Halldóra Björnsdóttir í Bakka

Halldóra Björnsdóttir í Bakka

Halldóra Björnsdóttir Fædd 5. okt. 1863. Dáin 28. febrúar 1965. 

Þann 6. marz sl. var elzta kona bæjarins borin til hinzta hvíldarstaðar í grafreit kaupstaðarins, Halldóra Björnsdóttir í Bakka.

Hún var fædd að Skeri á Látraströnd við Eyjafjörð, 5. okt. 1863, og því 101 árs gömul er hún lézt. 

Foreldrar hennar voru 

Þórunn Pétursdóttir, bónda í Bændagerði í Kraðklingahlíð, og 

Björn Þórarinsson, frá Hléskógum í Fnjóskadal. 

Halldóra mun hafa komið til Siglufjarðar árið 1888, og settist að í Hvanneyrarkoti, en þar bjó 

Bjarni Guðmundsson, sem í mörg ár tók á móti hákarlalifur af skipum Gránufélagsverzlunarinnar, bræddi hana og þótti snillingur við þann starfa.

28. sept. 1889 giftist Halldóra 

Guðmundur Bjarnason (eldri) Bakka. Á fyrstu búskaparárum þeirra byggðu þau timburhús veglegt, ofar í bakkanum og nefndu Bakka. Stendur hús þetta enn og sjást lítil hrörn umerki á því, enda alltaf haldið vel við.

Halldóra og Guðmundur eignuðust tvo syni, 

Guðmund Guðmundsson, er giftist 

Ólöf Þorláksdóttir, og áttu þau nokkur börn, meðal þeirra er

Guðmunda Guðmundsdóttir, ekkja,  

Friðrik Friðriksson, og fóstursonurinn

Guðmundur Bjarnason, sem býr í Bakkahúsinu gamla,

maki Maja Bjarnason (Jóhanna María Bjarnason), færeyskri konu, 

Gestur Bjarnason, 

maki Liám Tlhorsen.

Þeirr iböm eru

• Kristín Gestsdóttir, ibúsett í Keflavík, og

• Halldór Gestsson, póstafgreiðslumaður hér í bæ,

  • maki Líneyj Bogadóttir. 

Báðir þessir bræður, Guðmundur og Gestur, dóu á bezta aldri frá fjölskyldum sínum.

Halldóra var meðal kvenmaður á vöxt og þéttyaxin, myndarleg og höfðingleg ásýndum, svipur og yfirbragð milt og góðmannlegt. Hún bjó manni sínum og sonum myndarlegt og snoturt heimili. Guðmudur maður hennar var oftast hvem dag við ýms ströf suður í aðalverzlunarhverfinu, og mun hafa tekið við lifrarbræðslu af föður sínum. 1 þann tíð vom færeysk fiskiskip tíðir ges'tir í Siglufirði.

Guðmundur var þeim mjög hjálpsamur í ýmsum efnum, er varð til þess að milli þeirra gerðist órofa vinátta. Bæði voni þau Guð- mundur og Halldóra mjög gestrisin, og veittu sinum gestum af mikilli rausn. Var oft gestkvæmt á heimilinu, bæði af útlendum og innlendum mönnum. Of t hvíldu miklar annir á herðum húsfreyju, og oflt þurfti í mörg hom að liita. En öll störf virtust leika í höndum hennar.

Hún gekk gestum til beina með hófsemi og salarró. Það vaeins og hún stráðfút frá sér björtum geMum imildi og góðleik um litlu stofurnar í Bakka, og veitti sínum gestum imargar ógleymanlegar ánægjusltundir. Halldóra mun hafa verið heilsuhraust fram á elliár, en nokkur síðari árin hefur hún ekki haft fótaferð, og mun að nokkm hafa valdið að hún missti með öllu sjónina.

Hún dvaldi æ hjá sonarsyni sínum, Guðmundi, og Maju, konu hans, og naut þar fráibærrar umönnunar. Nú er pessi merka kona og mæta húsmóðir fallin í valinn eftir óvenju langt og starfaríkt Mf. Henni fylgja héðan hlýir hugir. Þeir, sem þekktu hana bezt, þakka henni samfylgdina, og biðja henni iblessunar og velgengni á landinu, sem við tekur.

Blessuð sé minning hennar.

P.E.