Canto popolare_2

Raviscanina e il canto popolare

(in Annuario ASMV 2001 pp. 156-164)

di Mario N. Giuliano

Elenco dei testi raccolti:

1. Accome vògliu fa’ pe’ venì’ llòcu / bisògna che lu sóle me fàccia amìcu / nu giardiniégliu me vògliu fa’ llòcu / ci ‘ògliu piantàne limungèlle e ficu / se caccherùnu vè’ a passà ra llòcu / se ricurdàsse l’amicìzia antìca.
2. Acquànt’è bèlla la bellézza tóva / o Diu quantu piàci agli uócci miéi / ìu se nu’ ll’àggiu ‘ssa bellézza tóva / ci accòppu lu sciùme e me ci ménu.
3. Affàccite alla finèstra ‘Mperiàna / figlia re ‘nu gran duca ‘Manuèle / tu ci le puórti le velàngi ‘n mani / come justu le pòrta San Michèle.
4. Amóre miu che stai tantu luntànu / chi te lu fane gliù liéttu la séra / preàmmu Diu che ci avvicinàmmu / ca te gliù facciu ìu matìna e séra.
5. Amore miu te sóngu servitóre / chéllu che me cumànni te ‘ògliu fa’ / se me cumànni che me ‘ó fa’ murì / ìu murì vogliu pe’ t’accuntentà’
6. Àngiula séte e Àngiula ve ciamàte / sì n’angiulélla re llu paravìsu / quannu murìte ‘n paravìsu jàte / cu gli àngiuli parlàte e ve n’ascìte.
7. Bèlla ca ‘n piéttu a Vvui ci sta ‘na fónte / ‘u papa ci l’ha missa l’àcqua santa / e chi se ‘ò véve l’acqua re ‘ssa fónte / ci vònnu li renàri re cuntànti / e li renàri miéi só’ liésti e prónti / ìu ‘ss’ acqua m’àggia véve fi’ che campu.
8. Bèlla ca ‘ssi uócci tuói só’ tribbunàli / ci fannu la giustìzia re ll’amóre / e ‘sse manélle toie só’ calamàri / méttenu pénna ‘n carta a tutte l’óre.
9. Bèlla ca ‘ssi uócci tuói nun só’ de carne / só’ tutti r’òru e ricmàte pèrle.
10. Bèlla ca ‘ssi uócci tuói só’ ddui pugnàlòi / ‘uàrdenu tutti e ddui pe me ferì’ / mó m’hai ferìtu ‘u còre e sangu èsci / ‘sta vita rura pòcu e se fenìsci.
11. Bèlla ca ìu mó me partu e vacu a Róma / quatt’àngiuli me pòrtu ‘n cumpagnìa / quannu sémmu arrivàti réntu Róma / ‘na léttera te scrìvu e te l’abbìu / réntu ci la méttu ‘na bèlla cróna / ca te la rici pe’ licòrdu miu. / Se ‘n casu ‘éssa murìne réntu Róma / tu rici ‘na preghiéra a cuntu miu. (cfr. Martini Mario, Almanacco di Piedimonte e Casali, 2000, p. 637)
12. Bèlla ca re lle bbèlle ‘n’hai paràggiu / lu sóle ‘n frónte a tté ci scrive e lèggi.
13. Bèlla figlióla accóncite ‘ssi panni / ca c’è arrivàta l’óra re partì’ / alla casa tova c’è cungìti gli anni / alla casa re ll’amànte ha da ì’ a murì’. / Vògliu sapéne chi te vò’ cciu bbène / se màmmeta che t’ha fattu o ìu che t’amu / màmmeta che t’ha fattu t’abbandóna / e ìu che t’amu nun te lassu mai. ((cfr. Mastrati Giovanna, Le nenie di mia nonna, in “Narrazioni”, vol. III, n. 4, dic. 2001, p. 35)
14. Bèlla figlióla che te ciami Anna / ‘ssu nòme ti gli’ha missu la Marònna. (cfr. Maturo Vito A., A i témpë mië, 1996, pp. 29-30)
15. Bèlla figlióla che te ciami Ròsa / che bbèllu nòme màmmeta t’ha misu / ‘u nòme te gli’ ha misu re lla ròsa / ‘u mègliu scióre re gliu paravìsu.
