Theódór Ágústsson Verkmaður

Hann var trygglyndur með afbrigðum iþeim vinum sínum, sem hann batt vináttu við. Dýravinur var hann mikill. Hann hændi að sér dúfurnar, sem á vetrum höfðu lítið til að nærast á. Var gaman að sjá, þegar Theódór stóð við íbúð sina og var að gefa þessum vinum sínuim. Dúfurnar voru allt í kring um hann, sumar settuslt á hendur hans og tíndu upp úr lófum hans. Stundum settust þær á axlir hans, mettar af góðri máltíð. Þá var gamli maðurinn ánægjulegur. Meðan Theódór notaði hesta til keyrslu á sorpinu, var ánægjulegt að sjá, hve þeir voru vel með farnir. Alltaf selspikaðir og gljáandi á skrokkinn. Hann umgekkslt þá sem vini sína, en hann krafðist oft mikils af þeim. 

Þegar Theódór var fluttur á sjúkrahúsið, héldu dúfurnar sínum hætti, og komu á ákveðnum tíma til síns matborðs, en þá brá þeim í brún, því vinur þeirra sást hvergi. Þær sneru svangar og sorgmæddar frá. Þær komu í noklkra daga á matstaðinn, en enginn vinurinn sást. Þá skeði það einkennilega, að þær komu að húsi Margrétar, dótlur Theódórs. 

Hafa líklega tekið efitir að hann kom oft til dóttur sinnar, og dottið í hug að hann væri þar. Margrét hefur nú tekið við dúfnahópnum og heldur uppi sama matmálstíma fyrir þær og faðir hennar hafði. 

Theódór andaðist á Sjúkra húsi Sigluf jarðar, 1. febrúar. 1965, og var jarðsunginn 6. s.m.

Hann var fæddur á Aikureyri, 23. maí 1896. Hann ólst upp í foreldrajhúsum, ásamlt 3 systkinum sínum, sem hafa dvalið og átt búsetu í Danmörku.

Á æsku- og unglings árum var hann í sveit á sumrin og vandist iþar allri algengri vinnu. Þegar hann náði fullum líkamsþroska, stundaði hann alls konar verikaimannavinnu á Akureyri, þar til hann flutti til Siglufjarðar, sem fyrr er getið. Hann kvænjtist aldrei, en eignaðist tvær dætur (tvíbura) með

Sigurrós Þorláksdóttir, og eru þær:

Margrét Theódórsdóttir, gift og búsett á Siglufirði, og 

Steingerður Theódórsdóttir, gift og bú sett á Raufarhöfn.

Hann sá ekki um uppeldi þeima, en leit til með þeim og var þeim vænn og hjálpsamur, þegar þær stofnuðu sín eigin heimili. 

Hann unni mjög íþrótltum, þó hann í æsku fengist Htið við þær. Sérstaklega unni hann mjög knattspymunni.

Var hann með líf og sál við alla knattspymuleiki, sem hér fóru fram, og fylgdist vel með KS. Það er máske ofsagt, að hann hafi hvatt félagana til meira starfs, en víst er, að þessi sívakandi áhugi hans hafi vakið þá og dtyrkt til leiks.

Eitthvað mun hann haf a látið af hendi rakna til að létta þeim ferða kostnað, þegar KS fór í keppni út á land.

Með þeim var hann i hverri ferð, og ei trútt um, að sumir héldu fram að sigur væri vísari, ef Theódór væri með. KS sýndi honum þann virðingar- og vinarhug, að bera hann til hinstu hvílurúms, og fjölmenntu við útför hans. 

Hann var aila tíð einsetumaður, og liltla íbúðin hans ávallt snotur og vel um gengin. Fjárreiður hans voru alltaf í góðu lagi, og hann var hreinn og vandaður í viðskiptum. Þegar leitað var samskota öðrum itil hjálpar eða líknar, lét hann aldrei standa á sér í þeim efnum, en um það var fátt talað. 

Nú er Theódór, vinur vor, allur. Hann skildi vel við þau störf, sem hann hafði á hendi, og gat glaður litið yfir átarfsárin. Hann var kvaddur til hins mikla hátta tíma á hentugum itíma. Öskir um velfarnað fylgja hon um yfir móðuna miklu til ó' kunna landsins, þar sem hans bíða ný verkefni. Blessuð sé minnig hans.

P.E.

Theodór Ágústsson verkamaður lést á Sjúkrahúsi Siglufjarðar, og var jarðsettur fró Siglufjarðarkirkju 6. febrúar.

Svarthvíta myndin; ljósmynd Ólafur Ragnarsson

--------------------------------------

Theodór Ágústsson Verkmaður (Ösku Teddi)

Theódór Ágústsson f. 23-05-1896 d. 01-02-1965 (Aldur: 68 ára)

Enginn húsráðandi í Siglufirði þarf að spyrja: hver er maður þessi, Theódór Ágústsson ? 

Hann þekktu allir. Hann kom að hverri íbúð einu sinni í viku, um 30 iára skeið, og losaði sorpílátin. Hann ihafði sína föstu á ætlunarferðir um bæinn, og út af þeirri áætlun var aldrei brugðið, neona þegar veðurfar hamlaði. iÞar var reglusemi í hvívetna í ríkuim mæli.

