Flóvent Jóhannsson slökkviliðsstjóri

Sumarið 1902 kom hann heim, settist að á Hólum í Hjaltadal og varð kennari við búnaðarskólann -þar. Einnig tók hann að sér stjórn íbúsins. Þótti hann stjórnsamur bústjóri. Kennarastarfið lét honum vel, enda talinn ágætur kennari. Hann kvatti pilta við námið, vakti hjá þeim áhuga fyrir málum landbúnaðarins. Sjálfur var hann djarfhuga og stór huga í þeim efnum. 

Má segja að hann, ásamt Sigurði, fyrrv. búnaðarmálastjóri og Páli Brim, fyrrv. amtm., hafi verið upphafsmaður að þeirri vakningar- og framfaraöldu á sviði íslenzka landbúnaðarins, sem hófst hér norðanlands skömmu eftir síðustu aldamót, og var undanfari þeirra framkvæmda sem síðar urðu. Rétt eftir síðustu aldamót var Ræktunarfélag Norð- urlands stofnað. Átti Flóvent mikinn þátt í því og var einn stofnandi þess- Vann hann mikið að framgangi þess. 

Voru þau störf hans metin að marklegleikum með því að hann var tekinn í tölu heiðursfélaga félagsins. Vorið 1905 hvarf hann frá Hólum, keypti Sjávarborg í Borgarsveit í Skagafirði og hóf þar bú- skap. Bjó hann þar í 5 ár eða til 1910, að hann seldi jörð og bú og fluttist til Sauðárkróks. Þar dvaldi hann í 5 ár. 

Til Siglufjarðar fluttist hann 1915 og hér var hann búsettur til dánardægurs. Flóvent var hár maður og herði breiður, beinvaxinn og vel limaður. Andlitið var myndarlegt, svipmikið með höfðinglegu yfirbragði. Góðum gáfum var hann gæddur, og glöggskyggn á menn og málefni. Hann var ör í lund og skapharður, en gætti þó oft hófs, og var að jafnaði glaðlyndur og greiðvikinn. 

Var hann oft fljótur að bregða við, ef hann vissi að sinnar hjálpar var þörf. Slíkt var aldrei talið eftir Flóvent var vel máli farinn. Hafði hann fremur djúpa og mjó mikla barytonrödd, talaði skýrt, nokkuð hratt, hreint og ósvikið íslenzkt alþýðumál. Ef kapp og hiti hljóp í umræður, gat hann á yngri árum, talað hátt og snjallt. 

Flóvent var ákaflega duglegur og mikilvirkur við allt, sem hann vann að, og gerði líka þær kröfur til annarra. Hann var vinnugefinn og lét aldréi verk úr hendi falla allt til dauðadags. Alstaðar sem Flóvent dvaldi, vakti hann eftirtekt, og vegna dugnaðar og mannkosta, vann hann traust sinna samborgara. 

Á hann hlóðust ýmiskonar trúnaðarstörf. — Hann sat í hreppsnefnd Hólahrepps, þegar hann var á Hólum. Á Sauðárkróki var hann tekinn í hreppsnefnd. Þar var honum falin stjórn á útflutningi hrossa úr Skagafjarðarsýslu. Þegar til Siglufjarðar kom, var honum falin ýmis trúnaðarstörf. 

Þegar kosið var fyrst í bæjarstjórn, var Flóvent kosinn einn bæjarfulltrúinn, og sat í bæjarstjórn í 10 ár. —

Brunaliðsstjóri Siglufjarðarbæjar var hann um 20 ára skeið. Íyfirskattanefnd sat hann 1922-26. Verkstjóri Siglufjarðarbæjar var hann 1915-29. 

Hann sá um byggingu sjóvarnargiarðsins hér og var falin umsjón og eftirlit með honum af vitamálastjórninni. Þá byggði hann hafnarbryggjuna á Ólafsfirði 1929. 

Þess skal einnig getið, að Flóvent var í framboði í Skagafirði að hálfu Heimastjórnarflokksins við þingkosningarnar 1903, en náði ekki kosningu. 

Þegar elli tók að leita fangbragða við hann, dró hann sig út úr afskiptum opinberra mála, og kom hann sér upp steinsteypuverkstæði-

Steypti hann gangstéttahellur o.fl. Þar vann hann daglega með reglulegum vinnutíma.

Mætti maður oft gamla manninum kl. 7 á leið til verkstæðisins glaðan og hressann.

Flóvent var giftur

Margrét Jósepsdóttir, járnsmiðs á Akureyri, hinni ágætustu konu. Lifir hún mann sinn.

Eignuðust þau 5 börn, en urðu fyrir þeirri sáru sorg að missa uppkomna dóttur,

Ebba Flóvents, er gift var Guðmundur Skarphéðinsson fyrrv. skólastjóri

Öll eru börn þeirra Flóvents og Margrétar, myndarleg og mannvænleg, en þau eru:

Jakobína Flóvents, 

Maggý Flóvents, 

Jósef Flóvents og 

Sigtryggur Flóvents. —

Dótturson einn,

Gunnar Flóvents, hafa þau að mestu alið upp.

Heimilið að Hólum hefur jafnan verið mannmargt og umsvifamikið. Svo var það þegar þau, hjón höfðu umsjón á því. Mun frú Margrét hafa átt sinn ríka þátt í þeim glæsibrag, sem var á því heimili. Bæði voru þau ákaflega gestrisin, glaðvær og skemmtileg og veittu gestum af rausn. 

Mér eru minnisstæð ungu bústjórahjónin á Hólum í Hjaltadal, er þau komu á heimili foreldra minna í Grafarósi. Það var glaðvær og hressandi blær, sem fylgdi þeim. Frúin vakti eftirtekt með yndisþokka sinn og gjörfugleik, en bústjórinn fyrir glæsimennsku og höfðingsbrag. Nú er þessum margþætta og langa starfsdegi lokið. Nú hefur Flóvent hlotið hvíldina góðu. — 

Við kveðjum hér góðan dreng og merkan mann. Við kveðjum hér brautryðjanda, sem hóf sig til flugs og brauzt fram úr deyfð og sinnuleysi 19. aldarinnar og byrjaði með nýrri öld að ryðja nýjar brautir og búa í haginn fyrir komandi kynslóð, sem vann að því að í íslenzíku þjóðlífi væri gróskumikill gróandi. Við þökkum störfin. Blessuð sé minning þessa mæta manns.

P.E.  (Páll Erlendsson, líklega ?)
***************************************************

Flóvent Jóhannsson áttræður HINN góðkunni og velkynnti siglfirzki borgari, Flóvent Jóhanns son, varð áttræður laugardaginn 17. febr. s.l. (1951) Flóvent Jóhannsson er öllum Siglfirðingum kunnur og að góðu einu. Hann á mörg störfin að baki hér á Siglufirði og hefur unnið öll með sömu trúmennskunni. Enda er hann virtur og metinn af öllum er til hans þekkja. Og margir munu þeir kunningjar Flóvents, sér í lagi í hópi hinna eldri Siglfirðinga, sem heimsótt' hafa hann á þessum merka afmælisdegi. 

Blaðið „Siglfirðingur" sendir honum sínar beztu árnaðaróskir og þakkar honum öll árin sem hann hefur unnið í Siglufirði.