Neisti 26. Nóvember 1935
Ég hefi ekki að þessu skift mér af verksmiðjudeilunum, og mun gjöra sem minnst að því framvegis, en vegna aðstöðu minnar í Verkamannafélaginu „Þróttur" er ég tilneyddur að taka til athugunar skrif Jóns Gunnarssonar framkvæmdarstjóra í síðasta tölublaði „Einherja" frá 30. nóv. s l, þá hliðina, sem snýr að verkamannafélaginu.
Þar er farið með svo rangt mál. að slíkt verður ekki þolað. Hina hliðina, þá sem snýr að Jóni Sigurðssyni, læt ég þá nafna að mestu um, en þó virðist það ekki tiltakanlega hetjulegt af Jóni Gunnarssyni, að á meðan þeir nafnar eru báðir í Reykjavík, þegir Jón Gunnarsson, og á meðan þeir eru báðir á Siglufirði, þegir Jón Gunnarsson, en þegar Jón Sigurðsson er farinn austur á land, þar sem hann hefir slæma aðstöðu til að svara fyrir sig, þá fer Jón Gunnarsson að skrifa undir nafni, og reyna að stimpla J. S. sem ósannindamann, þó það takist ekki sérlega fimlega.
Slíkt er ekki hægt að kalla hetjulegt. Þegar samkomulag náðist ekki um kaupgreiðslu við karfann, skrifuðu nokkrir bæjarfulltrúarnir verkam.fél. „Þróttur" bréf. þar sem þeir óskuðu eftir að félagið tæki það mál til nýrrar og nákvæmrar athugunar. Þetta var seint um dag og því ekki hægt að halda almennan fund um málið það kvöld, en togari var væntanlegur á hverri stundu, svo ekki var hægt að bíða eftir fundi.
Stjórn og kauptaxtanefnd félagsins komu því saman á fund, og ræddu bréf bæjarfulltrúanna og málið í heild. Eftir alllangar umræður kom það í minn hlut að semja ályktun þá, sem fundurinn gerði og er hún svohljóðandi:
„Út af ósk sumra bæjarfulltrúanna“, um karfavinnsluna í „ríkisverksmiðjunni, gerir meiri hluti stjórnar og kauptaxta-nefndar „Þróttar" svofelda ályktun
„Vegna fjárhagslegra örðugleika almennings, láta þessir aðiljar það afskiftalaust. þó unnið verði við karfann fyrir kr. 1,50 á tímann, gegnum- sneitt, vilji fólk vinna þannig".
Ályktun þessi var strax tilkynnt verksmiðjustjórninni, og varð hún grundvöllur undir það samkomulag sem náðist. Aðra ályktun f karfamálinu hefir stjórn og kauptaxtanefnd „Þróttar aldrei gjört, hvorki um kr.1.45 eða aðra upphæð, og er því frásögn Jóns Gunnarssonar í „Ein« herja" upplogin frá rótum.
Þessi eina , ályktun stjórnar og kauptaxtanefndar var samin og samþykkt 21. sept. kl. 7 síðdegis og tilkynnt aðiljum verksmiðjanna samstundis. Það Iítur út fyrir að þetta skrif Jóns Gunnarssonar eigi að vera ó- heiðarleg tilraun til að gera stjórn og kauptaxtanefnd „Þróttar" tortryggilega í augum verkamanna, með því að læða því inn í hugi þeirra, að gjörð hafi verið samþykkt um kr. 1,45 sem aldrei hafi komið fram opinberlega.
Það liggur opið fyrir augum manna, að með því að Jón Gunnarsson segist hafa sent Guðmund Sigurðsson út á meðal verkamanna til að fá þá til þess að vinna fyrir kr. 1,45, þá er hann með því, að reyna að fá kauplækkun á bak við félagið, þar sem slíkt hafði aldrei verið leyft af þess hálfu, Par i viðbót lætur hann þá lýgi fylgja, að þetta sé með vilja og vitund kauptaxtanefndar „Þróttar".
Eins og ég er búinn að taka fram, samþykkir stjórn og kauptaxtanefnd ályktun sína kl. 7 síðd. 21. sept, og tilkynnir hana samstundis, en kl. 8 sama kvöld sendir Jón Gunnarsson út til verkamanna, og að hann sjálfur segir í Einherja býður kr. 1,45, eða með öðrum orðum, fer ekki eftir samþykktinni.
Ég get vel ímyndað mér, að Jón Sigurðsson hafi beðið hann að senda út, en sú beiðni hefir verið byggð á ályktun stjórnar og kauptaxtanefndar um kr. 1,50, því það má Jón Gunnarsson víta, að enginn verkamaður trúir því, að Jón Sigurðsson hafi gengið í berhögg við gjörða samþykkt kauptaxtanefndar.