16. Bèlla figlióla cu ‘ssi ricci ‘n frónte / sì piccirélla e fai murì gli amànti.
17. Bèlla figlióla cu ‘ssi zucchelìgli / sótta ci manca la mègliu cintrélla.
18. Bèlla figlióla nun me ne fa’ tànte / só’ piccirìgliu e nun le tèngu a mmènte.
19. Bèlla figlióla, màmmeta te ciama / rici ca ‘n te ‘ò mannà’ pe’ acqua sóla / e se ci ‘ò ìne pòrtete lu cane / chigli che ascùnti gli mitti paura.
20. Bèlla re visu e accóncia re persóna / che bèlla camminatùra che sai fa’ / se nun me spósu a té bbèlla figlióla / réntu a llu sciume me vogliu ì’ a menà. (cfr. Marrocco Raffaele, Memorie storiche di Piedimonte d’Alife, 1926, pp. 312; Perrino Giovanni, Il folklore del Matese, tesi di laurea anno accademico 1966-67, p. 109; Martini Mario, o.c., 2000, p. 637; D’Aria Francesco, Le serenate di Letino ..., in Annuario ASMV 1999, p. 62)
21. Canzùni bbèlle ìu ne sacciu tante / ne pòzzu caricà’ ‘nu bastimèntu. / Iu sacciu na canzóna córta córta / angàppa i maccarùni e ‘ótta ‘n mmócca. / Iu sacciu ‘na canzóne córta e bbèlla / me l’ha ‘mparàta Cicciu e Palummèlla. / Iu sacciu na canzóna r’amaréna / chésta funtàna mia quant’acqua ména.
22. Carciòffela mia zitèlla / ìu t’amàvu quann’èvi nuvèlla / mó che ci è missi i pili / statte bbòna carciòffela mia.
23. Che addóre re garòfeni me vène / nun sàcciu cciù a che luóghi me vutà.
24. Chéllu che re còre nun me vène / pòzza èsse’ accìsu chi me lu fa fàne.
25. Chi te l’ha rittu a tté ca nun te vògliu / fatte gliù pagliarìcciu ca me te pìgliu. / Iu ‘u pagliarìcciu già gliù tèngu fattu / arròbba ‘i panni a màmmeta e jammucénne. (cfr. Marrocco Dante, Guida del Medio Volturno, p. 158)
26. Ci só’ venuti gli àngiuli re Diu / ca ‘n paravìsu me vònnu purtàne / ma ‘n paravìsu c’è lu bbuonu ìne / ma ‘n casa re gli’ amante è mègliu stàne.
27. Ci sta’ na nénna che sèmpe s’affàccia / arràcqua li garòfeni alla tèsta. (cfr. D’Aria F., o.c., p. 63)
28. Ci sta’ na nénna cu llu sangu róci / nisciùnu amànte la po’ fa’ capàci / se me ci méttu ìu só’ ben capàci / cu llu miu ben parlà’ e lu cantu róci. (cfr. Cimino Luigi, L’affronto, p. 46; D’Aria Francesco, o.c., p. 60)
29. Ci tieni gli uócci re lla néra sèrpe / i capigliùcci re séta ritòrta / vulésse ra’ nu vasu a chi t’intréccia / e cientumìla a chi ‘n tèsta li pòrta. (cfr. Di Massa Sebastiano, Canti del popolo di Solopaca, in rivista “Lares”, 1935, nn. 1-2, c. LXI)
30. Cóme ci vògliu sta’ n’óra cuntènta / ci àggiu perdùtu chi m’amàva tantu / ci àggiu perdutu la stélla lucènte / chélla che me lucéva sèmpe annànti.