Til Siglufjarðar ikom Theódór skömmu fyrir árið 1930, og dvaldi hér til dánardægurs. Hann vann fyrslt um skeið hjá sílclarverksmiðjunni Rauðiku, en hvarf það an og gjörðist aðstoðarmaður Hjálmar  Kristjánsson sál., sem hafði þá sorphreinsun á hendi fyrir bæjarfélagið.

Þegar Hjálmar lét af þessu starfi tók Theódór við því, og hafði það á hendi um 30 ára skeið.

Theódór var fremur lágur vexti, þrýstinn um herðar og jafnvaxinn, snotur á velli og andlitsfríður. Skapgerðin var freikar ör og sagði hverjum sína meiningu óskerta, en fljótur var hann til sátta, Hann gekk oflt með hörku að sinum störfuim og hélt þar reglusemi. Hann var trygglyndur með afbrigðum iþeim vinum sínum, sem hann batt vináttu við.

Dýravinur var hann tnikill. Hann hændi að sér dúfurnar, sem á vetrum höfðu lítið til að nærast á. Var gaman að sjá, þegar Theódór stóð við íbúð sina og var að gefa þessum vinum sínuim. Dúfurnar voru allt í kring um hann, sumar settuslt á hendur hans og tíndu upp úr lófum hans. Stundum settust þær á axlir hans, mettar af góðri máltíð.

Þá var gamli maðurinn ánægjulegur. Meðan Theódór notaði hesta til keyrslu á sorpinu, var ánægjulegt að sjá, hve þeir voru vel með farnir. Alltaf selspikaðir og gljáandi á skrokkinn. Hann umgekkslt þá sem vini sína, en ihann krafðist oft mikils af iþeim.

Þegar Theódór var fluttur á sjúkrahúsið, héldu dúfurnar sínum hætti, og koniu á ákveðnum tíma til síns matborðs, en þá brá þeim í brún, því vinur þeirra sást hvergi. Þær sneru svangar og sorgmæddar frá. Þær komu í noklkra daga á matstaðinn, en enginn vinurinn sást. Þá skeði það einkennilega, að þær komu að húsi Margrét Theodórsdóttir, dóttur Theódórs. Hafa líklega tekið efitir að hann kom oft til dóttur sinnar, og dottið í hug að hann væri þar.

Margrét hefur nú tekið við dúfnahópnum og heldur uppi sama matmálstíma fyrir þær og faðir hennar hafði.

Theódór andaðist á Sjúkra húsi Sigluf jarðar, 1. febrúar sl., og var jarðsunginn 6. s.m. 

Hann var fæddur á Aikureyri, 23. maí 1896. Hann ólst upp í foreldrajhúsum, ásamlt 3 systkinum sínum, sem haf a dvalið og átt búsetu í Danmörku. Á æsku- og unglings árum var hann í sveit á sumrin og vandist iþar allri algengri vinnu.

Þegar hann náði fullum líkamsþroska, stundaði hann alls konar verkamannavinnu á Akureyri, þar til hann flutti til Siglufjarðar, sem fyrr er getið. 

Hann kvænttist aldrei, en eignaðist Itvær dætur (tvíbura) með Sigurrós Þorláksdóttir, og eru þær: 

Margrét Theodórsdóttir, gift og búsett á Siglufirði, og 

Steingerður Theodórsdóttir, gift og búsett á Raufarhöfn. 

Hann sá ekki um uppeldi þeima, en leit til með þeim og var þeim vænn og hjálpsamur, þegar þær stofnuðu sín eigin heimili. 

Hann unni mjög íþrótltum, þó hann í æsku fengist Htið við þær. Sérstaklega unni hann mjög knattspymunni. Var hann með líf og sál við alla knattspymuleiki, sem hér fóru fram, og fylgdist vel með KS.

Það er máske ofsagt, að hann hafi hvatt félagana til meira starfs, en víst er, að þessi sívakandi áhugi hans hafi vakið þá og styrkt til leiks. Eitthvað mun hann hafa látið af hendi rakna til að létta iþeim ferðakostnað, þegar KS fór í keppni út á land. Með þeim var hann i hverri ferð, og ei trútt um, að sumir héldu fram að sigur væri vísari, ef Theódór væri með. KS sýndi honum þann virðingar- og vinarhug, að bera hann til hinztu hvílurúms, og f jölmenntu við útför hans.

Hann var alla tíð einsetumaður, og liltla íbúðin hans ávallt snotur og vel um gengin. Fjárreiður hans voru alltaf í góðu lagi, og hann var hreinn og vandaður í viðskiptum. Þegar leitað var samskota öðrum til hjálpar eða líknar, lét hann aldrei standa á sér í þeim efnum, en um það var fátt talað.

Nú er Theodór, vinur vor, allur. Hann skildi vel við þau störf, sem hann hafði á hendi, og gat glaður litið yfir átarfsárin. Hann var kvaddur til hins mikla hátta tíma á hentugum itíma. 

Óskir um velfarnað fylgja hon um yfir móðuna miklu til ókunna landsins, þar sem hans bíða ný verkefni. 

Blessuð sé minnig hans. 

P.E.