Halldór Guðjónsson

Halldór ólst upp í foreldrahúsum á Siglufirði fram að tvítugsaldri en flutti þá til Reykjavíkur og kynntist þar eiginkonu sinni Irene.

Saman fluttu þau á Siglufjörð árið 1994 þar sem þau bjuggu til ársins 2002 en þá fluttust Halldór og fjölskylda hans til Reykjavíkur og því

næst til Mosfellsbæjar, þar sem þau settust að.

Halldór starfaði við ýmis störf eftir að skólaskyldu lauk, á Siglufirði og í Reykjavík vann hann verslunarstörf en einnig sem sendibílstjóri.

Eftir að hann flutti aftur til Siglufjarðar var hann starfsmaður á Sambýlinu, Lindargötu 2, en starfaði einnig í rækjuvinnslu Þormóðs ramma og hjá SR. Halldór starfaði eftir það í Öryggismiðstöð Íslands í Reykjavík eða allt þar til hann lét af störfum vegna veikinda árið 2009.

Útför Halldórs fer fram frá Siglufjarðarkirkju í dag, 25. maí 2012, kl. 13.30.

Elsku Halldór. Þegar mér bárust þær fregnir síðastliðinn mánudag að þú værir látinn fannst mér eins og heimurinn hefði stöðvast. Sársaukinn og sorgin báru mig ofurliði og ekkert fékk mig huggað. Sú staðreynd að samverustundirnar verða ekki fleiri með þér kæri bróðir og að enginn máttur fær því breytt er óskiljanleg. Ég veit að þegar frá líður dvínar sársaukinn sem gagntekur mig í hvert skipti sem ég hugsa til þín, en nú virðist lífið óbærilegt og tómlegt, allt eitthvað svo fjarlægt, sorgin svo mikil, svo sár og nístandi.

Þú komst í heiminn þegar ég var á fimmta ári og ég var hálfmóðguð yfir þessu veseni yfir krílinu í vöggunni en sættist þó við þig, þú heillaðir mig eins og aðra. Minnisstæð eru atvik úr ferðalögum með mömmu og pabba þegar við vorum yngri. Í útilegu, þar sem tjaldað var um nótt og vaknað í birtunni að morgni á nýjum spennandi stað. Á Spáni heillaðirðu alla upp úr skónum með söng og skemmtun í langri rútuferð. Þú fékkst laun fyrir og eignaðist nýja aðdáendur. Þú hafðir gaman af því að troða upp, syngja og grínast en þrátt fyrir það varstu eilítið feiminn og vildir ekki alltaf koma fram á mannamótum, það vissu bara ekki allir af því. Á viðburðum fjölskyldu, vina og kunningja, áttirðu hug og hjörtu allra og þú brást ljúfmannlega við beiðnum um veislustjórn og umsjón skemmtiatriða og gerðir slíkt með glans. Eftir standa nú minningarnar sem bera vitni um góða tíma, tímann með þér, elsku karlinn minn. 

Þú varst einnig ákafur fótboltaáhugamaður og fylgdist alltaf með Tottenham, þínu uppáhaldsliði. Sjálfur varstu liðtækur í fótbolta eða allt þar til veikindi þín settu strik í reikninginn. Elsku karlinn minn, með frábæru tilsvörin, svo einstaklega orðheppinn og frjór. Í huga mér koma myndir frá útilegunum okkar þar sem stór hópur úr fjölskyldunni hittist á „staðnum okkar“. Þá var sungið og spilað fram á nótt, allir fengu að vera með og þú leiddir sönginn. Ekki má gleyma samverustundunum yfir verslunarmannahelgar á Síldarævintýri á Siglufirði, heima hjá mömmu og pabba og á Kirkjustígnum, þar átti stórfjölskyldan ómetanlegar stundir saman sem seint eða aldrei gleymast. Þannig var það, þú settir stefnuna og við fylgdum, það er því erfitt að hugsa til þess að við fáum þín ekki notið við.