31. Come te vògliu amà ‘Ntoniu, auànnu / ci hannu accacciàtu ca sémmu pariénti. / Sémmu pariénti e gliu Papa ci pènza / pavàmmu la rispènza e pò’ spusàmmu. (cfr. Mastrati G., o.c., p. 36)
32. Cóme te vògliu amà’ tu sì na prèta / ‘n miézu a ‘ste quattu mura frabbecàta. (cfr. Maturo Vito A., U Cusanære, p. 93)
33. Còsse pelóse mèi, còsse pelóse / quannu ci passi tu scupi la casa. (cfr. Iannitti Lina, La poesia popolare a Gallo Matese, in Annuario ASMV 1983, p. 200)
34. E t’àggiu amàtu n’annu e mó só’ ddui / cu li suspìri t’àggiu mantenùta, / ìu te vulévu, t’àggiu amàtu tantu / mó nun te vogliu cciù se pitti santi. / Tannu te ne sì sciùta ra ‘stu còre, / quannu c’è fattu “puh! ... e sagni fòre!”
35. Facci re ‘nu garòfenu ‘ncarnàtu / frasca re sciùri miu, gìgliu sciurìtu / acquànnu la matìna ve lavàte / lu gliàncu levàte e lu russu mettìte / po’ pigliàte gliu spècciu e ve miràte / nun sèrve lu mirà’ ca bbèlla sìte. (cfr. Villani Riccardo U., La terra dei sanniti pentri, 1983, p. 170)
36. Facci re traritó’, trarìtu amànte, / addó só’ ggiùti li tuói giuramènti? / ggiurasti ‘nnanzi a Diu, ggiurasti tantu, / ggiurasti pe me fa’ nu trarimèntu.
37. Fatìca ninnu cu surùri e stànti / ca ‘ulémmu frabbecà’ ‘n coppa a ‘nu mónte / ca ci vulémmu fa’ ‘na chiésa santa / ‘nu palazzòttu cu ‘na bbèlla fónte.
38. Figlióla che re màmmeta hai paùra / re mé chi te n’ha fattu ‘nnammurà’.
39. Gliu pecuràru ra lla Puglia vène / rici a lla mamma ca se vò’ ‘nzuràne / la mamma se ne va pe’ gli casàli / “chi tè’ le fìglie bbèlla ra mmaritàne, / gliu fìgliu miu nun pate ‘nu rifiéttu / è ‘nu pòcu uàllarùsu e strittu ‘n piéttu.
40. Gliu pecuràru quannu va a lla méssa / la chiesia gli pare nu pagliàru. / L’acquasantiéra ‘i pare ‘nu murtàle / e réntu ci vurrìa pisà’ lu sale. / Cciù réntu vére tanta femmenèlle / oh! Diu che bbèlla pónta re pecurèlle. (cfr. Formichella Cosimo, Tradizioni popolari in Solopaca, 1983, p. 23)
41. Iu che ne vogliu fa’ re tanta sciùri / tèngu a ninnìgliu miu ch’è primavèra.
42. Iu nu gliù vògliu gliù vìruvu màmma / ca chìgliu pènza a lla prima muglièra / vògliu nu giuveniégliu come a méne / ca chìgliu m’accarézza e me vò’ bbène.
43. Iu nun vògliu niénti re llu tuóu / me rici malatiégliu come stai. (cfr. Formichella C., o.c., 1983, p. 66)
44. Iu Pèppu vògliu e ìu Pèppu me pìgliu / e ìu pe Pèppu ‘na trezza me tagliu / e ci la méttu réntu a lla campàgna. / Va’ Peppùcciu miu, vàttela a pìglia.
45. Iu se l’avésse na muntàgna r’òru / bbèlla sènza re té che ne facèra.
46. Iu vògliu nu valànte mulattiéru / ca chìgliu abbùsca i sòrdi cu lla pala / ca chìgliu abbùsca i sòrdi cu lla pala / e po’ se ‘i va a ggiucà’ ‘ddó ...
