Skarphéðinn Guðmundsson tækjamaður

Skarphéðinn Guðmundsson tækjamaður

Skarphéðinn  fæddist í Haukadal í Dýrafirði 31. júlí 1922.

Hann lést á Sjúkrahúsi Siglufjarðar 9. des. 2003. 

Foreldrar hans voru hjónin 

Sigríður Katrín Jónsdóttir og 

Guðmundur Jón Jónsson. Þau eru bæði látin.

Skarphéðinn ólst upp í stórum systkinahópi en þau voru átta systkinin. Elstur var

Hannes, 

Hjörleifur,

Skarphéðinn,

Kristjana,

Anna, 

Guðný, 

Guðjón 

Stefán.

Eru þrjú þeirra á lífi, Kristjana búsett í Bandaríkjunum, Guðjón í Reykjavík og Stefán á Sauðárkróki.

Skarphéðinn kvæntist eftirlifandi eiginkonu sinni, 

Fanney Vernharðsdóttir, hinn 14. febrúar 1948. 

Þau eignuðust fimm börn:

1) Guðmund Jón Skarphéðinsson, (Guðmundur Skarphéðinsson) 

maki Elín Anna Gestsdóttir (Elín Gestsdóttir) og eiga þau þrjár dætur og átta barnabörn;

2) Anna Margrét Skarphéðinsdóttir, á hún þrjár dætur og þrjú barnabörn;

3) Sigríður Katrín Skarphéðinsdóttir,

sambýlismaður hennar er Sveinn Ástvaldsson og eiga þau fjóra syni og fjögur barnabörn;

4) Vernharður Skarphéðinsson,

maki Helga Jósepsdóttir og eiga þau sex börn og eitt barnabarn;

5) Guðfinna Jóna Skarphéðinsdóttir,

maki Þröstur Ingólfsson og eiga þau þrjú börn.

Útför Skarphéðins fór fram frá Siglufjarðarkirkju.

Það er oft erfitt að kveðja góðan mann og á það svo sannarlega við núna. Er mér efst í huga þakklæti fyrir að vera svo lánsamur að hafa átt þig fyrir föður. Það er og verður alltaf órjúfanlegur kafli í minningu minni allur sá yndislegi tími sem ég átti með þér.

Faðir minn var alla tíð mikill fjölskyldumaður og lagði ríka áherslu á að hlúa vel að fjölskyldu sinni og styðja börnin í leik og starfi.

Eftir að ég eignaðist fjölskyldu var alveg sama hvenær við þurftum á barnapössun að halda, hann var alltaf tilbúinn að koma og passa dætur okkar. Faðir minn vann hin ýmsu störf, bæði á sjó og í landi.

Árið 1955 hóf hann störf hjá Siglufjarðarbæ og vann þar í þrjátíu og fjögur ár sem vélamaður. Í frístundum smíðaði hann báta handa sonum sínum og barnabörnum og átti ófá handtökin í garðinum sínum en hann var mikill blómamaður. Þegar við Elín byggðum húsið að Hafnartúni 18 kom faðir minn yfirleitt eftir vinnu og hjálpaði okkur við ýmislegt í byggingunni.

Á heimili foreldra minna kom frænka mín Margrét hinn 2. nóvember 1963. Hún var lömuð og rúmföst og önnuðust þau hana í tæp þrjátíu og sex ár en hún lést fyrir fjórum árum. Fyrir alla þá umönnun sem hann lagði á sig vegna Margrétar vil ég þakka sérstaklega.

Meðan heilsan leyfði fór hann í göngutúra bæði kvölds og morgna. Einn var sá draumur pabba og það var að komast á heimaslóðir í Dýrafirði áður en hann félli frá. Það tókst honum og móður minni að gera fyrir nokkrum árum er Sigríður systir mín og Sveinn maður hennar fóru með þau í nokkra daga vestur. Síðustu þrjú árin hrakaði heilsu föður míns það mikið að hann var af og til á sjúkrahúsinu.

Að lokum vil ég þakka læknum og starfsfólki Sjúkrahúss Siglufjarðar góða umönnun.

Elsku pabbi, farðu í guðs friði.

Þinn sonur, Guðmundur Skarphéðinsson.