Ægir Björnsson

Þegar ég spurði Ægir hvort að hann fengi ekki stundum heimþrá ?
Þá svaraði hann strax: NEI, ég er aldrei með heimþrá og ég get alveg skilið það þegar maður lítur í kringum sig í þessu litla „síldar“ sjávarþorpi sem líkt og Sigló hefur um kring 1.200 íbúa, haf, bryggjur og bátar út um allt.......næstum eins og Sigló var í denn.

Hann er „heima“ þar sem hann er núna.

Nútíma tækni eins og tölvur og Internet gerir okkur kleift að finna vini og ættingja sem við höfum ekki séð lengi en Ægir er ekkert fyrir svoleiðis drasl....sambýliskona mín sér um svoleiðis dót, ég nenni ekki að standa þessu....segir hann samtímis sem hann opnar lokið á eldgömlum „Gemsa farsíma“  og svarar á sænsku eins og innfæddur útlendingur.

Samt er hann mikill tæknitrítill og uppfinningamaður á öðrum sviðum.

Við gerðum svolítið grín af þessu með „tungumála vandræði“ þegar við hittumst í Folkets Hus í Kungshamn en ég hafði hringt í Ægir fyrr í vikunni og það var ekkert mál að finna hann í símaskránni hann hafði ekki breytt þessu fallega íslenska nafni mikið sem hann ber stoltur. 

Bara látið skrifa það pínu öðruvísi. Æ er ekki til sem hljóð í sænsku en með ae verður þetta næstum rétt í munni svíanna. 

Þessi sýning verður sett upp við Síldarminjasafnið í sumar og fljótlega kemur ferðasaga með mörgum myndum frá Smögen og Kungshamn hér á siglo.is.

Þrátt fyrir að Ægir sé ekki til í stafrænu formi og að ég hafi ekki séð manninn á mynd eða í lifandi formi í yfir hálfa öld þá var það ekkert mál að þekkja hann í þessum fólksfjölda sem var þarna samankominn. Hann sver sig í ættina.....líkur Bjössa Þórðar föður sínum og líkur bræðrum sínum í útliti og hreyfingum.  Það er sami grallarasvipurinn á þeim öllum, Þóri, Sverri (Vella), Bigga Björns og Auði systur þeirra líka. 

Þar fyrir utan virðist þessi fjölskylda vera með undanþágu frá náttúrulögmálum lífsins, þetta fólk eldist ekki.....er einhvern veginn síungt í anda og útliti.

Um leið og ég tók í höndina á honum þá sagði Ægir.....já nú man ég eftir þér.....sem litlum gutta að leika sér í garðinum hjá Júllu mömmu á Hafnargötu 6.
Já segi ég, langamma mín hún Jóna Möller bjó í húsinu við hliðina og ég þar var ég oft og bætti við að Júlla var ein af mörgum auka ömmum mínum í suðurbænum á þessum árum og fer að segja honum að ég hafi skrifað um þetta í greinum hér á siglo.is sem heita Göngutúr um heimahaga og að einn kaflinn heitir einmitt Ömmur.

Svo mundi ég að Ægir er ekki mikið á netinu og ég lofaði að skrifa þetta út og sleikja frímerki og pósta þessu til hans á gamaldags máta. 

Við þessi orð drógst hans hugur hans inní gamla minningu úr Hafnargötunni.........og að þessu stóra ljósgræna bárujárnshúsi sem hann ólst upp í og það stendur þar enn beint fyrir ofan Roaldsbrakkann.

Já hún langamma þín bjargaði mér einu sinni frá bráðum dauða þegar ég var á heimleið með mjólk sem ég hafði sótt niður á eyri fyrir mömmu. Ég hitti síðan á heimleiðinni hrekkjulóma beint fyrir neðan gluggan hjá Jónu Möller og þeir gerðu sér lítið fyrir og helltu niður mjólkinni í stóran djúpan poll og tóku síðan mig og hentu mér í pollinn og voru á góðri leiða með að drekkja mér þegar langamma þín bankaði í eldhúsgluggan og hræddi þá.

Fyrst vann ég á netaverkstæði og þá kom sér að góðum notum að ég hafði unnið hjá Jóni i netagerðinni á Sigló frá 13 ára aldri og þar lærði maður ýmislegt sem kom að notum núna.

Það spurðist út hér að ég væri nokkuð góður í að splæsa víra og var ég þá oft fenginn til að laga víra sem drógu ferjuna á milli lands og eyjar hér áður en brúin kom en þeir slitnuðu oft og svíarnir voru alveg gáttaðir á að ég var fljótari að þessu einn en þeir sem voru fjórir og fimm í þessu. 

Þeir notuðu einhverjar forneskju aðferðir við þetta.  

Netagerðarvinnan var svo illa borguð að ég ákvað að verða aftur stýrimaður og ég var um tíma á stórum tankskipum sem voru gerð út frá Skerhamn en annars var ég lengst af verkstjóri hjá ABBA Síldarverksmðjunni, „bassaði“ þar yfir 150 konum og körlum.

Síðan hefur ætíð fylgt mér tækniáhugi (Allt nema tölvutækni greinilega) og ég hef verið með eigið fyrirtæki lengi, meðal annars fann ég upp sjálfvirkt línulagningar kerfi fyrir línubáta og síðan er ég meðeigandi í fyrirtæki sem framleiðir síur sem hreinsa notaða smurolíu o.fl.
(Sjá mynd hér undir)