Vafasöm sagnfræði

Siglufjörður er enn og aftur nafli alheimsins, þetta tekur engan endi……..

Síldarsagan lifir eilífu lífi á Síldarminjasafninu sem vex og dafnar og í bókmenntum og greinum af ýmsum toga og nú síðast í formi sjónvarpsþátta um „Sögu bæjar“ á RÚV.

“Það skal strax hér í upphafi þessarar ádeilugreinar koma koma skýrt fram að ástæður fyrir þessum greinarskrifum mínum snúast um að ég vil hér verja mínar síldarsögur og önnur skrifuð orð sem ég hef birt á okkar ástkæra vefmiðli siglo.is gegnum árinn.

En frá mínu sjónarhorni séð er þeim hreinlega misþyrmt í leyfisleysi í bók Páls Baldvins Baldvinssonar. Síldarárin 1867-1969 og ég færi rök fyrir því í þessari grein.
Önnur ástæða fyrir þessum skrifum er að alla þessa viku hef ég reynt að fá útskýringar og almennileg svör frá ábyrgum aðilum fyrir útgáfu þessa verks og þau samskipti hafa minnst sagt verið ömurleg og mjög svo niðurlægjandi fyrir mig sem persónu og áhugamann um ritun síldarsöguminninga.

Ég sé því fyrir mína parta enga aðra lausn en að birta mín sjónarmið hér og nú. Það skal þó koma fram að að Páll Baldvin sendi mér loksins svar seinnipartinn í gær og það er augljóst að við tveir verðum að vera sammála um að vera ósamála og því betra fyrir okkur báða að aðrir dæmi um hvað sé rétt og rangt.

Og hann hefur auðvitað sitt tjáningarfrelsi en ég hef líka mitt.

Margt og mikið í þessu svokallaða lífi okkar getur svo sem oft vel verið “næstum löglegt” en samtímis verið mjög svo siðlaust, óréttlátt og hreinlega rangt.

Eins og áður er nefnt, þá erum við Páll Baldvin ósammála um vissa hluti en hann er samt viljugur að biðjast opinberlega afsökunar (á sumu) og hann verður að sjálfsögðu að fá að gera það eins og honum hentar.

Það skal einnig tekið fram að bæði Forlagið og Páll hafa fengið að lesa innhald greinarinnar og það er af þakklæti fyrir svar frá Páli að þessi útgáfa af greininni hefur að mörgu leyti fengið mun mildari tón en upprunalegi textinn.” (Viðbót skrifuð föstudagskvöld JÓB.)

Sem Sænskur Siglfirðingur…,og sá síldarsögu nörd sem ég vissulega er varð ég auðvitað að þvinga bróður minn til að kaupa handa mér og pósta til mín stærðeflis bókar-múrsteini með ærnum tilkostnaði en þetta er bókar doðrantur upp á 1.152 síður sem vegur á við vænan golþorsk eða um og yfir 3.5 kg.

Þetta er bókin Síldarárin 1867-1969 og titlaður höfundur er Páll Baldvin Baldvinsson en ég er frekar óviljugur í að gefa honum sjálfum höfundarnafnið af þessu verki vegna þess að hjá lesendum geta komið upp óvissa og spurningar um hvort að hann sjálfur hafi skrifað meira en kannski 1 % af þeim orðum sem birtast á þessum 1.152 blaðsíðum sem er líklega minna en það sem hann til dæmis í algjöru leyfisleysi tekur að “láni“ og notar minnst sagt frjálslega frá mér og mínum skrifum á siglo.is.

Þeim gamla góða sögufræga vefmiðli, en þar er enn aðgengilegur hafsjór af síldarsögufróðleik og inngangurinn í hið ótrúlega Ljósmyndasafn Siglufjarðar er þarna líka.

En nú gætu sumir sagt:

“En heyrðu Nonni minn af hverju ekki bara vera ánægður og stoltur yfir að efni eftir þig birtist í þessari „stórkostlegu bók“?

Nei, sorry STÍNA!  Hættu nú alveg……

Í fyrsta lagi kemur það hvergi fram að ég hafi skrifað þetta og þar af leiðandi ég get ómögulega verið stoltur yfir þessari birtingu og nú verð ég lesandi góður að fá að útskýra smá hluti varðandi síldarnörda skrif mín fyrir ykkur lesendum og Páli Baldvin:

A. Bakvið bara þessa einu grein liggur ca 100 klukkutíma sjálfboðavinna í heimildavinnu með tveimur ferðalögum til Skärhamn, samtöl og símtöl, myndvinnsla á ljósmyndum sem fylgdu með þessari grein og ómældur tími sem fór í þýðingar, endursögn og birtingar vinnslu o.fl.

Og ég er sko alls ekki til í að hún sé klippt sundur og saman og síðan birt undir annarra manna nafni.

B. Birtingarleyfið fékk ÉG til birtingar á siglo.is og það var útskýrt fyrir þeim sem ég fékk efnið af í hvaða miðli þetta myndi birtast og hvers vegna. Birtingarleyfið gilti ekki fyrir þessa bók hjá þér Páll Baldvin.

C. Það hefur ALLTAF verið mikilvægt fyrir mig að nefna þá sem segja söguna og þá sem hafa lagt á sig mikla vinnu við að skrá allar þær síldarsögur sem ég hef birt um síldveiðar Svía við Íslandsstrendur sem er saga sem að mörgu leyti hefur hingað til verið hulinn heimur fyrir Íslendingum. Því þessi saga gerðist að mestu leyti úti á ballar hafi og frásagnir af því eru bara til á sænsku og að hluta til á Íslensku á siglo.is og á trolli.is. OG Hér á Heimildasíðu með leyfi höfundar

Ég vil að það komi skýrt fram hér og nú að sá sem segir söguna og fór í þennan svokallaða „Sumartúr til Íslands“ hét Johan Bäck og það var sonur hans Edmond Bäck sem skráði.

Sagan var varðveitt hjá félagsskap sem heitir „De seglade för Tjörn“ og birtingarleyfið kom þaðan.

Svona atriði eru mjög mikilvæg fyrir MIG Páll Baldvin og ættu að vera það fyrir þig og þína ritstjórn líka.   

Mér bregður svo enn meira á bls. 838 og 839 og mér sárnar það gríðarlega Páll Baldvin að þú sért að reyna að segja MÉR og öðrum Siglfirðingum að þú sjálfur hafir fundið þessar glæsilegu „Hollywood ljósmyndir“ af  síldarstúlkunum á Sigló, og söguna um hana Lovísu Ketilsdóttur sem reyndar er líka nefnd í öðru samhengi seinna í þínu verki.  Ljósmyndirnar eru „líklega“ teknar af Jöran Forsslund en það tókst mér aldrei að fá endanlega staðfest í samskiptum mínum við safnstjóra gagnasafns Samvinnuhreyfingarinnar í Stockholm eða gegnum samtöl við dóttur Jörans.
En ók, gott hjá þér og þínum því þú ert þá endanlega búinn að skrifa þessa ljósmyndir á Jöran Forsslund.