Guðmundur Jónasson

2) Arnfríður Guðmundsdóttir, f. 12. janúar 1961, prófessor í guðfræði; maður hennar er Gunnar Rúnar Matthíasson, sjúkrahúsprestur, f. 4. apríl 1961, og börn þeirra

• Guðmundur Már, f. 12. mars 1991, 

• Anna Rún, f. 15. maí 1997, 

• Margrét Tekla, f. 27. nóvember 2004. 

3) Jón Eiður Guðmundsson, bankamaður, f. 21. ágúst 1964, d. 1. janúar 1990.

Foreldrar Guðmundar voru hjónin

Ólöf Bjarnadóttir, f. 3. ágúst 1884 á Gerðum í Garði, d. 18. júlí 1957, og

Jónas Guðmundsson, f. 19. janúar 1879 á Víðimýri í Skagafirði, d. 25. september 1933.

Önnur börn þeirra sem upp komust:

Ásta María Jónasdóttir, f. 18. janúar 1909, d. 18. júní 1967.

Þ. Ragnar Jónasson, f. 27. október 1913, d. 6. október 2003.

Ingiríður Jónasdóttir Blöndal, f. 9. október 1920, d. 8. mars 2005.

Aðalheiður Jónasdóttir, f. 30. desember 1922, d. 16. febrúar 1995.

Skúli Jónasson, f. 12. febrúar 1926.

Guðmundur lauk búfræðiprófi frá Bændaskólanum á Hvanneyri árið 1938 og stundaði framhaldsnám í landbúnaðarfræðum í Danmörku. Hann kom heim með Esju í hinni frægu Petsamóferð árið 1940.

Hann starfaði sem bústjóri á Hólsbúinu í Siglufirði og var síðar útibússtjóri Kaupfélags Eyfirðinga á Siglufirði. Hann var virkur í félagsmálum á sínum æskustöðvum í Húnavatnssýslu og á Siglufirði og var m.a. formaður Skógræktarfélags Siglufjarðar. Hann söng um langt skeið með Karlakórnum Vísi og Kirkjukór Siglufjarðarkirkju.

Útförin fór fram frá Siglufjarðarkirkju

Það er gott að minnast góðs manns og hafa fengið að njóta hans við. Ég átti því láni að fagna að eiga tengdaföður, Guðmund Jónasson, sem var í senn góður maður og góður vinur. Hann var fæddur frostaveturinn mikla og naut langrar ævi. Þegar hann kveður á nítugasta og níunda aldursári er mér þökk í hug að hafa átt hann svo lengi að sem raun var. Ég þakka allt það sem ég hef lært af honum þótt hann hafi aldrei sagt mér beint til.

Hann svaraði vissulega ef ég spurði en vandaði orð sín vel. Það var ekki hans háttur að finna að né halla orði við nokkurn mann. Hann var hins vegar alltaf þakklátur og virðandi í viðmóti. Augun hlý og bros hans þannig að lét öðrum líða vel. Viljugur og hjálpfús ef eitthvað mátti fyrir aðra gera og gaf með fasi sínu og framferði fordæmi sem gott er að fylgja.

Hann naut gæfu og var trúað til ábyrgðarstarfa, hafði marga í vinnu þegar hann var bústjóri á mjólkurbúi Siglfirðinga á Hóli og einnig þegar hann rak mjólkursamsöluna á Siglufirði fyrir Kaupfélögin í Skagafirði og Eyjafirði og sömuleiðis öll árin sem hann var útibústjóri Kaupfélags Eyfirðinga á Siglufirði. Í störfum sínum var hann farsæll og eignaðist jafnan góðan 

vinskap og virðingu þeirra sem störfuðu hjá honum. Hann var ósérhlífinn og þeirrar gerðar að skrifa aldrei yfirtíð á sjálfan sig þótt hann væri öllum stundum vakinn og sofinn í vinnunni. Hann hafði ungmennafélagsandann í brjósti frá æsku, virkur í félagsmálum og stjórnmálum. Hann var skoðanafastur, vel að sér og víðlesinn, en sæktist ekki eftir vegtyllum.

Hann var ósínkur á tíma sinn til góðra málefna, kirkjumaður og góður félagi í áratugi í kirkjukórum og í karlakórnum Vísi þegar stjarna hans reis hæst. Guðmundur bar umhyggju til annarra, ekki aðeins þeirra sem nærri stóðu, heldur lagði sig eftir að búa til betra samfélag hvar sem hann kom.

Heimili hans og eiginkonu hans, Margrétar Maríu Jónsdóttur, sem lést 2012, stóð jafnan opið, og kom Guðmundur ósjaldan með gesti heim í mat. Hann var samvinnumaður og knúinn umhyggju og þeirri rót trúarinnar sem kærleikurinn er. Hann var skemmtilegur, glaðlyndur, hvetjandi og trúfastur. Þau hjónin bjuggu allan sinn búskap á Siglufirði en áttu síðustu árin einnig heimili hjá okkur Arnfríði í Kópavogi uns þau fluttu á hjúkrunarheimilið Sunnuhlíð. Þar nutu þau góðrar og nærfærinnar umhyggju sem við fjölskyldan þökkum heilum hug.

Ég þakka allt það sem Guðmundur skilur eftir sig, leiðsögn hans og góðan orðstír sem mun lifa. Guð blessi minningu hans.

Gunnar Rúnar Matthíasson