Tilvera þín var stór hluti af lífi mínu og við höfum fylgst að, mismikið þó enda eigum við bæði fjölskyldur sem sinna þarf. Þú og Irene komuð ykkur fyrir í Mosó, eignuðust pabbastelpuna Hebu og þú gekkst Sunnevu og Sigga í föðurstað. Þú stóðst þig vel í uppeldinu, um það bera börnin þín vitni. Þau eiga erfitt nú.

Ég hef alltaf verið stolt af þér, elsku Halldór minn, og vildi að ég hefði sagt þér það nógu oft, en stundum eru orð óþörf og ég trúi að þú hafir vitað hug minn. Í dag verð ég að kveðja þig en einhvern daginn hittumst við aftur og þá munum við semja og segja sögur, fara með vísur, spila tónlist, spjalla og hlæja að nýju og halda saman á vit nýrra ævintýra. Takk fyrir allt, litli bróðir, ég elska þig og sakna þín.

Þín systir, Anna Friðrikka.
***************************************************

Elskulegur frændi og vinur, Halldór Jón Guðjónsson, er látinn og við sem þekktum hann rifjum nú upp dýrmætar minningar um ógleymanlegar stundir með honum.

Hugurinn leitar til þeirra tíma sem veittu ánægju. Vinahópurinn sem samanstóð af frændfólki, mökum, vinum og börnum var þéttur og hittist reglulega til að eiga saman skemmtilega tíma. Útilegur, bústaðaferðir, matarboð og aðrir atburðir þar sem gleði, sprell og söngur var í fyrirrúmi meðal félaganna eru minningar sem gott verður að ylja sér við um ókomna tíð. Halldór var hvers manns hugljúfi og hrókur alls fagnaðar. Honum var mikið í mun að leggja rækt við og treysta böndin við sína nánustu með hvers kyns hittingi formlegum sem óformlegum. Þó ekki sé hægt að fylla það skarð sem nú hefur myndast við fráfall Halldórs sem kvaddi þessa veröld alltof snemma, skulum við reyna að treysta böndin hvert við annað og gleðjast yfir því að fengið að njóta samvista við hann og eiga hlutdeild í hans lífi. Þótt Halldór hafi verið sprelligosi og prakkari af lífi og sál átti hann sér líka alvarlegri hliðar sem færri þekktu. En nú er hann farinn, elsku kallinn, og hans er sárt saknað.

Elsku Irene, Heba Lind, Siggi og Sunneva. Við finnum styrk í minningunum um yndislegan mann sem á sinn stað í hjörtum okkar allra. Fjölskyldunni allri og vinum sendum við okkar innilegustu samúðaróskir.

Með kveðju, Leifur Þorvaldsson, Sigríður Elín Leifsdóttir og fjölskylda.
**************************************************************

Það var fyrir þremur árum sem ég hitti þig fyrst, kæri vinur, þú sast einn við borð á Draumakaffi og horfðir á okkar lið spila í enska boltanum, Tottenham Hotspur.

Það var í gegnum sameiginlegt áhugamál okkar, Tottenham Hotspur, sem við urðum vinir. Þeir voru ófáir fótboltaleikirnir sem við horfðum á saman á Draumakaffi.

Vinátta okkar þróaðist með tímanum og kynntist ég þér betur og betur. Veikindi þín höfðu mikil áhrif á þitt líf og tjáðir þú mér hve alvarlega veikur þú værir en aldrei kvartaðir þú nokkurn tímann. Ég spurði þegar ég sá þig setjast niður og standa upp hvað væri eiginlega að angra þig.

Ég fann til með þér og hugsaði oft hversu mikil Guðs gjöf það er að halda heilsu, geta unnið og lifað eðlilegu lífi. Mig hafði dreymt um að fara með þér og Nonna á White Hart Lane að fylgjast með okkar mönnum, það verður ekki en ég mun hugsa til þín þegar ég fer þangað á leik og veit að þú verður með okkur.

