Meistari Hlöðver

Bjarni Jóhannsson fv. lögregluþjónn og Hlöðver Sigurðsson skólastjóri (rökræður um pólitík ?)
Ljósmynd: Steingrímur Kristinsson (800mm.linsa)

Barnaskólinn - Upplýsingar frá Carl Jóhann Lillendahal:
Ljósmyndari: Vigfús Guðbrandsson

Barnaskólinn á Sigló. Sambyggða byggingin lengst til hægri á myndinni er leikfimissalurinn.

Hann brann árið 1957 eða 58. Hann var síðan endurbyggður og einni hæð bætt ofan á og skólastofum fjölgað eins og skólinn lítur út í dag.
======================

Ég (JÓB) minnist þess með gleði…

… þegar við krakkarnir í barnaskólanum söfnuðust saman á Skólabalanum fyrir framan gluggana á kennarastofunni á fallegum björtum sólarvetradögum og í staðin fyrir að leika okkur í snjónum lögðum við frímínúturnar okkar í að syngja hástöfum:

Meistari Hlöðver! Gefðu okkur frí.  

 Aftur og aftur og þetta endaði oft en ekki alltaf með því að okkar barngóði og skilningsríki skólastjóri kom út á tröppurnar og sagði.

„Já, þetta er góður dagur. Farið þið heim krakkar og leikið ykkur úti í góða veðrinu“

Þotukeppni
Ljósmynd: Steingrímur Kristinsson.

Og við húrruðum fyrir okkar réttláta leiðtoga og hlupu svo heim og náðum í skíði, skauta, sleða og snjóþotur eða svo lánuðum við ofnskúffuna hennar ömmu eða fægiskúffuna hennar mömmu eða bara hvað sem er sem okkur datt í hug að nota í okkar sjálfskipulögðu vetrarleiki.

Við sungum þetta líka oft fyrir Jóhann Þorvaldsson eftir að hann tók við af Hlöðver Sigurðssyni, því Jóhann var líka barngóður eins og forveri hans.

Já, ég sagði sjálfskipulagða skólafrídaga, því ég man ekki til þess að barnaskólinn sjálfur skipti sér nokkuð af því hvað við blessuð börnin ákváðum að gera þennan frídag sem kom óvænt og skyndilega.

Allir krakkar bæjarins áttu sér sérstaka staði þar sem safnast var saman í allskyns vetrarleiki, við krakkarnir í suðurbænum  áttum okkar uppáhaldsstað sem ég minntist aðeins á í 7 kafla Göngutúr um heimahaga „Siglfirskt“

”Við þessir köldu byrjuðum í brekkunni norðan við húsið hjá Ingólfi í Höfn upp á Suðurgötunni og svo stukkum við fram af götunni og aftur af Laugarveginum og svo áfram niður og enduðum í löngu stökki fram af Hafnargötunni.”

En þessi greina sería er í 10 hlutum með yfir 250 myndum sem birtar eru með leyfi frá Ljósmyndasafni Siglufjarðar sem nú er í eigu Síldarminjasafnsins. 

Þegar maður dettur inní svona nostalgíu hugsanir er gaman að samtímis kíkja á gamlar ljósmyndir á Ljósmyndasafni Siglufjarðar og dreyma sig inn í liðinn tíma og þær staðfesta þessa einkennilegu minningu mína að það var alltaf allt á kafi í snjó á Sigló þegar ég var barn á síðustu öld.
Þetta var kannski bara síðasta ísöld hins hratt hitnandi heims, hver veit.

Skólabali.
Ljósmyndari: Steingrímur Kristinsson.

En þessar ljósmyndir eru alveg dásamlegar og ég safnaði saman nokkrum sem ég lagaði aðeins til svo þær geri sig betur fyrir birtingu á skermunum ykkar. Margar sýna okkur líka horfin hús og annað merkilegt í bakgrunninum.

ATH! Allar myndir eru birtar með leyfi frá Síldarminjasafni Ísland sem sér um þennan ljósmyndafjársjóð í dag.
Það er vert að minna á að ALLIR sem birta ljósmyndir úr þessu safni þurfa að hafa leyfi til þess frá stjórnendur safnsins.

