Embedded Files
Vinnan um borð + Vistaverur um borð+ Áhugamálin um borð + Fyrsta siglingin + Síldarmiðin og + Saltað um borð + Hafísinn 1968 + Haförninn;upplýsingar + Í Austur þýskalandi + Formalin slys + Splæsing og anker + Ofsaveður + Hrævareldar í Belgíu + Óvænt kokkur + Skoðunarmenn + Kerosene-farmur + Skrítinn heimur + Vélarbilun á á leið til London + Vitavörðurinn heimsóttur + Ýmis minnisbrot + Var síldin ofveidd ? + Glefsur úr dagbók + Sigurður Þorsteinsson skipstjóri + Guðmundur Arason, stýrimaður, skipstjóri + Pálmi Pálsson, 2. stýrimaður + Jón Garðarsson 3. Stýrimaður + Bergsteinn Gíslason, loftskeytamaður + Ægir Björnsson, bátsmaður + Sigurður Jónsson háseti / bátsmaður + Sigurjón Kjartansson, háseti, dælumaður + Valdimar Kristjánsson + Sverrir Torfason, bryti + Snorri Jónsson, rafvirki +
Svo má benda á að fjöldi smáfrétta í myndformi og fleiri lJósmyndir, sem má finna víða aundir tenlinum - Sjómenskan/Haförninn -
Sigurður Þorsteinsson skipstjóri. Fæddur 23. mars 1929 - Dáinn 9. febrúar 2008 (78 ára)
það er erfitt að lýsa Sigurði skipstjóra.
Hann var mjög óvenjulegur persónuleiki, ávalt brosmildur. Maður hafði á tilfinningunni að hann vissi alltaf nákvæmlega hvað hann vildi og ætlaði sér.Hann var mjög vinsæll á meðal áhafnarmeðlima og mikil virðing borin fyrir honum.
Vissulega var hann ekki gallalaus, en þeir örfáu um borð sem þá galla þekktu, leiddu þá hjá sér.
Það kom fram áður í þessum skrifum mínum, hvernig okkar fyrstu kynnum bar að, svo það verður ekki orðlengt hér.
En minningar mínar í félagi við þennan mann eru mér ógleymanlegar, sem og persónuleiki hans.
Því má lýsa á einfaldan hátt.
Hann tók öllum skipverjum sem jafningjum, og sóttist eftir vinskap þeirra og reyndi að kynnast sem best hverjum einstaklingi.
Þó án þess að það yrði misskilið, að hann var skipstjórinn og orð hans væru lög um borð.
Hann tók ávalt þátt í öllum gleðskap, þröngum hópi sem og með skipshöfninni allri, jafnvel þó svo að stundum við anker eða í höfn væri áfengi haft um hönd.
En hann var sjálfur algjör bindindismaður á tóbak og áfengi.
þau voru þó skýr fyrirmæli frá honum: það er í lagi að fá sér í glas utan vinnutíma, en ég líð ekki neinum að drekka sig ofurölvi, það getur valdið brottrekstri. Aldrei (!) kom þó til slíks, þar sem reglur hans voru virtar í hvívetna, og áhugi áhafnarinnar auk þess ekki á slíkri ofneyslu.
Sigurður sigldi ætíð skipi sínu um höfin, eins og hann taldi vera auðveldustu leiðina, framhjá stórviðrum og til hlés við land, við eða á milli eyja þegar þess var kostur.
Hann fylgdist alltaf nákvæmlega með veðurfregnum, bar saman veðurfregnir frá Íslandi, Englandi, þýskalandi og Frakklandi, setti vel á sig stefnur lægða og hæða. Oftar en ekki valdi hann að vinna úr veðurspám frá Englandi.
Eitt dæmi um snilld hans varðandi siglingar um úthöfin er mér minnisstætt:
Við mættum togaranum Hafliða skammt út af Humberfljóti í Englandi, þaðan sem togarinn var að koma eftir að hafa landað þar fiski í Hull.
Skipin voru um stund samsíða, og bæði á leið til Siglufjarðar. Hafliði var með tómar lestir, en Haförninn með fullfermi af svartolíu frá Rússlandi, sem að megni til var svo losað á Siglufirði. Fljótlega hvarf togarinn út í sortann, en komið var nokkuð dimmviðri.
Ganghraði Hafliða var amk tveim sjómílum meiri en hjá Haferninum, sagði þriðji stýrimaður á Haferninum, Friðrik Björnsson sem hafði verið á Hafliða áður.
Þegar leið á daginn versnar veðrið til muna, mikill vindur og stórsjór. Hafliði var fyrir löngu horfinn af radarskjánum, þegar skipstjórinn gefur fyrirmæli um að stefna á Færeyjar og bíða þar af okkur veðriðið sagði hann.
