Ingvar Guðjónsson

Leó Ólason skrifar og tók saman



Ingvar Guðjónsson síldarsaltandi 

og athafnamaður á Siglufirði um og eftir 1920. Það var sagt um hann að hann hefði ekki átt bót fyrir rassinn á sér þegar hann byrjaði, fengið lánaðan tíuþúsunkall sem var gríðar mikið fé á þeim tíma og tapað honum strax. 

Hann hafi síðan risið úr öskunni eins og alvöru síldarspegúlöntum var svo tamt og orðið einn mesti útflytjandi saltsíldar á Siglufirði og náð að salta íu 50.000 tunnur eitt sumarið.  

Aflaleysissumarið 1935 þegar allir spegúlantar voru á hausnum og áttu ekki tuttuguogfimmeyring til að kaupa sér í nefið, tókst Ingvari að komast yfir reknet fyrir nokkra útgerðarmenn sem voru kannski síst betur staddir en hann. Þeir reyndu fyrir sér í Faxaflóa og þessi tilraun varð upphafið af svokallaðri Faxasíld. 

Ingvar var glaðlyndur að eðlisfari og annálaður gleði og samkvæmismaður. Um hann var kveðið í kvæðabálki sem er nefndur Síldarsölukantata Íslands og er eftir Sigurð Björgúlfsson, Þorgeir Jakobsson og Stefán Stefánsson sem allir voru í síldinni á Siglufirði.  

Sjá dagar koma, dimmar nætur líða, 

í djúpið mikla, sem er líka von. 

Í koju sína klökkur er að skríða, 

kvennaljóminn Ingvar Guðjónsson. 

Við síld og þorsk hann sífellt er að stríða, 

sódi og wiskey renna um hans kverk. 

Hann svanna engum mun úr minni líða, 

sem muna best hans næturkraftaverk. 

Báturinn Ingvar Guðjónsson EA 18 stærsti eikarbáturinn sem smíðaður var fyrir íslendinga um miðja síðustu öld í Svíþjóð. 

Hann var smíðaður árið 1948 í Karslborg og var mældur 183 tonn. Ingvar Guðjónsson var í upphafi búinn 540 hestafla Pólar díesel aðalvél sem skipt var út árið 1963 og þá sett niður ný 500 hesta Wicmann aðalvél. 

 - Ljósmynd: Kristfinnur Guðjónsson

Umfjöllun hér neðar um Skipskomuna og afmælið. er klippa frá  blaðinu Siglfirðingur 17. júlí 1948 

Ingvar Guðjónsson lést árið 1943 

Jónas Jónsson alþingismaður frá Hriflu skrifaði um Siglufjarðarkirkju og altaristöfluna í Nýja dagblaðið sumarið 1936. Þar kom fram að Ingvar Guðjónsson útgerðarmaður hefði átt frumkvæði að því að nokkrir menn stæðu saman að því að fá Gunnlaug til að gera altaristöflu.

 „Nú standa 12 Siglfirðingar að því að kaupa handa bæ sínum mestu og dýrustu altarismynd sem enn hefur verið unnið að fyrir nokkra íslenska kirkju,“ sagði Jónas.  „Það er sjávarmynd, hraustlegir sjómenn á úfnum sæ. En Kristur lægir ölduganginn. Efnið er fallegt og vel valið fyrir fólkið í þessum bæ, sem fram að þessu hefur aðeins haft útgöngudyr að hafinu og auði þess.“  

Heimild: http://www.sild.is/ahugavert/greinar/listraenn-innblastur---tengsl-gunnlaugs-blondal-vid-siglufjord/ 

"viðbót frá SK"

Ingvar Guðjónsson (1888 - 1943). 

 Merkir Íslendingar - Ingvar Guðjónsson

Ingvar Jónadab Guðjóns­son fædd­ist 17. júlí 1888 að Neðra-Vatns­horni á Vatns­nesi, V-Hún.

For­eldr­ar hans voru hjón­in Guðjón Helga­son, f. 1864, d. 1940, bóndi, síðar verk­stjóri hjá Ásgeiri Pét­urs­syni kaup­manni og fiski­matsmaður, ættaður úr Vopnafirði, og Krist­ín Árna­dótt­ir, f. 1868, d. 1923, frá Hörgs­hóli.

Ingvar var elst­ur átta systkina og fór á barns­aldri til vanda­lausra og ólst upp á ýms­um stöðum í Húna­vatnsþingi. Hann fór fyrst til sjóróðra suður í Hafn­ir í Gull­bringu­sýslu, er hann var 17 ára og fór gang­andi að norðan. Ingvar hóf for­mennsku árið 1909 og 1915 tók hann far­manna­próf við Stýri­manna­skól­ann. Árin 1916-1920 rak hann út­gerð í fé­lagi við fyrr­nefnd­an Ásgeir og var skip­stjóri á skip­um sem þeir áttu sam­an.

 Ingvar hóf síld­ar­sölt­un árið 1920 og lok 3. ára­tug­ar­ins var hann orðinn stærsti síld­ar­salt­andi á Norður­landi. Ein skýr­ing­in er tal­in vera sú að hann bjó skip sín bet­ur að veiðarfær­um og öðrum búnaði en flest­ir aðrir. Hann fékk því hæfa skip­stjórn­ar­menn til liðs við sig og skip hans voru ætíð meðal þeirra sem mest öfluðu. Mest­ur var út­flutn­ing­ur hans árið 1932, næst­um 50.000 tunn­ur.

 Ingvar var þó ekki ein­ung­is í síld því hann sótti einnig þorskveiðar með góðum ár­angri. Skip sín bjó Ingvar frá Ak­ur­eyri og var þar bú­sett­ur að mestu en nær all­an síld­ar­feng sinn lagði hann upp á Sigluf­irði. Hann stundaði einnig mikla rækt­un á jörðinni sinni, Kaupangi í Eyjaf­irði. Ingvar var hjálp­sam­ur og gaf stór­fé til menn­ing­ar­mála, svo sem barna­heim­ila og kirkna.

 Ingvar kvænt­ist 1918 Ólafíu Hafliðadótt­ur en þau skildu. Dótt­ir þeirra var Krist­ín, f. 1918. Önnur börn Ingvars: Björn, f. 1917, Helga, f. 1924, Hulda, f. 1926, Gunn­ar, f. 1930, Hjör­dís, f. 1932, Inga, f. 1933, og Sig­urður, f. 1935, allt hálf­systkin. Öll eru þau lát­in nema Inga.

 Ingvar lést 8. des­em­ber 1943.

Morgunblaðið 17. júlí 2018.

Skráð af Menningar-Staður