47. Jiétti all’infèrnu ca ci fui mannàtu / ma pe’ lla fòlla nun ci se capéva / ‘n facci alle pòrte ci stéva Pilatu / me fici largu ca me canuscéva, / gliétti cchiu ‘nnanzi e vidi la ‘nnammuràta / réntu a ‘nu cauràru che ‘ulléva / ci la circhiétti ‘na ‘razia a Pilàtu / levàte a chéssa e mettéteci a méne, / chìgliu me risse nun lu pòzzu fàne / éssa ha peccàtu e éssa ha da patìne / chélla se vòta “Facci re rannàtu / puru all’infèrnu me viéni a da’ péna”. (Cfr. Di Massa Sebastiano, o. c., p. 58, c. XXVIII)
48. L’acqua ci córre addó c’è la pennènza / l’amóre córre addó ci só’ le sperànze.
49. L’amóre alla finèstra nun è còsa, / l’amóre se fa’ quannu stammu ‘n casa. / L’amóre alla finèstra nun è còsa, / viéneme a tròva’ quannu stóngu ‘n casa.
50. L’amóre cu ‘na véduva ‘ògliu fa’ / mó che de giùvene ‘n se ne pònnu avé’. / La véduva sa’ fa’ li fini ciànci / la giuvenèlla nun ne sape niénti.
51. L’amóre è bbèllu, l’ha criàtu Diu / e puru nui lu vulémmu fa’.
52. L’amóre miu me ricètte ‘séra / che me prucùru ca me vò’ lassà, / ìu gli riciétti ca só’ prucuràta / só’ prucuràta e ìssu nun lu sa’.
53. L’amóre miu sta fattu cu lla pénna / sta ammesuràtu cu lla mèza canna. / Tu mèza canna che sì fattu a fa’ / tutti ci s’ammesùrunu e tu no. (cfr. D’Aria F., o.c., p. 62)
54. La brunètta mia quannu scrivéva / la pénna ra lle mani le cascàva / mettéva na pennàta e po’ ciagnéva / penzàva a lu su’ amóre che péna aveva.
55. La prima vòta che ci glìetti a mète / ci glìetti a spassu cu lla ‘nnammuràta / chélla me ricéva lassa ì’ lu mète / làssulu mète a chi l’ha semmenàtu / ìu ci àggia ìne o schiàttu o crèpu / ca lu capàrru mi gli’ àggiu pigliàtu. (cfr. Marrocco R., o. c., p. 312; Sparano Ciro A., Caiazzo e la sua gente, p. 50; Martini Mario, o.c., 2000, p. 638)
56. La veduvèlla quannu fa’ gliù lièttu / cu li suspìri vôta le lenzòra / po’ se passa la mani pe lu piéttu / chéste ‘n so’ carni re rurmì cchiu sóle.
57. Lu fuócu re ll’infèrnu nun è fuócu / è fuócu re mistura ammisturàtu / ma se lu vuoi sapé’ l’ardènte fuócu / quannu stai ‘n guèrra cu lla ‘nnammurata. (cfr. Formichella C., o.c., 1983, p. 65 e p. 69)
58. M’hai legàtu le mani e le vràccia / cu ‘ssi capìgli re ‘sse bbiónde trécci / m’hai legàtu re mani e de piéri / e po’ m’hai rittu sciùoglite se puói.
59. Màmmeta tova ne va ricènnu tanta / ca nun me te vò’ ra’ ca ìu só’ pezzènte, / re ‘ssi riccùni ne àggiu visti tanti / scàuzi e nuri e sènza uàrnimiénti.
60. Màmmete ohi! bbèllu nun me te vò’ ra’ / rici ca ìu nun só’ ricca come a tté. / Pìglite chéssa che te vònnu ra’ / ca chéssa è bbèlla e ricca come a tté, / ‘n capu re n’annu te lassàsse ì’ / la rròbba tova ‘n ci pòzza abbastà.
61. Maria Marièlla re lla speranza / ‘stu còre m’hai ferìtu a lénza a lénza / me ci hai purtàtu a lle pòrte re Frància / pòvera vita mia pesàta a ónza.
62. Marìtu miu cu ‘sse bbèlle léne / vai la matìna e te ne vieni la séra. / Muglière mia le fàcciu re unu tàgliu / ìu primu l’ammesùru e po’ le tàgliu.