Farið var inn á Vagafjörð. (?) Þar valinn staður, þar sem legið við ankeri í skjóli fyrir norðan stórviðri. þar vorum við í tæpa 12 tíma, eða þar til veðinu slotaði. Þegar Færeyjar voru yfirgefnar, tók skipstjórinn stefnuna í um það bil norðaustur (ekki venjuleg stefna til Íslands), og áður en langt var um liðið hafði vindátt breyst, og komið var hálfgert lens og góður ganghraði.
"Við fylgjum lægðinni" sagði skipstjórinn. þegar við vorum komnir upp undir 66° var stefnan komin nálægt norðvestur, en skipið hafði fylgt eftir stefnu lægðarinnar og mestan tímann á lensi, á góðri siglingu. Snjókoma fylgdi þessu veðri og sást sjaldan mikið fram fyrir skipið.
Veður lægði þó nokkuð síðar með minnkandi snjókomu. og þegar stefna var loks tekin á Siglufjörð nánast úr norðaustri, við sáum grilla í Grímsey á stjórnborða, nokkru síðar sagði stýrimaður okkur frá skipi langt fyrir aftan okkur og nær landi á bakborða.
Um það bil er siglt var framhjá Hellunni inn á Siglufjörð, þekktist skipið sem áður hafði sést á radarnum, þetta var togarinn Hafliði.
Síðar kom í ljós að togarinn hafði lent í aftakaveðri vestur af Færeyjum og suður af Íslandi, alla leið framhjá Langanesi, oft þurft að halda sjó og nánast, alltaf með veðrið á móti sér.
Togarinn var greinilega á fullri ferð þegar skipverjar hans sáu að Haförninn var fram undan, og er komið var inn á miðjan fjörð hafði Hafliði náð okkur.
Enda hafði Haförninn hægt á ferðinni til að leggjast upp við Öldubrjótinn, þar sem megnið af farminum var losaður.
Vissulega tafði veðrið ferð beggja skipana, en það hefur örugglega verið meira stress á áhöfn Hafliða en Hafarnarins á leiðinni.
Tvisvar, mörgum árum síðar átti Sigurður leið um Siglufjörð. Hann hafði tekið að sér að sigla skipum frá erlendum höfnum, sem "ferjuskipstjóri."
Þá var hann fyrir löngu hættur sögulegum siglingum um allan heim, eins og getið er um í æviminningum hans, bókinni "Alltaf til í slaginn"
Í bæði skiptin hafði Sigurður samband við mig og bað mig að hitta sig um borð þegar viðkomandi skip höfðu viðkomu á Siglufirði.
Í annað skiptið stoppaði skipið í tvo þrjá tíma, svo ég tók hann með heim til að rabba og hitta konu mína.
Ég hafði einu sinni gagnrýnt hann vegna atviks sem snerti okkur alla skipverja hans, leiðinda atvik sem ég ætla ekki að fara nánar út í hér.
Hann nefndi það atvik nú af fyrra bragði. Hann sagði að hann sæi eftir að hafa gert það, sem hafði valdið svo mikilli óánægju um borð.
En sagðist virða það einlæglega að ég skuli einn allra skipsfélaga, hans hafa haft kjark til að skamma hann þegar upp komst.
(það var gert undir fjögur augu).
Enginn annar hefði gagnrýnt hann fyrir atvikið í alvöru, svo hann hefði heyrt. Og þarna eftir mörg ár og það atvik fyrir löngu fyrirgefið, þá skammaði ég hann aftur.
En nú vegna bókarinnar áðurnefndu. Þar sem hann gleymdi að telja upp hinn stóra þátt Guðmundar Arasona um borð í Haferninum og fleiri skipum sem þeir höfðu verið saman á.
En að hæla svo mér í hástert í bókinni, fyrir verk og hugmyndir sem komið hefðu frá Guðmundi Arasyni, það er varðandi "tómstundasalinn" um borð í Haferninum sem Guðmundur hannaði, en ég smíðaði og innréttaði, allt samkvæmt hugmyndum Guðmundar, ásamt mörgu fleiru.
Þar hefði Guðmundur vissulega átti allan heiðurinn auk margs annars, sem gleymdist að minnast á í bókinni hans.
Hann viðurkenndi það og sagðist ekki hafa áttað sig á því fyrr en hann las bókina eftir að hún kom út, hverju hann hefði gleymt að nefna en það hefði verið margt, eftir á að hyggja.
En eftir þessa "messu" áttum við góðar samræður og upprifjun, bæði um hans persónulegu hagi á þeim tíma, svo og hann forvitnaðist um mína eins og gengur.
Einnig röbbuðum við lengi saman í seinna skiptið er hann kom, en þá um borð í klefa hans.
Steingrímur Kristinsson.
------------------------------------------------------
Sigurður sagði frá endurminningum sínum í bók sem ber nafnið ALLTAF TIL Í SLAGINN, sem gefin var út af Vöku Helgafell árið1992 - Söguritari var Sigurður Erlingsson
Page updated
Google Sites
Report abuse