Fram, 14. september 1918, Pistill:
Bíó.
Nú hefur bíó starfað hér um nokkurn tíma og verið mikið sótt. Mun það þó meira hafa verið aðkomufólk, en hér búsettir menn er þangað hafa vanið komur sínar, þó nokkuð af íbúum Siglufjarðar hafi flotið með.
Myndir þær, er sýndar hafa verið hafa yfirleitt verið góðar, frekar áhrifagjarnar en ekki siðspillandi, þó á þetta ekki við myndina er sýnd var fyrripart þessarar viku: Zulu greifaynju
Ég fór í bíó til að horfa á þessa mynd á miðvikudagskvöldið og verð að segja að myndin var mjög ómerkileg, og afar illa sýnd. Má til dæmis tilfæra, að svo dimmt var á tjaldinu að naumast var hægt að lesa textann, og svo fljótt var skipt, að eigi var heldur ráðrúm til að stafa sig fram úr letrinu í hálfrökkrinu.
Hvort þessi hroðvirkni hefur átt sér stað vegna þess að fólkið var afarfátt, skal ég láta ósagt, en ekki er rétt að gera þær getsakir þó raddir heyrðust í húsinu um það.
Myndin sýnir glæpamannaflokk er fremur ýmislegt ódæði og leynilögreglumann er eltir flokkinn. Veitir þar ýmsum betur, þó leynilögreglumaðurinn beri sigur að lokum Ekkert fagurt kemur fram í myndinni, sem getur glætt eða orsakað göfugar hugsanir, nema að lögregluþjónninn tekur unglingsstúlku af vondum föður.
Ég álít að stjórnendum Bíó hafi tekist óheppilega valið er þeir sýndu þessa mynd, sérstaklega þegar litið er til þess, bæði að það var börnum leyfður aðgangur og að svo út sem þeir hafi áður gert sér far um að velja góðar, eða að minnsta kosti ekki siðspillandi myndir.
Væri óskandi að myndir af sama tagi, eða verri, kæmi hér ekki fram á sjónarsviðið.
s.m
----------------------------------
Ath. sk. Þessi kvikmynd var að sjálfsögðu ekki með tali og tónum, heldur sem oftast var, þá kom upp á milli á tjaldið, texti, hvítir stafir á svörtum grunni, sem lýsti atburðarás og það sem viðkomandi leikarar sögðu.
Síðar var einnig farið að leika undir í salnum á píanó til að auka áhrifin.