Snjóhús við skólabalan. Frón húsið við Vetrarbrautina í bakgrunninum.
Upplýsingar frá Daniel Jón Kjartansson: Sigurjón Jóhannsson og ég byggðum þetta snjóhús.
Ljósmynd. Hinrik Andrésson 

Hér kemur slatti af skemmtilegum ljósmyndum sem ég fann og við skulum byrja á snjóþotu-keppnismyndum sem Steingrímur Kristins tók en ég veit ekki hvaða ár eða hvaða félagsskapur skipulagði þessa keppni sem var í fjallinu fyrir ofan Leikskála.

Snjóþotukeppni
Ljósmynd: Steingrímur Kristinsson.

Takið eftir að það sést í hænsnahúsið stóra sem fór samtímis í stóra snjóflóðinu sem tók frá okkur Leikskála.

Í bakgrunninum sjást gamlir nótabáta á Langeyrinni sem voru notaðir sem áramóta brennu eldiviður og svo er Björninn þeirra Bjössa þórðar og Johansens er þarna líka. 

Ljósmynd: Steingrímur Kristinsson.

Ljósmynd: Steingrímur Kristinsson.

Ææ… það var víst bíll þarna undir snjóskaflinum. Hugsaði jarðýtustjórinn og klóraði sér í hausnum
Ljósmynd: Steingrímur Kristinsson

Jóhann Þorfinnsson stendur nálægt jeppa sínum F-120 og
Friðgeir Árnason uppá snjóskaflinum í Siglufjarðarskarði.

Ljósmynd Kristfinnur Guðjónsson

Ókunnur maður á jeppa þaki - Siglufjarðarskarð vorið 1952.
Ljósmynd. Hinrik Andrésson 

Á skíðum skemmti ég mér… sungum við saman með Hljómsveit Ingimars Eydal – Hoppsa bomm (1972)
Helena Eyjólfsdóttir syngur: „Á skíðum skemmti ég mér“  -- Þó enginn sé skíðalyftan…   En það voru til lausnir á þessu.

Ljósmynd: Steingrímur Kristinsson

Skíðamót uppi í Hvanneyrarskál
Ljósmynd: Steingrímur Kristinsson

Ljósmynd: Steingrímur Kristinsson

Gunnar Þórðarson sýnir flotta takta í kaðlalyftunni góðu.
Ljósmynd: Steingrímur Kristinsson

Ég minnist líka að við æfðum okkur oft og mikið í „Ljósabrautinni“ undir Hvanneyrarskál, annars fórum við mest gangandi með skíðin á öxlunum og lentum í allskyns ævintýrum eins og ég lýsi hér í Göngutúr nr. 7.

“Ég hef oft haft gaman af að segja hrakfara og slysasögur af Jóa Budda (Jóhann er sonur Sigurjóns Jóhanssonar skipstjóra og Ásdísar Guðlaugsdóttur) vini mínum sem var svona álíka kaldur og til í hvað sem er eins og ég og við brölluðum margt saman í skíðatúrum ofan á snjóflóðum og í gilunnum  fyrir neðan Fífladal.

Gengum þarna upp eftir með skíðin mörgum sinnum á dag. 

En flottasta skíðaslysið hans Jóa gerðist nú reyndar á Laugarveginum með 30 krakka sem vitni einn sólardaginn þegar allir krakkarnir í suðurbænum voru úti á skíðum og snjóþotum.

Við þessir köldu byrjuðum í brekkunni norðan við húsið hjá Ingólfi í Höfn upp á Suðurgötunni og svo stukkum við fram af götunni og aftur af Laugarveginum og svo áfram niður og enduðum í löngu stökki fram af Hafnargötunni.

Það voru alltaf krakkar á vakt á götunni til að vara við bílum, en einu sinni klikkaði þetta hjá Jóa Budda sem kom á fleygi ferð á nýjum Fischer skíðum með Mark smellubindinga og allt það nýjasta sem til var, við hin vorum öll bara með gamaldags gormabindinga. 

Á "sjókaðli" við Rauðkukrana.
Ljósmynd: Steingrímur Kristinsson

Eða að fara á hestbak

Þetta er Gunnlaugur Júlíusson bekkjabróðir minn, þessi hestur var hans aðal farartæki og áhugamál í fleiri ár.
Sá hann aldrei á skíðum.
Ljósmynd: Steingrímur Kristinsson

Og sumir fengu kannski óvænta heimsókn á Laugarveginum.