Formalin slys´

Vinnan um borð +  Vistaverur um borð+ Áhugamálin um borð + Fyrsta siglingin + Síldarmiðin og + Saltað um borð + Hafísinn 1968 + Haförninn;upplýsingar + Í Austur þýskalandi + Formalin slys + Splæsing og anker +  Ofsaveður + Hrævareldar í Belgíu  + Óvænt kokkur + Skoðunarmenn + Kerosene-farmur + Skrítinn heimur + Vélarbilun á á leið til London + Vitavörðurinn heimsóttur + Ýmis minnisbrot + Var síldin ofveidd ? + Glefsur úr dagbók + Sigurður Þorsteinsson skipstjóri + Guðmundur Arason, stýrimaður, skipstjóri + Pálmi Pálsson, 2. stýrimaður + Jón Garðarsson 3. Stýrimaður + Bergsteinn Gíslason, loftskeytamaður + Ægir Björnsson, bátsmaður + Sigurður Jónsson  háseti / bátsmaður  + Sigurjón Kjartansson, háseti, dælumaður + Valdimar Kristjánsson  + Sverrir Torfason, bryti  + Snorri Jónsson, rafvirki +

Ég klæddi mig upp, í flottan mokkasíujakka og sparibuxur, og á fótum var ég í alveg nýjum uppháum (rándýrum) leðurklossum sem ég hafði keypt um vorið úti í Englandi.

Ég var aðeins seinn, þannig að félagar mínir voru komnir upp á bryggjuna.
Ég var að stíga upp á landganginn, þegar neyðaróp bárust frá dekkinu.

Ekki heyrði ég orðaskil, en sá á viðbrögðum þriggja löndunarkarlanna, að eitthvað væri að niðri í tanka sem verið var að lempa.

Loksins gat ég skilið í orðaflauminum, að einn félagi þeirra væri meðvitundarlaus niðri í tanknum.
Ég brást fljótur við, hljóp inn í gang þar sem aðgengileg voru súrefnistæki.
Ég hengdi jakkann minn góða á snaga og setti á bak mér súrefnis flöskur, tók með mér kaðalhönk og rauk út.

Ég sagði löndunar körlunum þrem sem þarna voru, að kalla á meiri hjálp og fór svo niður í tanka með súrefnisgrímuna fyrir andlitinu.
Allt voru þetta ósjálfráð viðbrögð.

Þegar niður var komið, sá ég að sá meðvitundarlausi lá á bakinu. Bússur hans sáust ekki neðan við hné, en hann flaut að öðru leiti ofan á síldinni, sem þarna færðist smátt og smátt að tórnum sem enn var í gangi.
Enginn hafði rænu á að stoppa hann. Þrátt fyrir köll frá mér sem drukknuðu í hávaðanum frá tórnum. 

Ég sá að ástandið var blá alvarlegt, en náði að klofast að manninum, batt kaðalspottann sem ég hafði komið með um brjóst hans.
Einn löndunarkarlinn var kominn aðeins niður í stigann og samstundis byrjuðu þeir að toga. Ég stýrði og raunar hálf hélt á meðvitundarlausum manninum þar til komið var að því að hífa hann upp síðasta spölinn.

Ég átti fullt í fangi með að varna því að maðurinn festist ekki í stiganum í uppdrættinum, en hann sat nánast á öxlum mér.
En þar fyrir utan var mér farið að sortna fyrir augum og var kominn með svima. Ekki áttaði ég á því hvers vegna.

En síðan kom í ljós að ég í öllu fátinu, hafði ekki skrúfað nægilega mikið frá súrefnisflæðinu.
Ég rétt komst upp úr tanknum á eftir þeim meðvitundarlausa, þá leið yfir mig og ég féll i dekkið.

Það næsta sem ég mundi, var að ég var á ferð í sjúkrabíl, og einhver maður hélt súrefnisgrímu við andlit mitt.
Á sama tíma heyrði ég hann segja. „Hann er kominn til meðvitundar“  

Við vorum þrír sem lágum á sjúkrahúsi Seyðisfjarðar þessa nótt. Sá sem hafði misst meðvitund niðri í tanknum, rankaði við sér fljótlega eftir að hann var kominn á sjúkrahúsið, og náði sér sem betur fer að fullu. 

Hinn löndunarmaðurinn, var sá sem fór upp til að láta vita um yfirlið félaga síns. Hann var á sjúkrahúsinu til öryggis, svo og ég.

Um morguninn, komu félagar mínir með hrein föt og skó handa mér. Þeir sögðu að stýrimaðurinn hefði fleygt öllum fötunum mínum, einnig jakkanum mínum, sem hafði dottið í gólfið og einverjir troðið hann undir á slorugum skónum, svo og klossunum mínum.
Talið var fullvíst að ekki væri ráðlegt að reyna að þvo neitt af þessu.

Læknirinn vildi að ég ásamt þessum sem lengst hafði verið niðri, værum aðra nótt á sjúkrahúsinu. Ég þurfti að ná rútu um hádegið og síðan flugi á Egilsstaðarflugvelli svo ég afþakkaði það, enda leið mér ágætlega og kenndi mér einskis mein, þá né síðar varðandi þetta óhapp.

Ástæða fyrir yfirliði okkar var sú að við ákveðin skilyrði, myndast einskonar kolsýra í tönkunum af völdum formalínsins.
Kolsýra sem yfirtekur súrefnið neðst í viðkomandi tanka.
Svona var og er þekkt í dag fyrirbæri, en við vorum ekki undir þetta búnir.

En betur fór, en hefði getað orðið. Sérstaklega í tengslum við alvarlegt atvik sem fyrir kom í loðnuþró á Siglufirði nokkrum árum síðar.
Þar missti maður meðvitund vegna súrefnisskorts. Sá maður beið þess aldrei bætur, hann missti bæði mál og stjórn á hreyfingum.