63. Marònna re llu Càrmine sciurìta / stai cumigliàta re sciùri e de ròse / viàtu a chi te tène pe avvucàta / nun ha paùra re nisciùna còsa.
64. Mó se fa nòtte e vè’ la péna mia / lu sóle abbàscia e ninnu miu va via.
65. Mó se fa’ nòtte e ci n’avémma ìne / ‘ste cumpagnèlle chi le vò’ lassàne.
66. Nénna se lu vuoi fa’ l’amór segrètu / pìglite la palétta e va’ pe’ fòcu / se màmmeta s’accòrgi re lli vasi / rìgli ca só’ li razzi re llu fòcu, / si chélla po’ te rici ch’hai tardatu / rigli ca a ‘sti cuntòrni nun c’è fòcu. (cfr. Di Massa S., o. c., p. 57, c. XXV)
67. Ninnìgliu miu ìu te ringràziu tantu / pe’ ‘u tiempu ch’hai passàtu appriéssu a mmé. / Pe’ ‘u tièmpu ch’hai passàtu appriéssu a mmé, / t’àggiu ‘mparàtu re l’amóre fa’.
68. Nnammuratèlla mia mó’ ci spartìmmu / u ciélu nun lu vò’ ca nui ci amàmmu.
69. Ohi! Diu che viéntu frìscu m’è venùtu, / vurrìa sapéne chi me l’ha mannàtu. / Me l’ha mannàtu chi bbène me vò’ / se ne sentìva pròpitu murì. / Me l’ha mannàtu e gli’ àggiu ricivùtu, / gli’ àggiu ciùsu cu ddói ciavètte re òru / quannu te ne vuoi ‘scì’ come farai. (cfr. Marrocco R., o. c., p. 311, Di Massa S., Una forma di canto popolare nella Valle del Calore, in rivista Lares, dicembre 1932, anno III, n. 3-4; Fabrizio Mario, Dragoni: Il territorio, la storia, le tradizioni, vol. III, p. 129; Maturo V., A i témpë mië, 1996, p. 30)
70. Patróne miu te vògliu arrecchì / cu lla vesàccia te vògliu mannà’. (cfr. Di Lello R., Aspetti della cultura agricola e pastorale sul Matese, in Annuario ASMV 1979, p. 68; Sparano C., o. c., p. 50, Villani R. U., o. c., 1983, pp. 169-70)
71. Pe’ astutàne lu fuócu ci vò’ l’acqua / e pe’ sparte a nnui ddui ci vò’ la mòrte. (cfr. Formichella C., o.c., 1983, p. 63)
72. Pìcculu songu ìu bbèlla figlióla, / pìccula séte vui e giàmmu pari / pìcculu c’è lu sóle e ra sbrandóre, / pìccula c’è la luna e luci assài.
73. Quannu ci èsci lu sóle èsci piatùsu, / esci pe’ rimirà lu tuo bel visu / ci èsci a pòcu a pòcu e po’ se pòsa, / pènza a lle toi’ bbellézze e rèsta offìsu.
74. Quannu ci èsci lu sóle la matìna / ci va a cumbàtte cu ‘u viéntu re tèrra.
75. Quannu ci iàte a lla méssa cantata / cu ‘ssi uocci bbèlli le pòrte arapìte. / Acquànnu pe la chiésa camminàte / le matuncèlle parlà’ vui facìte. / Po’ pigliàte la sèggia e v’assettàte / ‘na tèsta re garòfenu paréte. / A chìgliu santu che vui aruràte / circàtegli la ‘razia che vuléte. / Circàtegli la ‘razia che vuléte / ca chìgliu ve la cuncère, bbèlla séte. (cfr. Cimino L., o.c., p. 50; Iannitti L., o. c. , p. 199; Villani R. U., o.c., p. 170)
76. Quannu gli’ auciéllu pìzzula la ficu / rumàne cu u mussìgliu ‘nzuccaràtu, / aggìra, aggìra attuórnu a ll’àute ficu / ma tórna sèmpe a chélla pizzuliàta. (cfr. Di Massa S., Canti del popolo di Solopaca, in Lares, 1935, n. 1-2, c. XXX; Marrocco D., o.c., p. 109)
77. Quannu ìu me ‘nzurài nun la vulévu / pe’ fòrza me la fìciru piglià’. / La prima nòtte che me ci curcài / a éssa ‘i vénne lu friddu e a mmé la frève / e la matìna quannu me arzài: / “raróncila mia allòngheme ‘ssu père”.
