Hörður Hugi Jónsson

Hörður og Sigríður slitu samvistum. Árið 1973 eignaðist Hörður Önnu Sigurbjörgu.

Hörður kvæntist hinn 26. desember 1975 Bryndísi Sigrúnu Sigurðardóttur, f. 1943. 

Þau eignuðust eina dóttur, 

Hugrún Harðardóttir, f. 1976. Fyrir átti Bryndís Svölu Dögg Þorláksdóttur, f. 1962, börn hennar eru Margeir Trausti, f. 1985, Brynjar, f. 1987, Ingi Óli, f. 1995 og Sigurð Magnússon, f. 1963, synir hans eru Kristófer Bæring, f. 1986 og Víkingur Breki, f. 2005. Hörður og Bryndís skildu.

Hörður bjó fyrstu uppvaxtarárin á Siglufirði, en á sextánda ári fór hann til Keflavíkur og hóf störf við matreiðslu á Keflavíkurflugvelli hjá bandaríska hernum. Síðar færði hann sig yfir til Loftleiða og þaðan til Flugleiða við stofnun þess fyrirtækis. Síðustu árin gegndi Hörður stöðu birgðastjóra í Flugeldhúsinu á Keflavíkurflugvelli og lauk þar starfsferlinum árið 2004. Starfsferill Harðar tengdist því alla tíð matreiðslu. 

Hörður bjó í Keflavík til ársins 1973, en flutti þá í Kópavog og bjó þar til dauðadags. Áhugamál Harðar voru mörg. Á yngri árum var hann góður fimleikamaður og æfði og sýndi þá íþrótt bæði á Siglufirði og á Keflavíkurflugvelli. Síðar tók skákíþróttin við, sem hann stundaði af krafti til æviloka. Keppti hann á skákmótum bæði sem einstaklingur og fyrir sveit Flugleiða. 

Flugleiðasveitin vann marga heimsmeistaratitla í alþjóðlegum skákmótum flugfélaga sem fram fóru víðsvegar um heiminn. Hörður var liðtækur bridsspilari og keppti einnig fyrir hönd Flugleiða á alþjóðlegum mótum. Ljósmyndun átti hug Harðar frá unglingsárum og tók hann mikið af myndum bæði fyrir blöð, Flugleiðir og fjölskyldu. Útför Harðar verður gerð frá Fríkirkjunni í Reykjavík í dag og hefst athöfnin klukkan 13.

Elsku pabbi minn,

Nú hefur þú kvatt mig í síðasta sinn, svona endaði sagan. Þú varst mikill sögumaður og sagðir mér ófár sögurnar af ævintýrum þínum, það sagði enginn frá eins og þú. Fyrstu minningar mínar með þér lýsa þér svo vel, þú varst einstaklega vandvirkur maður og þú vandaðir þig svo við ala mig upp. Alltaf að fræða mig og takk fyrir að taka mig með þér allt sem þú fórst. Minningar um fjöruferðir, ísbíltúra og ævintýraleg ferðalög verða ávallt með mér. Þú verður alltaf hjá mér. Ég kveð þig elsku pabbi minn með þakklæti í hjarta mínu.

Þín dóttir, Hugrún.
*****************************************************

Fyrstu kynni mín af Herði bróður mínum voru þegar hann kom norður til Siglufjarðar frá Keflavík árið 1955. Ég varð að fara úr herberginu hans inn til pabba og mömmu, en það var þess virði því hann kom færandi hendi með sælgæti og ýmislegt sem ekki var almennt á boðstólum annars staðar á landinu. Næst þegar Hörður kom í heimsókn til Siglufjarðar var það til þess að giftast henni Siggu. Í brúðkaupsferðinni fékk hún m.a. að kynnast hinu siglfirskra síldarævintýri með því að taka þátt í síldarsöltun og var mynduð af Herði í bak og fyrir.

Fermingarárið mitt 1962, fékk ég að fara einn suður til Keflavíkur þar sem ég var hjá Herði og Siggu í nokkra daga. Þar tók hann þessar fínu myndir af mér í boltaleik sem ég á enn og verma minningar mínar.

Árin liðu og ég hóf nám hjá Loftleiðum í eldhúsinu á Keflavíkurflugvelli. Þar var gott að hafa hann til stuðnings og eftirlits. Hann var vel þekktur á Vellinum, vinsæll og gott að geta nefnt okkar fjölskyldutengsl þegar ég þurfti að komast út úr hinum ýmsu aðstæðum. Þau sterku fjölskyldubönd systkina foreldra okkar á Siglufirði urðu okkur gott veganesti í lífinu. Þannig bönd hafa einnig bundið okkur systkinin saman bæði í gleði og sorg.

Mér er minnisstætt atvik þegar við Steinunn skírðum Sigurpálu dóttur okkar annan í jólum árið 1975 á Kleppsveginum. Hörður bað mig þá að koma inn í herbergi og spurði hvort það væri ekki í lagi, þar sem presturinn væri á staðnum, að hann giftist henni Dísu í leiðinni. Ég svaraði að það gætu verið ýmsir hnökrar á því. Það þyrfti að tala við prestinn, útvega pappíra fyrir giftinguna og fleira. Hann dró þá upp umslag með öllu saman og sagðist vera búinn að tala við séra Ragnar Fjalar og honum litist vel á þennan ráðahag. Allir í fjölskyldunni komu af fjöllum við þessa uppákomu, en glöddust einlæglega með brúðhjónunum. Skírnar- og brúðkaupsveislan var minnisstæð því hún dróst á langinn langt fram á næsta dag vegna óveðurs sem dundi yfir þá nótt.