Gunnlaugur Hjálmarsson
----------------------------------------------------------------------
Einherji, 6. desember 1935
S V A R til Gunnlaugs Hjálmarssonar.
Hr. Gunnlaugur Hjálmarsson getur þess í "Neista" 4. þ. m. að það sé ekki "hetjulegt" af mér að skrifa um Jón Sigurðsson því að hann sé staddur á Austurlandi og eigi því erfitt að svara fyrir sig.
Þessu er því að svara að ég var staddur í Reykjavík þegar J. S. lætur prenta á Siglufirði heilt blað með allskonar svívirðingum og ósannindum um mig.
Þetta blað kom út 9. nóvember.
Þegar ég svo kom heim til Siglufjarðar 25. nóvember og ég sé þessa blaðs nefnu, "Neista", þá svara ég í fyrsta blaði "Einherja" örlitlu af þeim ósannindum sem þar stóðu, að J. S. hafði þá flækst til Austurlands varðaði mig sannarlega ekkert um.
En meginkjarninn í grein Gunnlaugs Hjálmarssonar er sá að ég hafi farið með ósatt mál í "Einherja" þann 30. nóvember, og er hann þar að gera tilraun til að afmá af J. S. örlítið af hinum viðbjóðslegu ósannindum hans.
Gunnlaugur Hjálmarsson getur þess að kl. 7 síðdegis 21. september, hafi kauptaxtanefndin haldið fund og samþykkt að láta afskiptalaust þó unnið yrði við karfann fyrir kr. 1,50 á tímann "gegnumsneitt" og segir hann að þetta hafi verið "tilkynnt aðiljum verksmiðjanna samstundis".
Ég veit ekki við hvern G.H. á við með "aðiljum verksmiðjanna", en þá er staðreynd að tilkynning um þessa samþykkt kauptaxtanefndar kom um kvöldið 21. september, hvorki til mín eða formanns verksmiðjustjórnarinnar.
En það kom tilkynning til mín af þessum fundi strax og honum var lokið og hún kom í gegnum Jón Sigurðsson, þar sem hann tilkynnir að kauptaxtanefndin léti það afskiptalaust þó unnið verði fyrir kr. 1.45 um tímann.
Og bað J. S. míg ákaft að senda á meðal verkamanna þá strax um kvöldið til að vita hvort þeir vildu vinna fyrir þetta kaup.
Ég talaði þá strax um þetta við þann hluta verksmiðjustjórnar sem hér var stödd og varð það úr að ég bað Guðmund Sigurðsson að grennslast eltir því hjá verkamönnum hvort þeir vildu vinna fyrir þetta kaup.
Til að bjóða hærra kaup hefði þurft að fá samþykkt verksmiðjustjórnarinnar því hún hafði áður samþykkt að greiða að kr. 1,45.
Að Gunnlaugur Hjálmarsson lýsir því yfir í "Neista" að þessi skilaboð sem J. S. flutti mér og verksmiðjustjórninni af fundinum, hafi verið "upplogin", svo ég noti hans eigið orðbragð, bætir aðeins einum kafla í viðbót á ósannindavef Jóns Sigurðssonar.
Sá hluti verksmiðjustjórnarinnar sem var stödd hér á Siglufirði þ. 21. september, vissi öll að Guðmundur Sigurðsson var sendur með kr. 1,45 kauptilboð á milli verkamannanna og að það var gert eftir beiðni Jóns Sigurðssonar.
Enda hefur J. S, aldrei nefnt það innan verksmiðjustjórnarinnar að þetta hafi verið gert á bak við félagið.
það vildi svo til, að við Jón L. Þórðarson og Jón Sigurðsson vorum allir saman allt þetta kvöld 21. september og fylgdumst allir af áhuga með hvort verkamennirnir myndu samþykkja kauptilboðið.
því ef svo hefði farið, þá var það meiningin að láta byrja að vinna strax um kvöldið.
þrátt fyrir allt þetta lætur J. S. sér sæma, á meðan ég er suður í Reykjavík, að lýsa því yfir í blaðsnepli sínum að ég hafi "jafnvel látið vekja verkamennina að nóttu til, til að reyna að fá þá, til að samþykkja kauplækkun bak við félagið".
Sé það sannleikur, að nokkur hafi farið á bak við verkalýðsfélagið í þessu máli, þá er það Jón Sigurðsson sjálfur, en við það verða aðeins miklu viðurstyggilegri ósannindi og árásir hans á mig í þessu sambandi.
Jón Gunnarsson.