78. Quannu nascìsti tu nun c’èva munnu / nisciùnu amànte c’èva natu angóra / re bbèlle come a tté nun ci ne stannu / mancu se Diu rinnòva n’atu munnu.
79. Quant’è bbèlla la ròsa acquànnu nasci, / quant’è cciù bbèlla quannu se nutrìsci.
80. Quantu c’è bbèlla l’aria re llu mare / ‘u còre nun me rici re partì’. / Ci sta ‘na figlia re ‘nu marinàru / tantu ch’è bbèlla a mmé me fa’ murì. (cfr. Martini Mario, o.c., 2000, p. 636)
81. Quantu c’è bbèlla la uàglióla mia / quannu se métte la vunnèlla nòva / e va pe’ dde rètu a chélla massarìa / me pare na palómma acquànnu vóla.
82. Quantu sì bbèlla cu ‘ssu piéttu tunnu / quannu cammìni tu lu sóle abbàlla.
83. Quantu si bbèlla e nun te pòzzu avé’, / ìu te vulésse a màmmeta arrubbà.
84. Quantu si bbèlla me pari na stélla, / pari na pigna re uva muscatèlla.
85. Ra quantu tiémpu che ‘n’àggiu cantàtu / chi sa’ se la ritròvu la mia vóci.
86. Ra quantu tiémpu mancu ra sti lòchi / puru le prète m’hannu scanisciutu / ma tu ninnélla mia statte cuntènta / ca chi vò’ bbène a tté sta vigilànte.
87. Re ‘ssa bbellézza ne vurrìa la stampa / pe’ la ripéngi a la càmmera mia. / Se vè’ ‘nu juórnu che nui ci lassàmmu / tèngu la stampa tova brunètta mia.
88. Réntu a ‘stu còre miu c’è ‘na ferìta / óra pe’ óra me la rinnuvàte / allóra me se sana sta ferìta / quannu me se sana ‘sta ferìta / quannu ci stammu a liéttu ‘n santa paci.
89. Rètu a ‘sta muntagnèlla ci sta Róma / ‘rètu a sta muntagnèlla ci sta chi t’ama / ci sta ninnìgliu miu re perzóna / i sciùri re lle mènnule se ciama.
90. Riccéllu a mamma tova che te mmarìta, / che li cuntènta chissi ‘nnammuràti, / ca se passa n’atu annu e ‘n te mmarìta, / te fa’ ciamà’ “cunzàma ‘nnammuràti”.
91. Ruórmeci, ruórmi se ci vuoi rurmì’ / ‘u liéttu ti gli’ àggiu fattu re viòle, / le lenzulélle re merlèttu finu, / ‘u cusciniégliu è de vasenicòla. (cfr. Cimino L., o.c., p. 48; Villani R. U., o.c., p. 171)
92. S’è fattu nòtte e la luna nun luci / figlióla addó me manni a ‘nciampecà’. / Famme rurmìne ‘sta nòtte addó téne / rimàni se fa juórnu e me ne vacu.
93. Sant’Anna ti gli ha ràti li culùri, / Santa Lucia ‘ssi bèlli uócci niri, / San Giusèppe te runài le nòzze / e Sant’Antòniu gliu gìgliu r’amóre.
