función. Polo tanto, adoita empregarse para expresarse de xeito maxistral e moi solemne.
Máis información na Galipedia
O mestre debía asumir tamén o papel de pai e proporcionar ós alumnos a orientación moral necesaria.
Quintiliano, por exemplo, buscaba que a súa técnica de docencia e ensino fora mediante cadros de honor e premios, pois rexeitaba totalmente os castigos corporais, algo por outro lado moi habitual na escola romana superior.
Denominábase catomidiare á técnica que empregaban algúns mestres para pegarlle ós alumnos menos aplicados. Nos casos máis graves, o mestre podía recurrir ó compedes, un instrumento de madeira ou ferro, empregado tamén para castigar a escravos
O ano escolar comezaba en marzo, o primeiro mes do calendario romano, despois da festa Quinquatrus do día 19 en honor a Minerva e consagrada aos escolares. As vacacións de verán prolongábanse dende finais de xullo ata a metade de outubro.
A xornada escolar dun neno romano era parecida a dos nenos agora. O horario da escola podería ser de cinco ou seis horas e preferíanse as horas temperadas da mañá avanzada. Nas xornadas primaverais e veraniegas, as leccións prolongábanse tamén pola tarde.
Atenea (Minerva), deusa da sabedoría, das artes e das ciencias. Museos Capitolinos. Roma | Imaxe de DivesGallaecia en Flickr
Report abuse