Zondagsopening

De winkels in Lienden blijven op zondag dicht. Een meerderheid van de Burense gemeenteraad was daar voor. Mij bevalt dat wel, ik heb een gloeiende hekel aan winkelen, dat zulks dan éen dag niet mogelijk is, vind ik prima… Bovendien is zondagsopening erg ingrijpend voor eenmanszaken. Moeten kleine neringdoenden werkelijk zeven dagen in de week sappelen? Trouwens, ook uit economisch perspectief lijkt de zondagsopening me weinig op te leveren, mensen kunnen hun geld maar éen keer uitgeven, ze hebben vast niet méér te besteden als het een dag extra kan...

Toch voelt het verzet vanuit christelijke kring tegen de zondagsopening niet heel relevant. Als gelovigen zijn we een minderheid geworden, we kunnen de rest van de samenleving onze normen niet opleggen. Niemand is bovendien verplicht tot zondags winkelbezoek… Ook is het enigszins komisch de sabbatsrust hier als argument te gebruiken. De zondag is helemaal geen sabbat, wie het sabbatsgebod wil handhaven moet de zaterdag als absolute rustdag inrichten. 

Lang was zondag een gewone werkdag. De vroege christenen werkten dan gewoon, ze hielden hun samenkomsten voor of na werktijd. Tot in de vorige eeuw waren in Nederland winkels op zondag open, en deden mensen na kerktijd hun inkopen. Makkelijk, als je toch voor je kerkgang in het dorp bent!

Toch houd ik van de zondagsrust... Die saaie zondagen, waarop niets gebeurde, ik vond ze heerlijk…Is een dag waarop de samenleving collectief rust niet heilzaam? We jakkeren maar door, een stille zondag kan men blijkbaar mentaal niet meer aan…

Dat is eigenlijk best zorgwekkend...