Henri Nouwen

Verdere studie

Na zijn priesterwijding in 1957 krijgt Nouwen het aanbod in Rome verder te studeren, maar hij gaat liever naar Nijmegen. Daar arriveert hij in hetzelfde jaar als professor Edward Schillebeeckx, die er een ontmoeting tussen theologie en sociale wetenschappen introduceert. Henri maakt kennis met de ideeën van Freud en Jung, maar een klinisch-psychologische benadering ligt hem uiteindelijk niet. Hij neemt afstand van zo’n professioneel-afstandelijke benadering en kiest voor pastorale nabijheid, in navolging van Jezus.

Naar Amerika en terug

Als onbezoldigd geestelijk verzorger aan boord van cruiseschepen van de Holland-Amerikalijn komt hij in Amerika in aanraking met pastoral counseling, een gemengde discipline van theologie en psychologie. Amerikaanse contacten leiden tot een studie “religie en psychiatrie” bij de Menninger Stichting in Topeka (Kansas), de bakermat van de pastorale psychologie (1964-1966). De pastoraal-klinische vorming, in onze tijd een onderdeel van de studie theologie, is er ontwikkeld. Omdat Henri als jong priester een aantal zittingen van het Tweede Vaticaans Concilie heeft bijgewoond, wordt hij in Kansas als vertegenwoordiger van het nieuwe katholicisme ontvangen. Hij raakt er bevriend met John Santos, die hem vraagt assistentie te verlenen bij het opzetten van een afdeling psychologie aan de katholieke universiteit van Notre Dame in South Bend. Daar werkt Henri tot 1968, wanneer hij terugkeert naar Nederland, waar hij doceert aan katholieke theologische opleidingen in Amsterdam en Utrecht.

Latijns Amerika

In juli 1981 neemt Nouwen afscheid van Yale en vertrekt naar Latijns Amerika. Drie maanden leert hij Spaans in Bolivia; vervolgens is hij gast van een arm gezin in de sloppenwijken van Lima (Peru). Hij ervaart er ups en downs, en twijfelt aan zijn roeping voor Zuid-Amerika. Hij kan het missiewerk onder de armen niet aan en keert begin 1982 terug naar de VS. Van begin 1983 tot de zomer van 1985 doceert hij aan Harvard Divinity School en tussendoor reist hij door Midden- en Zuid-Amerika. Ook komt hij intussen in contact met Jean Vanier, de stichter van de Arche-beweging, die zorgt voor fysiek en psychisch gehandicapten. Nouwen bezoekt de gemeenschap in Frankrijk een aantal malen.

Daybreak

Tijdens een jaar L’ Arche in Trosly (augustus 1985 tot augustus 1986) ontvangt Henri een beroep van de l’Arche-communauteit Daybreak nabij Toronto, waar hij een keer op bezoek is geweest. Men vraagt hem hun geestelijk verzorger te willen worden. Hij ervaart dit als de eerste werkelijke roeping in zijn leven en besluit er gehoor aan te geven. Eind augustus 1986 wordt hij pastor van de Arche-gemeenschap Daybreak. Aanvankelijk heeft hij het erg lastig met de praktische en spirituele zorg voor gehandicapten en het leven in een gemeenschap, maar geleidelijk aan ervaart hij de tijd in Daybreak als zijn bestemming. Hij beleeft een productieve periode, publiceert een tiental boeken en voelt zich “eindelijk thuis.”