94. Séra le vidi ddói ròse melélle / ci le purtàva ‘n piéttu ‘na zitèlla. / Ròse melélle mèi, ròse melélle, / sagliéste ‘n ciélu pe’ piglià’ culóre, / ci lu pigliàste tantu a pizzichìgli / che ‘n’avastètte mancu a fa’ l’amóre. (Cfr. Di Massa S., Storia della Canzone Napoletana, p. 55; Di Lello Manzelli P., Alcune tradizioni popolari in Pietraroia, in Annuario ASMV 1975, p. 98)
95. Sìa benerìttu Diu che t’ha criàtu / e mamma vòstra che t’ha ginitàtu. / T’ha ginitàtu accùssi graziósa, / ‘stu còre miu ti ‘u tiri a calamìta. (cfr. Formichella C., o.c., p. 64)
96. Te vulévu e mó ‘n te vògliu, / m’è passàta la vuluntà. / Te vulévu tre câgli re bbène / e mó ‘n te ne vògliu ‘na pubbricà. (cfr. Maturo Vito A., Ai témpë mië, 1996, p. 32)
97. Tu cèrtu me l’hai fatta ‘na fattura, / n’óra sènza re té nun pòzzu stàne. / Se me l’hai fatta tu nun me ne curu / se me l’hai fatta fa’ cèrtu me mòru.
98. Tutti gli miézi juórni hannu sunàtu, / sulu a ‘sti luóchi n’ha sunàtu angóra. / Te prècu sacrestànu vàgliu a sòna / pe’ fa’ magnà’ chi n’ha magnàtu angóra. (cfr. Di Lello Rosario, o.c., p. 68)
99. Tutti me rìcinu pìglite la prima / ca la secónda te fa’ peniàne. / La prima è bbèlla e la secónda avànza, / la piccirélla m’ha ferìtu u còre.
100. U ‘nnammuràtu miu è ggiùtu a Fòggia. / È ggiùtu a fa’ la fìera re maggiu. / Re quanti ci ne stéunu réntu Fòggia, / sulu ninnìgliu miu pòrta avantàggiu.
101. U ‘nnammuràtu miu se ciàma Pèppu, / è u mègliu jucatóre re lle carti. / Se gli’ ha jucàtu gliu còre a trezzètte / e mó se ‘u vò’ spignà’ e ‘n tè’ le carti.
102. Uócciu azzennariégliu, pecché m’azzìnni? / Vuoi fa’ l’amóre cu mmé, pecché ‘n ci manni? / Nun ci mannu ca sì piccirélla, / angóra nun gli hai cungìti quìnnici anni! / I quìnnici anni só’ le quìnnici óre! / Che ci ha a che sparte gli anni cu ll’amóre? (cfr. Iannitti L., o.c., p. 198; Maturo V., A i témpë mië, 1996, p. ?; D’Aria F., o.c., p. 62)
103. Vale cciù ‘nu gióvene ‘n piazza / che ciéntu rucàti a lla sacca. / I ciéntu rucàti te ‘i magni e te ‘i vivi / e ‘u male juórnu sèmpe annànti gliu tiéni. (cfr. Di Massa S., o.c. p. 56, c. XXI; Iannitti L., o.c., p. 200)
104. Vògliu sapé re viérnu che magnàte, / vè’ la staggióne e vui cciù bbèlla séte! / Re zùccheru e re mèle ve cibbàte? / E l’acqua re llu ciélu ve vevéte?
105. Vogliu sapé’ chi ha avùtu tantu ardìne, / chi pe’ ninnélla mia è giutu a mannàne. (cfr. Di Massa S., Canti del popolo di Solopaca, in Lares n. 1-2, 1935, pp. 69-70, c. LXIV)
106. Vogliu sapéne acquanta còre avéte, / a quanti amànti lu còre runàte. /Lu core nun se ròna a tanti amànti, / se ròna a unu e se ròna pe’ sèmpe. / Rònelu a mmé ca ì’ só’ lu primu amànte / e ‘ssi auti levatìgli ra lla mènte.
107. Vogliu sapéne e vògliu addimannàne / ‘sta piccirélla se patróne tène. / Se nun ci tè’ patróne ci vògliu mannà’ / ca me ci vògliu fa’ patróne ié.
108. Vulésse sàgli ‘n ciélu se putésse / cu ‘na scalélla re tremìla passi / ‘rrivàsse a lla mitàne e se rumpésse, / truvàsse nénna mia che me pallàsse.

Indietro