Þú sendir mér skilaboð degi áður en þú kvaddir þetta líf um að þú hefðir gefið Tottenham-treyjuna þína og ég hugsaði með mér: Hvað er hann að hugsa, drengurinn? Þú veist eflaust ástæðuna sjálfur. Núna ertu laus við þínar þjáningar og líður eflaust betur. Ég mun sakna þess að horfa ekki á fleiri leiki með Tottenham með þér en ég veit að þú munt verða nærri okkur.

Elsku karlinn minn, hvíldu í friði. Fjölskyldu og vinum votta ég mína dýpstu samúð

„Coys.“

Þinn vinur, Gestur Valur.
*************************************************

Það var erfitt að fá þær fréttir að einn af mínum bestu vinum væri fallinn frá. Svona vini er frábært að eiga, trúan og traustan sem reyndist mér ávallt vel, ég þakka fyrir það að hafa verið einn af vinum hans, hvílík forréttindi að fá að eiga stutta stund með svona manni sem var bara rúmlega 30 ár. Þegar við Halldór hittumst var alltaf kátt á hjalla, við létum hugann fljúga og áttum alltaf frábærar stundir, við vorum tímalausir í okkar skemmtunum, hrókar alls fagnaðar og það sáu það allir sem voru með okkur.

Ég á svo margar minningar um okkur og okkar vinahóp og brosi við hverja tilhugsun. Kæri vinur, Halldór ég verð víst að kveðja þig að sinni með stórt skarð í hjarta sem verður ekki fyllt.

• Ef þú hrópar heyra allir til þín.
  Ef þú hvíslar
  heyra þeir til þín, sem næstir eru.
  En þögn þína
  heyrir aðeins vinur, sem þykir vænt um þig.

(Linda Macfarlene.)

Elsku fjölskylda, megi guð gefa ykkur styrk á erfiðum tímum.

Elsku Halldór minn, þegar við hittumst aftur þá verða fagnaðarfundir, Hvíldu í friði, kæri vinur.

Þinn vinur. Valur.
********************************************************

Kveðja frá árgangi 1970 á Sigló

Frá ´76 til ´86 var þessi hópur samferða í gegnum grunnskólann á Siglufirði. Fyrst barnaskólann og svo gaggann. Á þessum tíu árum urðu til þau bönd sem ekkert breytir þó svo að hver hafi farið sína leið eins og gengur. Sameiginlega og hvert í sínu lagi upplifðum við félagsskap, skemmtun, leiðindi, spennu, rifrildi, sættir, ástir og vináttu.

Ríflega aldarfjórðungi eftir að við yfirgáfum skólann er hópurinn sameiginlega að upplifa eitthvað í fyrsta sinn. Einn úr hópnum er farinn.

Á hugann sækja minningar um opinskáan og orkumikinn strák. Halldór gat verið aðal-sprellikarlinn á staðnum eða fjörugasti danskóngurinn á ballinu en undir yfirborði sem oft var gáskafullt var hugsandi maður. Hann var leikari af guðs náð, vinur vina sinna, réttsýnn og góður drengur.

Þannig minnumst við bekkjarsystkinin Halldórs Guðjóns.

• Þar sem englarnir syngja sefur þú
  sefur í djúpinu væra.
  Við hin sem lifum, lifum í trú
  að ljósið bjarta skæra
  veki þig með sól að morgni.
  Farðu í friði vinur minn kær
  faðirinn mun þig geyma.
  Um aldur og ævi þú verður mér nær
  aldrei ég skal þér gleyma.
  Svo vöknum við með sól að morgni.

(Bubbi Morthens)

Við færum Irene, krökkunum og fjölskyldu Halldórs okkar innilegustu samúðarkveðjur.

F.h. árgangsins, Birgir, María Elín og Gíslína.