Þegar ég fluttist vestur á Ísafjörð vorum við Hörður mikið í símasambandi og ég fylgdist vel með högum hans. Þó Hörður væri ekki maður margra orða kom hann því oft vel til skila hversu stoltur hann væri af börnum sínum og dugnaði þeirra í blíðu og stríðu.

Hörður hafði skemmtilega kímni og talaði alltaf um mig sem "friðarspillinn" í fjölskyldunni. Í hvert sinn sem ég kæmi til Reykjavíkur færi allt á annan endann. Heimsóknir út um allt og stöðug dagskrá. Þessar góðu minningar og margar fleiri ylja mér um hjartarætur þegar ég kveð bróður minn hinstu kveðju.

Birgir Jónsson.
**********************************************************

Elsku afi,

ég vildi óska að þú hefðir fengið að tefla við litróf lífsins örlítið lengur. Ég man þegar ég heimsótti þig á spítalann daginn fyrir aðgerðina og þú sagðir mér baðvarðarbrandarann. Þú hlóst þínum smitandi hlátri og leist svo á úrið í gegnum litla stækkunarglerið þitt. Þú varst ekki á leiðinni burt, þú sagðir sjáumst fljótlega aftur. Þú varst sannur skákmaður sem tefldir ávallt til sigurs í hverju sem þú tókst þér fyrir hendur en þessi barátta var því miður ósigrandi.

Þú varst góður afi sem leiddir mig áfram líkt og ég væri mikilvægasta peðið á taflborðinu. Þú fylgdist með öllu sem ég gerði og færðir mér góðan föður. Ég er þér ævinlega þakklát fyrir allt, elsku afi. Minning þín mun ávallt fylgja mér.

Þín Ragnhildur Steinunn.
**********************************************************

Látinn er fyrir aldur fram kær vinur, heiðursmaðurinn Hörður Jónsson matreiðslumeistari frá Siglufirði.

Hörður var vinmargur maður, enda hrókur alls fagnaðar á góðri stund og ræktaði vel vináttuna bæði við fyrrverandi samstarfsmenn sína og ekki síður við fjölda starfsmanna sem starfað hafa í íslenska flugheiminum síðastliðna áratugi. Hörður starfaði lengst af á Keflavíkurflugvelli þar sem hann var einn af þeim sem sáu til þess að flugfarþegar fengju góðan viðurgjörning í mat á ferðalögum sínum til og frá landinu. Hann gegndi lengst af ábyrgðarmiklu starfi flugeldhúsi Flugleiða hf.

Hörður var víðlesinn maður og fróður um þjóðlega hætti og undur veraldar. Hann hafði ferðast víðsvegar um heiminn og naut þess að fræða okkur vini sína um hagi og tilvist þjóða í framandi löndum. Hann naut þeirra forréttinda að vera mjög góður skákmaður, enda var skákíþróttin ein af hans helstu áhugamálum. Sem liðsmaður í hinni sigursælu skáksveit Flugleiða/Icelandair sem keppti á alþjóðlegum skákmótum flugfélaga víðsvegar um heiminn, gafst Herði kostur á að kynnast hinum ýmsu þjóðlöndum og siðum í landi hverju.

Annað áhugamál sem Hörður dáði var ljósmyndun og var hann sjálfmenntaður í þeirri tækni. Hörður var einstaklega æðrulaus maður þegar tillit er tekið til þess að á seinni árum lífsins þjáðist hann af ólæknandi augnsjúkdóms sem leiddi til verulegrar sjóndepru sem háði honum á vissan hátt, en þó ekki svo að hann naut lífsins eins og ekkert hefði í skorist og gerði oft á tíðum sjálfur grín að þessari fötlun sinni. Þótt sjóndepran hafi vissulega haft sín áhrif, þá gafst Hörður ekki upp á því að sinna sínum helstu áhugamálum, þ.e. skákinni og ljósmyndun. Þegar sterk gleraugu dugðu ekki lengur var bara bætt við góðu stækkunargleri sem virtist gagnast vel, einkum við skákborðið. Þrátt fyrir þessa fötlun var myndavélin ekki sett niður í skúffu. Herði var einkar lagið að finna hin ýmsu myndhrif augnabliksins, enda oft fenginn til að gerast sérstakur ljósmyndari í ýmsum einkasamkvæmum.

Alltaf var gott að leita til Harðar þegar átti að gera góða veislu með mat og drykk. Hann gaf leiðbeiningar um meðhöndlun hráefnis og eldamennsku á einfaldan en samt fagmannlegan hátt, þannig að við sem nutum ráðgjafar hans gátum staðið uppréttir að veislu lokinni.

Æskustöðvarnar á Siglufirði voru honum mjög hugleiknar og hafði hann sérstaka unun af að segja frá einstökum viðburðum úr sögu byggðarlagsins í áranna rás. Við vinir hans úr horninu í kaffihúsinu góða í miðbæ Kópavogs kveðjum hér með Hörð með miklum söknuði. Fasta sætið hans í horninu er nú autt. Skemmtilegar og fróðlegar frásagnir úr því sæti eru þagnaðar, en eitt er víst að Hörður mun eignast gott sæti á æðra tilverustigi þar sem gleði og vinátta við náungann mun áfram njóta sín.

Börnum Harðar og öðrum aðstandendum sendum við okkar innilegustu samúðarkveðjur. Blessuð sé minning Harðar Huga Jónssonar.

Tómas Oddsson,

Jóhann H. Jónsson,

Ingi Steindórsson og

Jónas Ingimarsson.