Hobby...

De winter hebben we achter ons gelaten! De dagen lengen, soms voelde het buiten zelfs al lenteachtig, de natuur laat zien dat de winter voorbij is. Half februari kwamen de ooievaars terug, op 12 maart zag ik de eerste citroenvlinder fladderen, en een dag later liet de tjiftjaf horen dat hij terug is. Ook de tuinvogels hebben overduidelijk de lente in de kop. Ze treffen voorbereidingen voor de gezinsuitbreiding die iedere lente op hun programma staat. Het speenkruid bloeit, en aarzelend komen zo hier en daar de jonge blaadjes tevoorschijn.

De tijd voor buitenhobby's komt weer aan! In mijn geval betekent dat niet tuinieren… Ik zit graag in de tuin, er in werken ervaar ik als verplicht nummer. Ook zul je me niet met een vishengel langs de waterkant vinden. Ieder zijn hobby – onze zoon is een verwoed karpervisser – maar zelf denk ik dat een vis in het water hoort, en dat je hem geen plezier doet door hem daar aan een haakje uit te trekken.

Ontspannend is het natuurlijk wel, zo bij je visstek zitten wachten tot je beet krijgt... Je komt tot rust, je kunt dikwijls goed afstand nemen van allerlei beslommeringen die je bezighouden. Smartphone uit – wie maakt je wat?

Gelukkig heb ik ook zo’n hobby, waarbij je rustig een poosje bij je stek zit te wachten, of je kalmpjes met de fiets van de ene naar de andere ”vangplaats” verplaatst… Een hengel heb ik er niet bij nodig, en geen dier hoeft bang te zijn dat ik het ruw uit zijn biotoop verwijder. Ik zit graag gewapend met het fototoestel langs het spoor. Dat lijkt wel een beetje op vissen... Niet dat ik wacht tot het dobbertje ondergaat, of de verklikker met veel gepiep duidelijk maakt dat er van het aas gesnoept wordt, nee, ik wacht simpel tot een trein langskomt, en hoop op gunstige omstandigheden om die te fotograferen.