Koparklöppin

Jarðarför frá Suðurgötu 8 á Siglufirði, júlí 1949 —
Kommúnistahöllin hálfkláruð í bakgrunninum við Suðurgötu 10 og
Prentsmiðjuhúsið þar sunnan við fyrir breytingu.
Ljósmynd Kristfinnur Guðjónsson.
 

Guðlaugur skósmiður látinn. (1874-1949) Hann bjó og rak veitingasal og skósmíðavinnustofu á neðri hæðinni í Suðurgötu 8 ásamt Óskari syni sínum. Kistan á vörubílspalli framan við Suðurgötu 6, ( Hús Gests Fanndal ), en þarna er verið að byggja við suðurhluta hússins.
Guðlaugur var sannur sósíalisti og gaf einmitt lóðina undir Suðurgötu 10, Kommahöllina.

Á sjötugsafmæli Guðlaugs 1944, birtist eftirfarandi hylling í Mjölnir, málgagni Sósíallista á Siglufirði.

“… Guðlaugur er maður greindur vel og víðsýnn. Hefur hugur hans jafnan hneigst til fylgis við baráttu alþýðunnar og baráttu framfara aflanna í þjóðfélaginu gegn kúgun og afturhaldi. Honum er öðruvísi farið heldur en mörgum jafnöldrum hans, sem gerzt hafa bölsýnir og afturhaldssamir með aldrinum.

Það er eins og jafnvel, að hann hafi orðið frjálslyndari, skynjað betur hræringar hins nýja tíma eftir því, sem árin hafa færzt yfir hann. Það er hressandi að hitta fyrir sjötuga menn, sem ennþá eiga eld æskunnar, sem fylgjast af áhuga með baráttunni, er fram fer í kringum þá og eiga ennþá óslökkvandi þrá eftir sigri hins unga og framfarasinnaða. Það eru menn, sem ekki eldast, þótt árin færist yfir þá. Slíkur maður er Guðlaugur.

Mjölnir flytur Guðlaugi einlægustu árnaðaróskir í tilefni af afmælinu og óskar honum langra lífdaga, svo að hann fái að sjá sem mest af ávöxtum þeirrar baráttu, er hann hefur jafnan fylgt af lífi og sál.

Og í minningar og kveðjuorðum í Neista 1949, málgagni jafnaðarmanna segir:

“… Guðlaugur heitinn var fróður maður og skynsamur vel og fær í sinni iðn. Hann var maður glaðlyndur, fyndinn og skemmtilegur félagi. Guðlaugur heitinn hafði átt við mikla vanheilsu að stríða, sem hann bar með sérstakri þolinmæði.

1.   desember í vetur hætti hann með öllu að vinna á skósmíðaverkstæði þeirra feðga, og hafði þá unnið við iðn sína í rúm 59 ár.

Með Guðlaugi Sigurðssyni er hniginn í valinn og til moldar borinn einn af þeim athafnamönnum, sem Siglufjörður stendur í ómetanlegri skuld við. Blessuð sé minning Guðlaugs Sigurðssonar. (Neisti)“
Heimildir lánaðar frá Heimildarsíðu Steingríms Kristinssonar.

Sjá meira skemmtilegt hér um Siglfirska pólitík og Kommahöllina frægu og fl: Smelltu á svæðið hér fyrir neðan SOVIET

Knattborðs spillingarbælahúsið Brúarfoss
Húsið virðist hafa staðið skáhalt inni á sjálfu Torginu og var skráð sem Ráðhústorg 1.
Ljósmynd: Gestur H Fanndal. 

“… Það er krafa íþróttamanna að þessu tóttabroti andlegrar niðurlægingar verði lokað með lögregluvaldi…”

“… Bærinn ætti líka að sjá sóma sinn í að fólk ekki viljandi hrörni og eldist fyrir tíman, sem er óhjákvæmileg afleiðing sífelds taugaóstyrks og vinsvika, en þess eru því miður nokkur dæmi…”

Dæmi:

“… Auralítill unglingur sem allt sitt hefir misst í billjardinn, hefir selt utan af sér fötin til þess eins að að geta spilað, en langar til þess að halda áfram en hefir ekki peninga. Honum dettur þá í hug hvað amerísku barnaræningjarnir gera til að afla sér fjár.
Hann tók tvær kúlur þegar tækifæri gafst og fer. Hann kemur aftur eftir dálitla stund og segir yfirmanni stofnunarinnar að hann viti um kúlurnar, en auðvitað segir hann það ekki nema að hann fái að spila útá 50 krónur. Yfirmaðurinn býður til samkomulags 5 krónur og tilboðið samþykkt. Drengurinn fer heim og sækir kúlurnar og heldur áfram að spila…”

“… Margt fleira hef ég heyrt, sem ef til vill á eftir að fréttast ef þetta nægir ekki… “
K.S – ingur. Heimildir: (K.S. blaðið 4 tbl. 6 apríl. 1939.

Smá fróðleikur frá Steingrími: Við lestur ofanritaðs, get ég ekki orða bundist. Þennan stað komum við, ég og Valbjörn Þorláksson oft og fengum að spila biljard ókeypis með leyfi húsmóðurinnar sem hét Ólína Kristjánsdóttir, yndisleg og barngóð kona. Ekki man ég nákvæmlega hvernig við komust inn á þetta ævintýri, sennileg vegna þess að við höfðum farið niður á bryggju fyrir hana til að kaupa fisk af trillu körlunum, hún lét okkur hafa pening til þess. Og ýmsar sendiferðir og jafnvel smá aðstoð, bæði fyrir hana og mann hennar Kristján.
Og fyrir kom að við fengum í laumi að fylgjast með þegar húsið var opnað seinnipart dags, þó aldrei til að spila.
Við sáum að sumir spiluðu upp á peninga, aðrir bara sér til gamans.
Hvernig peningaspilin virkuðu, eða afleiðingar hefi ég ekki hugmynd um.