Saltað um borð

Vinnan um borð +  Vistaverur um borð+ Áhugamálin um borð + Fyrsta siglingin + Síldarmiðin og + Saltað um borð + Hafísinn 1968 + Haförninn;upplýsingar + Í Austur þýskalandi + Formalin slys + Splæsing og anker +  Ofsaveður + Hrævareldar í Belgíu  + Óvænt kokkur + Skoðunarmenn + Kerosene-farmur + Skrítinn heimur + Vélarbilun á á leið til London + Vitavörðurinn heimsóttur + Ýmis minnisbrot + Var síldin ofveidd ? + Glefsur úr dagbók + Sigurður Þorsteinsson skipstjóri + Guðmundur Arason, stýrimaður, skipstjóri + Pálmi Pálsson, 2. stýrimaður + Jón Garðarsson 3. Stýrimaður + Bergsteinn Gíslason, loftskeytamaður + Ægir Björnsson, bátsmaður + Sigurður Jónsson  háseti / bátsmaður  + Sigurjón Kjartansson, háseti, dælumaður + Valdimar Kristjánsson  + Sverrir Torfason, bryti  + Snorri Jónsson, rafvirki +  

 Síldarsaltendur.                                                             

Sumarið 1968 var síldin komin nokkuð djúpt út af austanverðu norðurlandi, raunar allt að Jan Mayen. Minna var um síld til söltunar, en menn höfðu vonað. 

Meðal annars sá stjórn Síldarverksmiðjanna fram á að erfitt mundi verða að skaffa niðursuðuverksmiðju Síldarverksmiðjanna hráefni. Það er Sigló Síld hf.

Eftir smá umræður um þau mál, datt einhverjum í hug, hvort ekki væri mögulegt að salta síld um borð í Haferninum.

Réttilega var bent á að ekki væri hægt að gefa áhöfninni fyrirmæli til slíkra verka.

Auk þess sem áhöfnin hefði nóg að gera á meðan tekið væri á móti síld um borð til bræðslu.      Myndir neðar

Þessi mál bárust okkur um borð til eyrna, sem hálfgert tilboð. Ef við treystum okkur til að kaupa upp á eigin reikning, síld frá veiðiskipunum og salta einhverjar tunnur. 

Svona 100 tunnur eða meira. Og vinna verkið á frívakt, það er á eigin kostnað. Þá mundi útgerðin loka augunum fyrir því, þó mannskapurinn skytist til þeirrar vinnu, þegar tækifæri gæfist frá skyldustörfum. 

Þetta var borið undir mannskapinn. Með einróma samþykki allt frá messa til skipstjóra og 1.vélstjóra. Allir sem tækifæri hefðu mundu taka til hendinni.

Þetta sumar var Þórður Þórðarson (Hrímni) um borð, alvanur síldarsaltandi. Þannig að tryggt var að réttar aðferðir mundu verða notaðar. 

Engin skoraðist undan vinnunni sem tengdist söltuninni. Síldin var hífuð spriklandi frá veiðiskipunum. 

Ég held að flest öll veiðiskipin hafi gefið okkur síldina þegar þeir vissu að áhöfnin stóð að þessu puði.

Því vissulega var þetta bæði puð og svefnlítill tími á meðan á stóð. 

Síldin hausuð og verkuð, ýmis gert að frammi á dekki eða aftur á hekki. Svo var hausskorin síldin hífuð upp á bátadekk með handafli. 

Þar var síldin sett ofan í tunnur og gengið  frá eins og venjulega var gert í landi. 

Síldin látin standa góðan tíma, og síðan bætt ofan á og tunnunum lokað. Þar á eftir var pæklað og pæklað aftur og aftur. 

Veltingur skipsins hjálpaði til að jafna og þrýsta pæklinum inn í síldina. 

Alls urðu tunnur um 400 talsins sem við söltuðum um borð þetta sumar. 

Og samkvæmt orðum Þóroddar Guðmundssonar síldarsaltanda, sem var í stjórn SR. Þá var þetta langbesta saltsíld sem hann hafði tekið til mats, en Þóroddur var alvanur síldamatsmaður og saltandi.

Ekki fannst okkur slæmt að fá slíka viðurkenningu. Og heldur betra var þegar tekjurnar af þrældómnum komust í hendur okkar. 

Það voru ævintýralegar upphæðir. Langt fram yfir það sem reiknimeistarar okkar höfðu áætlað.

Jafnt var skipt á milli okkar. Messinn fékk jafn mikið og skipstjórinn.

Það er tekið var með í reikninginn til frádráttar, vegna þeirra sem fóru í frí á milli og svo hlutur þeirra sem komu til afleysingar. 

Tíminn sem vinnslan stóð yfir hverju  sinni var látinn ráða.